Οι μικροί τύραννοί και πως να τους αντιμετωπίσουμε

Ή ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΤΗΤΑΣ

«Πάμε μια βόλτα», είπε ο Δον Χουάν «ή ακόμα καλύτερα πάμε στην πλατεία , όπου έχει πολύ κόσμο να καθίσουμε και να μιλήσουμε».

Ξαφνιάστηκα γιατί για δύο μέρες δεν με είχε χαιρετίσει καν.

“Προκαλούσα τον εγωισμό σου”, μου είπε. Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ. Σκέψου ότι αυτό που μας κάνει αδύναμους είναι...

το ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ οι ενέργειες των συνανθρώπων μας και ο εγωισμός απαιτεί να περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας προσβεβλημένοι από κάποιον. Θέλω να σου δείξω ότι χωρίς εγωισμό ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΗΤΤΗΤΟΙ».

«Οι πολεμιστές διακρίνονται από την πλευρά χειρισμού του εγωισμού σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που είναι διατεθειμένοι να αυτοσυγκρατηθούν και να διοχετεύουν την ενέργεια τους σε στόχους που μπορούν να βοηθήσουν τους άλλους αλλά και την ανθρωπότητα και ακολουθούν ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και αυτούς που δεν έχουν καταφέρει να λύσουν το πρόβλημα του εγωισμού και διαλέγουν ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ».

«Ο εγωισμός δεν είναι κάτι το αφελές και απλό. Από την μια αποτελεί τον πυρήνα όλων όσων είναι καλά για μας και από την άλλη όλων όσων είναι σάπια. Για να ξεφορτωθεί κανείς τον σάπιο εγωισμό χρειάζεται ένα αριστούργημα στρατηγικής. Οι πολεμιστές έχουν τιμήσει ιδιαίτερα αυτούς που το κατάφεραν».

«Η μάχη των πολεμιστών κατά του εγωισμού ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ, όχι ηθικής. Το να είσαι άψογος δεν είναι θέμα ηθικής, αλλά επιβάλει ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. Οι πολεμιστές μελετούν τις στρατηγικές τους. Καταγράφουν όλα όσα κάνουν και μετά αποφασίζουν τι μπορεί να αλλάξει προκειμένου να ξεκουραστούν από άποψη δαπάνης ενέργειας και το πετούν».

«Κάνουν ένα κατάλογο που περιλαμβάνει τα πάντα και τις πιο ασήμαντες ασχολίες και δραστηριότητες,. Έτσι ο πολεμιστής ποτέ δεν κάνει κάτι άσκοπα και χωρίς να το έχει εξετάσει προσεχτικά και να αναλάβει την ευθύνη και της πιο μικρής πράξης. Είναι έτοιμος "στο εδώ και τώρα".

«Επειδή ο εγωισμός καταναλώνει την περισσότερη ενέργεια προσπαθούν να τον εξαλείψουν προκειμένου να έχουν τα κατάλληλα αποθέματα να αντιμετωπίσουν το Άγνωστο. Η μέθοδος αυτή αποτελεί τα έξι στοιχεία της πολεμικότητας».

Τα πέντε από αυτά: Ο ΕΛΕΓΧΟΣ, Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, Η ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ, Ο ΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ αφορούν τον κόσμο του πολεμιστή που μάχεται να χάσει τον εγωισμό του.

Το έκτο στοιχείο και το πιο σημαντικό αφορά τον έξω κόσμο και λέγεται ΜΙΚΡΟΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ. Ο μικρός τύραννος είναι ένας βασανιστής, κάποιος που έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτους στους πολεμιστές ή τους ενοχλεί μέχρι παραφροσύνης. Οι πολεμιστές έχουν κατατάξει τους τύραννους σε κατηγορίες, με μια δόση χιούμορ στην ταξινόμηση. Το χιούμορ είναι ο μοναδικός τρόπος τους να αντισταθμίζουν τις δύσκολες καταστάσεις που βρίσκονται πολλές φορές..

Η πρώτη περιλαμβάνει αυτούς που βασανίζουν βάναυσα και βίαια.
Η επόμενη είναι αυτή που χρησιμοποιεί ύπουλες μεθόδους και δημιουργεί τρομερή ανησυχία και φόβο.
Η τρίτη αυτοί που σε εξοργίζουν φοβερά και σου προκαλούμε οργή.
Και η τελευταία είναι εκείνοι που σε καταπιέζουν με την λύπη και τον οίκτο.
Η αναμέτρηση μαζί τους προετοιμάζει τους πολεμιστές για την τελική συνειδητοποίηση ότι το να είσαι άψογος είναι το μόνο που έχει σημασία στο μονοπάτι της γνώσης.

Ο μικρός τύραννος είναι μια βουνοκορφή και τα συστατικά της πολεμικότητας είναι σαν αναρριχητές που συναντώνται στην κορυφή. Συνήθως χρησιμοποιούνται τα τέσσερα. Το πέμπτο, η θέληση φυλάσσεται για την τελική αντιπαράθεση. Η θέληση ανήκει στο Άγνωστο. Τα υπόλοιπα στοιχεία στο Γνωστό. Εκεί που βρίσκονται οι μικροί τύραννοι. Άλλωστε εκείνο που μετατρέπει τους ανθρώπους σε μικρούς τυράννους είναι η μανιακή χρήση του Γνωστού.

Τους μεγάλους- μικρούς τυράννους θα τους συναντήσεις πάντοτε σε θέσεις εξουσίας, με αλαζονικό ύφος, πολλές καταθέσεις και μεγάλο υπεροπτικό εγωκεντρικό ύφος, αλλά και σε πολύ κοντινά πρόσωπα, ακόμη και του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Ένα αυταρχικό προϊστάμενο, ένα βίαιο πατέρα, μια μητέρα, που το παίζει πάντα "άρρωστη'' για να την προσέχουν, ένα αδελφό που σου παίρνει πάντα το καθαρό πουκάμισο και ένα γείτονα που ρίχνει τα σκουπίδια του στην αυλή σου. Σε εξοργίζουν, σε φοβίζουν, σε ανησυχούν και σε θλίβουν. Αν υποχωρήσεις και ηττηθείς, γίνεσαι θύμα τους ή περνάς στην πλευρά τους. Γίνεσαι και εσύ ένας σαν και αυτούς, ένας μικρός τύραννος…

Οι πολεμιστές λένε!

Το να «αγαπήσεις» τον μικρό σου τύραννο σε τέτοιες ειδικά περιπτώσεις ή να του "στρέψεις τo άλλο σου μάγουλο", θα σε υποβιβάσει στην θέση του θύματος και είναι υπερβολικά αφελές. Με αυτή την "λογική", έχει δημιουργηθεί μια μάζα "προβάτων" που σφάζονται αδιαμαρτύρητα, προς ώφελος μερικών. Άλλωστε πολλά θύματα «ερωτεύονται» παράφορα τον θύτη τους και ο "διάβολος" πολλές φορές έχει την μορφή αυτού που "αγαπάμε" περισσότερο...

Σε αυτή την περίπτωση είναι η άλλη μορφή του φόβου και είναι αδυναμία, γιατί βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση και εξαναγκάζεσαι σε ένα συναίσθημα. Θυμίζει τις περιπτώσεις κάποιων καλοκάγαθων πόρνων που αγαπούν το νταβατζή τους και τον συγχωρούν και του επιτρέπουν τα πάντα, γιατί θέλουν να έχουν κάτι να αγαπούν στην έρημη ζωή τους, έστω και μια ...ψευδαίσθηση.

