Η μοναξιά της μάχης

Κοιτάς ταραγμένος κι αναρωτιέσαι,πως είναι δυνατόν να είσαι μόνος μέσα στο πλήθος.
Σε κοιτούν παράξενα κι εσύ καρφώνεις το βλέμμα τους,μα δεν τους κοιτάς…ζητάς να δεις πιο πέρα…
Σου μιλούν μα απαντάς χωρίς να σκέφτεσαι….τι να πεις τούτη την ώρα;
Την ώρα που κοχλάζει ο θυμός δε σώζεται ο νους…

Χαμογελάς μόνο σα να φεύγεις για γιορτή…..
Κι εκείνοι απορούν…Δυσκολεύονται να ακούσουν τον ήχο της σιωπής…τρελλός θα είμαι…….
Προτιμότερο να είμαι εγώ τρελλός,παρά να είναι εκείνοι δειλοί…..
Μη με κοιτάτε,μη μου μιλάτε,μόνο παλέψτε μαζί μου και πηγαίντε με πίσω…..εκεί που αξίζω,εκεί που έπρεπε..
Εκεί που έμαθα από μικρός….ν αφουγκραστώ τον αχό της μάχης κι εγώ με τα δικά σας αυτιά…..κι ας μη μοιάζει με το δικό μου τραγούδι!
Λακεδαίμων Αππελαίος

antistasi.org