Όταν οι διορισμένοι έχουν πάρει διαζύγιο με την πραγματικότητα

Το ΚΕΠΕ ήλθε για πρώτη φορά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας πρίν από περίπου μία εβδομάδα. Όταν το φώς της δημοσιότητας είδαν διαφόρων ειδών καταγγελίες για τον διορισμό ενός στελέχους – της κ. Τζότζολα συγκεκριμένα – της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό, με τρόπο αν και όχι παράνομο, "φωτογραφικό" και μεθοδευμένο από τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης. Δεν έμελλε όμως να είναι και η τελευταία εμφάνιση του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών. Το κέντρο αυτό που αποτελεί...

δημιούργημα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος κάλεσε τον "οικονομολόγο" Ανδρέα Παπανδρέου να αναλάβει την διαχειρισή του, υποτίθεται ότι είναι κάτι σαν ένα think tank, το οποίο σκοπό έχει να προσδιορίζει τις μελλοντικές κατευθύνσης της ελληνικής οικονομίας και να γνωμοδοτεί στις κυβερνήσεις. Χωρίς να γνωρίζω το τι ακριβώς δουλειά – και τι ποιότητας δουλειά – κάνουν οι διορισμένοι στον δημοσίου χαρακτήρα αυτού οργανισμού, μιλώντας με συγκεκριμένα άτομα, έμαθα ότι οι γνωοδοτήσεις τους επί σειρά ετών ήταν "γραμμένες" στα παλαιότερα των υποδημάτων των κυβερνήσεων, αλλά ότι τα τελευταία χρόνια ελέω τρόικας επιχειρήται μια προσπάθεια αναβαθμισής του.


