Η Ανάσταση του Έθνους

Το θρησκευτικό γεγονός της Ανάστασης συναντήθηκε με την αναγέννηση της ανοιξιάτικης φύσης και δημιούργησαν το Ελληνικό Πάσχα. Είναι μια γιορτή που έδινε πάντα ελπίδα στο έθνος, σε όλες τις δύσκολες περιόδους της ιστορίας του. Ο λαός αυτές τις μέρες έρχεται κοντά στην ύπαιθρο και παίρνει δύναμη από τις ρίζες του. Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα οι...
πιστοί παρακολουθούν με κατάνυξη τις ακολουθίες στις εκκλησίες. Παράλληλα, δεν σταματούν οι γιορτινές ετοιμασίες για την ημέρα του Πάσχα.
Είναι η σημαντικότερη γιορτή της Ορθοδοξίας, γιατί η Ανάσταση του Χριστού συμβολίζει τη νίκη πάνω στο θάνατο. Οι Έλληνες γιορτάζουν μέσα στην ανοιξιάτικη φύση, που σφύζει από ζωή και λάμπει στο φως του Απρίλη. Μέχρι πριν λίγα χρόνια στα χωριά σούβλιζαν τον οβελία όλοι μαζί στη κεντρική πλατεία. Η δε εβδομάδα της διακαινησίμου, που αρχίζει από τη Κυριακή του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά, είναι μια περίοδος πνευματικής αναγέννησης. Σε όλη την Ελλάδα αναβιώνούν πολλά έθιμα.
Αυτές τις μέρες στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη συνηθίζονται οι περιφορές εικόνων στα χωριά και στους αγρούς για την εξασφάλιση υγείας και πλούσιας σοδειάς. Η εορταστική πασχαλινή περίοδος λήγει με τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου, γιορτή με ιδιαίτερη ποιμενική σημασία. Τα ήθη και έθιμα αυτού του τόπου διαφυλάσσουν την ταυτότητά μας σαν έθνος και δίνουν ευκαιρία στους ανθρώπους της πόλης, να αποδράσουν στην ύπαιθρο και να ζήσουν για λίγο κοντά στην ελληνική φύση. Για να συνεχίσουμε να τρώμε τα αγαθά αυτού του τόπου πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει πρωτογενής αγροτική παραγωγή από Έλληνες. «Ο ιδρώτας του γεωργού είναι εξ ίσου τίμιος με τον ιδρώτα του πολεμιστή», έλεγε πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού ο Ησίοδος και πρόσθετε ότι «η γεωργική εργασία είναι ο σκληρότερος από τους αγώνες της ζωής αλλά και ο αγιότερος, αφού τον αγίασαν οι θεοί».
Εμείς οι εθνικιστές έχουμε χρέος αυτόν τον αγώνα, του Έλληνα γεωργού και κτηνοτρόφου, να τον κρατήσουμε «ζωντανό» για να δίνει τροφή και στις επόμενες γενιές της φυλής μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθούν στην πατρίδα μας οι ντόπιες ποικιλίες φυτών αλλά και οι αυτόχθονες φυλές αγροτικών ζώων. Οι πολυεθνικές κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας. Πρέπει να μάθουμε τους αγρότες να προτιμούν την ελληνική βιοποικιλότητα, που τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί μεγάλες απώλειες, λόγω των ανεξέλεγκτων εισαγωγών (σπόρων και ζώων) και της οικονομικής χρεοκοπίας του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ), υπεύθυνου για τη διατήρησης της βιοποικιλότητας. Το πόσο αδιαφορούν οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για την έρευνα, δείχνει και η πλήρη απαξίωση στην οποία οδήγησαν αυτό το Ίδρυμα. Για τον ελληνικό πρωτογενή αγροτικό τομέα, η παραγωγή ανταγωνιστικών, πιστοποιημένων, επωνύμων ελληνικών προϊόντων υψηλής ποιότητας, που θα παράγονται με καινοτόμες διαδικασίες σύμφωνα με τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης, αποτελεί τον μοναδικό στόχο.
Α. Μ. Παϊρισάδης

elkosmos.gr