Κρίση; Ποια κρίση; Τίποτε δεν είδατε ακόμα...

Του Timothy Bancroft-Hinchey
για την εφημερίδα Pravda

Ερώτημα 1ο: Έως πότε και σε ποιο βαθμό θα συρρικνωθεί η παγκόσμια οικονομία, ποιες θα είναι οι συνέπειες και ποιος ή τι φταίει;

Ερώτημα 2ο (το σημαντικότερο): Ποιος θα πληρώσει...
γι' αυτό; Οι υπεύθυνοι ή τα θύματα, τα οποία λόγω της παντελούς ανικανότητας και απληστίας εκείνων που υποστήριξαν ότι το σύστημά τους ήταν το καλύτερο, υποχρεώθηκαν για άλλη μια φορά να πληρώσουν τα σπασμένα;

Να χαίρονται το σύστημά τους, της "οικονομίας των αγορών", που μας το παρουσίαζαν σαν το τέλειο τόσα χρόνια. "Έχετε κάθε δικαίωμα να γίνετε εκατομμυριούχοι", μας έλεγαν, "να ανοίξετε δική σας επιχείρηση, να προσλάβετε προσωπικό. Έτσι θα συμβάλετε στην οικονομία, θα δημιουργήσετε θέσεις απασχόλησης, θα καταβάλλονται φόροι και θα δημιουργείται πλούτος". Έτσι μας χάιδεψαν τ' αυτιά.

"Ο καπιταλισμός", μας έλεγαν, "θα προσφέρει στους πολίτες πολύ περισσότερα απ' ό,τι το σύστημα της ελεγχόμενης οικονομίας". Το οποίο, θα προσθέσω εγώ, όσο καταστροφικό και αν αποδείχθηκε τελικά, κατόρθωνε τουλάχιστον να εξασφαλίζει δωρεάν φροντίδα στις νέες μητέρες, μείωση του ποσοστού θνησιμότητας των βρεφών, άριστα και δωρεάν εκπαιδευτικά συστήματα, δραστική μείωση στα ποσοστά αναλφαβητισμού, δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, άμεση πρόσβαση στην αγορά εργασίας, δωρεάν πολιτιστικές εκδηλώσεις και αθλητικές εγκαταστάσεις για τους πολίτες, εγγυημένη εργασία, εγγυημένη δωρεάν στέγαση, δωρεάν ή σε μεγάλο βαθμό επιδοτούμενες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, σε πολλές περιπτώσεις επιδοτούμενο αυτοκίνητο, επιδοτούμενα καύσιμα, κοινωνική ασφάλιση από το κράτος, ασφάλεια στους δρόμους, ασφάλεια στην εργασία, εγγυημένη και αναπροσαρμόσιμη σύνταξη και, στα στερνά μας, μια αξιοπρεπή κηδεία δημοσία δαπάνη.

Αντίθετα, τι δημιούργησε το καπιταλιστικό, μονεταριστικό, φιλελεύθερο σύστημα για μάς; Μια σταδιακά αυξανόμενη κρίση, που πλήττει ανελέητα τους πολίτες, φροντίζοντας να μην μπορούν να ανοίγουν δικές τους επιχειρήσεις ή βάζοντας ό,τι εμπόδιο μπορεί να φανταστεί κανείς στο δρόμο τους, έτσι ώστε τελικά να τους τις αρπάξουν οι ολιγάρχες του επιχειρηματικού κόσμου.

Πέστε μου πού πήγε ο χασάπης της γειτονιάς σας.
Πού είναι ο φούρναρής σας;
Πού είναι ο γαλατάς σας;

Πού είναι η ασφάλεια που νιώθατε όταν κυκλοφορούσατε μετά τις βραδινές ώρες στο κέντρο της πόλης σας; Η παιδεία που δικαιούστε έχει γίνει μια καλοστημένη επιχείρηση. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια σκέτη απάτη. Η αγορά δικού σας σπιτιού έχει γίνει άπιαστο όνειρο, και τέλος η είσοδός σας στην αγορά εργασίας έχει γίνει το μαρτύριο του Ταντάλου. Όσο για τους ήδη απασχολούμενους, γίνεται να μη χάσουν τελικά τη δουλειά τους; Πώς; Όταν σε χιλιάδες επιχειρήσεις κάθε μέρα μπαίνει λουκέτο λόγω πτώχευσης;

Και να είστε έτοιμοι, γιατί τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), θα πρέπει να προετοιμαστούμε για μια θεαματική βουτιά του δείκτη απασχόλησης, καθώς θα περιορίζονται οι θέσεις εργασίας, αλλά και για τις κοινωνικές συγκρούσεις, που όπου νά 'σαι θα ξεσπάσουν σαν επιδημία.

Η ανάλυση αυτή της ΔΟΕ για το μέλλον της αγοράς εργασίας είναι ζοφερή. Μάλιστα, επισημαίνει ότι τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις συνέβαλαν μαζικά στην άνοδο της ανεργίας. Το πόρισμα, σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση της Εργασίας 2011, είναι το εξής: "Για να είναι σε θέση να συμβάλει η αγορά στην αύξηση των θέσεων εργασίας, θα πρέπει να δημιουργηθούν 80 εκατομμύρια νέες θέσεις μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ώστε το ποσοστό απασχόλησης διεθνώς να επιστρέψει στα προ της κρίσης επίπεδα".

Πώς, όμως, θα γίνει αυτό, όταν το σύστημά τους δεν προβλέπει τη δημιουργία θέσεων εργασίας; Αντίθετα, βλέπουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων να χάνονται για πάντα και όλα εκείνα για τα οποία δόθηκαν σκληροί αγώνες τα τελευταία εκατό χρόνια έχουν καταστρατηγηθεί, έχουν γίνει αντικείμενο χλευασμού και προσβολής, προτού πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων. Με τους δείκτες ανεργίας να συνεχίζουν την ανεξέλεγκτη άνοδό τους, οι νέοι δεν έχουν καμιά ελπίδα για το μέλλον, κανένα κίνητρο για μελέτη και έχουν κάθε δικαίωμα να μας καρφώνουν στον τοίχο με το ερώτημα: "Τίνος ιδέα ήταν αυτό το εμπνευσμένο νέο σύστημα;"

Σίγουρα, το σύστημα του "υπαρκτού σοσιαλισμού" δεν προέβλεψε και δεν παρέδωσε όλα όσα υποσχέθηκε. Εάν το καπιταλιστικό σύστημα μας είχε δώσει κάτι καλύτερο, τότε καμιά αντίρρηση. Αλλά η αλαζονεία που κρύβεται εδώ και δεκαετίες πίσω από το αξίωμα ότι ήταν το καλύτερο δυνατό σύστημα, τη στιγμή που έχουμε γίνει μάρτυρες του τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα, καθιστά σαφές ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.

Εάν αυτό είναι το καπιταλιστικό, μονεταριστικό, φιλελεύθερο οικονομικό σύστημά σας, να το χαίρεστε.

Αλλά μην περιμένετε εμάς να πληρώσουμε τα σπασμένα σας. Ποιος είναι υπεύθυνος; Όλοι όσοι το στήσατε και το προωθήσατε αυτό το σύστημα. Όλοι εσείς, λοιπόν, θα πρέπει να λογοδοτήσετε και να πληρώσετε για την κρίση. Όχι εκείνοι που έχουν εργαστεί σκληρά, μελέτησαν σκληρά, στερήθηκαν τον πλούτο και τις ανέσεις, για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, και σήμερα τους έχετε στερήσει κάθε ελπίδα για το μέλλον και τους ρίχνετε στην ανεργία.

Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι κατάφωρη αδικία.

kostasxan.blogspot.com