Η Ελλάδα έχει καταστεί επίσημα κράτος υποτελές στους τραπεζίτες της Νέας Τάξης

Η κατάκτηση της Ελλάδας είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ακριβώς σαν να της είχαν κάνει εισβολή. Και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες
Του Ron Fraser
The Trumpet
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
“Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει συμβεί στην Ευρώπη, από τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι σήμερα”, σχολίασε ένας αρθρογράφος στη γνωστή λογοτεχνική εφημερίδα London Review of Books στις 14 Ιουλίου.
O πόλεμος μπορεί να έχει πολλές μορφές. Από άποψη στρατηγικής, μπορεί να είναι...
πνευματικός, οικονομικός ή στρατιωτικός, αλλά ο στόχος είναι ο ίδιος: η κατάκτηση του κράτους – στόχου του επιτιθέμενου.

Μεγάλη δημοσιότητα έχει δοθεί στις οικονομικές “αμαρτίες” της Ελλάδας, με τον ελληνικό λαό να έχει επωμιστεί ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης. Ωστόσο, η πραγματικότητα εξακολουθεί να είναι ότι αυτό το έθνος έχει κατακτηθεί μέσω εσκεμμένης και σχεδιασμένης στρατηγικής. Στις αρχές του 2009, όταν ο ελληνικός λαός είχε ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για να διαμαρτυρηθεί εναντίον της φανερής κακοδιαχείρισης της οικονομίας της χώρας του από την εκλεγμένη κυβέρνηση, o αρχισυντάκτης του περιοδικού μας είχε γράψει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2008 άρθρο με τον τίτλο “Είναι σχέδιο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η κρίση στην Ελλάδα“;  Στο άρθρο εκείνο, ο Gerald Flurry ανέφερε:

“Η ελληνική κυβέρνηση ελάχιστα μπορεί να κάνει για να καθορίσει την οικονομία της χώρας . (…) Δεν υπάρχει διέξοδος, και σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο εξ αρχής ώστε να γίνουν τα πράγματα ακριβώς έτσι. Οι αναλυτές αυτοί συμφωνούν ότι τα γεγονότα που εκτυλίσσονται και θα εκτυλιχθούν στην Ευρώπη από τώρα και στο εξής θα είναι ό,τι πιο βάρβαρο έχει βιώσει ποτέ η Ευρώπη“.

Αυτές οι “βάναυσες εξελίξεις” αποκαλύπτονται στο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του Bernard Connolly, Τhe Rotten Heart of Europe (“Η σάπια καρδιά της Ευρώπης“), όπου περιγράφονται οι παρασκηνιακές ηγεμονικές στρατηγικές των ευρωπαϊκών ελίτ. Στο βιβλίο αυτό ο Connolly παρουσιάζει τις άμεσες, προσωπικές του εκτιμήσεις γύρω από την εξέλιξη του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), τα κίνητρα της δημιουργίας του θεσμού της ένωσης αυτής και τα μέσα τα οποία διαθέτει και χρησιμοποιεί. Το συμπέρασμά του, ειδικά μετά τις διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την Ελλάδα για την ένταξή της στον μηχανισμό αυτό, είναι ότι η ΟΝΕ δημιουργήθηκε εσκεμμένα για να προκαλέσει οικονομική κρίση στην Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε ως μέσο που θα έδινε τη δυνατότητα στις ελίτ της Ευρώπης, ειδικά της Γερμανίας, να εξουσιάσουν απόλυτα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Η Ελλάδα είναι μόνο η πρώτη κατά σειρά περίπτωση. Και άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ πρόκειται να συρρικνωθούν μέχρι να γίνουν υποτελή κράτη, παραχωρώντας την εθνική κυριαρχία τους σε μια ενιαία, κεντρική ιμπεριαλιστική αρχή. Θα υποχρεωθούν να παραδώσουν τον έλεγχο των οικονομιών τους σε αυτή την κεντρική αρχή. Κατά τη διαδικασία αυτή, θα χάσουν τον έλεγχο των μεγάλων στρατηγικής σημασίας περιουσιακών στοιχείων τους και του συνόλου των εθνικών οικονομιών τους.
Η κατάκτηση της Ελλάδας
Σε αντάλλαγμα για τα κεφάλαια από τα πακέτα “διάσωσης” που έλαβε, η Ελλάδα λεηλατείται και στερείται την εθνική κυριαρχία της. Εξαναγκάζεται να πουλήσει τις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα της σε μαζική κλίμακα. Αρκετοί πολιτικοί παρατηρητές έχουν συγκρίνει αυτό το έγκλημα που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα με την ιδιωτικοποίηση των περίπου 14.000 εταιρειών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας στη δεκαετία του 1990, μετά την πτώση του κομμουνισμού, με αποτέλεσμα να προκύψει τεράστια απώλεια θέσεων εργασίας και κερδών.
Επίσης, η Ελλάδα εξαναγκάζεται να πουλήσει τεράστια μέρη των φυσικών και απτών εθνικών περιουσιακών στοιχείων της, σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσει 50 δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να αντισταθμίσει το τεράστιο χρέος που συνεχώς δημιουργείται και πολλαπλασιάζεται λόγω των “διασώσεων” της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το ξεπούλημα θα περιλαμβάνει αναπόφευκτα στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία που άλλοτε θεωρούνταν ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Οι Γερμανοί και άλλοι τραπεζίτες και έμποροι συνωστίζονται στην είσοδο για το καλύτερο φιλέτο. Από απλή σύμπτωση γίνονται όλα αυτά;

