Κάλπες, καταφύγιο ή απόπατος;

Του Παναγιώτη Σιάνη
Η αυλαία έπεσε. Οι  πρωταγωνιστές εισπράττουν χειροκροτήματα και γιούχα.  Οι πιο ιδιόμορφες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μεταπολιτευτικά στη χώρα μας περνούν στην Ιστορία.
Αν ο κύκλος της μεταπολίτευσης έκλεισε...
με ηχηρό τρόπο παίρνοντας μαζί του και σημαντικούς πρωταγωνιστές της, μαζί μοιάζει να τέλειωσε και μια ολόκληρη κουλτούρα εκλογών. Έδυσαν μαζί με την μεταπολίτευση και  οι μύθοι της, με κυρίαρχο αυτόν της παντοδυναμίας του δικομματισμού, αλλά και των διαπλεκόμενων Μέσων Ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα έδειξε ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όσο και τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης ήταν μακριά νυχτωμένα από την αντίληψη των πολιτών για την πραγματικότητα στη χώρα.
Την ώρα που τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα διαγκωνίζονταν  για την αυτοδυναμία ή την συνεργασία, οι πολίτες τους έστρεφαν με αποστροφή (εν πολλοίς) την πλάτη. Οι (μεγαλο)δημοσιογράφοι στα πάνελ αγωνιούσαν ποιος θα συνεργαστεί με ποιον την επόμενη μέρα, ξεχνώντας προγράμματα, θέσεις και απόψεις των κομμάτων και δεν πήραν χαμπάρι ότι μέρα με τη μέρα έβαζαν ένα ακόμα λιθαράκι στο ηφαίστειο της οργής που… βρυχήθηκε εντυπωσιακά την Κυριακή.
Ο προεκλογικός αυτός αγώνας έγινε σε δύο διαφορετικές Ελλάδες. Από την μια στην Ελλάδα του διαδικτύου, όπου ο καθένας μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μπορούσε να σαρκάσει, να βρίσει, να λοιδορήσει, να εκτονωθεί, να παρωδήσει, να προπαγανδίσει, να γελοιοποιήσει, να πολιτικολογήσει, να αιτιολογήσει και βεβαίως βεβαίως να αποθεώσει τους εκλεκτούς του.
Πίσω από αλήθειες και αγωνιώδεις κραυγές κρύφτηκαν στη ζούγκλα του διαδικτύου θεωρίες συνωμοσίας και γραφικές ακρότητες, χυδαίες προσωπικές επιθέσεις και σκοπιμότητες. Το διαδίκτυο ωστόσο έχτισε «κοινότητες» ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και κοντινές απόψεις συμβάλλοντας είτε στη ριζοσπαστικοποίηση ή στην ιδεολογική «ομογενοποίηση» τους. Έφερε κοντά άτομα που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν  να φανταστούν ότι θα συναντιόνταν μεταξύ τους στην πραγματική ζωή.
Στην απέναντι όχθη και μακριά από φωσφορίζοντα πίξελ οι μαραζωμένοι και απορημένοι συνταξιούχοι, απόμαχοι της ζωής ή όσοι βρίσκονται κοντά στην εργασιακή αποδρομή, έμειναν χωρίς «όπλα», χωρίς φωνή και χωρίς εκπροσώπηση. Όλοι αυτοί που δεν συνομιλούν με οθόνες, δεν ξέρουν από πληκτρολόγιο και δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει facebook και twitter δεν είχαν καν ένα πολιτευτή να πουν τον πόνο τους.
Αυτές οι εκλογές ήταν σύντομες και ιστορικές. Χωρίς τεράστιες συγκεντρώσεις, με τις λιγότερες δυνατόν σημαίες, αμήχανα συνθήματα και μια υπόκωφη οργή που παραμόνευε σε κάθε σφιγμένο χαμόγελο υποψηφίου. Δεν είχε πολλά φυλλάδια υποψηφίων, δεν είχε αφίσες, πολυτελή εκλογικά κέντρα, ακριβές διαφημιστικές καμπάνιες. Στις λεωφόρους δεν παραμόνευε  καμία γιγαντοαφίσα με σιδερωμένες φάτσες από το πολύ «photoshop»,  ελάχιστα πανό θα μείνουν ως κουρέλια αυτών των εκλογών πάνω στις κολώνες των εθνικών οδών.
 Δεν δούλεψαν τα πούλμαν με τους περιφερόμενους οπαδούς, σίγησαν ντουντούκες, οι μικροφωνικές και τα πολλά τραγούδια.
Αυτές οι εκλογές μοιάζει να έγιναν από οθόνη σε οθόνη, από στόμα σε στόμα, καταλύοντας κάθε μύθο για τη δύναμη των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης.
Ο βασικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να διέδωσε τις ιδέες και τις απόψεις του με την «Αυγή» και τον «Κόκκινο» ραδιοφωνικό σταθμό του. Προφανώς είχε απήχηση η  δουλειά που έκανε απέναντι στους πολιτικούς του μνημονίου και οι συνεχείς κινητοποιήσεις στις γειτονιές.
Έτσι όπως δούλεψε και η «Χρυσή Αυγή»,  που με μηδενική θετική κάλυψη από τον Τύπο, με ουσιαστικά απουσία των εκπροσώπων της από τα Μέσα Ενημέρωσης, κατόρθωσε να συγκεντρώσει περισσότερους από 430 χιλιάδες συμπολίτες μας, που την εμπιστεύτηκαν στα τυφλά.
Οι πιο ήρεμες, οι πιο βουβές εκλογές από την μεταπολίτευση και μετά. Εκλογές όπου το πρώτο κόμμα αρνήθηκε τον διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα και ο αρχηγός του δεν έδωσε ούτε μια συνέντευξη για να εξηγήσει τις θέσεις του την τελευταία εβδομάδα. Και ο άλλος αρχηγός έκανε μια καμπάνια ζητώντας συγνώμες δεξιά και αριστερά, αποδομώντας τον προκάτοχο του και ενώ θύμιζε παλαιστή του σούμο σε αποδρομή, επιχειρούσε να μας πείσει ότι είναι ο «Άτλας» που κράτησε τη γη στους ώμους του.
Ο νέος και ωραίος έπαιξε μόνος του και κέρδισε. Σ΄ αυτές τις αλλόκοτες εκλογές το να είσαι νέος ήταν ίσως το πιο μεγάλο προσόν.
Τώρα αν στις κάλπες καταδύθηκαν οι αγωνίες για το αύριο, ή απλώς αυτά τα διαφανή πλαστικά κουτιά μεταβλήθηκαν σε απόπατο του θυμού μας θα φανεί…. Σύντομα, πολύ σύντομα. Την ώρα που οι «αντισυνταγματάρχες» του Μιχαλολιάκου θα προελαύνουν με στρατιωτικό βήμα στην Βουλή, που για μήνες, κάποιοι  (πολλοί) από μας, λατρεύαμε να μουντζώνουμε….

topontiki.gr