Η ΡΑΕ αποφάσισε να τραβήξει το αυτί της ΔΕΗ

Τις ώρες που όλη η Ελλάδα είχε στραμμένη την προσοχή της στο Προεδρικό Μέγαρο, περιμένο­ντας να βγει… άσπρος κυβερνητικός καπνός, κάποιοι άλλοι (δυστυχώς ελάχιστοι, αλλά πάντως αφοσιωμένοι στο καθήκον τους) δούλευαν σκληρά για να διεκπεραιώσουν κρίσιμες υποθέ­σεις, που πρέπει να πάρουν τον δρόμο τους ώστε να βγούμε από το τέλμα.
Κι όλα αυτά, κόντρα στη...
μιζέρια, την γκρίνια, την απογοήτευση και την απαισιοδοξία που διακατέχει όλη την κοινωνία και δημιουργεί ένα ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα για τις επιχειρήσεις και τη δραστηριότητά τους.
Το θετικό νέο έρχεται από τη Ρυθμι­στική Αρχή Ενέργειαςκαι αφορά μία υπόθεση στην οποία το «Π» έχει ανα­φερθεί πολλές φορές στο παρελθόν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις: την τιμο­λόγηση του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνουν οι βιομηχανίες από τη ΔΕΗ.
Στις αρχές της εβδομάδας, λοιπόν, έγινε γνωστή η απόφαση της ΡΑΕ για μία υπόθεση που κρατάει εδώ και με­ρικά χρόνια. Πρόκειται για τη διαφορά που είχαν η επιχείρηση ηλεκτρισμού και η Χαλυβουργία Ελλάδος σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του ρεύ­ματος, με τον οποίο η ΔΕΗ «φόρτωνε» με ακριβά τιμολόγια την επιχείρηση, ενώ δεν είχε προηγηθεί ουσιαστική διαπραγμάτευση των δύο πλευρών, ώστε να καταλήξουν σε κοινά αποδε­κτή συμφωνία.
«Διακριτικήμεταχείριση»
Έτσι, η ΔΕΗ επιχείρησε να χρεώσει τη Χαλυβουργία με το τιμολόγιοΑ150 (πρόκειται για το τιμολόγιο που αφο­ρούσε τις βιομηχανικές συνδέσεις, το οποίο σήμερα έχει καταργηθεί) με επιπλέον επιβάρυνση 10%. Ωστόσο, ο σχετικός νόμος που είχε ψηφιστεί πριν από μία 5ετία όριζε το ποσοστό αυτό ως το ανώτατο που μπορούσε να χρε­ωθεί στους πελάτες. Επιπλέον, η ΔΕΗ με διάφορες δικαιολογίες ή ατεκμη­ρίωτους υπολογισμούς επιχείρησε να επιβάλει όσο το δυνατόν υψηλότερες τιμές.
Οι βιομήχανοι αντέδρασαν, θεωρώ­ντας πως η επιχείρηση ηλεκτρισμού επιχειρεί να κάνει διακριτική μεταχεί­ριση στις ελάχιστες μεγάλες επιχειρήσεις που απέμειναν στη χώρα. Πριν από μερικά χρόνια η αντίδραση αυ­τή περιοριζόταν στο αίσθημα αδικίας που αισθάνθηκαν οι επιχειρηματίες. Σήμερα, ωστόσο, είναι θέμα ζωτικής σημασίας, καθώς το πανάκριβο ρεύμα εξοντώνει την όποια ανταγωνιστικό­τητα απέμεινε στα ελληνικά προϊόντα και δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στη βιομηχανία.
Το θέμα βρισκόταν στα συρτάρια της ΡΑΕ εδώ και αρκετά χρόνια. Η σημερι­νή διοίκηση, παρά τις αντιξοότητες (λόγω πολιτικού, οικονομικού κλίμα­τος) και τα εμπόδια (έλλειψη προσω­πικού και… μνημονιακού τύπου περι­κοπές), ολοκλήρωσε την εξέταση της υπόθεσης, εκδίδοντας μία απόφαση που θα λειτουργήσει ως μοντέλο για τις σχέσεις της ΔΕΗ με όλες τις άλλες μεγάλες βιομηχανίες της χώρας.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της ΡΑΕ:
1) Το τιμολόγιο Α150 οδηγεί σε δια­κριτική μεταχείριση πελατών και σε σταυροειδείς επιδοτήσεις ως προς τις χρεώσεις, με αποτέλεσμα να μην ακολουθεί τους κανόνες και τις αρχές που προβλέπονται από τους σχετικούς κώδικες.