Έτσι λοιπόν το ΚΕΠΕ για το οποίο λίγο πολύ όλοι οι Έλληνες ξέρουν τα παραπάνω ξαναήλθε στην επικαιρότητα, με εφιαλτικό τρόπο. Λόγω μίας εκθεσής του, η οποία ζητά επί της ουσίας να καταργηθεί ο βασικός μισθός για τους "νέους" μέχρι 29 ετών. Οικογενειάρχες δηλαδή ανθρώπους. Και τι θα γίνεται δηλαδή; Να δουλεύουν τζάμπα; Δεν ξέρω τι λεφτά παίρνουν εκεί στο ΚΕΠΕ αλλά εάν μαζεύτηκαν τόσοι λαμπροί επιστήμονες, προκειμένου να μας πούν ότι για να χτυπηθεί η ανεργία θα πρέπει να δουλεύουν τζάμπα οι κάτω των 30, καλά θα κάνουν κάποιοι να ξεκινήσουν τις εφαρμογές των ιδεών τους, από αυτόν ακριβώς τον οργανισμό.
Ας δούμε όμως τι λένε περίπου οι προτάσεις του ΚΕΠΕ
Στις προτάσεις αυτές, περιλαμβάνεται η «κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους, έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, ώστε να δίνεται ισχυρό κίνητρο πρόσληψης, παράλληλα με την ενίσχυση της δράσης του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) µε τη θέσπιση κινήτρων αποδοτικότητας, προς αποφυγή παραβάσεων της εργατικής νοµοθεσίας (ωράριο, συνθήκες απασχόλησης, κ.τ.λ.).
Προτείνεται, επίσης, η μετατροπή των επιδομάτων ανεργίας είτε σε επιταγές εργασίας και η προώθηση της επιχειρηµατικότητας από οµάδες νέων, είτε µε την παροχή κεφαλαίου κίνησης, είτε µε την παροχή χώρων µε υλικοτεχνική υποδοµή προς ενοικίαση µε χαµηλό κόστος. Ακόμη, η θεσµοθέτηση της πρακτικής άσκησης για όλους στην τριτοβάθµια και τη δευτεροβάθµια τεχνική-επαγγελµατική εκπαίδευση, τουλάχιστον για ένα εξάµηνο, µε επιδότηση του κόστους από το κράτος (αµοιβές χαµηλότερες του κατώτατου µισθού µε ασφαλιστική κάλυψη).
Ακόμη, η αντικατάσταση του επιδόµατος ανεργίας µε επίδοµα απασχόλησης µε ιδιαίτερη βαρύτητα στην περίπτωση των νέων και των εργαζοµένων κοντά στη συνταξιοδότηση και η άρση των περιορισµών που ισχύουν στην άσκηση ορισµένων επαγγελµάτων και, Στο πλαίσιο των δράσεων που απαιτούνται για την ενίσχυση της απασχόλησης, το ΚΕΠΕ προτείνει επίσης «τη ριζική αναδιάρθρωση του ΟΑΕ∆, ο οποίος οργανώθηκε στα πλαίσια διαφορετικών οικονοµικών συνθηκών από αυτές που επικρατούν σήµερα στη χώρα. Αποτέλεσµα, σύμφωνα με την έκθεση «είναι να αδυνατεί να ανταποκριθεί µε αποτελεσµατικότητα στο έργο του (επιδοµατική στήριξη ανέργων, λειτουργίες σύζευξης προσφοράς-ζήτησης εργασίας, κτλ.)».
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, κρίνεται αναγκαία και η «αύξηση της χρηµατοδότησής του Οργανισμού, µετά την αξιολόγηση των δοµών του και του παραγόµενου αποτελέσµατος, µε την εξοικονόµηση άλλων κατηγοριών δαπανών είναι εκ των ων ουκ άνευ, προκειµένου να υποστηριχτεί µια πιο γενναιόδωρη επιδοµατική πολιτική αλλά και να διευκολυνθεί η πλήρης µηχανογράφηση του οργανισµού που θα διευκολύνει τις υπηρεσίες σύζευξης. Ενδεχοµένως, σύμφωνα πάντοτε με την έκθεση «να απαιτείται και βελτίωση της επιχειρησιακής επάρκειας των υπαλλήλων του ΟΑΕ∆, µέσω της συµµετοχής τους σε προγράµµατα ∆ια Βίου Μάθησης».
Τέλος, το ΚΕΠΕ εισηγείται την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών με χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νορβηγία) για την απορρόφηση ανέργων στη βάση μιας σχεδιασμένης μεταναστευτικής πολιτικής και την επαναλειτουργία επιχειρήσεων που έχουν βάλει «λουκέτο» με τη συμμετοχή ομάδων εργαζομένων και ανέργων (με καταβολή εφάπαξ του ποσού των επιδομάτων ανεργίας). Οι πολιτικές αυτές θα πρέπει να συμπληρωθούν με φορολογικές ελαφρύνσεις, παραχωρήσεις εκτάσεων για ξένες επενδύσεις που δημιουργούν απασχόληση και παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων γης έναντι συμβολικού τιμήματος σε αυτούς που επιθυμούν να απασχοληθούν στον αγροτικό τομέα.
Το πιο αστείο είναι ότι ενώ ζητούν κατάργηση του βασικού μισθού για τους νέους, ζητούν αύξηση της χρηματοδότησης για τον... δικό τους οργανισμό. Όσο για τα περί "μετανάστευσης" ας μην τα αγγίξουμε. Ήδη αιμορραγούμε δίχως αύριο, το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας φεύγει και οι δημοσιο-επιστήμονες, μας καλούν να το θεσμοθετήσουμε. Μήπως να μην τους ρωτάμε κιόλας, αλλά να τους μαζεύουμε σε καράβια και να τους στέλνουμε;
Και ποιά είναι η τραγική πραγματικότητα;
Και ενώ στους διάφορους οργανισμούς οι οικονομολόγοι σχεδιάζουν επί χάρτου, γιατί σιγά να μην τολμήσει η κυβέρνηση που ήδη βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί να πάρει τέτοια μέτρα, η Ελλάδα αιμορραγεί.
Όπως προκύπτει από έρευνα της εταιρείας MARC που έγινε σε 1.201 νοικοκυριά για λογαριασμό της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) η οικονομική ασφυξία έχει οδηγήσει 1 στα 2 νοικοκυριά να επιβιώνουν χάρη στις συντάξεις των οικείων τους. Πιο συγκεκριμένα,μία στις δύο οικογένειες επιβιώνει χάρη στις συντάξεις των οικείων της προσώπων και το 40,2% των νοικοκυριών, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια νοικοκυριά έχουν στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία. Από αυτό το ποσοστό, μόνο το 9,8% λαμβάνει επίδομα ανεργίας (λιγότεροι από 200.000). Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες έχουν μείνει ακάλυπτοι για τον κίνδυνο της ανεργίας. Το 44,3% του πληθυσμού έχει οικονομικές υποχρεώσεις προς τις τράπεζες. Ένα στα δέκα νοικοκυριά αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει περιουσιακά στοιχεία για αντεπεξέλθει στην κρίση. Οι πρόσφατοι νόμοι για τη φορολόγηση ακινήτων, τις κατασχέσεις καταθέσεων και τη μερική άρση των πλειστηριασμών αναμένεται να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας στα νοικοκυριά. Ένα στα τρία νοικοκυριά βρίσκεται στο όριο καθυστέρησης πληρωμών προς το Δημόσιο, ταμεία ΔΕΚΟ, τράπεζες, δάνεια κ.λπ., λόγω αδυναμίας (το 34,8% των νοικοκυριών καθυστερεί τις οφειλές για να μπορέσει να αντεπεξέλθει), ενώ το 41,7% δήλωσε ότι δεν διαθέτει επαρκές εισόδημα για την κάλυψη των υποχρεώσεων.
Το 94,6% των νοικοκυριών έχει υποστεί μειώσεις εισοδήματος το διάστημα της κρίσης Ο μέσος όρος μείωσης του εισοδήματος σύμφωνα με την εκτίμηση της ΓΣΕΒΕΕ αγγίζει το 40% (39,47%). Η Αττική είναι η περιοχή με τη μεγαλύτερη μείωση (41,06%). Βασική, ίσως και μοναδική στήριξη των νοικοκυριών αποτελούν τα εισοδήματα από συντάξεις (48,6%). Τα εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες, ελευθέρια επαγγέλματα και επιχειρηματική δραστηριότητα έχουν υποχωρήσει ως προς τη συνεισφορά τους στην οικονομία του νοικοκυριού (35,9% των νοικοκυριών στηρίζεται σε μισθούς, 10,3% σε επιχειρηματικά κέρδη). Κλίμα απαισιοδοξίας συνεχίζει να διακατέχει τα ελληνικά νοικοκυριά. Το 41,7% θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις του επόμενου έτους. Αυξημένη αδυναμία δηλώνουν τα νοικοκυριά με έναν τουλάχιστον άνεργο (51%). Η αγορά συνεχίζει να βρίσκεται σε μια παρατεταμένη ετήσια «χειμερία νάρκη», δεδομένου ότι το 75,5% (από 70% στην αντίστοιχη περσινή έρευνα εισοδήματος) των νοικοκυριών αναμένει τις εκπτώσεις για να αγοράσει βασικά αγαθά.
Τόσο απλά. Οι επιστήμονες στο ΚΕΠΕ, θα μπορούσαν εξίσου να δήλωναν και ... ζωγράφοι και να ζωγράφιζαν λύσεις για την έξοδο της κρίσης και την βελτίωση της οικονομίας. Γιατί την ίδια περίπου πρακτική αξία έχουν οι λύσεις που προτείνουν.

www.elkosmos.gr