Από το φέσι στην μπούρκα και το νικάμπ!

Χτες στο κείμενό μου στην Ελεύθερη Ωρα, έγραφα για τις αυτοκτονικές τάσεις του ελληνικού Έθνους που επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο αποφάσισε τελεσίδικα την νομιμότητα του χτισίματος τεμένους (συν ισλαμικού κέντρου;) στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Βοτανικού.

Έγραφα το πόσο αστεία φαίνεται αυτή η...

απόφαση την ίδια στιγμή που η χώρα μας “νομιμομοποιήθηκε” ως στόχος των τζιχαντιστών, με χάρτες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και οι οποίοι την περιλαμβάνουν (μαζί με ένα μεγάλο μέρος των Βαλκανίων) στο τζιχαντιστικό Χαλιφάτο, το οποίο ίδρυσε η ISIS. Και το πώς αυτή η “σύμπτωση” απεδείκνυε τον “αυτοκτονικό” χαρακτήρα των αποφάσεων που παίρνονται στο όνομα του “πολυπολιτισμού” και των λοιπών κατασκευασμένων από την αριστερά ιδεολογημάτων.

Φυσικά το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνον στην χώρα μας. Μόλις χθές δόθηκαν στην δημοσιότητα τα στατιστικά που φέρνουν τους αυθεντικούς Σουηδούς να είναι μειοψηφία πλέον στην πόλη του Malmo. Ο αριθμός των μεταναστών και των απογόνων τους, ξεπέρασε για πρώτη φορά τον αριθμό των εθνικά Σουηδών στην πόλη αυτή. Πρόκειται για μία ακόμη εικόνα από το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη ασχολείται με το πώς θα αντιμετωπίσει πιο "ανθρωπιστικά" τους μετανάστες, αυτοί καταλαμβάνουν με το πλήθος τους τις ίδιες τις πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου.

Και μην κοιτάτε που στην Σουηδία έχουν στατιστικά και βλέπουμε τι γίνεται. Στην Ελλάδα δεν δημοσιεύεται καμιά σοβαρή και επίσημη στατιστική μελέτη για το θέμα των μεταναστών. Γιατί; Μα για να μην "εξεγερθεί" ο ελληνικός λαός όταν μάθει πόσα εκατομμύρια στοιβαγμένους λαθρομετανάστες έχουμε στην χώρα μας. Τα στοιχεία-σκουπίδια του υπουργείου Εσωτερικών φυσικά και δεν αποτελούν ούτε κατά προσέγγιση πραγματικότητα. Υπάρχουν όμως και μερικές χώρες που στο όνομα της “προάσπισης” του πολιτισμού τους, αντιδρούν. Έστω  και για λάθος λόγους, ή έστω αποδεχόμενες τις αρχές μίας πολυφυλετικής αλλά μονοπολιτισμικής κοινωνίας, στο πρότυπο των παλαιών ΗΠΑ.

Όπως π.χ. η Γαλλία. Η οποία με νόμο έχει απαγορεύσει στις γυναίκες να φορούν μπούρκα. Κάποιοι “έξυπνοι” κατέφυγαν στο ΕΔΑΔ κατά του νόμου αυτού. Και με έκπληξη μάθαμε προχθές ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε  ότι η απαγόρευση του νίκαμπ δεν καταπατά την ελευθερία σε επίπεδο θρησκευτικής πίστης και έκφρασης. Κατά αυτόν τον τρόπο δικαίωσε την Γαλλία έναντι μιας 24χρονης Γαλλίδας, που υποστήριζε το αντίθετο και είχε φέρει το θέμα της απαγόρευσης στο Δικαστήριο.
Η Γαλλίδα, η οποία δεν έχει αποκαλύψει παρά τα αρχικά του ονόματός της, Σ.Α.Σ., προσέφυγε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου κατά του νόμου που ψηφίστηκε στο τέλος του 2010 στη Γαλλία και προβλέπει ότι «κανείς δεν μπορεί στον δημόσιο χώρο να φορά ένδυμα που αποσκοπεί στην απόκρυψη του προσώπου του».

Η δικηγορική εταιρεία του Μπέρμιγχαμ της Βρετανίας που την εκπροσωπεί επικαλέστηκε τουλάχιστον έξι άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη υπόθεση αυτή: απαγόρευση απάνθρωπης μεταχείρισης, δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης, αρχή της ανεξιθρησκίας, ελευθερία της έκφρασης και απαγόρευση εφαρμογής διακρίσεων. Η ενάγουσα, η οποία διεκδικεί το δικαίωμα να φορά μπούρκα (που καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο και το σώμα) και νικάμπ (που καλύπτει το πρόσωπο), δηλώνει ότι είναι «υποδειγματική Γαλλίδα πολίτης, πατριώτισσα, ανωτάτης εκπαίδευσης, που υπερασπίζεται με πάθος τη Γαλλική Δημοκρατία».

