Από το Μπάμ (της τρομοκρατίας) στο Κράχ (της οικονομίας)

του Δ. Ζαφειρόπουλου - από το τ. 25 του περιοδικού Patria
H 11η Σεπτεμβρίου υπήρξε μια επιχείριση σόκ και δέους, θορύβων και φωτός μέσα στην ίδια την καρδιά της αμερικάνικης πρωτεύουςσας. Η επόμενη ημέρα, δεν ήταν ίδια με την προηγούμενη τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Πολλά ήταν πλέον διαφορετικά. Η ίδια η ψυχοσύνθεση του μέσου Αμερικανού είχε αλλάξει, καθώς για πρώτη φορά...
έβλεπε την χώρα του ως θύμα. Ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν στα μάτια των περισσοτέρων.
Επί της ουσίας η 11η Σεπτεμβρίου, το νεότερο Pearl Harbor της αμερικανικής ενδοχώρας χρησιμοποιήθηκε, προκειμένου οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ να αποκτήσουν -κυρίως στο εσωτερικό – ένα ισχυρό εσωτερικό άλλοθι, προκειμένου να συνεχίσουν το "θεάρεστο" έργο τους για την "εξάπλωση της Δημοκρατίας" σε ολόκληρο τον κόσμο. Την αμερικάνικου τύπου Δημοκρατία, συνοδευόμενη από τα απαραίτητά της αξεσουάρ, όπως οι πολυεθνικές.
Η "Αυτοκρατορία" επιτέθηκε στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, επιδεικνύοντας στρατιωτικά δόγματα, γυαλιστερά όπλα και υπερσύγχρονα trinkets. Στην τηλεορασή μας παρακολουθήσαμε μια ακόμη επέλαση των δυνάμεων του καλού, εναντίον των κακών, που σιγά σιγά μετατράπηκαν σε πολιτιστικά καθυστερημένους που έπρεπε απλά να βρουν τον δρόμο προς την πρόοδο, υπό την αγνή επίβλεψη των αμερικάνων GI. Για πολλούς επρόκειτο για την τελευταία επίθεση της παγκοσμιοποίησης και την εγκαθίδρυση του υλιστικού παραδείσου στην γη.
OΙ ΗΠΑ ΩΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ
Πέραν όμως από το μηντιακό και μεταφυσικό υπόβαθρο της επίθεσης της αυτοκρατορίας, τι δημιούργησε η μετά τις 11/9 κατάσταση στις ΗΠΑ; Δημιούργησε οικονομικούς κολοσσούς και τους έλυσε τα χέρια. Ελεύθεροι και απερίσπαστοι οι σύγχρονοι ολιγάρχες αποδόθηκαν σε ένα ξέφρενο πάρτυ. Οι τράπεζες έμαθαν να κερδοσκοπούν στο ελλειμματικό ισοζύγιο της χώρας τους, προκειμένου να αντισταθμίσουν την χασούρα τους από αλλού. Η βιομηχανία της "ασφάλειας" είτε πρόκειται για κατασκευή όπλων, είτε για σώματα μισθοφόρων, είτε για ο,τιδήποτε άλλο σχετικό τομέα αναπτύχθηκε, αντικαθιστώντας άλλες πλευρές της αμερικανικής βιομηχανίας.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ "ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ";