Κοιτάξτε σε ένα χάρτη την ζωτικής από στρατηγική άποψη σημασίας Μεσόγειο Θάλασσα. Η Ελλάδα, μαζί με το νησί της Κρήτης, είναι το νοτιότερο άκρο της ευρωπαϊκής ηπείρου, που οριοθετείται από το Ιόνιο Πέλαγος στα δυτικά, το Αιγαίο στα ανατολικά και τη Μεσόγειο προς τα νότια. Η κατοχή αυτής της γης είναι άκρως στρατηγικής σημασίας για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή δύναμη με ιμπεριαλιστικούς στόχους. Η Ελλάδα είναι η κρίσιμης σημασίας πύλη προς την Ευρασία, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Δύο φορές στη σύγχρονη εποχή, κατά τη διάρκεια του Α’ και Β΄Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία επεδίωξε να καταλάβει την Ελλάδα ως στρατηγικό ορόσημο στην προσπάθειά της να δημιουργήσει μια τευτονική αυτοκρατορία. Πέτυχε με τη δεύτερη προσπάθειά της.
Σε πιο πρόσφατες περιόδους, έχουμε δει Γερμανούς και άλλους βιομηχάνους να εισβάλλουν και να λεηλατούν την Ελλάδα, εκμεταλλευόμενοι αυτή την ακραία κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.
Η Ελλάδα ζει κάτω από μια μόνιμη στρατιωτική απειλή από τον ισχυρό γείτονά της στην χερσόνησο της Ανατολίας, την Τουρκία. Οι Τούρκοι χλευάζουν την μικρότερη γείτονά τους, κοιτώντας την υπεροπτικά από την κομβικής σημασίας θαλάσσια πύλη του Βοσπόρου και παραβιάζοντας καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο με μαχητικά αεροσκάφη τους. Οι εντάσεις επιδεινώνονται συνεχώς λόγω των συνεχιζόμενων διαφορών που αφορούν στην ελληνική κυριαρχία ορισμένων νησιών του Αιγαίου. Για να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της Τουρκίας, η Ελλάδα έχει δαπανήσει τεράστια ποσά για αμυντικούς προϋπολογισμούς που αντιστοιχούν στο  4,3 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας, αναλογικά το υψηλότερο μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος δικαιούχος των εν λόγω αμυντικών δαπανών; Ο βασικός προμηθευτής των αμυντικών εξοπλισμών στην Ελλάδα: η γερμανική βιομηχανία εξοπλισμών.
Mέχρι ποιου σημείου έχει η ελίτ της ΕΕ χειραγωγήσει την διαρκή ελληνοτουρκική ένταση για να εξυπηρετήσει το πλεονέκτημα της ακμάζουσας βιομηχανίας άμυνας της ΕΕ; Όπως παρατήρησε μια πηγή στην Ελλάδα,

“Σε αυτό το ευμετάβλητο παιχνίδι γεωπολιτικής, τα αφεντικά της οικογένειας του ευρώ έχουν ανέκαθεν παίξει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια και την επεξεργασία της μη εγγυημένης σταθερότητας στην περιοχή, δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες αγοράς που θα επέτρεπαν στις ήδη ισχυρές βιομηχανίες άμυνάς τους να ανθίσουν. Οι γερμανικές εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας, ιδίως, υπήρξαν σημαντικοί εργολάβοι των ελληνικών (αλλά και των τουρκικών) ενόπλων δυνάμεων για περισσότερο από δύο δεκαετίες“. [Άρθρο: German Arms Industry Profits at Greek Expense ("Η γερμανική αμυντική βιομηχανία αυξάνει τα κέρδη της εις βάρος της Ελλάδας") ].

