Όχι άλλα συσσίτια, όχι αλλά ρούχα για τους αστέγους. Όχι άλλη “ελεημοσύνη”.

του Δ. Παπαγεωργίου
Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει η ελεημοσύνη. Δεν είμαι άνθρωπος που πιστεύει ότι οποιοδήποτε πρόβλημα λύνεται με την τηλεοπτική διαχειρισή του. Έχω βαρεθεί να βλέπω τις "φιλανθρωπικές καμπάνιες" του STAR, του ΣΚΑΪ. Έχω επίσης βαρεθεί να βλέπω...
μητροπολίτες στις τηλεοράσεις να διαφημίζουν τις ... κοινωνικές τους δράσεις, ξεχνώντας ότι δεν πρέπει η δεξιά να γνωρίζει τι πράττει η αριστερά. Έχω βαρεθεί να ακούω τις εκκλήσεις των ΜΜΕ που ζητούν από τους πολίτες εάν βλέπουν κάποιον άστεγο να τον στέλνουν στο τάδε κτήριο που ο Δήμος έχει διαθέσει για δύο – τρείς ημέρες τώρα που έχει πολύ κρύο. Δεν πιστεύω σε μία κοινωνία της ελεημοσύνης.
Βασικά δεν τα έχω απλά βαρεθεί. Με εκνευρίζουν. Με εκνευρίζουν γιατί αποδεικνύουν μία παθητικότητα της κοινωνίας. Και αντίθετα με αυτά που λέγονται όλα τα παραπάνω δεν είναι αλληλεγγύη. Είναι ελεημοσύνη. Νευριάζω να βλέπω αστέγους στην Ελλάδα του σήμερα. Δεν "στενοχωριέμαι" που βρίσκονται στον δρόμο. Νευριάζω γιατί βρέθηκαν στον δρόμο. Και γιατί κάποιοι τους χρησιμοποιούν για να διαμορφώνουν προφίλ και να ελαφραίνουν τις "συνειδήσεις" τους από το κακό που προκάλεσαν εδώ και πολλά χρόνια σε αυτόν τον τόπο.
Νευριάζω με αυτή την παθητική αντιμετώπιση του προβλήματος. Νευριάζω που ο Καμίνης ανοίγει τις αίθουσες για να μπούν οι άστεγοι αυτές τις ημέρες, ενώ όλες τις υπόλοιπες 360 ημέρες του χρόνου αυτοί οι άνθρωποι είναι αόρατοι.
Νευριάζω που βλέπω κάποια τσουτσέκια στις τηλεοράσεις, μέσα στα ζεστά τους στούντιο να ζητούν από τον πολίτη να πάει να δώσει τα παλιά του ρούχα ή να αφήσει ένα πακέτο μακαρόνια. Νευριάζω που βλέπω γιαγιάδες σε ουρές να περιμένουν για να φάνε, ενώ δίπλα τους στα τηλεοπτικά συνεργεία οι "ελεήμονες" δίνουν συνεντεύξεις, αποτιμώντας το έργο τους. Νευριάζω που κάποιοι διοργανώνουν συσσίτια για τα παιδιά στα σχολεία, επειδή λιποθυμούν από την ασιτεία. Νευριάζω που τώρα όλοι βρήκαν την συνταγή για να είναι καλοί άνθρωποι.
Τα εκλαμβάνω όλα αυτά ως προσβολή. Προσβολή προσωπικά σε εμένα επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δέχονται αυτή την ελεημοσύνη αποτελούν κομμάτια του κοινωνικού συνόλου στο οποίο ανήκω, στο ελληνικό έθνος. Τα εκλαμβάνω ως προσβολή της αξιοπρέπειάς μου, ως προσβολή της αξιοπρέπειας ολόκληρου του ελληνικού έθνους.
"Δίνοντας σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι αυτός θα φάει για μία ημέρα ενώ μαθαίνοντας τον να ψαρεύει θα τρώει για μια ζωή"
Ο δικός μου κοινοτισμός δεν βασίζεται στην φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη αλλά στην αλληλεγγύη. Ο τρόπος με τον οποίο εγώ αντιλαμβάνομαι την κοινότητα δεν έχει καμία σχέση με το ξέπλυμα των "ενοχών" διαφόρων βολεμένων κυράδων και κάποιων πραγματικά πονόψυχων ανθρώπων. Στον δικό μου κοινοτισμό δεν μπορώ να δεχτώ τον φιλανθρωπικό ρόλο συζύγων καναλαρχών.
Η "φιλανθρωπία" του κ. Καμίνη που άνοιξε τις πύλες των εγκαταστάσεων του Δήμου για να μπούν τώρα μέσα οι άστεγοι, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου αυτές οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνται για να κάνουν "εκθέσεις" οι ημέτεροι με τα λεφτά του απλού πολίτη δεν έχει καμία θέση στον δικό μου τρόπο αντίληψης της κοινωνίας. Το ότι σε κάθε ενημερωτική πρωϊνή εκπομπή υπάρχει ένας παπάς ή ένας δήμαρχος guest star που μας αναφέρει πόσα πακέτα μακαρόνια χαρίζει στην γειτονιά του δεν μπορεί να έχει να κάνει κάτι με την πραγματική αλληλεγγύη.
Δεν μου ταιριάζει η ελεημοσύνη.
Το να δίνουν 400 ή 500 χιλιάδες ευρώ για τους αστέγους μου μυρίζει μπίζνα, όπου πάλι κάποιοι θα ... κονομήσουν. Μετατρέψαμε την κοινωνία μας σε μία κοινωνία που παράγει αστέγους και μετά τους πετά ένα κομμάτι ψωμί για να εμφανίζεται ... καλή. Την σπάσαμε σε μικρά κουτάκια, για να μην γνωρίζει ο ένας τον άλλον και την αλληλεγγύη να την αναλαμβάνει το κάθε Star και ο κάθε ΣΚΑΙ. Άλλο πράγμα η αλληλεγγύη, άλλο η ελεημοσύνη. Αλληλεγγύη σημαίνει να πιάσεις έναν άνθρωπο και να του αλλάξεις τον δρόμο που έχει πάρει η ζωή του. Ελεημοσύνη να του πετάς ένα ξεροκόμματο. Και το δεύτερο δεν μ αρέσει ούτε να το κάνω σε άλλους, ούτε να μου το κάνουν. Το να μετατραπεί η χώρα μας σε Αϊτή, να αφρικανοποιηθεί και να περιμένει να ζήσει από την ... ελεημοσύνη των ξένων ή των εγχώριων νταβατζήδων δεν είναι για μένα επιλογή.