Νερό: O “Nέος Χρυσός” του 21ου αιώνα

Tου Paul B. Farrell 

H παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού τον καθιστά ως το «νικητή» του 21ου αιώνα Το περιοδικό “Fortune” αναρωτιέται το εξής: «Είναι το νερό, ο νέος χρυσός του 21ου αιώνα;» H απάντηση είναι σαφής:...
«Ναι, το νερό είναι ο Νέος Χρυσός για τους επενδυτές αυτού του αιώνα». Το 2010 τα συνολικά έσοδα από την εκμετάλλευσή του ανήλθαν πάνω από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, έως το 2050, προβλέπεται μία ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού από τα 7 δισεκατομμύρια που είναι σήμερα στα 10 δισεκατομμύρια. Η ίδια έκθεση προβλέπει ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν «έλλειψη πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό». Το κλίμα και ειδικότερα οι καιρικές συνθήκες αλλά και η βιομηχανική ρύπανση συμβάλλουν σε αυτή την αρνητική προοπτική, καθιστώντας το νερό, ένα δυσεύρετο αγαθό. Έτσι, οι καλές ειδήσεις που προκύπτουν από την ίδια μελέτη είναι «οι τεράστιες ευκαιρίες που ανοίγονται για τις επιχειρήσεις που μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να αναλάβουν τη μελλοντική εκμετάλλευση και διαχείριση των σωλήνων δικτύου ύδρευσης». Όντως πρόκειται για μία πολύ “hot” αγορά. Για σκεφτείτε λίγο: Πόσα μπουκάλια νερό πίνετε την εβδομάδα; Πόσα από αυτά θα χρησιμοποιήσετε για ένα ντους, για να πλύνετε το μπάνιο σας, το αυτοκίνητό σας ή για να μαγειρέψετε; Ο συλλογισμός ενισχύεται από την αύξηση που βλέπετε στο λογαριασμό ύδρευσης τα τελευταία χρόνια. Αναρωτηθείτε λοιπόν: Τι θα συμβεί στα επόμενα 40 χρόνια, όταν άλλα τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι προστεθούν στον παγκόσμιο πληθυσμό; Ή αλλιώς φανταστείτε τις αυξανόμενες απαιτήσεις για αυτό το σπάνιο αγαθό όταν προσθέτονται 75 εκατομμύρια το χρόνο, ή έξι εκατομμύρια το μήνα, ή 200.000 νέος πληθυσμός κάθε μέρα. Πληθυσμός : O καθοριστικός παράγοντας της αυξανόμενης ζήτησης νερού Ας δούμε πιο συγκεκριμένα μία τρομακτική πραγματικότητα που θα πείσει και τον πιο δύσπιστο επενδυτή. Τα τελευταία 12 χρόνια, ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξήθηκε στο ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους. Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες των Ηνωμένων Εθνών, ο πληθυσμός της Κίνας ανέρχεται τώρα στο 1,3 δισεκατομμύρια κατοίκων, ενώ υπολογίζονται σε άλλα 100 εκατομμύρια πολίτες που θα απαρτίζουν την επόμενη γενιά. Την ίδια χρονική συγκυρία η Ινδία καταγράφει επιπρόσθετο πληθυσμό 600 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στην Κίνα σχεδιάζονται άλλες 500 νέες πόλεις για να στεγάσουν όλο αυτό το νέο πληθυσμό. Φανταστείτε, 500 νέες πόλεις να στεγάζει η κάθε μία από 100.000 ή περισσότερους κατοίκους, και αυτό αφορά το ήμισυ μόνο, της προβλεπόμενης ανάπτυξης του πληθυσμού στη χώρα έως το 2050, αυξάνοντας ραγδαία τις απαιτήσεις για παροχή νερού. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί. Σήμερα οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν 150 γαλόνια την ημέρα, σε σύγκριση με τους Κινέζους που καταναλώνουν μόνο 23. Ωστόσο, στην εν λόγω χώρα συμπεραίνει κανείς ότι εάν παρατηρήσουμε οποιεσδήποτε πανοραμικές φωτογραφίες από ταξίδια στις όμορφες μεγαλουπόλεις της Κίνας, της Σαγκάη, του Πεκίνου και της Γουάνγκ Ζου αλλά και τις πωλήσεις των Ferrari, των ρολογιών Cartier, και των τσαντών μάρκας Gucci, διαπιστώνουμε πως η Κίνα, αποτελεί την άλλη εκδοχή εκείνου που αποκαλούμε “American Dream”! Πράγματι, μόλις πριν από μερικές δεκαετίες η Κίνα ήταν μία αναδυόμενη χώρα, και όχι μία παγκόσμια οικονομική απειλή. Αλλά οι αλλαγές συμβαίνουν με ταχύτητα φωτός. Σύντομα το κινεζικό ΑΕΠ θα ξεπεράσει το αντίστοιχο αμερικάνικο. Όσον αφορά την Ινδία, υπολογίζεται ότι σε μία δεκαετία, η η ζήτηση για νερό θα διπλασιαστεί ενώ το Fortune αναφέρει πως «μέχρι το 2030, η αύξηση του πληθυσμού θα οδηγήσει και σε αύξηση της ζήτησης για άρδευση των γεωργικών εκτάσεων κατά 42% περίπου». Η γεώτρηση νερού, αποτελεί υψίστης σημασίας γεγονός για την Κίνα, όσον αφορά τη γεωργία, τη βιομηχανία και την ίδια της την οικονομία Ενδεχομένως να νομίζετε ότι «εμείς οι άνθρωποι καταναλώνουμε τα περισσότερα αποθέματα νερού», λέει το Fortune. Όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η γεωργία ευθύνεται για το 71%, και η βιομηχανία για το υπόλοιπο 16% του 86% της συνολικής κατανάλωσης νερού στον κόσμο. Το γεγονός ότι απαιτούνται ακόμη 71 γαλόνια για να κατασκευαστεί μόνο ένα φλιτζάνι καφέ, έχουν αναγκάσει την αλυσίδα cafe “Starbucks” να εξοικονομήσουν κατά 25% την κατανάλωση νερού μέχρι το 2015, για παράδειγμα, με τη χρήση μηχανών espresso που καταναλώνουν λιγότερο νερό. Εδώ είναι η περίληψη του Fortune της παγκόσμιας αγοράς για όλους τους χρήστες του νερού: Το 2010 τα συνολικά έσοδα παγκοσμίως από την αγορά νερού ανήλθαν στα $ 508 δις ... η αγορά του εμφιαλωμένου νερού παρήγαγε συνολικά $ 58 δις και αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς ... η βιομηχανία χρειάζεται $ 28 δις για εξοπλισμό και υπηρεσίες ύδρευσης σε όλα τα είδη των επιχειρήσεων ... άλλα $ 10 δις θα πρέπει να καλύψουν τη γεωργική άρδευση ... $ 15 δις στην παραγωγή προϊόντων λιανικής, όπως φίλτρα και διάφορα συστήματα θέρμανσης και ψύξης ... $ 170 δις δαπανώνται για τη διαχείριση λυμάτων, αποχέτευσης και συστημάτων ανακύκλωσης νερού ... και $ 226 δις για υπηρεσίες παροχής νερού, εγκαταστάσεων επεξεργασίας και συστημάτων διανομής. Ο «Νέος Χρυσός» κρύβεται στις μπριζόλες, στα ελαστικά αυτοκινήτων, στα κοτόπουλα αλλά και στην παραγωγή των υφασμάτων τζιν Ο άνθρωπος ως γνωστό καταναλωτικό όν, δεν είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής αυτού του αγαθού στον κόσμο. Είναι ο τρόπος ζωής μας και οι καταναλωτικές μας συνήθειες που επιταχύνουν τις επιπτώσεις της αύξησης του πληθυσμού. Όλα τα είδη εστίασης, ένδυσης και γενικευμένης χρήσης, έχουν και το αντίστοιχο τίμημά τους σε χρήση νερού. Το Fortune: Εν ολίγοις, ο «Νέος Χρυσός», είναι δαπανηρός και το κόστος του στο μέλλον, θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Έτσι, θα εξελιχθεί σε ένα πολλά υποσχόμενο commodityκαι πρωτίστως, ένα καλό “bet” για τους επενδυτές στο μέλλον. Σκεφτείτε αυτά τα δεδομένα: Ειδικοί αναλυτές αναφέρουν ότι χρειάζονται 70 γαλόνια νερού για την παραγωγή γάλακτος κόστους 50 σεντς. Το Fortune αναφέρει ότι για την παραγωγή υφασμάτων τζιν, απαιτούνται 2.906 γαλόνια νερού, κυρίως από την καλλιέργεια βαμβακιού ... ένα κιλό μίας ζουμερής μπριζόλας απαιτεί 1.857 γαλόνια ... για ένα κιλό μαγειρεμένου κοτόπουλου, χρησιμοποιούνται 467 γαλόνια ... για ένα κιλό ρύζι πιλάφι κάτι λίγο μικρότερο από 407 γαλόνια ... ενώ η παραγωγή ενός κιλού χάλυβα, απαιτεί 31 γαλόνια ... επομένως για την παραγωγή ενός αυτοκινήτου, χρειάζονται 104.000 γαλόνια νερού. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ποσότητας διατίθεται στην παραγωγή των ελαστικών του. Μακροπρόθεσμες λύσεις για την επερχόμενη παγκόσμια λειψυδρία Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν μακροπρόθεσμες λύσεις για τα σημερινά παγκόσμια προβλήματα έλλειψης νερού: Το 20% του πόσιμου νερού της Σιγκαπούρης προέρχεται από επεξεργασμένα λύματα χάρη στη χρήση καινοτόμων ειδικών φίλτρων. Η Κίνα βρίσκεται στη φάση της κατασκευής ενός δικτύου μήκους 1.816 μιλίων για τη μεταφορά πόσιμου νερού από τα ποτάμια του Νότου στην περισσότερο άνυδρη βορειοανατολική περιοχή της χώρας. Επιπρόσθετα, οι παγκόσμιες εταιρείες ύδρευσης όπως η Veolia και η Suez, στη Γαλλία και η ΙΤΤ συνεργάζονται με τις αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης για τη διαχείριση του νερού. Στην Αμερική ένα έργο αφαλάτωσης βρίσκεται σε εξέλιξη, με κόστος $ 700 εκατομμυρίων, για την προμήθεια 8% πόσιμου νερού στην κομητεία του Σαν Ντιέγκο έως το 2014, μία περιοχή της οποίας ο πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμό σχεδόν της τάξης του 17% σε μία δεκαετία. Σύσταση “buy” για «υδάτινες» εταιρείες και ETF’s Πού μπορείτε να επενδύσετε λοιπόν σε αυτή την ενδιαφέρουσα αγορά; Ρίξτε μία ματιά στην αμερικανική αγορά και συγκεκριμένα στους δύο γίγαντες την Veolia Environment συνολικής αποτίμησης $ 17 δις, τον παγκόσμιο ηγέτη στις υπηρεσίες περιβάλλοντος. Επίσης αξίζει να δείτε και τη μετοχή της γαλλικής εταιρείας GDF Suez Energy North America συνολικής αξίας $ 8 δις, η οποία έχει πελάτες σε 12 πολιτείες. Η εταιρεία ΙΤΤ αξίας $ 3,4 δις είναι ένας άλλος ανταγωνιστής στο χώρο της τεχνολογίας επεξεργασίας νερού. Επίσης, η Siemens συνολικής αξίας $ 1,6 δις είναι ένας νέος παίκτης, σε «υπηρεσίες μεμβρανών καθαρισμού νερού». Επίσης σχετικά ETF’s με την εν λόγω αγορά, είναι το PowerShares Water Resources (που είναι και το μεγαλύτερο ETFτο οποίο επενδύει σε assets συνολικής αξίας $ 852 εκατομμυρίων), το PowerShares Global Water και το First Trust ISE Water Index. Παρ’ όλο ό,τι ειπώθηκε βάσει της έρευνας του Fortune για το πιο σπάνιο αγαθό του πλανήτη από τη χρονική στιγμή της καταβολής του, δεν μπορούμε να πούμε ότι αναφερόμαστε σε μία σοβαρή μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η πραγματικότητα είναι ότι κανένα κράτος στον κόσμο δε διαθέτει κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο για να αντιμετωπίσει το πραγματικό πρόβλημα, που δεν είναι η «επερχόμενη έλλειψη νερού». Το πραγματικό πρόβλημα είναι ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού ο οποίος έχει ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια κάλυψης των αναγκών του σε πόσιμο νερό. 

ksipnistere.blogspot.gr