Πηγές στην Ελλάδα επίσης επισημαίνουν την τεράστια απάτη και διαφθορά που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ των γερμανικών κατασκευαστικών εταιρειών αμυντικού εξοπλισμού και της ελληνικής κυβέρνησης. Ο βιομηχανικός κολοσσός Siemens, ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί συχνά στο παρελθόν από τη γερμανική κυβέρνηση ως όχημα για διεθνείς “επιχειρήσεις” συλλογής πληροφοριών, ήταν προφανώς ένας από τους κύριους δράστες:

“Ένα από τα αμέτρητα σκάνδαλα στην Ελλάδα αφορά εκατομμύρια ευρώ που μεταβιβάστηκαν “κάτω από το τραπέζι” από τη Siemens προς τους πρωτοκλασάτους πολιτικούς των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων: της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, είτε με τη μορφή “προμηθειών” είτε ως άμεσες κινήσεις δωροδοκίας, προκειμένου η εταιρεία να κερδίσει κάποια συμβόλαια αξίας δισεκατομμυρίων. Το σκάνδαλο, που απασχόλησε επί μήνες τα ΜΜΕ, έχει τελικά κουκουλωθεί. Το βασικό πρόσωπο (κορυφαίο στέλεχος της Siemens ελληνικής καταγωγής και γερμανικής υπηκοότητας) που συμμετείχε στη διαπλοκή δεν έχει συλληφθεί ούτε δικαστεί στην Ελλάδα και σήμερα έχει “αποδράσει” στη Γερμανία, όπου προστατεύεται από το γερμανικό δίκαιο“. [Άρθρο: Siemens At It Again ("Η Siemens και πάλι επί το έργον") ]

Η ουσία είναι ότι το κρατικό “θησαυροφυλάκιο” της Ελλάδας το έχουν κάποιοι στραγγίσει στην κυριολεξία για να κάνουν τεράστια κέρδη οι Γερμανοί βαρόνοι της αμυντικής βιομηχανίας. Οι συνδιαλλαγές αυτές περιλαμβάνουν συμβόλαια δισεκατομμυρίων ευρώ που είχαν ως αποτέλεσμα να αγοράζει ανελλειπώς η Ελλάδα δαπανηρό αμυντικό εξοπλισμό που ποικίλει από τεθωρακισμένα μέχρι πυραύλους για πολεμικά πλοία, για να μην αναφέρουμε τα αρκετά υποβρύχια.

Μια από τις χειρότερες περιπτώσεις χειραγώγησης του ελληνικού κράτους από τον γερμανικό κορπορατισμό ήταν το φιάσκο του ΟΤΕ. Γερμανικές εταιρείες είχαν συνάψει συμβόλαια με την υγιέστατη ελληνική εταιρεία προκειμένου να αναβαθμίσουν το ελληνικό εθνικό σύστημα τηλεπικοινωνιών. Το όλο έργο χρηματοδοτήθηκε από την Ελλάδα, για να καταλήξει αργότερα το 30% των μετοχών της εταιρείας αυτής να πουληθεί σε γερμανική εταιρεία με διαδικασίες που θεωρούνται αμφίβολες. Σημειωτέον ότι ο ΟΤΕ είναι ο κύριος προμηθευτής ενέργειας προς τις Βαλκανικές χώρες.

“Όλα αυτά συνοψίζονται σε συναλλαγές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και, υπό άλλες συνθήκες, τα ποσά αυτά θα ήταν περισσότερο από αρκετά για να εξισορροπήσουν το έλλειμμα του ελληνικού προϋπολογισμού και μάλιστα να ελαφρύνουν σε σημαντικό βαθμό το εξωτερικό χρέος της χώρας“, σχολιάζει η ίδια ελληνική πηγή. “Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Αυτά τα δισεκατομμύρια προστέθηκαν στα κέρδη των Γερμανών βιομηχάνων, των τραπεζιτών (Γερμανών και άλλων) και των διαμεσολαβητών“.

