Η πολιτική της Γερμανίας βύθισε στην φτώχεια τους λαούς του νότου και διαλύει την ΕΕ

Θανάσης Κουκοβίστας:Πέρα από την απόφαση για την εκταμίευση της έκτης δόσης, θα πρέπει να αναζητηθούν τρόποι να εξέλθει όλη η ΕΕ από την κρίση, που είναι βυθισμένη. Τόσο η Συνθήκη του Μάαστριχτ όσο η συμφωνία της ΟΝΕ και η καθιέρωση του ευρώ σαν κοινού νομίσματος σχεδιάστηκαν και αποφασίστηκαν πάνω στην βιασύνη της Γερμανίας να παίξει...

ηγετικό ρόλο, χωρίς να γίνει ο παραμικρός σχεδιασμός για την αντιμετώπιση αρνητικής πορείας σαν την σημερινή. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε το δημόσιο χρέος των χωρών της ΕΕ να μην υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ και το έλλειμμα το 3%.  Έφθασε όμως η κατάρρευση της «Λίμαν μπράδερς», για να τα ανατρέψει όλα εν ριπή οφθαλμού.

Εκτός όμως από την διεθνή κρίση, Γερμανοί (κυρίως) και Γάλλοι με την πολιτική τους ανέτρεψαν τους όρους της συνθήκης, καταβυθίζοντας την ελληνική οικονομία και τις οικονομίες των χωρών του νότου. Προκειμένου να ενισχύσουν την δικήν τους οικονομία έκαναν τα «στραβά μάτια» στην ανομία των υπερτιμολογήσεων και τον χρηματισμό κυβερνητικών στελεχών και κομμάτων των προμηθευομένων κρατών. Οι γερμανικές κυβερνήσεις γνώριζαν, ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν, την τακτική πωλήσεων της «Ζίμενς» και να έχουν λάβει τα μέτρα τους. Αντίθετα, άσκησαν αφόρητες πιέσεις και έκαναν παντός είδους εκβιασμό, ώστε να υποχρεωθούμε να παραλάβουμε το υπερτιμολογημένο ελαττωματικό υποβρύχιο.

Οι γερμανικές κυβερνήσεις με την πολιτική τους είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εκμαυλισμού συνειδήσεων, προκειμένου να προωθήσουν τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα. Με πλάτη της δεσπόζουσα θέση της Γερμανίας στην ΕΕ, εξασφάλισαν την ατιμωρησία των εμπλεκομένων στις ανομίες. Δεν ακούστηκε η παραμικρή διαμαρτυρία στο έκτρωμα Βενιζέλου, που εξασφάλιζε την ατιμωρησία των υπουργών που υπέγραφαν τις συμφωνίες με τις γερμανικές εταιρείες και την κατοχύρωσε συνταγματικά. Όλοι γνώριζαν ότι η απόφαση εισόδου της χώρας μας στην ζώνη του ευρώ ήταν πολιτική και ανέχθηκαν τα πλαστά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας.

Επέβαλαν μια επιτήρηση της αδύναμης ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν την έστρεψαν προς την ανάπτυξη, αλλά αντίθετα επέβαλαν δημοσιονομικούς όρους, που οδηγούσαν μαθηματικά στην ύφεση και την πτώχευση.

Έφθασε το τέλος της ΕΕ;

Πληθαίνουν στο εξωτερικό τα δημοσιεύματα που προβλέπουν την διάλυση της ευρωζώνης. Οι βρετανικές τράπεζες καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης μια ανεξέλεγκτης κατάρρευσης του ευρώ. Ενώ Γερμανία, Ολλανδία και Φιλανδία ονειρεύονται μια δική τους καινούργια ζώνη ευρώ. Επιθυμούν να χωριστούν τα ερίφια του νότου από τα πρόβατα του βορρά. Έτσι δίνουν λαβή στις τοκογλυφικές αγορές να επιτεθούν πιο σφοδρά στις πιο αδύναμες οικονομίες. Έχουμε νέα υποβάθμιση των πορτογαλικών τραπεζών και η Ιταλία αναγκάστηκε να δανειστεί με το εξωφρενικό επιτόκιο 6,5%, μεγαλύτερο κατά μία μονάδα του δικού μας πρόσφατου δανεισμού. Τα μέτρα λιτότητας στην γειτονική χώρα έφεραν το κλείσιμο του εργοστασίου της FIAT στην Σικελία. Η Ιταλία μπαίνει στον δρόμο της ύφεσης και της ανεργίας.

Την περασμένη εβδομάδα, ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» επισημαίνει ότι η Γερμανία είναι η περισσότερο κερδισμένη από την καθιέρωση του ευρώ και την καλεί να μοιράσει τα λάφυρά της. Λάφυρα όμως από την Ελλάδα έχει αποκομίσει και η Φιλανδία. Είμαστε η χώρα με την μεγαλύτερη κατά κεφαλή αγορά τηλεφώνων «Νόκια».

Εξαντλώντας όμως τις χώρες του νότου, οι χώρες του βορρά πριονίζουν το κλαδί που κάθονται. Είναι ουτοπία να νομίζουν ότι μπορεί να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη, να μετατρέψουν τους νότιους στους «Κινέζους» της Ευρώπης, οι οποίοι θα τους εξασφαλίσουν φθηνά εργατικά χέρια. Πρέπει να κάνουν της διάκριση ανάμεσα στον φθηνό και τον εξαθλιωμένο εργάτη.

Είναι, επίσης, ουτοπία να πιστεύουν κάποιοι ότι θα διαλυθεί η ευρωζώνη, χωρίς να διαλυθεί η ΕΕ. Επίσης, θα πρέπει να εγκαταλειφθούν τα σχέδια πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, που έπρεπε να προηγηθεί της οικονομικής. Έτσι όπως μετασχηματίστηκε η ΕΟΚ σε ΕΕ, ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία και την αποτυχία αυτή πρέπει να την πληρώσουν όλοι και, περισσότερο, οι χώρες που ωφελήθηκαν από τον μετασχηματισμό. Στην ουσία στην αυριανή σύνοδο πρέπει να αποφασιστεί η επιστροφή της ΕΕ στην προ Μάαστριχτ εποχή ή να διαλυθεί και να σχηματιστεί μια νέα ΕΕ, που θα προχωρήσει στην πολιτική ενοποίηση με όχημα το κοινό νόμισμα, το ευρώ, που να εδράζεται όμως στις δημοκρατικές αρχές και το συνεχώς παραβιαζόμενο κοινοτικό κεκτημένο.

Μεγάλοι χαμένοι οι Έλληνες

Κατά τον προσφιλή τρόπο του ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, εκστόμησε καινούργιο λεκτικό ευφυολόγημα. Παρομοίασε την ΕΕ με τζάκι, που, όταν είσαι μακριά, κρυώνεις και, όταν είσαι κοντά, καίγεσαι. Θα πρέπει όμως να έχει τον νου του ο πρόεδρος, γιατί, ενίοτε, τα τζάκια τύπου ΕΕ καίνε και πολιτικά κούτσουρα.

Προς το παρόν όμως, έχουν τσουρουφλίσει τον ελληνικό λαό.

Μέχρι το τέλος του χρόνου, θα πρέπει να πληρώσουμε το Ειδικό Τέλος Ακινήτων, την αναδρομική έκτακτη εισφορά, την εισφορά αλληλεγγύης, την αυξημένη εισφορά φόρου και μάλιστα χωρίς δόσεις, τα αυξημένα τέλη αυτοκινήτου. Φυσικά πάλι οι εισπρακτικοί στόχοι της κυβέρνησης θα πέσουν έξω. Δεν έχει ο ελληνικός λαός την δυνατότητα να τα πληρώσει όλα, ιδιαίτερα μετά το κουτσούρεμα των εσόδων του και την ανεργία που καλπάζει.

Δυστυχώς, η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα εργάζεται σε συνθήκες μεσαιωνικές, όταν η φορολόγηση των κατοίκων ήταν επαχθής και οριζόντια χωρίς διακρίσεις, που με τον περίφημο χρυσάργυρο φόρο είχε οδηγήσει τους εξαθλιωμένους Βυζαντινούς να εκδίδουν τα κορίτσια τους.

Μόνον τον Μεσαίωνα θεσπίζονταν νόμοι που απάλλασσαν τους ευγενείς, όπως απαλλάσσει υπουργούς και βουλευτές ο νόμος περί ευθύνης υπουργών του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτή την στιγμή δεν γνωρίζουμε πόσο ακριβώς είναι το χρέος μας. Μας αποκρύπτουν μια βασική παράμετρο, τα δάνεια που έχουν δοθεί σε δημόσιους οργανισμούς και δημόσιες επιχειρήσεις με κρατική εγγύηση, που θα καταπέσουν και θα προστεθούν στο δημόσιο χρέος. Δεν έχει γίνει συνυπολογισμός του εξωτερικού χρέους με το εσωτερικό.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις δεν έχουν κάνει το παραμικρό να βελτιώσουν την δημόσια διοίκηση. Την άφησαν να λειτουργεί χωρίς πυξίδα με μοναδικό στόχο να ψωνίζουν ανομία και ψήφους από το θολό τοπίο της ανυπαρξίας διοίκησης. Προσκολλημένοι οι κυβερνώντες στην αντίληψη της ξένης εξάρτησης, αντί να επιζητούν την καλή μαρτυρία των πολιτών, επιζητούν την υποστήριξη ξένων κέντρων για να βρίσκονται στην εξουσία ή να την κερδίσουν. Εθελόδουλοι οι ίδιοι, ενσταλάζουν στην συνείδηση του λαού την ηττοπάθεια, λέγοντας ότι είμαστε αδύναμοι τα βάλουμε με τους δυνατούς και πρέπει να υποχωρούμε. Έτσι χαρίσαμε το μισό Αιγαίο στην Τουρκία και τα τουρκικά πλοία αρμενίζουν στο Σούνιο και το Πασαλιμάνι. Γνωρίζοντας την αδυναμία της δημόσιας διοίκησης, υπέγραψαν συμφωνίες που έφεραν τον λαό στην εξαθλίωση.

Υπέγραψαν εισπρακτικά μέτρα με ανυπαρξία εισπρακτικών μηχανισμών. Έτσι υποχρεώθηκαν στην μεσαιωνική οριζόντια και άδικη φορολογία, αδιαφορώντας ότι έφεραν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού να ζει στα όρια της φτώχειας και κάτω από αυτά.

Υπέγραψε η κυβέρνηση την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά δεν την γνωρίζει. Έχουν περάσει 180 χρόνια από την δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους κι ακόμα δεν γνωρίζουμε ποια είναι τα δημόσια κτήματα. Τα άφησαν έρμαια των συναλλαγών τους. Και αυτά καλύτερα από εμάς τα γνωρίζουν οι ξένοι. Και έφθασε η ώρα να πέσει η μάσκα της υποκρισίας τους. Αυτό φάνηκε στην ευμενή αποδοχή της επιστολής του Αντώνη Σαμαρά. Όποιος όμως διαβάσει με προσοχή την επιστολή του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα διαπιστώσει ότι δεσμεύτηκε για όσα μέχρι τώρα έλεγε. Ουδέποτε ο Αντώνης Σαμαράς είχε διαφωνήσει με τους στόχους του Μνημονίου ή του Μεσοπρόθεσμου.

Η επίμονη διαφωνία του ήταν με τον τρόπο επίτευξής τους και την έλλειψη αναπτυξιακών μέτρων. Αυτό επαναλαμβάνει στην επιστολή του και γράφει για «βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές», επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι είμαστε η μόνη χώρα σε 5 συνεχή χρόνια ύφεσης. Όταν τα έλεγε προφορικά ήταν το «κακό» παιδί, τώρα που τα γράφει έγινε το καλό. Πολιτική υποταγή ζητούσαν οι Γερμανοί. Και με την υποταγή... στο χέρι θα μείνουν