Η κατάρρευση της κομματικής νοοτροπίας στην Ελλάδα

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης:Τα κόμματα εξουσίας, και όχι μόνο αυτά, για να δώσουν βαρύτητα στις θέσεις των, επικαλούνται ως κίνητρα των προσπαθειών...

των την υπηρεσία των έναντι του Ελληνικού Λαού και κάποια αποκλειστικά των εργαζομένων.    

     
Οι έξω από τα κομματικά ποιμνιοστάσια Έλληνες, ειλικρινά θέλουν να πιστεύουν ότι, όλοι οι πολιτικοί της χώρας μας θέλουν το καλό των Ελλήνων, και κατ’ επέκταση των εργαζομένων. Δεν είναι όμως έτσι. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις στη χώρα μας άλλα δείχνουν.           

Η Ελλάδα στο παρελθόν είχε εργοστάσια, στα οποία εργάζοντο χιλιάδες άνθρωποι, έκαμαν εξαγωγές ελληνικών προϊόντων ελληνικής κατασκευής, ακόμη και ηλεκτρικές συσκευές (Πίτσος, Izola κ.λπ.). Υπ’ όψιν και το ΝΑΤΟ ακόμη έδιδε παραγγελίες πυρομαχικών στα Ελληνικά Πυριτιδοποιεία, πού είναι λοιπόν αυτά; Ποιοι λοιπόν τα διέλυσαν και έχασαν τις δουλειές των οι εργαζόμενοι; Δεν τους ξέρετε; Κοιταχτείτε μεταξύ σας, θα τους βρείτε.

Διότι από ό,τι ξέρουμε, μετά την μεταπολίτευση, η Ελλάδα δεν είχε εξωτερικό χρέος, γιατί και πώς έγινε αυτό το τεράστιο εξωτερικό χρέος; Πού πήγαν τα χρήματα αυτά;

Πώς κατάντησε η χώρα μας να έχει πολλούς, πάρα πολλούς πάμπλουτους και από την άλλη πλευρά αυτή να είναι ένα πάμπτωχο και καταχρεωμένο κράτος, χάνοντας ακόμη και την αξιοπιστία του.           

Φαίνεται η προσπάθεια και το πάθος ν’ ανέλθουν οι Πολιτικοί μας στην εξουσία ή να γίνουν Βουλευτές, δεν αφήνουν περιθώρια σ’ αυτούς για τέτοιες ευαισθησίες για να εκτιμήσουν με εθνική λογική την πραγματικότητα (υπάρχουν βέβαια φωτοφόρες εξαιρέσεις, όπως κ.κ. Παπαδόπουλος, Λαμπρόπουλος, Φλωρίδης, Κουβέλης κ.ά.).           

Άρα, το κομματικό και πολιτικό συμφέρον οδηγούσε σήμερα στην εξουσιολαγνεία και πλουτομανία των κατεχόντων, οι δε παθιασμένοι οπαδοί των κομμάτων αυτών αποδεικνύονται απλώς εθελόδουλοι, λακέδες των τυράννων τους. Τώρα τι γίνεται; αυτό το βαριά πληγωμένο θηρίο που λέγεται ελληνικός Λαός, ποιος θα το θεραπεύσει;

Ποιος θα το συγκρατήσει;      
 
Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας έχει καταρρεύσει επικίνδυνα, πρέπει ν’ αλλάξει το γρηγορότερο προτού να είναι αργά για την χώρα μας. Eάν δεν αναβαθμισθεί το πνευματικό, ηγετικό, πατριωτικό και ουσιαστικών αρχών και αξιών πολιτικό επίπεδο, εάν δεν υπάρχουν πρότυπα, που θα πρέπει να προβάλλονται πολιτικών, επιστημόνων και λοιπών εξουσιών προσωπικότητες, με τα οποία πρέπει η νεολαία μας να μεγαλώνει και να «διδάσκεται», η Πατρίδα μας κινδυνεύει να μην έχει πλέον μέλλον, συμπαρομαρτούσης και της Οικονομικής Καταστροφής που έφερε στην Χώρα η άθλια αυτή Πολιτική νοοτροπία, χωρίς αρχές και αξίες.        
 
Έσπειραν τα κόμματα μηδενισμό και αμοραλισμό, χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς ντροπή και τώρα θερίζει τις συνέπειες ο μη προνομιούχος Ελληνικός λαός.   
     
Στον πολιτικό μας χώρο, σε μία Δημοκρατική Χώρα καμία αντιπολίτευση της χώρας, ουδέποτε συνεχάρη δημοσίως την όποια Κυβέρνηση, έστω βρε αδελφέ για ένα θέμα, ακόμη και όταν αυτό ήταν πρόταση αντιπολίτευσης· ενώ βλέπουμε σε άλλη χώρα να βγαίνει ο πρόεδρος κόμματος που έχασε τις εκλογές· αφού συγχαίρει τον πολιτικά αντίπαλο και απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους του λέει: «… από σήμερα Πρόεδρος της χώρας είναι ο τάδε, εμείς οφείλουμε να τον βοηθήσουμε στο έργο του».

