Η κλοπή του νερού

Βάλια Μπαζού:Με εντολή της Τρόικας , τις ευλογίες της Κομισιόν και τη βαθιά υπόκλιση της τρίτης μνημονιακής κυβέρνησης, έγινε το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ μέσα από την κατάργηση του λεγόμενου ποσοστού ασφαλείας του ελληνικού δημοσίου στις υπό αποκρατικοποίηση εταιρείες κοινής ωφέλειας.
Ο σκοτεινός ρόλος της...
Κομισιόν στο ξεπούλημα του πολύτιμου φυσικού πόρου αποκαλύφθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου όταν το διευθυντήριο του Επιτρόπου Όλι Ρεν στην επιστολή κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, που υπογράφουν περισσότερες από 20 οργανώσεις πολιτών από όλη την Ευρώπη, απάντησε λακωνικά και σαφέστατα: «η ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων και των εταιριών ύδρευσης, μπορεί να αποφέρει οφέλη στην κοινωνία αν γίνει με προσοχή».

Αποτυχημένο μοντέλο

Το τραγικό είναι ότι την ώρα που στη χώρα µας προβάλλεται ως ανάπτυξη και ως «εργαλείο» εξόδου από την κρίση η ιδιωτικοποίηση του νερού µέσα από την πώληση ποσοστού της ΕΥ∆ΑΠ και της ΕΥΑΘ, στον υπόλοιπο πλανήτη η τάση που τα τελευταία χρόνια έχει παγιοποιηθεί είναι η επιστροφή των δικτύων ύδρευσης κα αποχέτευσης σε δηµοτικές ή κρατικές επιχειρήσεις.
Και αυτό γιατί το µοντέλο της δεκαετίας του ’80 και του ’90, που µέσω του ∆ΝΤ και της Παγκόσµιας Τράπεζας προωθήθηκε ή, καλύτερα, επιβλήθηκε για την εξαγορά των δικτύων από ιδιωτικές εταιρείες, απέτυχε παταγωδώς, µε αποτέλεσµα η νέα αντίληψη, το σύγχρονο µοντέλο για τον 21ο αιώνα να απαιτεί τη δηµοτική ή κρατική διαχείριση του νερού.
Η λογική, µάλιστα, της επανακρατικοποίησης ή επαναδηµοτικοποίησης δεν στηρίζεται µόνο στην αρχή ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δηµόσια γιατί πρόκειται για δηµόσιο αγαθό, αλλά και σε καθαρά οικονοµικούς και περιβαλλοντικούς όρους, αφού αποδείχθηκε ότι η δηµόσια διαχείριση είναι προς το συµφέρον και των πολιτών και του δηµόσιου ταµείου.
Οι εγκέφαλοι της

topontiki.gr