Η περίπτωση του Νάιτζελ Φάρατζ

Μία από τις πολλές περιπτώσεις κομμάτων που βρίσκονται εκτός της πολιτικής ορθότητας, μολονότι πρωταγωνιστούν στο πολιτικά δεδομένα της χώρας τους και συγκεκριμένα της Μ. Βρετανίας, είναι...
η περίπτωση του UKIP και του ηγέτη του Νάιτζελ Φάρατζ.
Το κόμμα δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1993 από τον Άλαν Σκεντ, πρώην ηγέτη του Anti-Federalist League  και από τα ιδρυτικά στελέχη του υπήρξε ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος παραιτήθηκε από το Συντηρητικό κόμμα (το αντίστοιχο με την ΝΔ) όταν το τελευταίο υπέγραψε την Συνθήκη του Μάαστριχ. Σήμερα έχει εγγεγραμμένα 36.000 μέλη, διατηρεί 9 έδρες στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο,  3 θέσεις στον Οίκο (ή Βουλή) των Λόρδων και μια θέση στην Εθνοσυνέλευση της Βορείου Ιρλανδίας. Το εντυπωσιακό όμως δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στο ότι έρχεται πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία , αυτό το οφείλει στον ίδιο τον50χρονο  Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος από το 2010 έχει αναλάβει ηγέτης και με μια σειρά πολύ έξυπνων κινήσεων, κατάφερε να κάνει το κόμμα του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Η βασική ρητορική του παραδοσιακά Δεξιού αυτού κόμματος (είναι το αντίστοιχο των ΑΝ.ΕΛ στην Ελλάδα), βρίσκεται σε μια αντι-ευρωπαϊκή αίσθηση η οποία διακατέχει τους Βρετανούς. Η Βρετανική κοινοπολιτεία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η ιστορία των κοσμοκρατόρων, είναι βαθύτατα χαραγμένη στην σκέψη των Βρετανών, δημιουργώντας άψογες συνθήκες για όποιο κόμμα χρησιμοποιήσει, έστω και με λαϊκίστικες μεθόδους, αντι-Ε.Ε επιχειρηματολογία. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε πως ο μέσος Βρετανός δεν εναντιώνεται τόσο στις οικονομικές πολιτικές της Ε.Ε (τις οποίες σαφώς δεν επιθυμεί), όσο στο ότι η χώρα τους υφίσταται, όπως και όλες οι χώρες μέλη, νομικό παρεμβατισμό με νόμους και νομοσχέδια που επιλέγει η Ε.Ε. Η πολιτική του επιχειρηματολογία πάνω σε θέματα της Ε.Ε ασκήθηκε κατά κύριο λόγο σε λαϊκίστικη μορφή για αυτό και ο Φάρατζ κέρδισε από την αρχή μια μερίδα ψηφοφόρων των λαϊκών στρωμάτων. Στην συνέχεια με μια σειρά καταγγελιών και προκλητικών δηλώσεων του μέσα στο ευρωκοινοβούλιο κατάφερε να αποσπάσει την προσοχή μιας μερίδας Δεξιών που επιθυμούσαν  να δουν μια ‘’φωνή αντίδρασης’’ στην Ε.Ε. Κέρδισε γρήγορα γρήγορα μια σειρά ανθρώπων οι οποίοι δεν επιθυμούσαν την συμμετοχή της χώρας τους στην Ε.Ε, συνωμοσιολόγους, Χριστιανούς που απεχθάνονταν τα νομοσχέδια της Ε.Ε και δυσαρεστημένους συντηρητικούς, καλύπτοντας τελικά την κύρια μάζα των ευρωσκεπτικιστών από τα δεξιά.
Επόμενος στόχος της στρατηγικής του Νάιτζελ Φάρατζ υπήρξαν οι εθνικιστές οι οποίοι εκφράζονταν κατά κύριο λόγω από το BNP, το αντίστοιχο της Χρυσής Αυγής , το οποίος στις τελευταίες εκλογές πέτυχε 500.000 ψήφους, ποσοστό πάρα πολύ μεγάλο σε μια πολυπολιτισμική και πολυφυλετική χώρα που απεχθάνεται την άκρα δεξιά, ενώ υπάρχουν και μικρότερα κόμματα όπως το εθνικοσοσιαλιστικό National Front με 10,784 ψήφους στις τελευταίες εκλογές, καθώς και μικρότερα τοπικιστικά ή πανεθνικά εθνικιστικά κόμματα. Εκμεταλλευόμενος λάθη της άκρας δεξιάς και βασιζόμενος σε κοινά σημεία με αυτούς, όπως τον ευρωσκεπτικισμό  και στο ότι το UKIP λειτουργούσε για το σύστημα ως ανάχωμα για το BNP, άρα δεχόταν περισσότερη προβολή από τα ΜΜΕ, ο Φάρατζ ξεκίνησε μια μη ρατσιστική ή φυλετική εκστρατεία ενάντια στην λαθρομετανάστευση στοχεύοντας ακριβώς εκεί που στόχευαν οι εθνικιστές και καλύπτοντας ιδεολογικά το BNP υιοθετώντας ως ιστορικό συμβολικό πρόσωπο τον Ουίνστον Τσόρτσιλ . Μίλησε για το εξτρεμιστικό Ισλάμ, υποστήριξε ανοιχτά τις ειδικές επιχειρήσεις ενάντια σε τρομοκρατικές ομάδες στον πλανήτη, κατήγγειλε τα φθηνά εργατικά χέρια των ξένων που παίρνουν τις δουλειές των γηγενών (βλέπε λευκών) Βρετανών και την ανυπαρξία κρατικού παρεμβατισμού. Για να αποφύγει ενδεχόμενες αντιδράσεις, τοποθέτησε σε ανούσιες θέσεις του κόμματος του ορισμένους Βρετανικής υπηκοότητας πολίτες όπως πχ μερικούς Σιχ, έναν αφρικανό κλπ, και εκμεταλλεύτηκε τον σάλο που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις το Νικ Γκρίφιν και άλλων ακροδεξιών, ενάντια στο Στέμμα για να μπει και αυτός σε μια σειρά τέτοιων δηλώσεων, κερδίζοντας κομμάτι της εθνικιστικής πίτας, μάλιστα είχε δείξει πως δεν διστάζει να ‘’συγκρουστεί’’ με το στέμμα όταν ο Πρίγκιπας Κάρολος βρέθηκε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για να μιλήσει και ο Φάρατζ σε ένδειξη διαμαρτυρίας αρνήθηκε να σηκωθεί από το κάθισμα του, στοχεύοντας όπως αργότερα είπε στον ίδιο τον Κάρολο και όχι στον θεσμό της Μοναρχίας. Πατριώτης, αντιευρωπαϊστής και παραδοσιακός Δεξιός, ένας μάλλον χλιαρός, ούτε κρύος, ούτε ζεστός πολιτικός που δεν διστάζει να καταγγείλει αυτά που θέλει να καταγγείλει ο μέσος πολίτης, ακριβώς ότι επιθυμεί η Βρετανική Δεξιά.