Οδηγούμαστε, επομένως, στο συμπέρασμα ότι η πιο πρόσφατη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα δεν έγινε με στρατιωτική επίθεση, αλλά μέσω μιας ισχυρής οικονομικής στρατηγικής. Η Γερμανία ολοκληρώνει τώρα την εισβολή της μέσω μιας ομάδας κουστουμαρισμένων στην Ελλάδα, επιβάλλοντας την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, την πώληση “κοψοχρονιά”  των εθνικών στοιχείων του ενεργητικού της και την ενδεχόμενη υποβολή της χώρας σε απόλυτο φορολογικό έλεγχο από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτό είναι το εγγυημένο αποτέλεσμα αυτής της λεγόμενης “προσωρινής χρεοκοπίας” της Ελλάδας, η οποία είχε κανονιστεί κυρίως από τη Γερμανία.
Οι εισβολείς είναι έτοιμοι να εκτελέσουν το τελικό στάδιο του σχεδίου 

Είναι πλέον προφανές ότι ορισμένες ιμπεριαλιστικές ελίτ στη Γερμανία αυξάνουν το κύρος τους καθώς προωθούν επιτυχώς τα γερμανικά συμφέροντα εις βάρος εκείνων των ομολόγων τους στην ΕΕ. Επιφανειακά, η διαδικασία αυτή μοιάζει να είναι είναι το αντίθετο της πολιτικής που το Βερολίνο (και παλιότερα η Βόννη) ακολουθούσε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης που σηματοδότησαν τις απαρχές της ενοποίησης της ευρωπαϊκής ηπείρου το 1957. Μέχρι πρόσφατα, η Γερμανία πάντα φαινόταν να προσπαθήσει να εντάξει τα συμφέροντά της σε αυτά της ΕΕ στο σύνολό της. Όμως, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, έχει γίνει πιο εμφανής η επιδίωξη των δικών της στόχων, στα πλαίσια των οποίων συχνά αγνοεί τις επιθυμίες των άλλων χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι οι ελίτ της Γερμανίας, που δημιούργησαν το ευρώ, προκειμένου να αναγκάσουν τις ασθενέστερες οικονομίες να γίνουν εντελώς εξαρτώμενες από τις ισχυρότερες, βλέπουν σήμερα ότι η στρατηγική τους ήταν απόλυτα αποτελεσματική και κινούνται προς το τελικό στάδιο της εξόντωσης του πιο αδύναμου κρίκου της Ευρωζώνης.

