Mετά το κούρεμα του χρέους ήλθε το κούρεμα των πολιτικών στις παρελάσεις

Θανάσης Κουκοβίστας:Δεν υπάρχει πόλη, στην οποία δεν φυγαδεύτηκαν από την αστυνομία, πριν, κατά την διάρκεια ή μετά την παρέλαση οι πολιτικοί που τόλμησαν να παραστούν στις εορταστικές εκδηλώσεις για το έπος του 40. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής μίλησε για «φασίζουσες μειοψηφίες», αλλά δεν μίλησε για την δική του...

φασίζουσα νοοτροπία να παραμένει γαντζωμένος στην καρέκλα του, παρά τις συνεχείς αποτυχίες του, όχι μόνον για τα γεγονότα της Παρασκευής, αλλά για όλη την διάρκεια της θητείας του.

Απογοητευμένος δήλωσε ο Πρόεδρος Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.

Πολλοί όμως Έλληνες είχαν απογοητευτεί, όταν σαν υπουργός Εξωτερικών ήρε μονομερώς το εμπόλεμο με την Αλβανία, χωρίς μια διαπραγμάτευση για την προστασία των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, που υφίσταντο και υφίστανται ακόμα δείνα από την αλβανική κυβέρνηση και τους Αλβανούς εθνικιστές υπό επίσημη προστασία. Ευτυχώς, δεν τόλμησε να φέρει προς ψήφιση στην Βουλή την απόφασή του, ώστε να είναι έγκυρη. Όμως η πολιτική βαρύτητά της παραμένει ακόμα σοβαρή.

Κάποτε οι πολιτικοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι τα πρόσωπά τους δεν ταυτίζονται με τον θεσμό. Οι αποδοκιμασίες του πλήθους δεν εστρέφοντο κατά των θεσμών, αλλά αποτέλεσαν έντονη διαμαρτυρία για την ανικανότητά τους να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή διαβίωση στους Έλληνες.

Αντίθετα με την κακοδιοίκησή τους θέριεψαν την διαφθορά, κατασπατάλησαν τον δημόσιο πλούτο, οδήγησαν την χώρα στην πτώχευση και παρέδωσαν και το τελευταίο ίχνος εθνικής κυριαρχίας στο έλεος του τραπεζικού κεφαλαίου. Τα πανό που έντονα προβλήθηκαν, είναι αυτά που έγραφαν: «Όχι στο 4ο Ράιχ». Το σημερινό ΟΧΙ αποτελεί προέκταση του επετειακού ΟΧΙ. Η ελληνική Ιστορία αποτελείται από προεκτάσεις παλαιοτέρων γεγονότων, που το εξέφρασε ο αγνοημένος σήμερα από τα σχολικά εγχειρίδια εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς, όταν συνέδεσε τον Αγώνα του 21 με το 40 με τους στίχους:

«Αυτό τον λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα,
μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του 21».  

Αγνοημένε λαέ και πάντα προδομένε
Την εθνική κυριαρχία μας δεν την χάσαμε με την απόφαση κουρέματος του χρέους και την μόνιμη επιτήρηση από τους αρμοστές υπαλλήλους της ΕΕ. Την εκχωρήσαμε σταδιακά από την ώρα που αποφασίσαμε να εισέλθουμε στην τότε ΕΟΚ. Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν αποκάλυψε ότι η αποβιομηχανοποίηση της χώρας ήταν ένας από τους άδηλους όρους εισόδου μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Οι βιομήχανοι του Βορρά δεν ανέχονταν την ύπαρξη της «Πειραϊκής- Πατραϊκής», του «Πίτσου», της «Ιζόλα», της «Σόφτεξ», της «Χρωπεί». Ο Ανδρέας Παπανδρέου εκλέχθηκε με κυρίαρχο σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Όχι μόνο δεν έκανε δημοψήφισμα για την είσοδό μας στην ΕΟΚ, όχι μόνον δεν εξήγησε στον λαό το μέρος της εθνικής κυριαρχίας, που εκχωρήσαμε, αλλά αποδείχθηκε ευρωπαϊκότερος των ευρωπαϊστών. Όχι μόνον δεν έδιωξε τις βάσεις, αλλά εσαεί παρέδωσε την Σούδα στο ΝΑΤΟ με την συμφωνία που υπέγραψε.

