Που πας ρε Καραμήτρο!

Του Αλέξανδρου Μερκούριου
Όσοι υποστήριζαν ότι ούτε και αυτή η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου θα μπορέσει να δώσει λύσεις στο ελληνικό δράμα, επιβεβαιώνονται. Και γρήγορα. Μέρα με τη μέρα, η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται στη δίνη της κρίσης, ενώ σε επίπεδο ηγεσίας το μόνο που αναδύεται είναι...
οι πολιτικές φιλοδοξίες των κυβερνητικών στελεχών, όπως και ορισμένων πολιτικών που ζουν απλά ελπίζοντας να διεκδικήσουν την διαχείριση της επόμενης ημέρας.
Αλήθεια τι περιμένουν; Τι ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να προσφέρουν, περισσότερο από αυτό (που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ) οι σημερινοί υπουργοί και αρμόδιοι παράγοντες;
Ο σημαντικότερος τραπεζίτης που ανέδειξε η χώρα δείχνει ανίσχυρος μπροστά στο τέρας του προβλήματος και με στελέχη που φυσικά δεν κάνουν τίποτα για να τον βοηθήσουν.
Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ διαγωνίζονται για την επόμενη ημέρα στο Κίνημά τους, αδιαφορώντας για την επίλυση των προβλημάτων που έχουν αναλάβει. Άλλωστε, όπως πιστεύουν, η αποτυχία δεν θα χρεωθεί σε αυτούς. Και για τους περισσότερους, τα προσωπικά προβλήματα είναι εδώ και χρόνια αρκετά «λυμένα», ώστε να μην χρειάζεται να αγωνιούν για την επιβίωσή τους.
Οι υπουργοί της ΝΔ προσπαθούν να αποφύγουν ευθύνες που θα τους αποδοθούν μεταγενέστερα εάν τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων αποδειχθούν αληθινά και (ο μη γένοιτο) κληθούν να αναλάβουν την ηγεσία της χώρας. Κι έτσι, απλά «συμμετέχουν» φροντίζοντας να μην βάζουν όπου μπορούν υπογραφές. Όπως και ο πρόεδρος του κόμματός τους.
Οι συνεντεύξεις υπουργών και των δύο κομμάτων που βγήκαν χθες στον αέρα στις μεγάλες κυριακάτικες εφημερίδες, εκφράζουν μεν «αγωνία», αλλά με τη διαφορά ότι η αγωνία αφορά την επόμενη ημέρα. Όταν δηλαδή, όπως εκτιμούν πάντα, τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα.
Το κακό είναι ότι τα πράγματα δύσκολα θα είναι πιο ξεκάθαρα, ή πιο εύκολα απ ότι τώρα.
Πάρτε για παράδειγμα το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων και της εφεδρείας. Εδώ και δύο χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν υποσχεθεί στους δανειστές να προσφέρουν κάποιους «περισσεύοντες» (οι ίδιοι το είπαν, όχι εγώ) δημοσίους υπαλλήλους, θυσία για τη σωτηρία της χώρας. Αφού λοιπόν ως ΠΑΣΟΚ δεν το έκαναν ούτε με την ισχυρή πλειοψηφία των πρώτων μηνών του ΓΑΠ, ούτε με την πλειοψηφία του Παπαδήμου και την συνυπευθυνότητα της ΝΔ, θα μπορέσει να το κάνει (μόνος του) ο Σαμαράς. Και βέβαια όχι.
Εάν λοιπόν δεν λύνεται αυτό, θα μπορέσει να λυθεί από τους ίδιους το ασφαλιστικό που θα σκάσει σε λίγο καιρό; Και πάλι όχι.
Γι αυτό καταλάβετέ το όσο είναι καιρός. Δεν υπάρχει ελπίδα με δαύτους.
Κι αν δεν έχετε πειστεί για τις δυνατότητες αυτών που μας κυβερνούν ή θέλουν να μας κυβερνήσουν (υπογράφοντας βέβαια με πολύ μεγάλη ευκολία την άγρια φορολόγησή μας, που δεν φαίνεται άμεσα) θα σας θυμίσω και κάτι που σίγουρα έχετε ξεχάσει με τόσα και τόσα.
Το Σεπτέμβριο, η Άννα Διαμαντοπούλου έγινε η πρώτη υπουργός Παιδείας που ξεκίνησε σχολική χρονιά χωρίς βιβλία. Δόθηκαν τότε οι υποσχέσεις ότι τα βιβλία θα διατεθούν τον Νοέμβριο, και έγινε η γνωστή πλάκα με τα εγχειρίδια υπό μορφή CD και τις φωτιτυπίες. Σήμερα, είναι Δεκέμβριος, και βιβλία δεν υπάρχουν.
Πως είπατε;
Που πας ρε Καραμήτρο;
Μάλλον έχετε δίκιο. Καλή μέρα!

topontiki.gr