Ο Πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία, αυτή η σύγχρονη "σταυροφορία", με την ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην θέση του σταυρού, συνεχίζεται. Σε Ιράκ και Αφγανιστάν οι Αμερικάνοι πολέμησαν και πολεμούν, χρησιμοποιώντας όχι μόνο σύγχρονα μέσα ενάντια σε ξυπόλητους αντάρτες αλλά και στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες, για να επιβάλλουν επί εδάφους την Pax Americana. Κάτι το οποίο όμως μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να πετυχαίνουν. Στο Ιράκ, παρόλη την μείωση των τρομοκρατικών επιθέσεων, η χώρα φαίνεται έτοιμη να καταρρεύσει την στιγμή που οι αμερικάνοι στρατιώτες δεν θα είναι εκεί για να υποστηρίξουν τους ηγέτες που επέβαλλαν. Φράξιες μουσουλμάνων σφάζονται – με επιτυχία- και η χώρα είναι παραδομένη σε έναν ακήρυχτο εμφύλιο, ο οποίος δεν δείχνει να τελειώνει. Στο Αφγανιστάν τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Οι Αμερικανοί εξασφαλίζουν μόνο την παρουσία τους και αυτή χύνοντας και χάνοντας αντίστοιχα πολύ αίμα. Στις αχανείς εκτάσεις της χώρας οι Ταλιμπάνσυνεχίζουν να εξουσιάζουν και ο Καρζάι, έχει αποδειχτεί σε παράγοντα αποσταθεροποίησης, αποξενώνοντας τους Αφγανούς. Οι μεσανατολικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ δείχνουν ότι οι τελευταίες σταθερά δεν μπορούν να κερδίσουν κάποιον πόλεμο. Και αν δεν θέλουμε να μιλήσουμε για ήττα, θα πρέπει τουλάχιστον να χαρακτηρίσουμε την όλη κατάσταση ως τέλμα. Σε οικονομικό επίπεδο, η κρίση που χτύπησε το 2008 τις ΗΠΑ δεν έχει τελειώσει. Οι ΗΠΑ έιναι στα όρια χρεωκοπίας, και συνεχίζουν να βασίζονται στην Κίνα για την διάσωση της οικονομίας τους. Συνακόλουθο αυτής της κατάστασης είναι και η παγκόσμια οικονομική ύφεση, την οποία
βιώνουμε και οποία σε μεγάλο βαθμό θρέφει τους κερδοσκόπους, οι οποίοι δρούν ανεξέλεγκτα, κρυπτόμενοι πίσω από τον ασαφή μανδύα των "αγορών. Συμπερασματικά οι ΗΠΑ σήμερα είναι πολύ πιο μακρυά από την "μονοκρατορία" στην οποία στόχευαν, από ότι 10 χρόνια πριν. Γιατί; Γιατί την ώρα που οι Αμερικανοί κυνηγούσαν το φάντασμα του Μπίν Λάντεν στις σπηλιές του Αφγανιστάν και στα βουνά του Πακιστάν, η Ρωσσία και άλλες περιφερειακές δυνάμεις αναπτύσσονταν, αρπάζοντας μάλιστα από τα μαλιά την ευκαιρία επικερδούς αξιοποίησης των φυσικών τους πόρων. Το ίδιο έκανε και η Κίνα, η οποία μεταβλήθηκε από "εχθρός" των ΗΠΑ σε εγγυητή σταθερότητας στην περιοχή της Ασίας και "βαρύ επενδυτή" σε Αφρική και Ευρώπη. Επί της ουσίας βιώνουμε πλέον έναν πολυπολικό κόσμο, ασχέτως του αν οι ΗΠΑ ή ακόμη και οι ίδιοι οι υπόλοιποι πόλοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Οι οικονομμικές δαπάνες του "Πολέμου κατά της τρομοκρατίας" αποδείχθηκαν όχι απλά δυσβάσταχτες για τις ΗΠΑ, αλλά επί της ουσίας υπέσκαψαν την ίδια της την οικονομία, με ψευδείες ανατροφοδοτήσεις ενός κέρδους που ποτέ δεν υπήρξε. Το μοντέλο αυτό της ψεύτικης ανάπτυξης εξήχθη και στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα τα σημερινά αποτελέσματα.