Μεγαλύτερο ακόμα μέρος της εθνικής κυριαρχίας εκχωρήσαμε με την συνθήκη του Μαάστριχτ, με την οποία το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει ακόμα και του Συντάγματος των χωρών που την αποδέχθηκαν. Τελικά, οριστικά εκχωρήσαμε την εθνική κυριαρχία μας με την είσοδό μας στην ζώνη του ευρώ. Το εθνικό νόμισμα είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της εθνικής ανεξαρτησίας. Το απεμπολήσαμε. Ό,τι ακολούθησε είναι φυσικό επακόλουθο αυτού που σήμερα ζούμε. Όπως παραδέχθηκε και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, η απόφαση εισόδου της χώρας μας ήταν πολιτική.

Οι Ευρωπαίοι του Βορρά είχαν και έχουν ανάγκη τους «Κινέζους» του Νότου. Δεν είναι τυχαίο ότι η ακρίβεια που ακολούθησε το ευρώ, έπληξε περισσότερο τις χώρες του Νότου. Η αδύνατη δραχμή, παρά τις θριαμβολογίες Σημίτη (λες και άλλος ήταν ο πρωθυπουργός, που υποτίμησε ή διολίσθησε τόσες πολλές φορές το εθνικό νομισμά μας), πνίγηκε στο σφιχταγκάλιασμα του ευρώ. Φυσιολογική, αλλά όχι λογική η πολιτική απόφαση, ήταν η κατρακύλα της οικονομίας μας στην πτώχευση και οι συνεχείς επιτηρήσεις από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, στο οποίο προστέθηκε και το ΔΝΤ. Όσοι φωνάζαμε τότε χαρακτηριστήκαμε ή γραφικοί ή ακροδεξιοί.

Οι μάσκες έπεσαν
Μια ελληνική παροιμία λέει: «Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Η παροιμία δεν επαληθεύτηκε μόνον ως προς τον χρόνο. Τα σκάνδαλα ακολουθούν όλες τις κυβερνήσεις από την Μεταπολίτευση και μετά. Οι ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις αποτέλεσαν τον σταθερό πολιτικό λόγο. Όμως όλα έχουν ένα όριο.

Το ποτήρι για τον λαό ξεχείλισε με το Πολυνομοσχέδιο που νομιμοποίησε και εδραίωσε την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τις κοινωνικές παροχές, την φτώχεια και την ανεργία. Τώρα με το κούρεμα του χρέους και την μόνιμη εγκατάσταση των αρμοστών υπαλλήλων των ξένων κέντρων, ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Τώρα η κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι η παρουσία των αρμοστών γίνεται μετά από δική της παράκληση, για να σωθούμε από την πτώχευση.

Αλλά και ο Τσολάκογλου δικαιολόγησε την παράδοση του ελληνικού στρατού στους Γερμανούς, για να αποφευχθεί η άσκοπη αιματοχυσία.

Όπως ο Σημίτης, από το βήμα της Βουλής, ευχαρίστησε τους Αμερικανούς γιατί απετράπη ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος και ας ήταν αυτό η ενίσχυση των αιτιάσεων της Τουρκίας για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο.
Όμως δεν σωθήκαμε με την απόφαση των Βρυξελλών. Ο υπουργός Οικονομίας Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι θα απομειωθεί το χρέος κατά 100 δις ευρώ. Δεν είναι αλήθεια.
Για να συμβεί αυτό πρέπει να το δεχθούν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων. Μας διαβεβαίωσε ότι δεν θα πειραχτούν οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν παρθούν άλλα μέτρα για το 2011 και το 2012. Όμως ο χρόνος δεν σταματά το 2012.