Στην συνέχεια κέρδισε μια τεράστια ποσοστιαία μονάδα, με τον να αντιταχθεί στον αυτονομιστικό εθνικισμό των Σκωτσέζων , στις Ιρλανδικές εθνικιστικές ομάδες και στις Ουαλικές εθνικιστικές βλέψεις, κερδίζοντας τεράστια μερίδα των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, εμφανιζόμενος ως ο ενωτικός υποστηρικτής αυτού ακριβώς που σημαίνουν τα γράμματα του κόμματος του, του Ανεξάρτητου Ηνωμένου όμως  Βασιλείου. Το 2013 ανέβασε την ρητορική του ενάντια στους μουσουλμάνους βλέποντας την ύπαρξη δεκάδων ομάδων, πολιτικών και μη, οι οποίες αντιδρούσαν στις ακραίες δηλώσεις Βρετανών και μη, Μουσουλμάνων κληρικών εντός της χώρας και τις ακραίες ενέργειες μουσουλμάνων όπως την εφαρμογή της Σαρία, δολοφονίες αστυνομικών, στρατιωτών, πολιτών κλπ, χρησιμοποιώντας μάλιστα πολύ προσεκτική ορολογία κερδίζοντας μέλη οργανώσεων όπως ο EDL και ο CDL, καταφέρνοντας παράλληλα να μην μπορεί να κατηγορηθεί άμεσα ως ρατσιστής ή ξενοφοβικός. Η συγκεκριμένη οπτική του λειτούργησε υπέρ του βοηθώντας τον να κερδίσει τις ψήφους της αστυνομίας ακόμα μάλιστα και αστυνομικών που είναι μαύροι αλλά χριστιανοί ή ομοφυλόφιλοι.
Όμως αν κάτι έκανε τον Νάιτζελ Φάρατζ διάσημο, αυτό είναι οι λαϊκίστικες ίσως, μα έντονες κόντρες και καταγγελίες του στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ενάντια σε προσωπικότητες όπως ο Jacques Barrot, ο José Manuel Barroso , ο Αντώνης Σαμαράς και άλλοι. Ο Φάρατζ σε μια προσπάθεια να δείξει στην υπόλοιπη Ευρώπη τον ευρωσκεπτικισμό του καθώς και να κερδίσει τις ψήφους των Ελληνοκυπρίων και Ελλαδικής καταγωγής Βρετανών, κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά, την Μέρκελ και την Ε.Ε για επίθεση και οικονομικό πόλεμο ενάντια στον Ελληνικό λαό, μάλιστα τα επιχειρήματα του ήταν κατά πολύ ανώτερα των Ελλήνων πολιτικών της αντιπολίτευσης. Σήμερα η πολιτική του ρητορική ενάντια στο Ισλάμ έχει συσπειρώσει γύρω του σχεδόν όλες τις πολιτικές ομάδες που αντιτίθεται στην μετανάστευση ή το Ισλαμικό φονταμενταλισμό και σε μια έξυπνη για αυτόν κίνηση, αρνήθηκε να συνεργαστεί με το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο διότι δεν επιθυμεί να χαρακτηρισθεί εθνικιστής ή ρατσιστής και έναν μήνα μετά τα γκάλοπ τον έφεραν πρώτο κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο!
Η λογική του Φάρατζ έγκειται στο να αφαιρέσει όλα εκείνα τα οποία η πολιτική ορθότητα δεν δέχεται. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για εθνικισμό ή Φασισμό, για ρατσισμό ή ξενοφοβία, για ολοκληρωτισμό ή διασπορά μίσους, για αυτό και η αριστερά αυτόπεριθωριοποιήθηκε στην προσπάθεια της να τον βγάλει φασίστα και τα λοιπά γνωστά. Ο Φάρατζ στοχεύει στον κύριο πυρήνα και την ουσία των αναγκών του εκλογικού σώματος , θέτοντας 3 κύριους στόχους. Την πάταξη του ριζοσπαστικού Ισλαμ, την αντι-ευρωπαϊκή πολιτική και την ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου.

www.elkosmos.gr