Παιχνίδια μπροστά στον γκρεμό...

Η συζήτηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ είναι, εδώ και καιρό, παγκόσμια. Ο καθένας μπορεί καθημερινά να διαβάσει δεκάδες αναλύσεις για το ενδεχόμενο αυτό και να διαπιστώσει ότι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, διαχειριστές χρήματος με παγκόσμια εμβέλεια, κράτη και διεθνούς φήμης αναλυτές διαφωνούν μεταξύ τους για την...
επίδραση που θα είχε στην ελληνική οικονομία η έξοδος της Ελλάδας από το ευρωνόμισμα.
Ανεξάρτητα όμως από την επίδραση - μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη - στο επίπεδο της ελληνικής οικονομίας, εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει μια άτυπη συμφωνία μεταξύ της συντριπτικής πλειονότητας των αναλυτών: η ελληνική έξοδος θα αποτελέσει βαρύτατο πλήγμα πρωτίστως για την ευρωζώνη. Οι συνέπειες περιγράφονται με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο και ούτε καν οι εκθέσεις χρηματοπιστωτικών οργανισμών με διεθνή εμβέλεια δεν καθησυχάζουν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, των ΗΠΑ ή ακόμη και της Κίνας!
Ο οίκος αξιολόγησης Fitch, σε δική του έκθεση, θεωρεί το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ σχεδόν απίθανο.
Στην Ελλάδα όμως τι γίνεται; Εδώ η εικόνα αγγίζει το όριο της γελοιότητας - μόνο που στην περίπτωσή μας το γελοίο αγγίζει το όριο του επικίνδυνου.
♦ Τα κόμματα που διεκδικούν ή διαχειρίζονται την πολιτική εξουσία δεν ασχολούνται σοβαρά με το ενδεχόμενο - όσο ρεαλιστικό ή όσο κινδυνολογικό - η Ελλάδα να ωθηθεί στην έξοδο. Πώς θα πρέπει να γίνει η μετάβαση, με ποιους όρους; Θα βρεθούμε... έκπληκτοι μπροστά σε ένα ενδεχόμενο με συγκλονιστικές συνέπειες, χωρίς στρατηγική και προετοιμασία;
♦  Η πλειονότητα των ΜΜΕ - τα οποία δεν διακρίνονται για την αμεροληψία τους - προτιμά να παίζει στο πολιτικό παιχνίδι με όρους απροκάλυπτης παρέμβασης υπέρ συγκεκριμένων οργανωμένων συμφερόντων και ωμού εκβιασμού της κοινωνίας σε περιόδους εκλογών ή κρίσιμων αποφάσεων.
♦  Οι οργανωμένοι φορείς των οικονομικώς ισχυρότερων συμφερόντων λειτουργούν με όρους «κουκούλας» υποδεικνύοντας στην τρόικα καταστροφικές συνταγές, ενοχοποιώντας αδιακρίτως – μαζί με τους πολιτικούς και μιντιακούς υπαλλήλους τους – το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας για μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή, η οποία κατ’ εξοχήν οφείλεται στους ίδιους.
Οι όροι «κουκουλοφόροι» και «ρουφιάνοι της τρόικας», τους οποίους το «Π» καθιέρωσε με τα πρωτοσέλιδά του, είναι επιεικείς για τις κινήσεις πολλών φορέων και προσώπων.
Γιατί τώρα;
Συνεπώς, είναι πράγματι απορίας άξιον το γιατί η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας επέλεξε τον κρισιμότερο προεκλογικό χρόνο – λίγο πριν από το τέλος της δημοσίευσης δημοσκοπήσεων, την ώρα που κρίνεται οριακά η διαμόρφωση του εκλογικού κλίματος – για να δημοσιοποιήσει την έκθεση για τις εικαζόμενες συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Δεν γνωρίζουμε ποιος επέλεξε τον χρόνο δημοσίευσης. Το βέβαιο είναι ότι αστόχησε οικτρά:
-Δημιούργησε την αίσθηση ότι η τράπεζα μπήκε – άγαρμπα... – στο πολιτικό παιχνίδι, μια εντύπωση επιζήμια για την εικόνα της ίδιας της τράπεζας.
-Παρενέβη ενισχύοντας το κλίμα πλήρους ανασφάλειας, ενώ το χρηματιστήριο γκρεμίζεται και πολλές επιχειρήσεις, ακόμη και υγιείς, βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού και ξένοι επενδυτές ετοιμάζονται για έξοδο από την Ελλάδα.
Ο παράγοντας που θα μπορούσε, ίσως, να οδηγήσει σε έξοδο από το ευρώ, πέρα από μια πολιτική επιλογή της ευρωζώνης, θα ήταν η ανεξέλεγκτη κατάρρευση της οικονομίας. Επομένως κάθε παρόμοια «προφητεία» θα μπορούσε αυτήν την περίοδο να καταστεί «αυτοεκπληρούμενη».
Η γυναίκα του Καίσαρα, όπως λένε, πρέπει όχι μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται. Κατ’ αναλογία, η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας πρέπει όχι μόνο να απέχει του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά και να το δείχνει...

 topontiki.gr