Οι τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί αφέθηκαν και τύποις πλέον να κυβερνούν, υπό το πρόχημα των "τεχνοκρατών", αφού τα "γεράκια" της πολιτικής ήταν πλέον απασχολημένα αλλού. Σήμερα που η πολιτική τάξη, προσπαθεί να επαναβεβαιώσει την εξουσία τους, πάνω στις "αγορές" φαίνεται ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Αντιθέτως φορείς πολιτικής εξουσίας όπως ο Ομπάμα και η Μέρκελ είναι αναγκασμένοι να διαπραγματεύονται επί ίσοις όροις, με παιδάκια που μόλις τελείωσαν κάποια σχολή Οικονομικών και δουλεύουν σε έναν οίκο αξιολόγησης Τελικά από ό,τι φαίνεται η 9/11 δεν ήταν παρά το συμβολικό γεγονός του τέλους της παγκοσμιοποίησης. Γιατί; Γιατί ανέδειξε την ύπαρξη των εθνικών, φυλετικών, πολιτισμικών διαφορών, οι οποίες δεν μπορούν να "κρυφτούν" κάτω από το χαλάκι της φιλελεύθερης οικονομικής δημοκρατίας. Υπήρξε η θρυαλλίδα πολεμικών συγκρούσεων, αναραραχών και επαναστάσεων, που ως σύνολο αρχίζουν να διαρρηγνύουν το πολιτισμικό "υφαντό", από κάθε γωνία και κλωστή του. Επιπρόσθετα η κρίση ανέδειξε τα εκ γενετής προβλήματα του παγκοσμιοποιητικού οικονομικού συστήματος. Φανέρωσε τον κυρίαρχο ρόλο των κερδοσκόπων και την πραγματική τους δύναμη, που υπερκαλύπτει έννοιες όπως η "ελευθερία", η "δημοκρατία" και λοιπά. Με τον τρόπο αυτό, κατέστησε τρωτά τα ιερά και απυρόβλητα, τα "άβατα" του φιλελευθερισμού.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, μεγάλες πλυθησμιακές ομάδες, αμφισβητούν, αφυπνίζονται, αντιδρούν και τείνουν προς την επανοικειοποίηση άλλου είδους δομών, στις οποίες πρωταρχικό ρόλο παίζει η ταυτότητα, είτε αυτή είναι η εθνική, είτε η θρησκευτική. Επιπρόσθετα το "αντιμουσουλμανικό" κλίμα των πρώτων μηνών, που καλλιεργήθηκε στις ΗΠΑ – για πολλούς και διάφορους λόγους – επέφερε μία ακόμη ρήξη στις κοινωνικές συμβάσεις, επιτρέποντας στους αντιμεταναστευτικούς οργανισμούς να τον οικειοποιηθούν και να στοχοποιήσουν, με σχετική πολιτική άνεση, την μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών.
Τους πρώτους μήνες, τα πρώτα χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, τα σιωνιστικά παγκόσμια συμφέροντα και τα με αυτά συγχρωτισόμενα ή εξαρτώμενα οικονομικά συμφέροντα φάνηκαν ως νικητές στους οποίους απέμενε μόνο το να απλώσουν το χέρι για να αρπάξουν αυτά που κέρδισαν. Δέκα χρόνια όμως μετά, η προσπάθεια απέτυχε, οι παραπάνω παράγοντες αισθάνονται την πίεση της διεθνούς απομόνωσης, αλλά και – πολύ σημαντικότερο- την έμπρακτη αμφισβήτηση της ίδιας της ισχύος τους. Το
αξιακό τους σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει όσον αφορά την αποδοχή τους. Έχουν προκαλέσει οργή. Η νέα πραγματικότητα τείνει προς τον σχηματισμό γεωπολιτκών μπλόκ – συσχετισμών – συμμαχιών, με βάση φυλετικά, πολιτισμικά ή εθνικά γνωρίσματα (Κίνα – Αν. Ασία, Ευρώπη, Μουσουλμανικός κόσμος, Λ. Αμερική κλπ)
Με βάση όλα τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι η 11η Σεπτεμβρίου δεν σηματοδότησε την αρχή της κυριαρχίας των ΗΠΑ, αλλά την αρχή του τέλους της παγκοσμιοποίησης

elkosmos.gr