Αλλάξαμε την ώρα, δεν αλλάξαμε τη χώρα…

Πάει, πέρασε η μέρα και αλλάξαμε την ώρα. Κερδίσαμε μια ώρα ύπνο. Επίσης πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά δεν αλλάξαμε τη χώρα. Δεν κερδίσαμε τίποτε απολύτως. Αντιθέτως χάνουμε αργά και βασανιστικά ότι είχαμε...

του Στρατή Μαζίδη
Τι σημαίνει “να αλλάξουμε τη χώρα”; Ειλικρινά δεν ξέρω. Φαντάζομαι όμως πολλά πράγματα μαζί. Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν π.χ. η ευρεία λαϊκή συμμετοχή στις θεσμοθετημένες δημοκρατικές διαδικασίες. Να αλλάξουμε τη στάση μας, το διαρκές “κατηγορώ” από Κυριακής πρωΐας μέχρι νυκτός και όταν έρχεται η δική μας ώρα, να ασκούμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα. Εκτιμώ πως με 2.000.000 παραπάνω ψήφους όχι μόνο κάτι μπορεί να αλλάξει αλλά και κάτι καινούριο να εμφανιστεί σαρώνοντας τα πάντα. Τυχαία άραγε η κατάργηση του εκλογικού βιβλιαρίου δίχως το οποίο κάποτε δεν μπορούσες να βγάλεις έγγραφα; Η “προοδευτική” αυτή κατάργηση ταίριαξε αρμονικά με την αποχή. Ένας άνθρωπος που εμπιστεύεται σε άλλους να αποφασίσουν για αυτόν χωρίς να τον ρωτήσουν, είναι σα να μην υπάρχει.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν να πάψουν οι θεατρικές 24ωρες απεργίες που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε και να αντικατασταθούν από ασφυκτικές κατασκηνώσεις διαρκείας έξω από τα σπίτια των συνεργαζομένων με τους κατακτητές έως ότου το πάρουν απόφαση να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια “διάσωσής” μας.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν οι διάφορες λίστες να ανοίγουν ατάκα και επί τόπου με την παραδειγματική τιμωρία των φοροφυγάδων αντί να κυκλοφορούν διάφορα κακέκτυπά τους ως αποκλειστικές.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν να περιορίσει το κράτος το λίπος του πετώντας έξω όλους αυτούς τους επίορκους και λαδιάρηδες για την εκδίωξη των οποίων πρέπει να έρθει η τρόικα να μας υποχρεώσει και να αναδιαρθρώσει την υπόλοιπη χρήσιμη δομή του.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν ένα νέο φορολογικό καθεστώς με χαμηλούς συντελεστές που θα στηριχθεί στο φιλότιμο των Ελλήνων και θα καλλιεργήσει άμεσα μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη και κατά συνέπεια τη δημιουργία της λεγόμενης φορολογικής συνείδησης.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν να αλλάξουμε την παιδεία μας ή μάλλον να δημιουργήσουμε επιτέλους Παιδεία και όχι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται πάνω στις εξετάσεις, τον όγκο, το άγχος και την παραπαιδεία.
Μια αλλαγή της χώρας θα ήταν να αποκτήσει στρατηγικό σχεδιασμό και ένα νέο εθνικό όραμα όπως πριν 100 χρόνια.
Ενδεχομένως υπάρχουν πολλές ακόμη επιμέρους αλλαγές που στο σύνολό τους θα κατάφερναν να αλλάξουν τη χώρα. Πιο χρονοβόρες, πιο κουραστικές, πιο απαιτητικές σε σχέση με την αλλαγή της ώρας.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε τη χώρα…

freepen.gr