Θα ήταν όμως και ολέθριο λάθος, να τον μισήσεις, γιατί θα αρχίσεις να του μοιάζεις και να γίνεσαι σαν και αυτόν, μιμούμενος την συμπεριφορά του. Όποιο συναίσθημα σου προκαλέσει, είτε φόβου,μίσους, τρόμου, οίκτου, θα σε χειρισθεί μέσω αυτών ακριβώς των συναισθημάτων κλέβοντας ενέργεια και προσοχή και θα σε εγκλωβίσει στην σπηλιά λεηλατώντας σε.

Ο μόνος τρόπος είναι να απαλλαγείς από φτιαχτούς συναισθηματισμούς και εξάρσεις οργής ή μνησικακίας βλέποντας καθαρά και αποστασιοποιημένα την όλη κατάσταση και να διεκδικήσεις την Ελευθερία σου.


«Θα σου πω την ιστορία του δικού μου μικρού τυράννου», είπε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα.

«Θα σου πως πώς συνάντησα ένα μεγάλο τύραννο και την αλληλουχία των γεγονότων. Η δοκιμασία άρχισε όταν ήμουν περίπου 20 χρονών και δούλευα σε ένα εργοστάσιο ζάχαρης. Με πλησίασε ο επιστάτης και με ρώτησε αν ήθελα να δουλέψει στην φάρμα κάποιου μεγάλου αφεντικού, ρωτώντας με και για την οικογενειακή μου κατάσταση».

Η απάντηση του Δον Χουάν ότι δεν είχε κανέναν, τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα και μέσω μιας γυναίκας που είχε τον ρόλο του μεσάζοντα, παρουσιάστηκε στον νέο του αφεντικό και τον αρχιεργάτη της φόρμας. Ο τρόπος που μιλούσε και φερόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν τρομακτικός και ο Δον Χουάν κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει αμέσως.
Αλλά ήταν πια αργά.

Ο τεράστιος επιστάτης τον σταμάτησε με ένα όπλο και του είπε: «Δεν πρόκειται να φύγεις από εδώ μέσα ζωντανός και κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για σένα. Ήρθες για να δουλέψεις μέχρι να σέρνεσαι και να μη το ξεχνάς».

Τον έσπρωξε με ένα γκλομπ και τον οδήγησε στο πλάι του σπιτιού. Του δήλωσε ότι θα δούλευε μέχρι το βράδυ, από τον πρωί, χωρίς διάλειμμα και αν προσπαθούσε να αποδράσει, θα τον σκότωνε και θα έλεγε ότι θέλησε να δολοφονήσει το αφεντικό.

Η φάρμα έμοιαζε με κάστρο και γύρω-γύρω ήταν άντρες οπλισμένοι. Τον πήγε με τις κλωτσιές στην κουζίνα γιατί δεν του άρεσε το περήφανο βλέμμα του και τον απείλησε ότι θα του κόψει τους τένοντες αν δεν υπακούσει αμέσως. Στην κουζίνα μια γριά του έφερε φαγητό, αλλά ήταν τόσο στεναχωρημένος που δεν μπορούσε να φάει. Η μαγείρισσα τον συμβούλεψε να φάει για να αντέξει και να κρατήσει την δύναμή του. Του είπε ότι πήρε την θέση ενός άλλου Ινδιάνου που είχε πεθάνει πρόσφατα.

Δούλεψε τρεις εβδομάδες. Ο αγριάνθρωπος τον έβαζε να κάνει την πιο βαριά δουλειά. Στην αρχή της κάθε ημέρας πίστευέ ότι θα ήταν η τελευταία του και η επιβίωση σήμαινε ότι θα έπρεπε να ξαναπεράσει την ίδια δοκιμασία. Κατάλαβε ότι ήταν ξοφλημένος και οι δύο επιστάτες ήταν συνεννοημένοι να παίρνουν φτωχούς Ινδιάνους στην φάρμα και να τους αναγκάζουν να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν.

