Η Ελλάδα που αγάπησαν συγγραφείς από όλον τον κόσμο

Η τέχνη, ο πολιτισμός, η διανόηση, αλλά και το φυσικό τοπίο της Ελλάδας προσήλκυσαν κατά καιρούς το ενδιαφέρον πολλών συγγραφέων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο αμερικανός μυθιστοριογράφος Χένρι Μίλερ θα δημοσιεύσει το 1941 τον...
«Κολοσσό του Μαρουσιού», ένα ταξιδιωτικό αφήγημα στο οποίο θα συγκεντρώσει τις εντυπώσεις του γύρω από του πρόσωπο του Γ. Κ. Κατσίμπαλη, που υπήρξε ακάματος βιβλιογράφος, στενός φίλος του Γιώργου Σεφέρη και μια από τις πρωταγωνιστικές μορφές της γενιάς του 1930.

Από την πλευρά του, ο Λόρενς Ντάρελ, ο εκπατρισμένος από τη Βρετανία συγγραφέας, ο οποίος άφησε ως κληρονομιά στην παγκόσμια λογοτεχνία το «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο», θα δημοσιεύσει το 1957 το αυτοβιογραφικό χρονικό «Πικρολέμονα», που παρά τον απολογητικό του χαρακτήρα για την πολιτική των Άγγλων στην Κύπρο, θα αποτελέσει ένα βιβλίο με ανάγλυφους χαρακτήρες και συναρπαστική πλοκή. από τους Αγγλοσάξονες στη Γαλλία και στον ελληνιστή Ζακ Λακαριέρ, που έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα και δημοσίευσε κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980 πολλά έργα για την αρχαιοελληνική μυθολογία και φιλοσοφία, αλλά και για τους σύγχρονους Έλληνες.

Πιο γνωστό ανάμεσά τους, το πολυδιαβασμένο «Ελληνικό καλοκαίρι» (1976).

Όσο για τον Πάτρικ Λι Φέρμορ, αγγλικής και ιρλανδικής καταγωγής, που πολέμησε εναντίον των ναζί στα βουνά της Κρήτης, πρωταγωνίστησε στην απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε και έζησε μέχρι τον θάνατό του στην Καρδαμύλη, θα δημοσιεύσει δύο σημαντικά περιηγητικά βιβλία για την Ελλάδα: τη «Μάνη» (1958) και τη «Ρούμελη» (1966).

Ο Πάτρικ Γουάιτ ανανέωσε εκ βάρθρων την αυστραλιανή λογοτεχνία, βγάζοντάς την από το τέλμα του απομονωτισμού της και φέρνοντάς την στο διεθνές προσκήνιο.

Ο Πάτρικ Γουάιτ, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μέσα από το συγγραφικό του έργο, είχε στενή επαφή με τον Ελληνισμό. Ωστόσο, παρά τον αδιαμφισβήτητο «έρωτά» του, όπως γράφει, για την Ελλάδα, βλέπει – από τότε! – τα ουκ ολίγα τρωτά της και δεν παρασύρεται συναισθηματικά, ούτε την εξιδανικεύει, όπως κάνουν άλλοι.

«Η Ελλάδα αποτελεί τη μεγαλύτερη σχέση έρωτα-μίσους για οποιονδήποτε πραγματικά εθισμένο σ’ αυτήν. [...] Αλλά η Ελλάδα είναι μια μεγάλη απελπιστική φρενίτιδα γι’ αυτούς που την κατανοούν…» «Πρώτα εν εξάρσει, κατόπιν νευριασμένος, απελπιζόσουν, εξαπτόσουν και τελικά το έπαιρνες απόφαση – με άλλα λόγια, περνούσες όλο το φάσμα των αντιδράσεων που προξενεί μια σχέση με την Ελλάδα», επεσήμανε.

ΑΜΠΕ

freepen.gr