Αυτή η νοοτροπία κάποτε πρέπει να εφαρμοσθεί και στον τόπο μας, φθάνει πλέον ο διχασμός, αυτός θα μας αφανίσει, θα μας καταστρέψει και ακόμη, θα την τεμαχίσει και θα διαλύσει την χώρα μας.          

Εδώ στην Ελλάδα, οι πολιτικοί μας, δεν είναι εις θέσιν ούτε να συνεννοηθούν μεταξύ των για βασικά θέματα, που κλονίζουν την Ελλάδα συθέμελα.

Π.χ.: ΠΡΩΤΟΝ: Είναι αλήθεια ότι η τρομοκρατία δεν γεννιέται στα Εξάρχεια, ούτε από την ανεργία, μα ούτε γεννιέται από την μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος.

Μήτρα και ομφάλιος λώρος είναι η απουσία υπεύθυνου και ουσιαστικού Πολιτικού λόγου, που να προδίδει πόνο και ενδιαφέρον, για τον Ελληνικό λαό και προ παντός γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη. Να είναι λόγος πολιτικός με ανιδιοτέλεια για την κοινωνική συνοχή, για την παιδεία, για τα εθνικά μας θέματα, για την Υγεία και για την Ασφάλεια.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ο γενικευμένος εφιάλτης τρόμου δεν τιθασεύεται σε μία Δημοκρατία με «μέτρα καταστολής», αυτά υπάρχουν. Είναι το έσχατο μέσο επιβολής της πειθαρχίας. Μη δημιουργούμε εσωτερικά μέτωπα στην Πατρίδα μας, με μία μειοψηφία νέων, στην οποία επικρατεί η αλογία. Στην Δημοκρατία πρέπει να μάθουμε να πείθουμε τον πολίτη να σέβεται τους νόμους όταν όμως εμείς αποτελούμε το παράδειγμα. Η Δημοκρατία για να λειτουργεί σωστά πρέπει να στηρίζεται σε δύο βάθρα στην δικαιοσύνη και τα όπλα, για να μπορεί να διαπαιδαγωγήσει τον λαό και για να υπερασπίζεται την Ελευθερία και τους θεσμούς της.

ΤΡΙΤΟΝ: Τι να περιμένει πλέον, ο Σκεπτόμενος Έλληνας Πολίτης από μία τέτοια συνεχιζόμενη, δυστυχώς, πολιτική νοοτροπία, η οποία έχει φθάσει την Ιστορική αυτή χώρα, από πάσης πλευράς στο ναδίρ. Μια χώρα με χαρισματικό πλούτο από τον θεό (Ήλιο, φως, θάλασσα, αέρα, υπέδαφος, νησιά, ακρογιαλιές, άξιους Έλληνες), δεν είναι κρίμα να την καταντήσετε έτσι; Δεν νοιώθετε το μέγεθος της ευθύνης σας;          

Δυστυχώς, επειδή δεν έχετε το σθένος και την λεβεντιά ν’ αλλάξετε την νοοτροπία, πρέπει το ταχύτερον να φύγετε. Διότι τα μεν κόμματα εξουσίας είναι πολυσυλλεκτικά και ευθαρσώς δεν πιστεύουν σε τίποτε, τα δε λοιπά κομματικά απονέρια αναμηρυκάζουν, χιλιοφθαρμένα στερεότυπα για αφελείς των κομματικών ποιμνιοστασίων των.

Έλεος!           

Τέλος, είναι γεγονός ότι κάθε ρεαλιστικός προβληματισμός, οφείλει σήμερα να ξεκινάει, όπως πολύ ορθώς επισημαίνει ο Αξιότιμος κ. Χ. Γιανναράς από το δεδομένο ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει καταρρεύσει. Και ελπίδα θα αρχίσει να γεννιέται όταν κάτω από τα μπαλκόνια των κομματικών ρητόρων δεν θα υπάρχει ούτε ένας πολίτης.
Μα ούτε ένας.   
      
Επειδή η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία ας ευχηθούμε με πίστη και Ελπίδα, στα δύσκολα αυτά χρόνια ιδεολογικής, κοινωνικής, πνευματικής και οικονομικής δοκιμασίας της χώρας μας, να έλθει κάποτε η γενιά εκείνη των καταξιωμένων Ελλήνων πολιτικών με Αρχές και Αξίες που θα απαλλάξει τους Έλληνες από την κατάρα της διχόνοιας, να δογματίσει τα πολλά ΕΓΩ σε ΕΜΕΙΣ και να κάμει το δένδρο της Πατρίδος μας να παραμείνει παντοτινά Αειθαλές και Ζείδωρο.