Τύχων Σεβοκούνωφ, ο εξομολόγος του Πούτιν τα... λέει όλα στο βιβλίο του «σχεδόν άγιοι»

Ποιά η σχέση του με τον Ρώσο Πρόεδρο και τον «κύκλο του Στρετένσκι»

Απλός, πράος και προσηνής, αλλά ταυτόχρονα τόσο μυστηριώδης με μια αμφιλεγόμενη μυθοπλασία να τον συνοδεύει σε κάθε κίνησή του! Επηρεάζει, άραγε, καθοριστικά τον Πρόεδρο Πούτιν στο γεωπολιτικό τζούντο Ανατολής-Δύσης; Μήπως είναι...

απλά και μόνο ο πνευματικός του πιό ισχυρού ηγέτη της σύγχρονης Ρωσίας και εκ των «διαμορφωτών» της  παγκόσμιας σκακιέρας;

Στην προσπάθειά μας να  συναντήσουμε τον π. Τύχωνα, η αλήθεια είναι πως δεν αντιμετωπίσαμε ιδιάιτερες δυσκολίες. Την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι, λίγο μετά την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «σχεδόν άγιοι», από τις εκδόσεις Εν πλώ, τον πλησιάσαμε διστακτικά. Περικυκλωμένος από ελληνικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης δέχτηκε ευγενικά να μας δώσει την ευλογία του. Με κοφτό λόγο και γερακίσια ματιά , που παραπέμπει σε ρώσους στάρετς (ασκητές) του περασμένου αιώνα, μας ευχήθηκε για τη νέα χρονιά με ένα ορθόδοξο σχεδόν υπερβατικό τρόπο.

Το «σχεδόν» μοιάζει να τον γοητεύει, ίσως γι’ αυτό και το χρησιμοποιεί στο νέο του βιβλίο. Τι να κρύβει μέσα του; Το αίσθημα της μεταπτωτικής κατάστασης, που κυριαρχεί σε αρκετές ανθρώπινες καρδιές ανά την υφήλιο την τρέχουσα περίοδο; Την επίγνωση της ανάγκης συνεχούς άσκησης για την κατανίκηση του κοσμικού πειρασμού και της εξ-ουσιαστικής αλαζονείας;

Οι πνευματικές καταθέσεις του π.Τύχωνα  από τη Ρωσία του χθές και του σήμερα είναι χαρακτηριστικές. Όπως, άλλωστε, και οι αφηγήσεις του από περιστατικά, με επίκεντρο το ιστορικό μοναστήρι(μια από τις δυο μονές που δεν κατάφερε να κλείσει το αθειστικό καθεστώς), στις οποίες σκιαγραφεί τις προσωπικότητες μοναχών, των αγωνιστών του πνεύματος, μέσα από ιστορίες αληθινά συγκινητικές. Παράλληλα, ο π.Τύχων παρουσιάζει την πνευματική αναγέννηση που συντελείται στη Ρωσία μετά την κατάρρευση του λεγόμενου  υπαρκτού σοσιαλισμού, με πνευματική τροφό του ρωσικού λαού την Ορθοδοξία. Περιγράφει με ενάργεια τη μετάβαση των ρώσων στο σήμερα, όπου η δίψα και η αναζήτηση του «άγνωστου επί δεκαετίες Ιησού» στην αχανή Ρωσία, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

«Στα μοναστήρια, εκτός από το ακοίμητο Ψαλτήρι, υπάρχει ακόμα μια ειδική ακολουθία, η τέλεση παράκλησης με ακαθίστους(ακάθιστο στη Ρωσία ονομάζουν όχι μόνο τον Κανόνα προς την ΥπερΑγία Θεοτόκο,αλλά και γενικά τους υμνητικούς κανόνες προς τους αγίους). Αυτό σημαίνει ότι στη συνηθισμένη προσευχή της παρακλήσεως προστίθενται ύμνοι για τον ένα ή τον άλλο άγιο. Φαίνεται πως αυτό ΔΕΝ υπάρχει ούτε στα παλαιά τυπικά, ούτε στην πρακτική άλλων ορθόδοξων χωρών, παρά ΜΟΝΟ σε εμάς στη Ρωσία.

Οι πιστοί, όμως, παθιάζονταν με αυτές τις ακολουθίες και ζητούσαν πολύ τους ακαθίστους στη Μονή των Σπηλαίων» γράφει ο π. Τύχων αναφερόμενος στον π.Αντίπα. Εμμέσως πλην σαφώς αναδεικνύει την μοναδικότητα της Ρωσικής Ορθοδοξίας και  της ρωσικής ψυχής.
Σε άλλο κεφάλαιο ο π.Τύχων σημειώνει ενδεικτικά: «Στο μοναστήρι του Στρετένσκι μας αρέσει πολύ να τελούμε αγρυπνίες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μοναχοί έχουν τη δυνατότητα μόνοι και χωρίς περισπασμούς να προσευχηθούν. Στις λειτουργίες αυτές δεν προσέρχονται λαικοί, εκτός μόνο από αυτούς που εμείς οι ίδιοι μερικές φορές προσκαλούμε».