Θύμωσε τόσο πολύ που διέσχισε την αυλή ουρλιάζοντας και βγήκε τρέχοντας από την πόρτα. Ο επιστάτης τον πυροβόλησε στο στήθος. Έπεσε κάτω και τον παράτησε νομίζοντας ότι είναι νεκρός.

Εκεί τον βρήκε ο δάσκαλός του τον περιμάζεψε, τον εκπαίδευσε και πήγε ξανά πίσω να τον αντιμετωπίσει.

Αυτή την φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο δάσκαλος του είχε εξηγήσει τι έπρεπε να κάνει για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.

Το πρώτο ήταν ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ. Αυτό σημαίνει να αλλάξει τις απόψεις του για τον εαυτό του και τον κόσμιο γύρω του.

Στην συνέχεια ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ και έλεγχο του εαυτού του.

Το τρίτο βήμα να αποκτηθεί η ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΙΣΜΟΣ για να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
.
Αυτά είναι χαρακτηριστικά εσωτερικής κατάστασης. Ο πολεμιστής ασχολείται με τον εαυτό του όχι με εγωιστικό τρόπο, αλλά από άποψη συνεχούς εξέτασης ΤΟΥ "ΕΙΝΑΙ" ΤΟΥ. Το πρόβλημα των ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν μικρούς τυράννους είναι ΝΑ ΜΗ ΕΧΟΥΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.

Το άλλο είναι να παίρνουν τον εαυτό τους ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ, πράγμα που επίσης κάνουν οι μικροί τύραννοι που έχουν ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ασυμμάζευτη.

Έτσι ακολούθησε την ίδια πορεία. Πήγε στο ίδιο εργοστάσιο. Κανείς δεν τον θυμόνταν. Του ξανακάνανε την ίδια πρόταση και πήγε στην φάρμα με τον ίδιο επιστάτη. Μόλις έφθασε έτρεξε να ευχαριστήσει την κυρία του σπιτιού, που μάλλον δεν γνώριζε ακριβώς τι συνέβαινε ή δεν την ένοιαζε να γνωρίζει.

«Ο επιστάτης έκανε ακριβώς τα ίδια, αλλά έκανα ακριβώς ότι μου έλεγε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΝΩ ΔΕΚΑΡΑ για τον φόβο μου ή την υπερηφάνεια μου. ΤΟ ΝΑ ΚΟΥΡΔΙΖΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ».

«Χαρτογράφησα το αδύνατα σημεία του και όλες τις ιδιοτροπίες του. Το να μαζέψεις όλες αυτές τις πληροφορίες ενώ σε δέρνουν ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ».

«Ο επιστάτης ήταν ένα κάθαρμα. Δεν είχε τίποτα καλό επάνω του. ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑΣΥΝΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ... ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ».

«Τον παρενοχλούσα συστηματικά. Όταν έβλεπα την κυρία του σπιτιού έτρεχα να την ευχαριστήσω και αυτό τον εξόργιζε ακόμη πιο πολύ. Με έστελνε στα αλόγα που ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί μια κλωτσιά τους θα μπορούσε να με σκοτώσει. Είχα βάλει μια σανίδα για να προφυλάσσομαι, πράγμα που δεν το έμαθε επειδή του προκαλούσαν αηδία. Τα βράδια δεν κοιμόμουν στο κρεβάτι . Ήξερα ότι έψαχνε να με σκοτώσει. Ο ΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΣΩΣΤΟ TIMING ...ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ».

«Το ίδιο πράγμα πριν ή μετά μπορεί να αποδειχτεί λάθος. Μια μέρα τον προκάλεσα μπροστά στην γυναίκα, τον αποκάλεσα δειλό. Η οργή τον τύφλωσε και άρχισε να με κυνηγάει. Με ακολούθησε στα άλογα. Ήταν τόσο τυφλωμένος που το παρέβλεψε. Μία κλωτσιά τους υπήρξε το τέλος του….»

«Το τέλος ενός μικρού τυράννου!», είπε... ο Δον Χουάν. ..