Χρειλαζεται άλλος δρόμος στο Κυπριακό

Το κυπριακό παραμένει άλυτο, γιατί εδώ και τέσσερις σχεδόν δεκαετίες το πρόβλημα συζητείται σε αδιέξοδες διαπραγματεύσεις, σε μια λανθασμένη βάση. Συζητείται ως το πρόβλημα να συνιστά μια εσωτερική, δικοινοτική διαφορά. Αναλώνεται ο χρόνος στη συζήτηση των...
θεμάτων διακυβέρνησης, όταν οι μεγάλες και βασικές παραβιάσεις αφήνονται στο ράφι. Κι αφήνονται στο ράφι, επειδή, δεν θέλουν οι διάφοροι τρίτοι να επηρεασθεί, να ενοχληθεί η Τουρκία.

Η λύση του Κυπριακού συνδέεται μόνο με την αποκατάσταση των παραβιάσεων που διαπράττονται από το 1974 και εντεύθεν από την κατοχική Τουρκία. Όσο κρύβουμε αυτή την πραγματικότητα το Κυπριακό δεν πρόκειται να λυθεί. Εάν η Τουρκία παραδεχθεί τις παραβιάσεις αυτές και να αναλάβει την αποκατάστασή τους, τότε το Κυπριακό θα λυθεί.
Η Άγκυρα ελέγχεται και καταγγέλλεται για τα εξής:
•Παράνομη παρουσία του κατοχικού στρατού.
•Στέρηση του δικαιώματος περιουσίας.
•Παράνομη εισαγωγή εποίκων από την Ανατολία στα κατεχόμενα.
•Καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς.
•Παράνομος σφετερισμός και εκμετάλλευση των ε/κ περιουσιών.
•Συνεχιζόμενη αγωνία των συγγενών των αγνοουμένων για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων.
•Διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής.
Όλα τα πιο πάνω και μια σειρά από άλλα, αποτελούν την πεμπτουσία του Κυπριακού. Έχουμε πολλές φορές επισημάνει πως η οδός της ειρηνικής συμβίωσης με τους Τουρκοκυπρίους, η λειτουργικότητα μιας συμφωνημένης λύσης πρέπει απαραιτήτως και αμετάκλητα να στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό. Συμφωνία η οποία στηρίζεται στις διακρίσεις και νομιμοποιεί παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή αποδέχεται τα αποτελέσματα της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής δεν έχει μέλλον. Δεν θα αντέξει στο χρόνο, γιατί θα αναπαράγει την αδικία και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν ζητούμε οτιδήποτε που θα λειτουργήσει σε βάρος των Τουρκοκυπρίων ή θα στρέφεται εναντίον άλλων χωρών. Είναι προς όφελος όλων μια διευθέτηση στη βάση αυτή. Εάν οι τουρκικοί σχεδιασμοί δεν ευθυγραμμίζονται με όσα έχουμε περιγράψει, αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει οι επιλογές μας να προσαρμόζονται με αυτές της Άγκυρας.
Αναμένοντας την «καθοριστική σύσκεψη» στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, στις 19 Ιουλίου, για να αποφασισθούν τα επόμενα βήματα στο Κυπριακό, δεν πρέπει να σταθούμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν πρέπει να αναμένουμε τις αποφάσεις, κάνοντας ασκήσεις επί χάρτου. Επιβάλλεται να γίνουν αποτρεπτικές κινήσεις. Όχι μόνο για να σταματήσουμε τις μεθοδεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Αλλά και για να δώσουμε προοπτική για λύση του Κυπριακού. Για να επιτευχθεί, όμως, τούτο, χρειάζεται μια άλλη πολιτική στο Κυπριακό.
Χρειάζεται μια στρατηγική, που θα σπάζει τα αδιέξοδα και να οδηγήσει την Τουρκία σε ένα διάλογο για την επίτευξη συμφωνίας. Κι αυτό μπορεί να γίνει εάν αρθούν οι παραβιάσεις και οι συζητήσεις γίνουν στη βάση μιας λύσης, με την οποία θα μπορεί να λειτουργήσει η χώρα ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΠΗΓΗ: ''ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ''
 www.elkeda.gr