Οι χώρες της ΕΕ ρίχνονται στην άβυσσο της κρίσης. Η επιπολαιότητα με την οποία οι ηγέτες των χωρών μελών της ΟΝΕ θυσιάζουν την εθνική κυριαρχία των χωρών τους στον βωμό του ευρώ, εγκαταλείποντας έτσι το δικαίωμά τους να αλλάξουν τα επιτόκια δανεισμού τους για να προλάβουν την καταστροφή της χώρας τους, προωθώντας την ανάπτυξη των οικονομιών τους, είναι πλέον σαφής. Η Γερμανία, η μακράν ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία, κρατάει πλέον στο χέρι ένα μαστίγιο που το σηκώνει κάθε φορά που ένα από τα ταραγμένα κράτη-μέλη της ΟΝΕ ζητάει ακόμα ένα από τα πακέτα “διάσωσης” που διαδέχονται το ένα το άλλο. Η Γερμανία θέτει τους κανόνες. Ανάμεσα στους νικητές θα είναι οι Γερμανοί έμποροι, οι οποίοι προχωρούν σε κατασχέσεις της εθνικής περιουσίας των ασθενέστερων χωρών σε τιμές ευκαιρίας. (Κοιτάξτε το Κεφάλαιο 18 της Αποκάλυψης του Ιωάννη).
Το σχέδιο που βλέπουμε να εκτελείται μέρα με τη μέρα στην Ελλάδα θα αρχίσει σύντομα να εκτελείται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς θα πέφτουν ένα ένα τα κομμάτια του ντόμινο της Ευρωζώνης.
Γιατί όμως εξωθείται η Ελλάδα στη χρεοκοπία;
Ήταν μια φυσική εξέλιξη, στρατηγικά, οι γερμανικές ελίτ να κινηθούν προς νότο για να αποκτήσουν τον έλεγχο της Ελλάδας από τη στιγμή που είχαν τη Βαλκανική Χερσόνησο γερά στο χέρι. Ωστόσο, ενώ η Βόννη υπό τον Χέλμουτ Κολ ήταν σε θέση να πείσει το ΝΑΤΟ να επιτεθεί εναντίον της Βαλκανικής και να την καταλάβει δια της βίας για λογαριασμό της Γερμανίας -με τον λογαριασμένο, σε μεγάλο βαθμό, πληρωμένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία – η Ελλάδα ήταν μια διαφορετική περίπτωση, που έπρεπε να αντιμετωπιστεί αλλιώς. Ήταν εταίρος τους αφού ήταν χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Έτσι, αναπτύχθηκε μία εναλλακτική στρατηγική στο παιχνίδι.  Η Γερμανία ενθάρρυνε την κατακόρυφη αύξηση των δαπανών στην Ελλάδα και την Τουρκία στον τομέα των εξοπλισμών και άρχισε να υποδαυλίζει εντάσεις σε όλο τον Βόσπορο. Αυτό “έσπασε” την ελληνική οικονομία, κάνοντας παράλληλα ακόμα πιο πλούσιους τους Γερμανούς βιομήχανους.
Τώρα, με την ελληνική χρεοκοπία να είναι πλέον βέβαιη, βλέπουμε για μια ακόμη φορά ότι το παιχνίδι και τους κανόνες του τα ορίζει η Γερμανία, όπως αυτό το περιοδικό έχει προβλέψει επανειλημμένα στο παρελθόν.
Η Ελλάδα είναι η τελευταία αποικία που πρέπει να προστεθεί στα Βαλκάνια στα πλαίσια του μεγάλου παιχνιδιού ηγεμονικής υπεροχής των ελίτ της Γερμανίας και άλλων χωρών. Σύντομα η Γερμανία θα έχει στην κατοχή της πολλούς από τους πολυτιμότερους πόρους της Ελλάδας.

Η επόμενη κίνηση

Ας ξαναρίξουμε τώρα άλλη μια ματιά στο χάρτη. Με την Βαλκανική και την Ελλάδα σταθερά ακινητοποιημένες από τις άρπαγες των ευρωπαϊκών ελίτ, αυτό που θα πρέπει να αναζητήσουμε ως την επόμενη και προφανή στρατηγική κίνησή τους είναι η Κύπρος. Ένας τίτλος της βρετανικής εφημερίδας The Guardian από τις 22 Ιουλίου έδινε περισσότερους από έναν υπαινιγμούς: “Η Κύπρος ίσως να είναι το επόμενο σημείο κρίσης της Ευρωζώνης“. Δεδομένης της συνολικής στρατηγικής της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ελίτ που στοχεύει στπν αποικισμό της νότιας περιοχής της Μεσογείου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο τίτλος της εφημερίδας έχει ήδη επαληθευθεί. Ήδη, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι διαφόρων χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, ετοιμάζονται για αυτή ακριβώς τη φάση του σεναρίου. Όλα αναμένεται να εξελιχθούν πολύ γρηγορότερα στην Κύπρο από ό,τι στην Βαλκανική και την Ελλάδα.

Η νησιωτική αυτή χώρα της ανατολικής Μεσογείου αναδύθηκε ξαφνικά στο διεθνές προσκήνιο στις 11 Ιουλίου, όταν μια τεράστια έκρηξη στο κύρια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειάς της, στη θέση Μαρί, κατέστρεψε πάνω από το 50% της δυνατότητας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα αυτή. Στη Βενεζουέλα, μια άλλη μικρή χώρα με μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, σημειώθηκε ένα παρόμοιο τραγικό συμβάν, επίσης αποτέλεσμα δολιοφθοράς, στα τέλη του περασμένου Αυγούστου. [Δες το άρθρο "Μπορεί ένας λαός να νικήσει τους διεθνείς τραπεζίτες";] Εκείνη η τεράστιου μεγέθους καταστροφή, από την οποία η Κύπρος θα χρειαστεί χρόνια για να ανακάμψει, εκτιμάται ότι ως κόστος κυμαίνεται μεταξύ 2 και 3 δισεκατομμυρίων ευρώ και επιδείνωσε ξαφνικά την ήδη εύθραυστη κατάσταση της οικονομίας της χώρας.

