Επικαλείται κείμενα των Σαρτρ και Μπελ με την ευκαιρία των Χριστουγέννων
Ο καρδινάλιος Τζανφράνκο Ραβάζι, ο «υπουργός Πολιτισμού» του Βατικανού, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων...
επικαλείται ένα κείμενο του γνωστού αιρετικού υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ για την γέννηση του Θεανθρώπου και τις γυναικείες απεικονίσεις του Θεού στη Βίβλο, σε άρθρο του αφιερωμένο στην «επανεύρεση της τρυφερότητας του Θείου. Στο άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο ένθετο πολιτισμού της οικονομικής εφημερίδας «Ιλ Σόλε-24 Όρε» και αξιοποιείται σήμερα σε πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης του Βατικανού, ο ιταλός καρδινάλιος -γνωστός για το φιλελεύθερο χαρακτήρα του και το αντισυμβατικό ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό- αναπαράγει εδάφια από ένα κείμενο του Σαρτρ, την εποχή που αυτός βρισκόταν ως αιχμάλωτος πολέμου στο Στάλαγκ ΧΧ-D στη Γερμανία, το οποίο είχε δημοσιευθεί στο έργο του «Μπαρόνια, ή ο γιος της βροντής» (1940). Ο καρδινάλιος Ραβάζι αναπολεί τις φράσεις του Σαρτρ, ο οποίος περιγράφει την έκπληξη της Παρθένου Μαρίας ενώπιον του Θείου Βρέφους, που μόλις έχει φέρει στον κόσμο: «Στοχάζεται: αυτός ο Θεός είναι ο γιος μου, τούτη η σεπτή σάρκα είναι σάρκα μου. Μου μοιάζει κι ο Θεός ο ίδιος μου μοιάζει. Ένας τόσος δα Θεός που μπορώ να τον σηκώσω στα χέρια μου και να τον γεμίσω φιλιά». Σύμφωνα με τον Ραβάζι, το κείμενο του φιλοσόφου που έμελλε να γίνει ο ύπατος εκπρόσωπος του υπαρξισμού φέρνει στο φως «μία αξία που εξέλιπε στις ημέρες μας, τις τόσο χυδαίες: την τρυφερότητα και τις διάφορες εκφάνσεις της, όπως η γλυκύτητα, η λεπτότητα, το συναίσθημα, η μετριοπάθεια», μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Ο ίδιος σημειώνει στο άρθρο του επίσης την σημασία που κατέχει μέσα στο σώμα της Βίβλου ο συμβολισμός του γάμου και της αναπαραγωγής. Υπενθυμίζοντας μάλιστα πως ο «γελαστός Πάπας» Ιωάννης Παύλος Α' είχε συνταράξει τον Καθολικό κόσμο όταν είχε διακηρύξει, κατά τον έναν και μοναδικό μήνα της θητείας του ως Ποντίφικας, το 1978, τον «μητρικό» χαρακτήρα του Θεού, ο «υπουργός» του Βατικανού ερανίζει πολλά εδάφια από τα βιβλία του Ησαΐα. Ιδιαίτερα σημειώνει πως σε ένα από αυτά, που αναφέρεται στον Γιαχβέ, παρουσιάζει στο πλάι ενός Θεού πολεμιστή και παντοδύναμου, την εικόνα ενός Θεού που «φωνάζει σαν γυναίκα στις ωδίνες της γέννας, αναπνέοντας και ξεφυσώντας την ίδια στιγμή». Ο καρδινάλιος Ραβάζι συμπεριλαμβάνει επίσης στο άρθρο του με τίτλο Ritrovare le tenerezza (Ξαναβρίσκοντας την τρυφερότητα) και με κείμενα του γνωστού για τις αριστερές ιδέες του γερμανού συγγραφέα Χάινριχ Μπελ, που το 1960 στο «Γράμμα του προς έναν νεαρό καθολικό» υπογραμμίζει: «εκείνο που ίσαμε σήμερα λείπει από τους κάθε προέλευσης αγγελιοφόρους του χριστιανισμού είναι η τρυφερότητα: τρυφερότητα λεκτική, ερωτική, ναι, κι ακόμη τρυφερότητα θεολογική».
