Μέρκελ κερνά και Μέρκελ πίνει

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στα ελληνικά πράγματα όποτε πραγματοποιείται επίσκεψη ενός ξένου ηγέτη μεγάλου βεληνεκούς και προσκαλούνται επιχειρηματίες να τον συναντήσουν, αυτοί που μένουν «εκτός» να γκρινιάζουν. Όμως, αυτό που έγινε την περασμένη εβδομάδα με τη Μέρκελ δεν έχει σχέση με γκρίνια, αλλά περίπου… ούτε και με την...
επιχειρηματική πραγματικότητα. Μια και το «πάνελ» των επιχειρηματιών που συναντήθηκε με τη Γερμανίδα καγκελάριο, έστω κι αν περιλάμβανε πολλά σημαντικά ονόματα, μάλλον απείχε από το να εκπροσωπεί αυτό που λέμε την «καρδιά» του ελληνικού επιχειρείν.
Εύλογο ήταν λοιπόν να υπάρξουν πολλά ερωτήματα, αλλά και οργισμένα τηλεφωνήματα, μια και η πρώτη εντύπωση ήταν ότι το πάνελ το οργάνωσε η κυβέρνηση. Δεν ήταν όμως τα πράγματα έτσι. Η αλήθεια είναι ότι με το που «κλείστηκε» το ραντεβού Μέρκελ - Σαμαρά, η γερμανική πρεσβεία κάλεσε τον Μιχάλη Μαΐλλη, πρόεδρο του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, και του ζήτησε να οργανώσει μια συνάντηση της γερμανικής αντιπροσωπείας με Έλληνες εκπροσώπους του επιχειρείν.

Η λίστα

Λίγες ώρες μετά προέκυψε και η λίστα των καλεσμένων, την οποία ας θυμηθούμε εδώ, πριν προχωρήσουμε. Οι επιχειρηματίες που μετείχαν στη συνάντηση, εκτός του Μαΐλλη, ήταν οι Δημήτρης Δασκαλόπουλος (πρόεδρος του ΣΕΒ), Δημήτρης Κοπελούζος (Copelouzos), Κωνσταντίνος Φρουζής (πρόεδρος του ΣΦΕΕ), Τζοακίμ Κόχλινγκ (Hochtief), Νικόλαος Νανόπουλος (Eurobank), Μιχάλης Τσαμάζ (OTE), Γιώργος Ζανιάς (ETE), Στέλιος Ζαββός (Zeus Capital Partners), Αρθούρος Ζερβός (ΔΕΗ), Byron Vargas Herzberg (Bosch-Siemens-Haushaltsgerate) και Πάνος Ξινής (Siemens Hellas). Πώς φτάσαμε όμως σε αυτή τη λίστα;

Η αλήθεια είναι ότι (όπως προκύπτει και από το ρεπορτάζ της περασμένης εβδομάδας «Η λίστα της Μέρκελ») οι Γερμανοί αφενός έχουν εδώ δουλειές που θέλουν να προχωρήσουν, ενώ ετοιμάζουν και κάποιες άλλες που πρέπει να ξεκινήσουν. Σε αυτό το πλαίσιο, η γερμανική πρεσβεία, αλλά και ο Φούχτελ, που όπως είπε η ίδια η καγκελάριος «τρέχει» το πρόγραμμα με την Ελλάδα από πλευράς Βερολίνου, είχαν τη δική τους γνώμη.

Ομάδα «πίεσης»

Άρα έχουμε και λέμε: Ο Τζοακίμ Κόχλινγκ της Hochtief βρέθηκε εκεί προκειμένου να πιέσει για την επανέναρξη των οδικών αξόνων στους οποίους μετέχει η εταιρεία του (Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου και Ολυμπία Οδός), αλλά και για να πιέσει για τα έσοδα του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» που κατακρημνίζονται. Τώρα αν για την πτώση των εσόδων του αεροδρομίου φταίνε και οι υπέρογκοι φόροι (για τους οποίους το «Π» επίσης έγραψε την περασμένη εβδομάδα), μάλλον είναι άλλο θέμα…
Ο Μιχάλης Τσαμάζ είναι Έλληνας, αλλά βρέθηκε στη συνάντηση εκπροσωπώντας μια γερμανική επιχείρηση που ονομάζεται ΟΤΕ. Ο διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της Deutsche Telekom μίλησε για την ανάγκη επενδύσεων στο γρήγορο Ίντερνετ, αλλά δεν παρέλειψε να τα χώσει για μία ακόμη φορά στην ΕΕΕΤ (προσφιλής πρακτική του ΟΤΕ από την περίοδο του Βουρλούμη) για τα εμπόδια που βάζει στην επιχειρηματικότητα (διάβαζε ευκολότερη κερδοφορία) του οργανισμού που ηγείται.