Η γαλλική κυβέρνηση από την πλευρά της ζήτησε την απόρριψη της προσφυγής. Οι εκπρόσωποί της τόνισαν ότι ο γαλλικός νόμος δεν αφορά ειδικά το ισλαμικό ένδυμα, αλλά την απόκρυψη του προσώπου με οποιονδήποτε τρόπο στον δημόσιο χώρο, είτε πρόκειται για ισλαμικό ένδυμα είτε για κράνος ή κουκούλα. Παράλληλα, επεσήμαναν τον εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό των προσώπων που φορούν το ισλαμικό ένδυμα καθολικής κάλυψης στη Γαλλία. Ενώ ο συνολικός αριθμός των μουσουλμάνων που ζουν στην Γαλλία εκτιμάται στα 5 εκατομμύρια άτομα, το θέμα αφορούσε στο τέλος του 2009 μόνο «περί τις 1.900 γυναίκες», σύμφωνα με έρευνα του γαλλικού κοινοβουλίου. Ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί κατά 50% από το 2010.

Σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Γαλλία έχει την ευχέρεια να επιβάλει απαγόρευση του ισλαμικού ενδύματος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στο όνομα της εφαρμογής των αρχών του κοσμικού κράτους, και την αφαίρεση του ισλαμικού ενδύματος κατά τη διάρκεια των ελέγχων εξακρίβωσης στοιχείων ταυτότητας. Ωστόσο, το 2010, καταδίκασε την Τουρκία με το επιχείρημα ότι η ένδυση με το ισλαμικό ένδυμα δεν συνιστά per se απειλή της δημόσιας τάξης, ούτε προσηλυτισμό.
Το Βέλγιο, το οποίο εισήγαγε το 2011 νόμο αντίστοιχο με τον γαλλικό, στήριξε στην υπόθεση την γαλλική πλευρά.

Αυτή η δικαίωση του ΕΔΑΔ, ουσιαστικά δημιουργεί “νομικό προηγούμενο” για αντίστοιχους νόμους σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι την απαγόρευση και στην Αυστρία της μπούρκας - του ολόσωμου μανδύα που καλύπτει και το πρόσωπο με δικτυωτό κάλυμμα για τα μάτια και φορούν μουσουλμάνες - απαίτησε το εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων, το μεγαλύτερο κόμμα της αυστριακής αντιπολίτευσης, το οποίο, επικαλούμενο την σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, πρόκειται να καταθέσει πρόταση στην αυστριακή Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα.

Σε δηλώσεις της στη Βιέννη, η αρμόδια γυναικείων θεμάτων του Κόμματος των Ελευθέρων Κάρμεν Κάρτελγκρουμπερ αιτιολόγησε την πρόθεση του κόμματός της με το γεγονός ότι σε ευρείς συντηρητικούς κύκλους της ισλαμικής κοινωνίας μεταναστών κυριαρχεί η άποψη ότι «οι γυναίκες είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας». Πρόσθεσε δε, πως ένα από τα πολλά εργαλεία της καταπίεσης των γυναικών είναι η μπούρκα, ενώ δεν υπάρχει κανένας θρησκευτικός εξαναγκασμός στο Ισλάμ που να προβλέπει ένδυμα καθολικής κάλυψης και ως εκ τούτου μια απαγόρευση του δεν αποτελεί παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας στην Αυστρία.

Από όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι υπάρχουν ακόμη δυνάμεις στην Ευρώπη που θα αντισταθούν στην αραβοποίηση (γιατί η μαντήλα είναι αραβικό και όχι μουσουλμανικό έθιμο) της Ηπείρου. Αναρωτιέται κανείς όμως γιατί στην χώρα μας δεν υπάρχουν αντίστοιχες κινήσεις. Βέβαια η απάντηση έρχεται γρήγορα όταν αναλογιστεί κανείς το “ποιόν” της Δεξιάς στην χώρα μας και το πώς είναι η Νέα Δημοκρατία του υποτιθέμενου “σκληρού δεξιού' Σαμαρά, επί των ημερών της οποίας θα ξεκινήσει το χτίσιμο του τζαμιού. Και μάλιστα σε μία χώρα όχι όπως η Γαλλία ή το Βέλγιο ή η Μ. Βρεταννία, αλλά στην Ελλάδα που ήταν επί 400 χρόνια υπό μουσουλμανική κατοχή και τα τζαμιά ήταν τα στοιχεία της επικυριαρχίας αυτού του ξένου σώματος.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

ΥΓ. Καθώς τελείωνα αυτές τις γραμμές, έμαθα ότι η Κίνα απαγόρευσε τις εκδηλώσεις για το Ραμαζάνι, στις επαρχίες που έχει μεγάλη παρουσία μουσουλμάνων.

www.elora.gr