Η διαδικασία της ασιατοποίησης έχει ξεκινήσει

γράφει ο Δ. Παπαγεωργίου
Σε μείζον θέμα τύπου "πολιτισμικής σύγκρουσης" έχει αναδειχθεί το ζήτημα της βρώσης σκύλων από ασιάτες σε ολόκληρη την χώρα, με πολλούς Έλληνες φιλόζωους και μη να αντιδρούν...
κατά των πρακτικών Πακιστανών κυρίως αλλά και Αφγανών, που αντιμετωπίζουν ως εδέσματα όχι μόνο αδέσποτα ζώα, αλλά και κατοικίδια. Οι καταγγελίες τελευταία πλημμυρίζουν την ΕΛ.ΑΣ.
Ενώ πρόσφατα, η Eλληνική Φιλοζωική Εταιρεία κατέθεσε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών αναφορά με την οποία ζητά την άμεση παρέμβασή της ώστε να σταματήσει ο βάναυσος αφανισμός των ζώων της Αθήνας από αλλοδαπούς, προς βρώσιν.
Πρόκειται για πολιτιστικό στοιχείο της Ασίας η στάση αυτή έναντι των σκυλιών. Και πολύ δύσκολα μπορούν να πειστούν οι άνθρωποι αυτοί ότι δεν πρέπει να πράττουν έτσι, όταν ζουν σε ευρωπαϊκές κοινωνίες. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς, ότι οι Ινδοί θα αντιμετώπιζαν τους Δυτικούς – συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων – που τρώνε το ιερό τους ζώο, την αγελάδα. Μπορεί όμως να υπάρξει ένας πολιτικός σχετικισμός, στο συγκεκριμένο ζήτημα, και έτσι οι Έλληνες να αναγκασθούν να αποδεχθούν τα ασιατικά έθιμα στην χώρα τους; Φυσικά και όχι, αφού αυτό θα σήμαινε την επιθετική επικράτηση του ασιατικού πολιτιστικού μοντέλου και όχι την ειρηνική ... συνύπαρξη των πολιτισμών, δηλαδή την πολυπολιτισμικότητα, αφού οι δεδομένες ισορροπίες και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας θα είχαν διαταραχθεί.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό το ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί, δηλαδή η βρώση των σκύλων, που στην Ευρώπη έχουν τον ρόλο του "συντρόφου".
Αυτό ένα μόλις από τα ζητήματα που αναδεικνύονται και πρόκειται να ενταθούν στο μέλλον. Παρόμοιες διαφοροποιήσεις υπάρχουν και σε πολλά άλλα σημεία, όπως π.χ. στη συμπεριφορά έναντι των γυναικών. Τι μέλλει γεννέσθαι; Κάποιοι ελπίζουν ότι θα εξευρωπαϊσουν τις ορδές των Ασιατών. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει. Τι θα γίνει; Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί οι υποθέσεις αυτές θα οδηγήσουν σε οριακές καταστάσεις.
Και δεν μιλάμε μόνο για συνθήκες πολιτιστικού πολέμου, ποιός δηλαδή θα τρώει τι, εάν τα εστιατόρια θα έχουν μενού "χαλάλ" (επιπρόσθετα ή και αποκλειστικά) όπως συμβαίνει σε συγκεκριμένες γειτονιές του Λονδίνου, το εάν οι μιναρέδες θα είναι ψηλότεροι από τα καμπαναριά και ούτω καθ' εξής. Θα υπάρχουν και άλλου είδους επιπλοκές. Όπως παραδείγματος χάριν η δημιουργία παράλληλων "κατασταλτικών δομών" με θρησκευτικό ή εθνικό χαρακτήρα, που θα διαχωρίζονται από τα επίσημα όργανα της τάξης, όπως π.χ. είδαμε να κάνουν Πακιστανοί πρόσφατα, προκειμένου να "απελευθερώσουν" συμπατριώτες τους που είχαν πέσει θύματα απαγωγής από άλλους συμπατριώτες τους. Πόσο μακρυά είμαστε άραγε από το να δούμε μέλη κάποιας ανεπίσημης θρησκευτικής αστυνομίας που θα "επιβάλλει την τάξη" στα μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας μέσα στο κέντρο της Αθήνας; Και από εκείνο το σημείο, πόσο απέχουμε από το σημείο που η ίδια αστυνομία θα επιβάλλει την τάξη και σε μη μουσουλμάνους που θα βρίσκονται εντός μουσουλμανικών "γκέτο"; Όπως περίπου συμβαίνει και στα προάστεια του Παρισίου και άλλων πόλεων της Γαλλίας, όπου πρόσφατα είχαμε και επεισόδια, προάγγελο μαζικών εξεγέρσεων βορειοαφρικανών. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στα περίφημα προάστεια του Παρισίου, εδώ και καιρό η αστυνομία δεν πλησιάζει, ενώ τους δικούς τους κανόνες εκδίδουν διάφοροι "πρεσβύτεροι" της μουσουλμανικής κοινότητας.
Κάποια στιγμή, οι διάφορες "κοινότητες" είτε σε θρησκευτικό είτε σε εθνικό επίπεδο, θα αποζητήσουν το μερίδιο πολιτικής εξουσίας που τους αναλογεί με βάση την αριθμητική τους δύναμη. Και θα επιζητήσουν να προστατεύσουν την δική τους κουλτούρα, τις δικές τους παραδόσεις. Και επειδή δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικό κριτήριο στο ποιός πολιτισμός είναι καλός και ποιός κακός, εάν είναι χειρότερο το να τρώς σκυλιά ή το να τρώς γάτες, θα έχουμε έλθει σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Όπου το συλλογικό εμείς, δηλαδή οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι (γιατί αυτό θα συμβεί σε ολόκληρη την Ευρώπη αργά ή γρήγορα) θα έλθει σε αντιπαραθεση με το συλλογικό εγώ των "άλλων". Έτσι είναι η φύση. Και ο πιο αδύναμος από τους δύο θα λάβει την θέση που του αξίζει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όσον αφορά τουλάχιστον σε αυτά τα χώματα που πατάμε.
Το πώς θα γίνει αυτή η ... αναμέτρηση δεν το γνωρίζει κανείς ακόμη. Μπορεί να είναι δημογραφική, μπορεί να είναι εκπολιτιστική, μπορεί όμως να είναι και ... ένοπλη.

www.elkosmos.gr