Ο Πάνος Ξινής της Siemens βρέθηκε στο ραντεβού για να λάβει με την παρουσία της Μέρκελ το επίσημο συγχωροχάρτι, ώστε η εταιρεία του, μετά το προστιμάκι που συμφώνησε να δώσει στην Ελλάδα (και την κάθαρση στελεχών και πολιτικών προσώπων), να μπορεί να συνεχίσει να κάνει τις μπίζνες της ανενόχλητη…
Ο Byron Vargas Herzberg του ομίλου οικιακών συσκευών Bosch-Siemens παρευρέθηκε για να «κλαφτεί» για την πτώση των πωλήσεων σε πλυντήρια και κουζίνες τώρα που οι Έλληνες φτώχυναν.

Τη μεγαλύτερη γκρίνια βέβαια τη διατύπωσε ένας Έλληνας, που περιέργως βρέθηκε στο πάνελ. Πρόκειται για τον Κωνσταντίνο Φρουζή, πρόεδρο των εταιρειών που ασχολούνται με το φάρμακο. Διόλου τυχαίο ότι επελέγη ένας Έλληνας να μιλήσει για το θέμα των φαρμάκων και όχι ο εκπρόσωπος μιας γερμανικής φαρμακευτικής. Βλέπετε το ελληνικό Δημόσιο χρωστά περίπου 800 εκατ. ευρώ σε γερμανικές εταιρείες φαρμάκων ή γενικότερου ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού. Επομένως, πολύ καλύτερο να πάρει τη σέντρα από έναν Έλληνα η Μέρκελ, που είπε ότι πριν ξεκινήσουν οι γερμανικές «επενδύσεις» θα πρέπει και το ελληνικό κράτος να δώσει αυτά που χρωστά.

Περνώντας στην άλλη όχθη, η παρουσία του Ζερβού της ΔΕΗ είναι απολύτως ενδεικτική των σκέψεων που υπάρχουν για την επανεκκίνηση της συνεργασίας με την RWE και ενδεχομένως τη μεταφορά των λιγνιτικών εργοστασίων της εταιρείας στην Ελλάδα υπό το πρόσχημα της αγοράς των λιγνιτικών της ΔΕΗ.

Αν για όλα αυτά τα πρόσωπα υπάρχει μια σαφής αιτιολόγηση, για τα υπόλοιπα το πράγμα, φαινομενικά, χάνεται. Για παράδειγμα, είναι λογικό να καλέσει κανείς τον εκπρόσωπο της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας (ΕΤΕ), δηλαδή τον Ζανιά, αλλά πώς φτάσαμε στον Νανόπουλο, όταν η Eurobank είχε μόλις κλείσει τη συμφωνία συγχώνευσής της με την Εθνική και για τον ίδιο παιζόταν η συμμετοχή του στο ενιαίο Δ.Σ.; Η αλήθεια είναι ότι ο πονηρός τραπεζίτης κατάφερε να πάρει τη στήριξη που ήθελε εκείνες τις κρίσιμες ώρες αποσπώντας μια πρόσκληση για το κοινωνικό ραντεβού με τη Μέρκελ…

Ένας ακόμη που παραβρέθηκε στο γεύμα ήταν ο Δημήτρης Κοπελούζος λόγω της συμμετοχής του στο «Ελ. Βενιζέλος» της Ηochtief, γερμανικών συμφερόντων.
Κατά τα λοιπά τόσο ο Δασκαλόπουλος όσο και ο Μαΐλλης είναι δύο βιομήχανοι χωρίς βιομηχανίες και ο ρόλος τους στα ελληνικά πράγματα είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.

Έτσι, όμως, με τα «στημένα πάνελ» που γίνονται για να εξυπηρετήσουν πολιτικούς χειρισμούς, δεν μπορεί να πάει μπροστά το επιχειρείν. Όλες οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες δεν βρέθηκαν στη συνάντηση. Και κάπως έτσι η Μέρκελ άκουσε αυτά που ήταν να της πουν για να πει και αυτή εκείνα που ήθελε...

 topontiki.gr