Ποιοί είναι οι λαικοί που προσκαλούν οι μοναχοί της μονής Στρετένσκι στη Μόσχα, ηγούμενος της οποίας είναι ο Αρχιμανδρίτης, Τύχων Σεβκούνωφ; Ανήκουν σε ένα στενό κύκλο μυημένων; Οι δυτικοί «εγκέφαλοι» και  οι περί αυτών γραφίδες οργιάζουν για πολιτικοθρησκευτική διασύνδεση του π. Τύχωνα με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σύμφωνα με τις ανωτέρω «γραφίδες», κέντρο της συνεργασίας των δυο ανδρών είναι η πασίγνωστη στους ορθόδοξους κληρικούς μονή Στρετένσκι και σκοπός η... ανασύσταση της Ρωσίας ως Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας, με βάση το αναδιατυπωμένο - και προσαρμοσμένο στις σύχρονες εξελίξεις- βυζαντινό θρησκευτικο-πολιτικό δόγμα. 

Οι ίδιοι «εγκέφαλοι» επιμένουν πως η νέα  Γεωπολιτική Ιδεολογία της Ρωσικής Ελίτ, που απλώνεται ταχύτατα σε κάθε γωνιά της Ρωσίας, έχει τις ρίζες της στα... εργαστήρια της Κα-κε-μπε, των μυστικών υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης- ενεργό μέλος των οποίων αποτέλεσε ο κ. Πούτιν- και συνδυάζει στοιχεία από τον «Τσαρικό Ορθόδοξο Μπολσεβικισμό!». Δειλά-δειλά εμφανίστηκε, όταν στο τιμόνι της Σοβιετικής Ένωσης ανέλαβε ο πολιτικός πατέρας του Προέδρου Πούτιν -ο έχων για ορισμένους ελληνική καταγωγή-Γιούρι Αντρόπωφ(παλαιό στέλεχος της Κα-Γκε-Μπε). Με την άνοδο στη θέση του γραμματέα του Κ.Κ.Σ.Ε, του Κωνσταντίν Τσερνιένκο, το όραμα για  μια επαναχριστιανισμένη Σοβιετική Ρωσία, ανάχωμα στο λατίνο imperium της Δύσης, «πάγωσε» για λίγο.

Το όνειρο μιας «θεωρητικής ομογενοποίησης» της ρωσικής ιστορίας-Τσαρική Ρωσία και Κομμουνοστική Ρωσία, με πυλώνες την ορθοδοξη εκκλησία (και τα κείμενα των ορθόδοξων ασκητών) την πίστη και τον πατριωτισμό του μέσου ρώσου της πόλης και της υπαίθρου- που θα εδράζεται στις θεωρίες του ρώσου Χάντιγκτον(πριν τον Χάντιγκτον) για τη «Σύγκρουση Πολιτισμών», Σεργκέι Σολόβιεφ, αναθερμάνθηκε με την έλευση του εκσυχρονιστή Γκορμπατσόφ, κι ας μην φάνηκε από την αρχή.

Ζυμώθηκε ,δε, στις κατάλληλες αναλογίες κατά τη διάρκεια  της κοσμογονίας Γιέλτσιν και κορυφώθηκε με την ανάληψη της ηγεσίας της ρωσικής υπερδύναμης από τον κ. Πούτιν, ο οποίος επικεντρώθηκε στο ρόλο της Εκκλησίας ως ισχυρού  συνδετικού κρίκου στην επανάκαμψη της αυτοκρατορίας, η οποία θα μπει σφήνα στις σφαίρες επιρροής των νεο-οθωμανών του Ερντογάν και της αναβίωσης της... Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της γερμανικής Ευρωπαικής Ένωσης της κας Μέρκελ.

Όπως αναφέρουν δυτικές πηγές, το μοναστήρι του Σρετένσκι παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή την κίνηση, όπου δίνει το «παρών» ο αντιστράτηγος Λενίτ Ιβασώφ-πρώην αξιωματούχος της Κα-κε-μπε-ο Γενικός Εισαγγελέας Γιούρι Τσάικα και γνωστοί ρώσοι μεγιστάνες, δημιουργώντας με τη συμμετοχή κληρικών και επιφανών καθηγητών της Γεωπολιτικής Ακαδημίας της Μόσχας τον επονομαζόμενο «κύκλο του Σρετένσκι». Λειτουργεί με άλλα λόγια ως ένα είδος δυτικού think tank

Μια δεξαμενή σκέψης, απ’ όπου αντλεί τα διπλωματικά  αντισώματα της  νέας  Γεωπολιτικής της  η Ρωσική Ομοσπονδία, ώστε  να αναδιπλωθεί προσκηνιακά στις οικουμενικές αρένες και να ενεργήσει αποτελεσματικά-και αν χρειαστεί παρασκηνιακά- στα διεθνή φόρα.

Πάντα με στήριγμα τις  επεξεργασμένες θέσεις του «Κύκλου του Στρετένσκι», που «ανανεώνει» τα... πνευματικά της εργαλεία και τη γεωπολιτικοθρησκευτική της μηχανή έχοντας ως πλοηγό τη   φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου Ιστορικού του παρελθόντος Σεργκέϊ Σολόβιεβ και «τιμόνι» την πολιτικά και βαθιά θρησκευτική σκέψη των Πούσκιν και Ντοστογιέφσκι, των οποίων τα συγγράμματα αναπαράγει και επανεκδίδει σε πολυτελείς τόμους η Μονή Στρετένσκι και  μέσω του Πατριαρχείου Μόσχας διακινούνται σε όλη την Ρωσική επικράτεια.

Ζαχαρίας Γεωργούσης

www.elora.gr