“Η κυβέρνηση έχει δεχθεί συστάσεις να λάβει δραστικά μέτρα λιτότητας προκειμένου να κλείσει ένα έλλειμμα σχεδόν διπλάσιο από το συνιστώμενο ανώτατο όριο του 3 % που ορίζει η ΕΕ“, ανέφερε στο άρθρο της η Guardian. “Η διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, Αθανάσιος Ορφανίδης, προειδοποίησε την πολιτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, ότι θα πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα για μείωση των δημόσιων δαπανών αν είναι να αποφύγει την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ“. 

Ο κ. Ορφανίδης τόνισε ότι η καταστροφή στο Μαρί βύθισε την εθνική οικονομία σε “κατάσταση έκτακτης ανάγκης”. Ωστόσο, αντίθετα με την περίπτωση της Βενεζουέλας, όπου λαός και πολιτική ηγεσία σύσσωμοι αναγνώρισαν αμέσως την περίπτωση δολιοφθοράς, στην Κύπρο το τραγικό συμβάν στο Μαρί σηματοδότησε την παραίτηση ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου και την περαιτέρω υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας σε επίπεδο λίγο παραπάνω από την ένδειξη “junk”.

Οι εκτελεστές του σχεδίου πέτυχαν τον στόχο τους. Μία απρόβλεπτη υλική καταστροφή μπορεί να αλλάξει την κατάσταση ενός έθνους μέσα σε μια νύχτα και να το βυθίσει στην αστάθεια! Όπως παρατήρησε κυνικά ένας αρθρογράφος των Financial Times,

…”η Κύπρος θα πρέπει τώρα να προετοιμάζεται για  πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που δεν ήταν στο πρόγραμμα πριν από την καταστροφή της 11ης Ιουλίου“.

Αυτή η τροπή των γεγονότων ευνοεί σε μεγάλο βαθμό την ιμπεριαλιστική ατζέντα της παγκόσμιας ελίτ. Θα λέγαμε ότι επιταχύνει το χρονοδιάγραμμα τους για τη στρατηγική κατάσχεση ολόκληρης της περιοχής από το Ζάγκρεμπ μέχρι τη Λευκωσία. Ο έλεγχος αυτής της περιοχής είναι ζωτικής σημασίας για την κυριαρχία επί των πυλών όπου διασταυρώνονται οι υδάτινοι όγκοι της  Αδριατικής, του Ιονίου, του Αιγαίου και της Μεσογείου, για να μην αναφέρουμε την πρόσβαση στην πύλη διακίνησης του πετρελαίου που λέγεται Σουέζ και το ζωτικής σημασίας σταυροδρόμι που λέγεται Ελλήσποντος, μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.
Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση της ανάπτυξης των ναυτιλιακών εταιρειών της Γερμανίας, αφού πολλές γερμανικές ναυτιλιακές εταιρείες έχουν έδρες εκεί. Επιπλέον, οι δύο χώρες διαπραγματεύονται επί του παρόντος μια διμερή συμφωνία για την ασφάλεια των πληροφοριών. Αυτό θα παίξει σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες της Γερμανίας και άλλων χωρών να εκμεταλλευθούν την τοποθεσία της Κύπρου ως σημαντικής βάσης πληροφοριών για τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και κάποιων χωρών της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ.
Ας έχουμε, επομένως, όλοι το βλέμμα μας στραμμένο στην Κύπρο. Οι επιπτώσεις της τεράστιας εκείνης της τεράστιας έκρηξης, που είχε παρόμοια κίνητρα με εκείνη της Βενεζουέλας, στην ήδη παραπαίουσα κυπριακή οικονομία, είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει την πορεία της Κύπρου προς την κατεύθυνση στην οποία άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, έχουν ήδη οδηγηθεί και τώρα έχουν υποχρεωθεί από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες να μπουν σε μηχανισμό στήριξης. Το αποτέλεσμα θα είναι η κατοχή  της οικονομίας αυτού του νησιού από τις διεθνείς ελίτ της Νέας Τάξης.

Στη συνέχεια, αφού θα έχουν στραγγαλίσει και την Κύπρο, τι θα έχει απομείνει, λίγο παραπέρα, σε απόσταση αναπνοής από την Κύπρο;

Το μεγαλύτερο τρόπαιο από όλα.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους