Τα νέα αφεντικά... στα υπουργεία

Αφού είδαμε τους τομείς, όπως τους διαμόρφωσε η ομάδα του Ράιχενμπαχ, ας δούμε τώρα και ποιοι έχουν αναλάβει τη διοίκησή τους, όπως παρουσιάζονται σε έκθεση (Μάρτιος του 2012) της Ομάδας Δράσης, και συγκεκριμένα στο Παράρτημα 1, με τίτλο «Κατάσταση των έργων τεχνικής βοήθειας»...

1 Διαρθρωτικά ταμεία (Εγκαταστάσεις διαχείρισης στερεών αποβλήτων στην Αττική): Βέλγιο – και άλλα κράτη - μέλη.
2 Προϋπολογισμός και φορολογία: Εδώ περιλαμβάνεται κάθε τι που έχει να κάνει με τα έσοδα του κράτους και ως εκ τούτου ενδιαφέρον για να... βοηθήσουν και να έχουν άμεση πρόσβαση στο... μπαγιόκο εκφράζουν όλοι οι δανειστές.
Έτσι λοιπόν στον τομέα της φορολογικής διοίκησης, η οποία περιλαμβάνει είσπραξη οφειλών - σχεδιασμό και στρατηγική φορολογικών ελέγχων - επίλυση διαφορών - φορολογικό έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων - φορολογικό έλεγχο των πολύ εύπορων φυσικών προσώπων, αυτοί που μας βοηθούν είναι: ΔΝΤ, Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία (!), Γερμανία, Δανία, Εσθονία (!), Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σουηδία.
3 Τα μέτρα κατά της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες έχει ενδιαφέρον ότι βρίσκονται κατ’ ουσίαν σε αμερικανικά χέρια μέσω του ΔΝΤ και της Ολλανδίας, η οποία φημίζεται για την προσαρμογή της στις οδηγίες της Ουάσιγκτον. Ίσως με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ μπορούν να κρατούν κι αυτοί στο χέρι αυτούς που έχουν κατά καιρούς τραφεί με γερμανικό παντεσπάνι – της Siemens για παράδειγμα...
4 Τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, στην οποία περιλαμβάνονται κατάρτιση προϋπολογισμού - δημοσιονομική αναφορά - έλεγχος δαπανών - νόμοι, όργανα και συστήματα σχετικά με τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, έχουν αναλάβει το ΔΝΤ, η Αυστρία, η Γερμανία και η Γαλλία, ενώ τη διαθεσιμότητά τους να πάρουν μέρος έχουν εκφράσει και η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Φινλανδία και η Σουηδία.
5 Για τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία νέας δομής και κανόνων της κεντρικής δημόσιας διοίκησης, την αξιολόγηση της δομής του δημόσιου τομέα και την αξιολόγηση της απόδοσης των δημόσιων υπαλλήλων... εργάζονται η Γαλλία και η Γερμανία.
6 Η διοικητική μεταρρύθμιση σε αποκεντρωμένο, τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δηλαδή ο έλεγχος σε όλο το πλέγμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βρίσκεται στα χέρια Γερμανίας και Γαλλίας.
Ο έλεγχός τους επεκτείνεται σε κάθε τομέα, καθώς περιγράφεται ως εξής: η βελτίωση της αποτελεσματικότητας δήμων και περιφερειών, ο σχεδιασμός της δημόσιας πολιτικής στο πεδίο της ακίνητης περιουσίας δήμων και περιφερειών, η βελτίωση της ικανότητας των τοπικών αρχών να χρησιμοποιούν τα διαρθρωτικά ταμεία - ανάπτυξη της διαχείρισης αποβλήτων (κοστολόγηση, υπηρεσίες τιμολόγησης, δημοτικά τέλη καθαριότητας) - σχεδιασμός και υλοποίηση των κεντρικών πολιτικών για την αξιολόγηση των δομών της τοπικής κυβέρνησης, εποπτεία δήμων και περιφερειών.
7 Για την ηλεκτρονική κυβέρνηση... βοηθούν Βέλγιο, Αυστρία, Γαλλία και Ισπανία.
8 Ο χρηματοπιστωτικός τομέας / πρόσβαση σε χρηματοδότηση - ασφαλιστικός τομέας - ταμεία ασφαλιστικής εγγύησης και μηχανισμοί επίλυσης διαφορών βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Γερμανίας.
9 Για το επιχειρηματικό περιβάλλον, τη διευκόλυνση των εξαγωγών και την απλούστευση και μετάβαση σε ηλεκτρονικά μέσα των διαδικασιών εξαγωγών και των τελωνειακών διαδικασιών... βοηθούν Σουηδία, Κάτω Χώρες και Ηνωμένα Έθνη (UNECE).
10 Για τις δημόσιες συμβάσεις το παιχνίδι είναι ανοιχτό, καθώς μπορεί να συνεισφέρει κάθε κράτος - μέλος του ΟΟΣΑ.
11 Νομοθετικώς κατοχυρωμένα επαγγέλματα (για το άνοιγμα δηλαδή των κλειστών επαγγελμάτων) εργάζεται η Ολλανδία.
12 Η δημόσια υγεία – η Σύσταση Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, η αποτελεσματική τιμολόγηση φαρμάκων και η ορθή λογιστική και παρακολούθηση των δαπανών (συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης) βρίσκεται στα χέρια της Σουηδίας και η διαχείριση των νοσοκομείων στον έλεγχο της Γερμανίας.
13 Για τη δικαστική μεταρρύθμιση (με άλλα λόγια, για τη δημιουργία ενός νέου μηχανισμού στη Δικαιοσύνη) εργάζονται η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Βρετανία.
14 Για την αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στα σύνορά της από τη λαθρομετανάστευση αξίζει να σημειωθεί ότι ουδείς εκ των πιστωτών προσφέρεται να... βοηθήσει, καθώς η εν λόγω ενασχόληση προφανώς δεν είναι αποδοτική.
Έτσι, ενώ ακόμη και για τα σκουπίδια των δήμων εμφανίζονται ενδιαφερόμενοι, γι’ αυτό το μείζον πρόβλημα οι εταίροι - δανειστές κάνουν μεγαλοπρεπώς το... παγώνι και αναθέτουν τη διαχείρισή του σε «διάφορα κράτη - μέλη» μέσω της Frontex.
15 Αντιθέτως, για τις αγορές εργασίας και τον ανασχεδιασμό του επιχειρηματικού μοντέλου του δημόσιου οργανισμού απασχόλησης... βοηθούν η Γερμανία, η Βρετανία, η Βουλγαρία και για τη μεταρρύθμιση στην επιθεώρηση εργασίας εργάζεται η Γερμανία.

Πώς γίνεται η «δουλειά»
Σύμφωνα με την έκθεση του Ράιχενμπαχ (Δεκέμβριος του 2012), «η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα παρέχει τεχνική βοήθεια ανταποκρινόμενη σε σχετικά αιτήματα των ελληνικών αρχών, για τα οποία επιδιώκει την κινητοποίηση τεχνογνωσίας ή στήριξης από Κράτη Μέλη και άλλους δυνητικούς παρόχους τεχνικής βοήθειας».
Με πιο απλά λόγια, οι εταίροι - δανειστές, κρατώντας και σφίγγοντας τη θηλιά του χρέους και απειλώντας με τη μη χορήγηση της όποιας δόσης, επιβάλλουν στην κυβέρνηση της Ελλάδας την ατζέντα. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση ζητά... βοήθεια, δηλαδή την κερδοφόρο εμπλοκή των δανειστών σε ζωτικούς τομείς του ελληνικού κράτους.
Αυτή η εμπλοκή των δανειστών είναι ήδη διανεμημένη μεταξύ τους ανάλογα με τη δύναμη που διαθέτει ο καθένας και τους μεταξύ τους συσχετισμούς. Και εκδηλώνεται άμεσα, με δυο τρόπους, όπως γράφει και η έκθεση:
α. «Η βοήθεια αυτή μπορεί να λάβει τη μορφή σύντομων αποστολών εμπειρογνωμόνων ή θεματικών συναντήσεων εργασίας στα οποία οι εθνικές διοικήσεις παρουσιάζουν τις λύσεις τους στους Έλληνες εταίρους τους. Με αυτόν τον τρόπο παρέχεται στις ελληνικές αρχές η δυνατότητα να επιλέξουν την πλέον κατάλληλη λύση για τις ανάγκες τους».
β. «Η τεχνική βοήθεια μπορεί επίσης να λάβει τη μορφή μονιμότερης στήριξης από συγκεκριμένα Κράτη Μέλη ή οργανισμούς που διαθέτουν εξειδικευμένη τεχνογνωσία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε ενδεχομένως να συνεπάγεται μια πιο μακροπρόθεσμη παρουσία εμπειρογνωμόνων».

«Αρπαχτές» και... διείσδυση
Η αποκαλούμενη «βοήθεια» των εταίρων - δανειστών περιγράφει, επομένως, και τον τρόπο με τον οποίο κάνουν μπίζνες με το ελληνικό πτώμα, ανάλογα με τη δύναμη και την επιρροή τους. Έτσι, για παράδειγμα, το Βέλγιο, όπως είδαμε, έχει αναλάβει να «μασήσει» από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία τα ποσά που προορίζονται για τις εγκαταστάσεις στερεών αποβλήτων στην Αττική.
Σε άλλες περιπτώσεις το φαγοπότι είναι ευρύτερο, βαθύτερο και προετοιμάζεται κατά τρόπο ώστε να επεκτείνεται στην... αιωνιότητα. Έτσι, όπως διαβάζουμε στην έκθεση του Ράιχενμπαχ:
«Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα Κράτος Μέλος ή ένας διεθνής οργανισμός με σημαντικό ιστορικό επιδόσεων σε έναν τομέα πολιτικής δύναται να αναλάβει αρμοδιότητες “επικεφαλής τομέα”. Ο επικεφαλής τομέα δύναται να συμμετέχει σε ένα έργο από τα αρχικά στάδια, καθώς και στην κατάρτιση οδικών χαρτών. Στις περιπτώσεις αυτές η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα διευκολύνει την εξελισσόμενη συνεργασία μεταξύ των ελληνικών αρχών, του επικεφαλής τομέα και άλλων παρόχων τεχνικής βοήθειας».

Σωτηρία από τους «σωτήρες»
Δεν είναι λίγοι στην ελληνική κοινωνία αυτοί που υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός των δομών του ελληνικού κράτους και το ξερίζωμα των διαφθαρμένων χαρακτηριστικών του. Με τη θέση αυτήν, προφανώς, ελάχιστοι διαφωνούν.
Ωστόσο η άποψη πως ένα τέτοιο έργο πρέπει να ανατεθεί κατ’ αποκοπήν και άνευ όρων στους εταίρους - δανειστές είναι κοντόφθαλμη, επικίνδυνη και ανιστόρητη, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα, η οποία συνοψίζεται ως εξής:
◆ Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν μόνιμες φιλίες, αλλά διαρκώς αντιμαχόμενα συμφέροντα.
◆ Τίποτε, στον πραγματικό κόσμο, δεν προσφέρεται χωρίς αντάλλαγμα.
◆ Κανένας φίλος - εταίρος - σύμμαχος που εμπλέκεται στο ελληνικό πρόβλημα δεν έρχεται για να διασώσει ή να βάλει τάξη στην Ελλάδα. Εμπλέκεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του και να κερδίσει.
Με πιο απλά λόγια, μπορεί τον Έλληνα εργαζόμενο να μην τον ενδιαφέρει αν το έργο της διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής θα το αναλάβει ο Έλληνας ή ο Βέλγος... κυρ-Γιώργος. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι: πρώτον να γίνει η δουλειά, δεύτερον να μην πληρώσει τον κούκκο αηδόνι και τέλος όλη αυτή η ιστορία να γίνει με καθαρές, διαφανείς διαδικασίες. Είναι προφανές ότι στην προκειμένη περίπτωση το μόνο που διασφαλίζεται είναι ότι τη δουλειά θα την πάρει ο Βέλγος... κυρ-Γιώργος.
Τα ίδια πάνω - κάτω ισχύουν και σε κάθε τομέα στον οποίον εμπλέκονται οι εταίροι - δανειστές της Ελλάδας, ξεκινώντας από τις τράπεζες και τον έλεγχό τους και φτάνοντας μέχρι την αξιοποίηση των νερών, των ακτών και όποιων άλλων πόρων διαθέτει η χώρα.
Υπ’ αυτήν την έννοια, το ζήτημα για την ελληνική κοινωνία και τους εργαζομένους είναι ένα και μόνο: Ποιος ελέγχει τους διαχειριστές του κράτους. Όπως είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο, στις δημοκρατίες οι διαχειριστές και η εξουσία τους προκύπτουν από τη λαϊκή εντολή. Στην περίπτωση όμως της μνημονιακής Ελλάδας η δημοκρατία όλο και περισσότερο απομακρύνεται προκειμένου να επέλθει η πολυπόθητη σωτηρία των συμφερόντων των εταίρων - δανειστών της...
Άφεριμ...

 topontiki.gr