Στην Πορτογαλία ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ενοπλες Δυνάμεις. Στην Ελλάδα;

Στην Πορτογαλία αποδείχθηκε ότι τελικώς υπάρχει σημείο αντίδρασης και μάλιστα σε χαμηλότερα όρια από τα δικά μας. Οι Ενοπλές Δυνάμεις της χώρας βγήκαν και ούτε λίγο ούτε πολύ διεμήνυσαν στον πορτογάλο πρωθυπουργό κο Κοέλιο να αναχωρήσει το ταχύτερο δυνατό για το εξωτερικό.
του Στρατή Μαζίδη
Στην τελευταία όπως τη χαρακτήρισαν επιστολή τους πριν παρέμβουν δυναμικότερα, οι πορτογαλικές Ε.Δ. κάνουν αναφορά στην ιστορία του πορτογαλικού έθνους και το βασικότερο, στέκονται μαζί με το λαό συμπάσχοντας μαζί του. Κλείνουν δε την  επιστολή τους με την εξής καταπληκτική ατάκα:...

“Δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα όταν αγωνίζεσαι. Χάνεις όμως πάντα όταν δεν αγωνίζεσαι.”

Εν ολίγοις απέδωσαν στην κυβέρνηση της Πορτογαλίας το ότι πέφτει κάθε φορά αμαχητί, πως δεν αγωνίζεται για το λαό. Μας θυμίζει τίποτε αυτό;
Ίσως αναλογιστεί κανείς ότι αυτά τα ζητήματα είναι επικίνδυνα και πολύ περισσότερο η θετική προσέγγισή τους καθώς ενέχεται ο κίνδυνος του πραξικοπήματος και της χούντας. Για την ώρα όμως αν αληθεύουν τα διάφορα δημοσιεύματα φαίνεται πως έβαλαν ένα φρένο…
Θα προτιμήσω όμως να το προσεγγίσω διαφορετικά. Στο τέλμα που έχουμε οδηγηθεί, χρειαζόμαστε μια αλλαγή. Πώς όμως θα έρθει αυτή; Οι Ενοπλες Δυνάμεις μιας χώρας δεν υφίστανται για να προστατεύουν την εδαφική της ακεραιότητα, την ασφάλεια του λαού και την εθνική της ανεξαρτησία; Αυτές όμως οι έννοιες κινδυνεύουν πάντα από εχθρούς ξενόγλωσσους, αλλόθρησκους και αλλοεθνείς εκτός συνόρων; Εντός συνόρων αποκλείεται η ύπαρξη και δράση επικίνδυνων για την υπόσταση μιας χώρας ατόμων; Όταν ο λαός στενάζει, οι άνθρωποι αυτοκτονούν, οι νέοι απελπίζονται και μεταναστεύουν, ότι γνωρίζαμε ως κράτος γκρεμίζεται, η χώρα εν ολίγοις οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή της, τότε αυτοί που ορκίστηκαν πίστη σε αυτή, οφείλουν να αντιδρούν; Ναι ή όχι;
Να αντιδρούν μαζί με το λαό, υποστηρικτά με το λαό, προστατευτικά για το λαό. Όχι για να γίνουν χαλήφιδες στη θέση του χαλίφη. Το δοκιμάσαμε ήδη μια φορά με τραγικά αποτελέσματα όπως η καταστροφή του 1974 στην Κύπρο και η επαναφορά στη χώρα όλων εκείνων των πολιτικών των οποίων η παρουσία υποτίθεται πως οδήγησε στη χούντα. Π.χ. στη Ρουμανία τελικά τα σώματα ασφαλείας και συγκεκριμένα η Αστυνομία (αυτή που εδώ ξυλοκοπεί τους Ελληνες) ήταν που συνέλαβε τον Τσαουσέσκου και το στρατοδικείο αυτό που τον δίκασε και εφήρμοσε άμεσα την ποινή. Η επανάσταση εκεί δεν οδηγήθηκε σε πραξικόπημα και χούντα. Αντίθετα απεκατεστάθη η δημοκρατία. Ασχέτως αν σήμερα οι Ρουμάνοι σε μετρήσεις δείχνουν να νοσταλγούν τον Τσαουσέσκου.
Εμείς σίγουρα δε θα νοσταλγήσουμε τους δικούς μας σύγχρονους δυνάστες και τη δική τους πολύ χειρότερη χούντα. Χούντα που μας δημεύει την περιουσία, χούντα που με τις διάφορες κάρτες της θέλει να ελέγχει τα πάντα, χούντα που ξεπουλά τον πλούτο της χώρας μας, χούντα που σκοτώνει τα όνειρά μας.
Και πόσο πιο επικίνδυνο δεν είναι να παραμείνει η κατάσταση ως έχει με αποτέλεσμα μια λαϊκή εξέγερση όπου ο ένας πια θα ξεκάνουμε τον άλλο για να επιβιώσουμε την ώρα που ακόμη όλοι μαζί μπορούμε.
Οι δικές μας ομως Ε.Δ. τι κάνουν ως ένας από τους θεσμούς όπως πχ η Εκκλησία που θα μπορούσαν να δώσουν το σύνθημα για αλλαγή; Τίποτε.
Αλλά θα μου πείτε, εδώ δεν αντιδρούν που μένουν χωρίς ανταλλακτικά, χωρίς όπλα και που σε λίγο ο στόλος θα ενισχυθεί με φουσκωτές βάρκες από το super market και η αεροπορία με ανεμόπτερα. Πού εξαθλιώνονται ακόμη και οι ίδιοι.
Ο κος Κωσταράκος μπορεί να κάνει ξαφνικά γυμνάσια με την αντίστοιχη social media προβολή για να δείξει απέναντι ότι ακόμη ζούμε και ενδεχομένως να το ξανασκεφτούν οι γείτονες πριν κάνουν οτιδήποτε αλλά ακόμη κι αν ποτέ έρθει η ώρα και του βγει, τι θα έχει καταφέρει; Να σώσει μια χώρα αδειανή. Να κρατήσει ακέραιη την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους δίχως έθνος. Να διαφυλάξει το σώμα ανέπαφο με την καρδιά να έχει φτερουγίσει.
Από μέσα πέφτουν πάντα τα κάστρα στρατηγέ μου. Σκέψου το λίγο κι αν το βρεις ορθό, ανέβασέ το  και στο twitter.

freepen.gr