Από την ΙΚΕΑ στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης!

Αναστάτωση στην διεθνή επιχειρηματική σκηνή προκάλεσε την περασμένη εβδομάδα, η επίσημη ανακοίνωση ότι «πολιτικοί κρατούμενοι στην τότε Ανατολική Γερμανία τη δεκαετία του 1980 υποχρεώνονταν να κατασκευάζουν ορισμένα έπιπλα της Ikea».

Την παραδοχή αυτή έκανε η ίδια η εταιρεία την Παρασκευή, η οποία μάλιστα ζήτησε και συγνώμη. Διευκρίνισε, πάντως, πως...

γινόταν εν αγνοία της και ότι είχε προσπαθήσει να διασφαλίσει ότι δεν θα εφαρμοζόταν η πρακτική αυτή στο εργοστάσιό της.
Η Ιkea παρουσίασε στο Βερολίνο την έκθεση που είχε παραγγείλει στους ανεξάρτητους πραγματογνώμονες της εταιρείας Ernst & Young, μετά τις καταγγελίες πρώην κρατουμένων, οι οποίοι πέρσι, μιλώντας στη γερμανική τηλεόραση, είχαν αναφέρει ότι τους υποχρέωναν να κατασκευάζουν έπιπλα στα εργαστήρια των φυλακών.

Εάν αρνούνταν κινδύνευαν να οδηγηθούν στην απομόνωση ή να υποστούν άλλες τιμωρίες. Στην έκθεση επισημαίνεται ότι οι τότε εκπρόσωποι της εταιρείας γνώριζαν ότι υπήρχε η πιθανότητα πολιτικοί κρατούμενοι να εξαναγκαστούν να εργάζονται στα εργοστάσια της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.«Η εταιρεία έλαβε μέτρα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χρησιμοποιούνταν κρατούμενοι, όμως σήμερα είναι σαφές ότι τα μέτρα αυτά δεν ήταν αποτελεσματικά», εξήγησε ο σουηδικός όμιλος.

«Την εποχή εκείνη δεν είχαμε τα σύγχρονα συστήματα ελέγχου και προφανώς δεν κάναμε αρκετά για να εμποδίσουμε τέτοιες μεθόδους παραγωγής», δήλωσε η Ζανέτ Σκέλμοσε, μία από τις εκπροσώπους της εταιρείας εκφράζοντας τη λύπη της για την πρακτική που ακολουθήθηκε.
Φυσικά η “άποψη” ότι μία εταιρεία σαν την IKEA πούλαγε έπιπλα τα οποία δεν γνώριζε που ακριβώς κατασκευαζόντουσαν, ότι μία εταιρεία σαν την ΙΚΕΑ έκλεινε συμφωνίες με κάποιους τύπους, των οποίων τον επαγγελματικό προσανατολισμό δεν γνώριζε, προκαλεί αν μη τι άλλο ένα ελαφρό μειδίαμα στους περισσότερους.

Και φυσικά η συνεργασία πολυεθνικών εταιρειών, που αποτελούν το άκρων άωτον του φιλελευθερισμού – καπιταλισμού, με ένα από τα σκληρότερα καθεστώτα στην υφήλιο, που κατασκόπευε έναν τεράστιο αριθμό πολιτών του, καμία έκπληξη δεν θα πρέπει να προκαλεί. Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα στην Κίνα, ένα ακόμη κομμουνιστικό κράτος.

Φυσικά τα στρατόπεδα αυτά στην Αν. Γερμανία δεν ήταν ένα κομμουνιστικό ... παράδοξο, μία ιδιαιτερότητα που οφείλεται στην υποτιθέμενη σκληρή και απάνθρωπη φύση των Γερμανών – και των κομμουνιστών- όπως είμαι σίγουρος ότι με ευκολία κάποιοι αριστεριστές θα έλεγαν. Τέτοιου είδους στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας, ήκμασαν σε ολόκληρο τον σοβιετικό κόσμο.

Τα Γκουλάγκ!

Η ονομασία Γκουλάγκ είναι το αρκτικόλεξο της σοβιετικής υπηρεσίας που επόπτευε τα «στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., όπου εξορίζονταν οι πάσης φύσεως αντιφρονούντες πολιτικοί κρατούμενοι, ύποπτοι κ.λπ.».
Στην κυριολεξία γκουλάγκ δεν λέγονταν τα στρατόπεδα, αλλά η κρατική υπηρεσία (ρωσικά: ГУЛАГ) που ήταν υπεύθυνη για τη διαχείρισή τους.

Μία άλλη υπηρεσία, η Ντάλστροϊ, ήταν υπεύθυνη για την εμπορική εκμετάλλευση των προϊόντων που παρήγε η καταναγκαστική εργασία. Και ήταν προφανώς η αντίστοιχη υπηρεσία στην Ανατολική Γερμανία που έκλεινε τις συμφωνίες τόσο με την ΙΚΕΑ, όσο προφανώς και με άλλες εταιρείες του “ελεύθερου”, δυτικού κόσμου που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κερδοσκοπήσουν και να επικρατήσουν επί των ανταγωνιστών τους, χρησιμοποιώντας τον ιδρώτα και το αίμα των αντιφρονούντων του σοβιετικού κόσμου.

