Η Αμερικάνικη μαφία στα Βαλκάνια και οι επενδύσεις στο Κοσσυφοπέδιο

Μία "μπίζνα" στο Κοσσυφοπέδιο για τον στρατηγό και η μπύρα κερασμένη!
Των Igor Siletsky και Blokhin Timur
Global Research
Είναι γεγονός ότι η πλειονότητα των επενδυτών στα Βαλκάνια τις τελευταίες δύο δεκαετίες απαρτίζεται από Αμερικανούς, oι οποίοι, κατά δική τους ομολογία, έχουν...
κάποια σχέση με τη διαδικασία του "εκδημοκρατισμού" της Γιουγκοσλαβίας στα τέλη της δεκαετίας του '90. Ανάμεσά τους είναι ο πρώην διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο και σήμερα απόστρατος στρατηγός, Γουέσλι Κλαρκ, ο οποίος έχει θέσει ως προσωπικό του στόχο την επένδυση 5,5 δισ. δολαρίων περίπου στην πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία. Οι ειδικοί δεν κρύβουν ότι η στρατηγική της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από το σύνθημα "Βασίλευε και λεηλάτει".
Οι πιο στενοί συνεργάτες και υποστηρικτές του Κλαρκ λένε γι' αυτόν ότι είναι μεγάλος στρατηγός. Για να το αποδείξει αυτό, έγραψε βιβλίο με τίτλο "Πώς κερδίζονται οι σύγχρονοι πόλεμοι", και το εξέδωσε το 2001. Στην έρευνα του, ο συγγραφέας αναφέρει λίστα του Πενταγώνου με τις χώρες που μπορούσαν να θεωρηθούν υποψήφιες για μια γρήγορη αλλαγή ηγεσίας. Σε αυτή τη λίστα ήταν το Ιράκ, το Ιράν, η Συρία, ο Λίβανος, η Λιβύη και η Σομαλία. Στην Γιουγκοσλαβία δεν γινόταν αναφορά, γιατί την εποχή εκείνη το ανεπιθύμητο για τους δυτικούς καθεστώς του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε ήδη ανατραπεί, με τη βοήθεια "ανθρωπιστικών" μαζικών βομβαρδισμών ακριβείας.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι, λίγο μετά την επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, ο κουρασμένος στρατηγός Κλαρκ αποσύρθηκε και ασχολήθηκε αμέσως με τραπεζικές επιχειρήσεις. Απ' ότι φαίνεται, επένδυσε όλες τις οικονομίες του από τα χρόνια της στρατιωτικής καριέρας του - αφού κέρδιζε από 150 έως 200.000 δολάρια το χρόνο - σε τραπεζικές επιχειρήσεις. Επειδή το εισόδημα ήταν κάπως χλωμό, αναγκάστηκε να κερδίσει επιπλέον χρήματα, και συνεργάστηκε με αμερικανικά τηλεοπτικά κανάλια ως στρατιωτικός αναλυτής. Ωστόσο, δεν έχασε τις επαφές του με το Κοσσυφοπέδιο, όπου, μετά τον προαναφερθέντα "εκδημοκρατισμό", η επιχειρηματικότητα, ειδικά στον τομέα της... ιατρικής, ήταν σε άνοδο.
Πρόσφατα, η εταιρεία του Γουέσλι Κλαρκ, "Envidity", αποτάθηκε στις αρχές του Κοσσυφοπεδίου για άδεια εξόρυξης άνθρακα. Η Σερβία, η οποία δεν αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, δηλώνει αποφασισμένη να απαιτήσει την προστασία των φυσικών πόρων που ανήκουν σε αυτήν. Ωστόσο, κανείς επενδυτής δεν προτίθεται να ζητήσει την άδεια του Βελιγραδίου, πράγμα που γενικά ισχύει εδώ και καιρό.
O Κλαρκ πάντα διατηρούσε άριστες σχέσεις με την "κυβέρνηση" του Κοσσυφοπεδίου και τον "πρωθυπουργό" του, τον πρώην "αγωνιστή", Χασίμ Θάτσι. Μέχρι και δρόμος υπάρχει στην Πρίστινα με το όνομα του Γουέσλι Κλαρκ! Ο Ρώσος πολιτικός αναλυτής και απόστρατος συνταγματάρχης, Λεονίντ Iβάσοφ, που ήταν παρών στη δίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αναφέρεται στο συμμαχικό χαρακτήρα των σχέσεων μεταξύ των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ και των "αγωνιστών" του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου (UCK).
Ο Σέρβος δημοσιογράφος, Νίκολα Βριτς, υπογραμμίζει:
"Eίναι ολοφάνερο σήμερα ότι εκείνη η συνεργασία απέφερε καρπούς, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά οφέλη.
Στα πλαίσια της συνεργασίας τους, που εγκαινιάστηκε το 1998, έκλεισαν πολλές εμπορικές συμφωνίες. Οι βομβαρδισμοί δεν είχαν μόνο πολιτικό στόχο – να αποσπαστεί το Κόσοβο από τη Σερβία - αλλά και οικονομικό: να στερηθεί η χώρα τους τεράστιους φυσικούς πλούτους της νότιας αυτής επαρχίας. Ο άνθρακας λεγεται μεν ότι είναι ο κυριότερος φυσικός πόρος του Κοσσυφοπεδίου, αλλά οι γεωλόγοι μιλούν για αποθέματα ακόμη πιο προσοδοφόρων ορυκτών, πολλά από τα οποία δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί".
Αλλά ακόμη και αν εξετάσει κανείς μόνο τα αποθέματα άνθρακα, στο φόντο της ασταθούς πετρελαϊκής αγοράς, και με την επίγνωση ότι τα αποθέματα "μαύρου χρυσού" δεν είναι ανεξάντλητα, πολλοί εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι η παραγωγή συνθετικών καυσίμων, μεταξύ άλλων και από άνθρακα, έχει τεράστιες προοπτικές. Τα αποθέματα άνθρακα στο Κόσοβο υπολογίζονται σε 16 δισεκ. τόνους, δηλαδή αποτελούν περίπου το 70% των συνολικών αποθεμάτων της Σερβίας.
Τα οικονομικά κίνητρα των στρατιωτικών αποβάσεων του ΝΑΤΟ δεν είναι μυστικό. Αυτό που ίσως έχει ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1990, στο ζενίθ του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, οι πολίτες των χωρών του ΝΑΤΟ αγόραζαν ακίνητα στο Κοσσυφοπέδιο. Σε συνέντευξή του, ο Πάβελ Καντέλ, εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου της Ευρώπης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δήλωσε:
"Οι αγοραστές προετοιμάζονταν για τη νέα μετα-γιουγκοσλαβική πραγματικότητα που θα αναδυόταν στο μέλλον. Και το Κοσσυφοπέδιο ήταν καλός χώρος άσκησης επιχειρηματικότητας.
Το Κοσσυφοπέδιο δημιούργησε ένα προηγούμενο. Ήταν ο πρώτος κρίκος στη στρατηγική των "ανθρωπιστικών" επεμβάσεων των χωρών του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Λίγο πριν την επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, μετά από επείγον αίτημα της Ουάσιγκτον, το ΝΑΤΟ υιοθέτησε ένα νέο δόγμα, το οποίο καθορίζει συγκεκριμένα καθήκοντα, πέραν των ορίων της άμυνας, για τις χώρες-μέλη του πρώην αμυντικού μπλοκ. Για να γίνουμε πιο ακριβείς, στο Κοσσυφοπέδιο κατέστη δυνατή για πρώτη φορά η πιθανότητα παρεμβολής σε άλλες περιοχές του κόσμου, κάτω από το ένα ή το άλλο πρόσχημα, που δεν είχε σχέση με αμυντικούς σκοπούς".
Η στρατηγική που ήδη χρησιμοποιήθηκε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά. Η εξόρυξη άνθρακα δεν είναι ευκαταφρόνητη επιχείρηση, αλλά το πετρέλαιο εξακολουθεί να κυμαίνεται σε καλές τιμές. Οπότε η τακτική συνεχίστηκε, σύμφωνα με τα παλαιότερα πρότυπα: Ιράκ, μετά Σομαλία, μετά Λιβύη.
Κάτι, βέβαια, πήγε στραβά με τη Συρία. Η Δαμασκός δηλώνει πρόθυμη να αναπτύξει τη δημοκρατία, χωρίς ανθρωπιστική βοήθεια από τη Δύση. Υπάρχουν, επίσης, πολλά προβλήματα με το Ιράν.
Ωστόσο, η οικονομικοί στρατηγιστές έχουν αρκετή υπομονή.
Όσο για τους επενδυτές - στρατηγούς, αυτοί είναι έτοιμοι να επενδύσουν με την πρώτη ευκαιρία.
kostasxan.blogspot.com
makeleio.gr