Άρα έπεται και συνέχεια. Έθεσε όμως και μια προϋπόθεση, εφ’ όσον επιτευχθούν οι στόχοι. Όμως στην ύφεση στην οποία είμαστε βουτηγμένοι και στην ανεργία που θα υπερβεί το ένα εκατομμύριο ανέργων, κανένας στόχος δεν πρόκειται να επιτευχθεί. Ακόμα κι αν άμεσα γίνει η αρχή για την λήψη μέτρων ανάκαμψης, αυτά δεν πρόκειται να αποδώσουν μέσα στο 2012.

Άρα το πρωτογενές πλεόνασμα που προσδοκούν η κυβέρνηση και οι ξένοι αρμοστές θα επιτευχθεί με ακόμα σκληρότερα εισπρακτικά μέτρα, με ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Η απόφαση των Βρυξελλών δεν κατονομάζει ρητά την σωτηρία των ασφαλιστικών ταμείων παρά μόνον των τραπεζών.

Ποιοι αμαύρωσαν το ΟΧΙ
Το ΟΧΙ δεν το αμαύρωσαν οι αγανακτισμένοι διαδηλωτές. Το αμαύρωσαν βάναυσα οι πολιτικοί με τις δηλώσεις τους, που όλοι κατέδειξαν υποκινητές των γεγονότων τα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας για σάλτσα ακροδεξιές και αριστερίστικες οργανώσεις.

Μα αν το πλήθος αυτό, τα εκατομμύρια διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, δεν υπήρξε χωριό και πόλη που να μην γνώρισε την διαμαρτυρία των αγανακτισμένων πολιτών, είναι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ας του παραδώσουν από τώρα την εξουσία και χωρίς εκλογές. Όμως η καθεστωτική αλαζονεία που διακρίνει τα κυβερνητικά στελέχη, τα εμποδίζει να δουν την δυσαρμονία κυβέρνησης και λαού. Αντί να παραιτηθούν όπως οφείλουν, παραμένουν γαντζωμένα στην εξουσία τους για τρέξει ο μισθουλάκος τους λίγο παραπάνω διάστημα.

Το ότι έχουν αποτύχει πλήρως, το αντιμετωπίζουν σφυρίζοντας αδιάφορα για την κατάντια του λαού. Οι θυσίες του ελληνικού λαού που επιβράβευσε και ο Κάρολος Παπουλιάς και θεώρησε θετική την απόφαση των Βρυξελλών, μας οδηγούν σε νέα σκληρότερα μέτρα και το 2020 θα μας φέρουν πίσω στο 2009. Δηλαδή οι θυσίες του λαού θα γίνουν βορά της κυβερνητικής ανικανότητας.

Όσο για το ψέμα ότι δεν θα ψηφιστούν καινούργια μέτρα, και αυτό έχει κοντά ποδάρια. Μέσα στις επόμενες ημέρες  θα συνταχθεί προς υπογραφή η νέα δανειακή σύμβαση, αλλά σε αυτό αποφεύγουν να αναφερθούν.

Ο λαός τίμησε την επέτειο του ΟΧΙ. Στις περισσότερες περιπτώσεις η παρέλαση συνεχίστηκε μετά την εκδίωξη των πολιτικών, ακόμα και στην Θεσσαλονίκη, άσχετα αν δεν παρέλασαν όλα τα τμήματα.

Το πλήθος χειροκρότησε με εθνικό ενθουσιασμό στρατό και μαθητιώσα νεολαία. Τους πολιτικούς γιουχάισε.

 Οι πολιτικοί αμαύρωσαν την επέτειο με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις, αφού είναι οι μοναδικοί υπαίτιοι της νέας κατοχής. Επειδή ο χειμώνας του 2012 θα φέρει την ίδια πείνα με τον χειμώνα του 1941