2) Οι προτάσεις της ΔΕΗπρος τις βι­ομηχανίες, μαζί με την πρόβλε­ψη για χρέωση κατά ωριαία ζώνη, δεν οδηγούν σε εξατομικευμένα τιμολό­για, ενώ οι πελάτες της δεν είναι υπο­χρεωμένοι να τις δεχθούν.
3) Οι προτάσεις της ΔΕΗγια τα συ­γκεκριμένα τιμολόγια δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένες όσον αφορά στο πώς προκύπτει το τελικό κόστος, καθώς χρειάζονται «λεπτομερέστερα και πλέον εξειδικευμένα στοιχεία κό­στους», σε κατηγορίες όπως οι συνδέ­σεις Υψηλής Τάσης.
4) Η ΔΕΗ δεν έχει εξετάσει μία σειρά από θέματα, όπως η ελαστικότητα της ζήτησης, το προφίλ της κατανάλω­σης ή η διαχείριση φορτίου, ώστε να καθορίσει ευνοϊκότερους όρους για τους πελάτες αυτής της κατηγορίας.
Όπως προκύπτει από την απόφαση της ΡΑΕ, η επιχείρηση ηλεκτρισμού δεν διαπραγματεύτηκε τα τιμολόγια, ούτε κατέθεσε εγγράφως σαφής και τεκμηριωμένες προτάσεις προς τη Χα­λυβουργία.
Ωστόσο, η απόφαση περιλαμβάνει και μία ακόμη πιο σπουδαία παρά­μετρο: το γεγονός ότι έως το 2009 η Χαλυβουργία προέβαινε σε κανονι­κή καταβολή των ποσών, με βάση τις χρεώσεις της ΔΕΗ, δεν συνιστά σιωπη­ρή αποδοχή του τρόπου τιμολόγησης, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο ο επιχειρηματίας να ζητήσει πίσω ένα μέρος των χρημάτων (κατά πάσα πιθα­νότητα με συμψηφισμό).
Παράλληλα δίνει τη δυνατότητα και στους υπόλοιπους πελάτες αυτής της κατηγορίας (περίπου 30 συνολικά) να διεκδικήσουν το ίδιο.
Η Αρχή συνιστά (στην ουσία επιβάλ­λει) στη ΔΕΗ να προχωρήσει σε ουσιαστική διαπραγμάτευση με τον πελά­τη της, ώστε να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτή συμφωνία για τις χρεώσεις του ηλεκτρισμού ρεύματος, μέσα σε έναν μήνα. Στην ουσία, η ΡΑΕ υποχρε­ώνει και τις δύο πλευρές (πρωτίστως τη ΔΕΗ) να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν τη φόρμουλα εκείνη που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, όπως έπρεπε να είχε γίνει πριν από μία 5ετία.
Μάλιστα, η Αρχή προειδοποιεί ότι μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα αυτεπάγγελτης επανεξέτασης του θέμα­τος, διατηρώντας και το δικαίωμα να επιβάλει προσωρινά μέτρα, σε περί­πτωση που διαπιστώσει ότι δεν εφαρμόζεται η συγκεκριμένη απόφαση.
Στελέχη του ενεργειακού τομέα κά­νουν λόγο για απόφαση-σταθμό τόσο στην ιστορία της ΡΑΕ όσο και γενικό­τερα για τη συμπλήρωση του πλαισί­ου απελευθέρωσης της αγοράς ενέρ­γειας.
Άλλωστε, εκκρεμούν παρόμοιες προσφυγές κι από άλλους επιχειρημα­τικούς «παίκτες», που είναι συνδεδε­μένοι στην Υψηλή Τάση, όπως η Λάρκο και η Αλουμίνιον.
Μπορεί τα υψηλά κλιμάκια της ΔΕΗ να δυσαρεστήθηκαν με την απόφαση της ΡΑΕ, ωστόσο έρχεται σε μία ιδι­αίτερα κρίσιμη φάση, όταν το σύνο­λο της ελληνικής βιομηχανίας έχει να αντιμετωπίσει και το υπερβολικά με­γάλο κόστος του ρεύματος, παράλλη­λα με τα άλλα τεράστια εμπόδια, όπως οι τεράστιες επιβαρύνσεις από φό­ρους, η πλήρης έλλειψη ρευστότητας και η εξαφάνιση όλων των πηγών χρη­ματοδότησης.
Υπάρχουν και κάποιοι που δουλεύ­ουν σε αυτή τη χώρα!

topontiki.gr