Ποιοι ,γιατί και πως άφησαν "άοπλη" την Ελλάδα. Από το "πάρτα όλα" στο "φοβικό σύνδρομο"!

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ


Το εξοπλιστικό πάρτι που ξεκίνησε αμέσως μετά από τα Ίμια και ολοκληρώθηκε το 2005 , έκανε τεράστια ζημιά στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Πρώτα απ΄ όλα γιατί...
πολλά απ΄ όσα αγοράστηκαν σε εξωφρενικές τιμές δεν αποδείχτηκαν καν χρήσιμα και οι πραγματικές “μαύρες τρύπες” στο οπλοστάσιο της χώρας παραμένουν ορθάνοιχτες. Δεύτερον γιατί αποδεικνύεται ότι οι περισσότεροι εξοπλισμοί αυτής της περιόδου είτε έγιναν για να πλουτίσουν ορισμένοι, είτε για να κάνουν πολιτική κάποιοι άλλοι. Και στις δύο περιπτώσεις κανείς δεν ασχολήθηκε με τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας. Και τέλος όλο αυτό το νοσηρό κλίμα δημιούργησε τους υπουργούς του “δεν υπογράφω” για να “μην μπλέξω” και επειδή … “είμαι έντιμος”! Έχουμε ξαναγράψει ότι στην Ελλάδα και ειδικά στο χώρο της Άμυνας ακόμη και η μη υπογραφή πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελεί αδίκημα!

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω διαπιστώσεων είναι ότι η χώρα “πονά” στο θέμα της αμυντικής της θωράκισης σ΄ ότι αφορά στους εξοπλισμούς της.

Οι τραγικά λανθασμένες αποφάσεις -που κάποιες είχαν όπως φαίνεται και δόλο- των εξοπλισμών της περιόδου 1996-2005 όχι μόνο δεν εξόπλισαν τη χώρα όπως υπόσχονταν αυτοί που τους χειρίστηκαν ,αλλά προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στο οπλοστάσιό μας.

•Η εμμονή για αγορές “πρωτοποριακών όπλων” αποδείχτηκε ότι είχε πολύ μεγάλο ρίσκο. Η υπόθεση των υποβρυχίων 214 έδειξε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διχειριστεί την κατάσταση όταν κάτι πάει στραβά και ότι είναι ίσως προτιμότερο να επιλέγει οπλικά συστήματα που ήδη υπάρχουν και βρίσκονται σε επιχειρησιακή λειτουργία. Το παράδειγμα των υποβρυχίων δεν είναι το μοναδικό. Η φαρσοκωμωδία με τα ελικό

•Η απόλυτη έλλειψη σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των στρατιωτικών απειλών που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα οδήγησαν σε αγορές… ότι να ΄ναι! Κάπως έτσι προέκυψαν οι φοβερές εμπνεύσεις της αγοράς σκαφών ταχείας μεταφοράς από Ρωσία και την Ουκρανία. Κι επειδή κάποιοι θα σπεύσουν να υπερασπιστούν αυτές τις επιλογές, θα επισημάνουμε ότι στο ΠΝ ακόμη ...κλαίνε.

•Η αδιαφορία διαδοχικών κυβερνήσεων και υπουργών να κερδίσει η Ελλάδα σε τεχνογνωσία και μεταφορά πραγματικού, ουσιαστικού έργου στις ελληνικές βιομηχανίες δεν μπορεί να μην προκαλεί τουλάχιστον καχυποψία! Όταν για παράδειγμα όλες μα όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν επιλέξει να συμμετάσχουν σε κάποιο από τα προγράμματα κατασκευής μαχητικών αεροσκαφών τέταρτης γενιάς, η Ελλάδα έσπευσε το 2005 (!) να πάρει άλλη μία παρτίδα ...F 16. Όταν δεν υπήρχε καν σχετική εισήγηση από την Πολεμική Αεροπορία!!! Η μοναδική εισήγηση προέβλεπε αυτό ακριβώς που γράφουμε: να πάμε στο επόμενο στάδιο. Όμως τότε επελέγη η "εξοπλιστική διπλωματία" και το "άνοιγμα" προς τις ΗΠΑ, χωρίς βέβαια να υπάρξη κανένα αντίκρισμα.

Ποιος άκουγε και ποιος ακούει;

Αυτά είναι μερικά από τα παραδείγματα.

Κι έτσι φθάσαμε από το 2005 και μέχρι σήμερα στο ...είδος του ΥΕΘΑ που λέει “δεν υπογράφω”! Όχι νέες αγορές φυσικά αν και κάποιοι δεν θα έλεγαν όχι. Μιλάμε για ανταλλακτικά και τεχνική υποστήριξη των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων. Τα οποία να θυμίσουμε σχεδόν στο σύνολό τους είχαν αγοραστεί χωρίς να έχουν υπογραφεί ανάλογες συμφωνίες τεχνικής υποστήριξης για να ...παρουσιαστούν ως “φθηνές αγορές”. Φθηνή ήταν μόνο η μεθόδευση.

Και με την λογική του “δεν υπογράφω”, φθάσαμε μόλις χθες το ΚΥΣΕΑ παρακαλώ να συζητά το αυτονόητο: να πάρουμε ανταλλακτικά για τα μαχητικά μας αεροσκάφη F 16!!! Μέγα θέμα! Που θα έπρεπε να είχε επιλυθεί εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια! Να προσθέσουμε και την απίστευτη ιστορία με τα πυρομαχικά των αρμάτων μάχης; Δεν χρειάζεται νομίζουμε. Να μιλήσουμε για τις “ληγμένες” εδώ και χρόνια μπαταρίες των υποβρυχίων; Να αναφερθούμε στην κοροϊδία με τα C 27; Να ρωτήσουμε τι θα γίνει με τα πρώτα ελικόπτερα Apache που διάφορες “φοβίες” τ΄ άφησαν χωρίς τεχνική υποστήριξη; Ατελείωτη η λίστα...

Γι΄ αυτό λέμε,ότι και η μη υπογραφή ,είναι τελικά αδίκημα.

Η χθεσινοβραδυνή απόφαση του ΚΥΣΕΑ για τους κινητήρες των F 16  είναι μια αρχή αλλά είναι και σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων που υπάρχουν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι ασφαλώς δύσκολο για τους δοκιμαζόμενους πολίτες να ακούν ότι πρέπει να δοθούν χρήματα στην Άμυνα,αλλά κάποιος πρέπει να τους πει την αλήθεια. Τα χρήματα που πρέπει να δοθούν για την συντήρηση οπλικών συστημάτων αφορούν σε αγορές που οι ίδιοι πλήρωσαν από το υστέρημά τους και θα είναι κρίμα να "ρημάξουν" .Γιατί τελικά η ζημιά που θα υποστεί η χώρα, θα είναι πολλαπλάσια.

www.onalert.gr