Τα στρατόπεδα της Γκουλάγκ έγιναν διαβόητα καθώς εκατοντάδες
χιλιάδες άνθρωποι που κρατούνταν στις φυλακές αυτές εξαφανίζονταν και έχαναν κάθε επαφή με τις οικογένειες τους, βασανίζονταν και έμεναν φυλακισμένοι σε φρικώδεις συνθήκες διαβίωσης για χρόνια, συχνά χωρίς καν νόμιμες δικαστικές διαδικασίες. Στη Δύση έγιναν γνωστά το 1973 μέσω της δημοσίευσης του έργου Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 1918-1956 του νομπελίστα συγγραφέα Αλεξάντρ Ισάγεβιτς Σολζενίτσιν.

Μέχρι τον θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν το 1953, 18 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν από τις φυλακές και τα στρατόπεδα εργασίας των διαβόητων "γκουλάγκ". Οι κρατούμενοι χρησιμοποιήθηκαν σαν πηγή άμισθης εργασίας για να χτίσουν τις σημαντικότερες υποδομές της χώρας όπως το σιδηροδρομικό σύστημα, τα ορυχεία χρυσού και τις βιομηχανίες ξυλείας.

Εκατομμύρια άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στη Σιβηρία, εξαντλημένοι από το κρύο, την πείνα και την εξοντωτική εργασία. Το αν ήταν αθώοι ή ένοχοι, για... προδοσία κατά της Σοβιετικής πατρίδας πολύ λίγη σημασία είχε τελικά. Αλλά δεν ήταν μονάχα οι πολιτικά αντιφρονούντες που στελέχωσαν αυτά τα στρατόπεδα εργασίας.

Χιλιάδες Έλληνες εργαζόντουσαν για να βγάζουν κέρδη τα στελέχη του κόμματος!

Το 1937 ο Στάλιν εξαπολύει τις λεγόμενες "εθνικές επιχειρήσεις", με τις οποίες στρέφεται ενάντια στις μικρές εθνότητες που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση. Η "ελληνική επιχείρηση" ξεκινά στις 17 Δεκεμβρίου του 1937.

Στα πλαίσιά της, ο Στάλιν ξεριζώνει από τις εστίες τους 200,000 Πόντιους, εκτελεί 21 χιλιάδες και στέλνει στα στρατόπεδα εργασίας τρεις χιλιάδες ανθρώπους ελληνικής καταγωγής που ζουν στη Σοβιετική Ένωση... Οι καταδικασμένοι είναι όλοι προστάτες οικογενειών. Οι ελληνικές κοινότητες γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα σχεδόν αφανίζονται.

Το “θαύμα” του κομμουνισμού

Μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι η “ελεύθερη δύση” αντιπάλευε την “σοβιετική πατρίδα”. Όποια πλευρά και εάν είχε ο καθείς επιλέξει να υποστηρίζει, είναι σαφές όσο περνά ο χρόνος ότι το μάτς ήταν σικέ. Ότι οι “ανταλλαγές” μεταξύ των δύο καθεστώτων ήταν συνεχείς και αδιάλειπτες.

Ότι επρόκειτο για ένα γεωπολιτικού τύπου μοίρασμα της ανθρωπότητας μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, στις οποίες όλες οι υπόλοιπες χώρες έκαναν τους κομπάρσους. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι ΗΠΑ και όλες οι δυτικές χώρες συνεργάζονται φυσικότατα και δίχως κανένα πρόβλημα με το σκληρό κομμουνιστικό και καταπιεστικό καθεστώς της Κίνας, το οποίο καταπιέζει από πολιτικά αντιφρονούντες, μέχρι θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες ενώ την ίδια στιγμή επικεντρώνουν τον λόγο τους περί “ελευθερίας” στην Συρία του Άσαντ.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν καθόλου να μας σοκάρει η... συνεργασία ΙΚΕΑ και Αν. Γερμανίας. Οι πολυεθνικές άλλωστε λειτουργούν ακριβώς με την πρακτική των κομμουνιστικών στρατοπέδων εργασίας. Με καλύτερες συνθήκες, αλλά με την ίδια λογική. Κι αν δεν έχουν φρουρούς γύρω γύρω, και αν δεν έχουν σύρματα, έχουν φροντίσει να φτιάξουν μεγαλύτερα εμπόδια για όποιον θέλει να δραπετεύσει από τον... κύκλο των επιχειρήσεών τους.
Την ίδια στιγμή που αυτές χαίρουν ουσιαστικά ασυλίας υπό την απειλή της... αποχώρησής τους, τα εθνικά κράτη γονατίζουν ανταγωνιστές τους, και τους παραδίδουν ουσιαστικά το μονοπώλιο.
Το ίδιο συμβαίνει και στην χώρα μας σήμερα, όπου η αστική τάξη διαλύεται, με λίγο πιο εύσχημο τρόπο από ότι το έκανε ο Στάλιν στην ΕΣΣΔ.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr