Νάτος! Είναι μόνος! Σφάξτον ΤΩΡΑ!

Κεντρική Αφρική… Χαράματα. Η διμοιρία έχει εισβάλλει νύχτα στο χωριό. Παντού γύρω ακούγονται ριπές πολυβόλων και ουρλιαχτά τρόμου.
- «Μάζεψε τους…

επιζώντες εδώ», διατάζει ο νεαρός δεκανέας. Θα’ ταν δε θάταν δεκαέξι ετών.
- «Μάλιστα», απαντάει ένας από τους στρατιώτες του ενώ έκοβε αδιάφορα το λαιμό ενός αιχμαλώτου πολίτη γονατισμένου και τρομαγμένου μπροστά στον νυχτερινό θάνατο των καλάσνικωφ. Θα’ ταν δε θα’ ταν δώδεκα ετών ο «στρατιώτης».
- «Χωρίστε άντρες από γυναίκες και παιδιά», ξαναδιέταξε ο δεκανέας ενώ έπιανε ένα επτάχρονο αγόρι από τα μαλλιά και το βίαζε μπροστά σε όλους κάτω από τα γέλια των «ανήλικων ένοπλων αντρών» του αδιαφορώντας για τα κλάματα των μανάδων και τα ουρλιαχτά πόνου και τρόμου του παιδιού. Ο φόβος που προκαλούσε σε όλους τους «ηττημένους» και οι κραυγές επιδοκιμασίας των αντρών του τον αφιόνιζαν.
- «Μπράβο δεκανέα», του είπε κατόπιν μετά την αναφορά ο Λοχαγός του, «καλή δουλειά. Ετοιμάσου, φεύγεις γι’ αποστολή. Επελέγης».
- «Άλλο χωριό κύριε Λοχαγέ;»
- «Όχι δεκανέα. Φεύγεις για Ευρώπη», του απάντησε ο Λοχαγός, «η οικογένειά σου αποκαταστάθηκε. Θα πάρουν 10,000 δολάρια. Θα ζήσουν άνετα όλη τους την ζωή. Κι εσύ θα γίνεις ήρωας των Πιστών».
- «Ευχαριστώ κύριε Λοχαγέ», απάντησε περήφανα ο δεκανέας.
Αραβική Χερσόνησος…
Μέσα σε μια σκηνή κάπου στην Αραβική έρημο.
Θα μπορούσε να είναι τρεις απλοί ειρηνικοί φύλαρχοι. Τρεις «απλοί βεδουίνοι».
- Μας ειδοποίησαν ότι έχουν συγκεντρωθεί πάλι αρκετές χιλιάδες Πιστών στην
Κεντρική Ασία. Είναι έτοιμοι για αναχώρηση. Ζητούν «πιστώσεις».
- Κανόνισέ το. Δώστους ότι ζητήσουν. Οι υπόλοιποι πως πάνε;
- Παντού ετοιμάζονται καραβάνια Πιστών. Από το Μπαγκλαντές μέχρι τη Νιγηρία και από το Μαρόκο ως το Ουζμπεκιστάν. Διαλεγμένοι όλοι ένας κι ένας. Πολεμιστές, εκπαιδευμένοι, βετεράνοι, αποφασισμένοι για όλα. Αδιάφοροι εάν θα πεθάνουν. Αδίστακτοι. Οι οικογένειές τους έχουν ήδη προπληρωθεί 10,000 δολάρια η καθεμία για τον Μάρτυρα που διέθεσαν στην Τζιχαντ.
- Ωραία Ομαρ….ωραία….η «Ιερά Πορεία» του Χαλιφάτου έχει ανάψει….και δεν θα σβήσει μέχρι παντού στην Ευρώπη να λάμψει η Αλήθεια του Προφήτη….
Αφγανιστάν…
Μεσάνυχτα.
Η κοιλάδα είναι γεμάτη από ένα πολύχρωμο πλήθος. Τριγύρω βουνά.
Βοή της Βαβέλ. Κάθε ομάδα και άλλη γλώσσα. Νύχτα. Οπλοφόροι παντού γύρω από το πλήθος. Κάπου στον ορίζοντα φαίνονται σκόρπιες λάμψεις. Και κρότοι που φέρνει η ηχώ των βουνών. Πάλι κάποια μάχη στις πέτρινες κορυφές που χωρίζουν το Αφγανιστάν από το Πακιστάν. Κάποιοι φρόντισαν να δώσουν τον απαραίτητο αντιπερισπασμό για να ξεκινήσει ανενόχλητο το καραβάνι σε ομάδες.
Είναι όλοι έτοιμοι για τη «Μακρά Πορεία». Μέχρι να φτάσουν εδώ έχουν ήδη μυηθεί με κάθε λεπτομέρεια στο τι τους περιμένει και πως θα κινηθούν στη νέα τους ζωή.
Κάπου στο βάθος, σε μια πλαγιά, κρυμμένοι ανάμεσα στα βράχια δύο «παρατηρητές» τους παρακολουθούν με «νυχτερινή όραση».
- «Άλλο ένα καραβάνι», λέει ο ένας.
- «Τα γνωστά. Και μετά κι άλλο, κι άλλο…κέντρο ακούει;», απαντάει ο άλλος.
- «Ακούει Σαμαρκάνδη», ήρθε η απάντηση.
- «Αναμένω οδηγίες», αιτήθηκε ο «παρατηρητής».
- «Ουδέν», ήρθε η απάντηση.
- «Επαναλαμβάνω θα ξεκινήσουν σε λίγο. Ελάχιστος χρόνος απέμεινε», τόνισε ο παρατηρητής.
- «Ουδέν. Παραμείνατε στις θέσεις σας και επιτηρείτε», ήρθε πάλι η απάντηση του «κέντρου» που τόνιζε την «εντολή μη ανάμειξης».
- «Μερικές ακόμη χιλιάδες φανατικών θα μπούνε στην Δύση», σχολίασε ο ένας από τους παρατηρητές, «κι εμείς θα τους αφήσουμε».
- «Εκτελούμε οδηγίες», απάντησε ο άλλος, «τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο», απάντησε ο άλλος υπηρεσιακά, «άλλωστε, όπως βλέπεις τα καθάρματα για μια φορά ακόμη έχουν πάρει τα μέτρα τους. Μισοί πολεμιστές, μισοί άμαχοι. Γυναίκες, γέροι και παιδιά. Πώς να στείλεις Απάτσι και τόμαχωκ εναντίον τους;».
Ξημερώνει όταν μια από τις ομάδες των «προσφύγων» πέφτει πάνω σε μια στρατιωτική φάλαγγα του ΝΑΤΟ. Ο έλεγχος δείχνει πως όλοι τους έχουν χαρτιά επάνω τους. Οι ένοπλοι συνοδοί είναι αόρατοι. Ακολουθούν διακριτικά την ομάδα. Σκοπός είναι να περάσουν όλα τα μπλόκα χωρίς να βρεθεί όπλο πάνω στην ομάδα. Είναι η μόνη έγνοια των Νατοϊκών. Τίποτε άλλο δεν τους ενδιαφέρει. Όποιος μη ένστολος των Δυνάμεων του Αφγανιστάν βρεθεί με όπλο εκτελείται. Ξέρουν πως τα καραβάνια κατευθύνονται προς την Τουρκία κι από κει για την Ευρώπη. Κι αφού ξέρουν τον «απώτερο σκοπό» δεν ανησυχούν. Τα υπόλοιπα δεν τους ενδιαφέρουν αφού δεν «υφίσταται δράση που βλάπτει την ασφάλεια των εκεί δυνάμεων». Είναι δουλειά των πολιτικών τα υπόλοιπα. Αυτοί είναι στρατιωτικοί. Οι εντολές τους και οι αρμοδιότητές τους εξαντλούνται στην ασφάλεια της Μονάδας τους.
Τουρκία…
Οι συνοδοί έχουν τα πάντα «προπληρωμένα». Κανείς στα σύνορα δεν λέει όχι στα «μπαξίσια». Και μάλιστα τα «γενναία μπαξίσια». Οι «Χρηματοδότες της Ερήμου» να’ ναι καλά που φροντίζουν να σκορπάνε τόνους από χρυσάφι σε κάθε τέτοια επιχείρηση «μεταφοράς Πιστών». Άσε που η Τουρκία δεν ζητάει καν βίζα για είσοδο μουσουλμάνων στη χώρα. Οχήματα τους μεταφέρουν εν ριπή οφθαλμού από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη. Κι άσε τους ηλίθιους Δυτικούς να νομίζουν ότι όλοι αυτοί οι «κακομοίρηδες» πουλήσανε τα «πάντα» στην πατρίδα για να εξασφαλίσουν την μεταφορά τους στην Ευρώπη. Τι να πουλήσουν; Αυτά που δεν έχουν; Που να τα βρουν αυτοί οι κακομοίρηδες τα 10.000 δολάρια το κεφάλι; Ποιο περπάτημα; Από την ώρα που ξεκινούν μέχρι την ώρα που θα τους «αδειάσουν» στα σύνορα της Ευρώπης όλο σ’ ένα όχημα βρίσκονται. Κι από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο.
Καραϊβική…
Πρωί. Στο γιώτ ένας ένας ξυπνάνε με βαρύ κεφάλι από το νυχτερινό πάρτι οι «διακεκριμένοι μετέχοντες». Όντας όλοι μέλη της υψηλής κοινωνίας νοιώθουν τιμή τους να συμμετέχουν στο «συγκεκριμένο πάρτυ». Κι αυτή η ώρα του «πρωινού» είναι «πολύτιμη» για τους «μυημένους». Άσε τις «συνοδούς» στα κρεβάτια τους. Είναι η ώρα των «αντρών» τώρα.
- «Χτες βράδυ ετοιμάστηκε κι άλλο καραβάνι στην κοιλάδα», είπε αδιάφορα ένας από τους εν «κλειστώ μετέχοντας» στο «κεντρικό τραπέζι».
- «Ναι, όντως», απάντησε ο οικοδεσπότης.
- «Σαν να παραέγινε κάπως, δεν νομίζετε;», σχολίασε ένας τρίτος.
- «Μήπως έχουν ξεφύγει κάπως από τα όρια οι μεμέτηδες;» ρώτησε ένας τέταρτος.
- «Μα τώρα, είναι δυνατόν να υπάρξει όφελος από μια μουσουλμανική Ευρώπη;», ρώτησε ένας άλλος.
- «Ο πόλεμος έρχεται με χίλια στη Μέση Ανατολή κύριοι», απάντησε ο οικοδεσπότης ενώ άπλωνε νωχελικά το ακριβό φυστικοβούτυρο σε μια φέτα ψωμί, «και ο μονος τρόπος να σταθεί αποφασιστικά στο πλάι μας η Ευρώπη, είναι να νοιώσει κι αυτή τον ίδιο κίνδυνο με μας. Να τον νοιώσει στο πετσί της».
- «Ναι αλλά τι βοήθεια θα μπορεί να μας προσφέρει εάν είναι η ίδια πνιγμένη από μουσουλμάνους και κινδυνεύει θανάσιμα και η ίδια;», ρώτησε ξανά ένας από την ομήγυρη.
- «Να είστε σίγουρος αγαπητέ, ότι η Ευρώπη όταν θα συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο από το παράσιτο στο σώμα της θα έχει την αποφασιστικότητα και τη δύναμη να φερθεί, πώς να το πω, «αποτελεσματικά»…άκρως αποτελεσματικά για τον χειρισμό του προβλήματος…θα το εξαλείψει με τη μια κι εν συνεχεία θα ταχθεί εξίσου αποφασιστικά στο πλευρό μας….αυτό δεν θα μπορέσει να το πράξει όμως, επ’ ουδενί εάν δεν έχουν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και τον πληθυσμό τους εξίσου αποφασιστικά και αδίστακτο στο πλευρό τους….κι αυτό θα γίνει μόνον εάν αυτός ο πληθυσμός κινδυνεύσει καίρια από τον ίδιο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε κι εμείς…», απάντησε ο οικοδεσπότης.
- «Έχετε δίκαιο κύριε» σχολίασε ένας από την ομήγυρη, «απλά αναρωτιέμαι, έτσι ακαδημαϊκά, αυτοί οι Έλληνες, που υφίστανται την μεγαλύτερη πίεση απ’ όλη την Ευρώπη, πως και δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμη; Δεν τους έχω για τόσο ανόητους».
- «Και σαν τι μπορούν να κάνουν αγαπητέ; Η Ελληνική Πολιτεία κυβερνάται από τους εφοπλιστές. Κι αυτοί μεταφέρουν το «Ισλαμικό πετρέλαιο». Εάν πάψει η Ελλάδα να δέχεται το κύμα ισλαμιστών προσφύγων, οι Έλληνες εφοπλιστές θα χάσουν τα συμβόλαια πετρελαίου. Πως σας φαίνεται αυτό;»
- «Όντως, έχετε δίκαιο».
- «Είναι κρίμα όμως. Μια ολόκληρη χώρα της Δύσης θα χαθεί. Μεγάλο το αντίτιμο».
- «Ω, μα είστε τόσο ιδεαλιστής αγαπητέ. Σαν νέος Λόρδος Βύρωνας θα τολμούσα να πω. Μην ανησυχείτε κύριέ μου. Θα την ανακαταλάβει την Ελλάδα η Δύση όταν χρειαστεί. Μόνον που τότε θα την ανακαταλάβει ως αποικία της. Ας πούμε ότι τότε η Ελλάδα θα είναι ακόμη πιο χρήσιμη στην Δύση. Απολαύστε τον ήλιο της Καραϊβικής κύριοι τώρα και μην ασχολείστε με κάποιους λίγους πολίτες της Δύσης που άλλωστε θα θυσιαστούν για έναν ανώτερο σκοπό. Εξάλλου οι Έλληνες μόνον προβλήματα μας δημιουργούσαν μέχρι τώρα. Απείθαρχοι, ανοργάνωτοι, απρόβλεπτοι, αντιδυτικοί. Να είστε σίγουροι ότι η Νέα Ελλάδα που θα γεννηθεί από αυτή την κατάσταση θα είναι πολύ πολύ καλύτερη και πιο χρήσιμη – για τα συμφέροντά μας βέβαια.
Τριεθνές. Σύνορα Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ελλάδας…
Η ομάδα των «προσφύγων» έφτασε μεσάνυχτα. Με το που τους βλέπει ο «τοπικός σύνδεσμος» γίνεται θηρίο.
- Βρε Αχμέτ, τι έχεις ρε μέσα στο κεφάλι σου; Ρε δεν σε ενημέρωσαν πως πάει, κάηκε αυτό το σημείο;
- Κοίτα Μωχάμεντ. Εγώ πληρώνομαι να τους φέρω σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Αν εσείς μεταξύ σας αλλάζετε σχέδια και δεν μου λέτε τίποτα δεν φταίω εγώ. Τώρα τους έφερα. Δεν μπορούν δηλαδή να περάσουν;
- Οι Βούλγαροι έχουν αγριέψει Αχμέτ. Βαράνε στο ψαχνό. Αυτό είναι το πρόβλημα. Εντάξει; Μήπως θες να το ρισκάρεις; Γιατί θα πας μονος σου. Εγώ δεν τρελάθηκα.
- Όχι ευχαριστώ. Αν είναι έτσι, έχετε δίκηο. Και τι κάνουμε τώρα;
- Τι να κάνουμε; Αυτό που κάνουμε πάντα. Θα πάτε πιο κάτω, στον Σουλεϊμάν. Θα περάσετε Ελλάδα. Κομμένη πια η Βουλγαρία. Όλους θα τους στέλνετε Ελλάδα. Εκεί δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μπαίνουν άνετα.
- Ναι, αλλά δεν θα έχουν πρόβλημα οι «άλλοι, οι από πάνω»;
- Τι πρόβλημα να έχουν ρε βεληγκέκα; Ελλάδα είναι καλύτερα. Στην Βουλγαρία τους «φυτεύουν». Ελλάδα την περνάνε «πασάδες» με τα όρνια τους γκιαούρηδες. Κανείς δεν τους πυροβολεί, κανείς δεν τους διώχνει. Εκεί μόνιμα θα μείνουν. Η Ελλάδα θα γίνει χώρα Πιστών όπου να’ ναι. Άντε δρόμο τώρα. Και μην ξεχάσετε να τους πάρετε όλα τα έγγραφα πριν περάσουν το ποτάμι. Και να πάνε κατ’ ευθείαν στους αστυνομικούς. Θα δηλώσουν όλοι Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί και τέλος πάντων επειδή είναι και κάποιοι μαύροι, όλοι «Πολιτικοί Πρόσφυγες». Εντάξει ωρέ; Σε τρεις μέρες από σήμερα θα είναι στην Αθήνα.
Τρεις μέρες μετά. Ομόνοια. Δύο μετά τα μεσάνυχτα…
Ο «δεκανέας» κι άλλοι δύο αφρικάνοι «στρατιώτες» του κόβουν βόλτες στα στενά. Τους «τρώει» η «έλλειψη δράσης». Δεν τους αρέσει η «αναμονή». Εντάξει, και τι έγινε; Χέστες τις εντολές. Κι αν βγουν και καμιά βόλτα για «δράση» τι έγινε; Εκεί κάτω στην Αφρική πατούσαν κάμποση κόκα και έβγαιναν στο γιουρούσι στα χωριά. Γαμούσαν κι έδερναν. Ξέσκιζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Πολεμούσαν. Έσφαζαν. Ήταν πολεμιστές. Τους σέβονταν όλοι και τους φοβούνταν. Εδώ, «φτιάχνονται» και κάθονται μέσα σε σιχαμένα δωμάτια. «Περιμένουν» λεει. Τι «περιμένουν» δηλαδή; Άι στο διάολο. Ας νοιώσουν και λίγη δράση. Και τι έγινε δηλαδή;
- «Δεκανέα, κοίτα», είπε ο ένας από τους τρεις.
- «Χα, τον είδα στρατιώτη. Μόνος του. Ας τον περιποιηθούμε λοιπόν», απάντησε ο δεκανέας.
Μόλις είχε κατεβεί από μια πολυκατοικία, πήγε στο αυτοκίνητό του και κάτι συμμάζευε μέσα. Στη μέση του φαινόταν ένα παχύ παχύ τσαντάκι. Στην πλάτη του κρεμασμένη μια φωτογραφική μηχανή. «Ωραία λεία», σκέφτηκε ο Δεκανέας.
Τον πλησίασαν και τον κύκλωσαν.
- «Λεφτά», του είπε ο δεκανέας μόλις τον πλησίασαν.
- «Ρε άντε φύγετε από δω τσουτσέκια», απάντησε ο άλλος θυμωμένος και θεωρώντας ότι ήταν του χεριού του σε άοπλη μάχη σώμα με σώμα.
Οι αλλοι έβγαλαν τα μαχαίρια τους και κινήθηκαν απειλητικά.
Πρόλαβε να χτυπήσει τον πρώτο με μια τσάντα που κρατούσε κι αμέσως έχωσε μια γροθιά στον δεύτερο.
Ο τρίτος του έχωσε από πίσω μια μαχαιριά στα πλευρά.
- «Μη ρε παιδιά, η γυναίκα μου γεννάει σε λίγο. Πρέπει να την πάω στο νοσοκομείο…», πρόλαβε να πει προτού ο Δεκανέας του χώσει το μαχαίρι του στο λαιμό και του κόψει βαθιά την καρωτίδα…..
(προκλητικό; Ενοχλητικό; Ίσως….αλλά….μπορεί απόψε να είναι η δική σου σειρά…)
(Μυθοπλασία; φυσικά….τι άλλο; είναι δυνατόν να συμβαίνουν στην πραγματικότητα τέτοια πράγματα; ΕΙΝΑΙ;…)
Γιώργος Ανεστόπουλος / Γεράκι του Αιγαίου

 freepen.gr