ksipnistere.blogspot.gr
επικαλείται ένα κείμενο του γνωστού αιρετικού υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ για την γέννηση του Θεανθρώπου και τις γυναικείες απεικονίσεις του Θεού στη Βίβλο, σε άρθρο του αφιερωμένο στην «επανεύρεση της τρυφερότητας του Θείου. Στο άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο ένθετο πολιτισμού της οικονομικής εφημερίδας «Ιλ Σόλε-24 Όρε» και αξιοποιείται σήμερα σε πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης του Βατικανού, ο ιταλός καρδινάλιος -γνωστός για το φιλελεύθερο χαρακτήρα του και το αντισυμβατικό ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό- αναπαράγει εδάφια από ένα κείμενο του Σαρτρ, την εποχή που αυτός βρισκόταν ως αιχμάλωτος πολέμου στο Στάλαγκ ΧΧ-D στη Γερμανία, το οποίο είχε δημοσιευθεί στο έργο του «Μπαρόνια, ή ο γιος της βροντής» (1940). Ο καρδινάλιος Ραβάζι αναπολεί τις φράσεις του Σαρτρ, ο οποίος περιγράφει την έκπληξη της Παρθένου Μαρίας ενώπιον του Θείου Βρέφους, που μόλις έχει φέρει στον κόσμο: «Στοχάζεται: αυτός ο Θεός είναι ο γιος μου, τούτη η σεπτή σάρκα είναι σάρκα μου. Μου μοιάζει κι ο Θεός ο ίδιος μου μοιάζει. Ένας τόσος δα Θεός που μπορώ να τον σηκώσω στα χέρια μου και να τον γεμίσω φιλιά». Σύμφωνα με τον Ραβάζι, το κείμενο του φιλοσόφου που έμελλε να γίνει ο ύπατος εκπρόσωπος του υπαρξισμού φέρνει στο φως «μία αξία που εξέλιπε στις ημέρες μας, τις τόσο χυδαίες: την τρυφερότητα και τις διάφορες εκφάνσεις της, όπως η γλυκύτητα, η λεπτότητα, το συναίσθημα, η μετριοπάθεια», μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Ο ίδιος σημειώνει στο άρθρο του επίσης την σημασία που κατέχει μέσα στο σώμα της Βίβλου ο συμβολισμός του γάμου και της αναπαραγωγής. Υπενθυμίζοντας μάλιστα πως ο «γελαστός Πάπας» Ιωάννης Παύλος Α' είχε συνταράξει τον Καθολικό κόσμο όταν είχε διακηρύξει, κατά τον έναν και μοναδικό μήνα της θητείας του ως Ποντίφικας, το 1978, τον «μητρικό» χαρακτήρα του Θεού, ο «υπουργός» του Βατικανού ερανίζει πολλά εδάφια από τα βιβλία του Ησαΐα. Ιδιαίτερα σημειώνει πως σε ένα από αυτά, που αναφέρεται στον Γιαχβέ, παρουσιάζει στο πλάι ενός Θεού πολεμιστή και παντοδύναμου, την εικόνα ενός Θεού που «φωνάζει σαν γυναίκα στις ωδίνες της γέννας, αναπνέοντας και ξεφυσώντας την ίδια στιγμή». Ο καρδινάλιος Ραβάζι συμπεριλαμβάνει επίσης στο άρθρο του με τίτλο Ritrovare le tenerezza (Ξαναβρίσκοντας την τρυφερότητα) και με κείμενα του γνωστού για τις αριστερές ιδέες του γερμανού συγγραφέα Χάινριχ Μπελ, που το 1960 στο «Γράμμα του προς έναν νεαρό καθολικό» υπογραμμίζει: «εκείνο που ίσαμε σήμερα λείπει από τους κάθε προέλευσης αγγελιοφόρους του χριστιανισμού είναι η τρυφερότητα: τρυφερότητα λεκτική, ερωτική, ναι, κι ακόμη τρυφερότητα θεολογική».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου