“Έδωσα αίμα για το μακελειό στο Ρέντη και με έχουν μέσα για αναρχικό!”...

«Πήγα να διαμαρτυρηθώ στην πορεία της 11ης Μάιου και βρέθηκα στη φυλακή… Έφαγα πολύ ξύλο από τα ΜΑΤ και μου «φόρτωσαν» μια τσάντα με μολότοφ.. Δεν είμαι αντιεξουσιαστής, δεν πέταξα πέτρες και μολότοφ στους αστυνομικούς. Στις 2 Μαρτίου πήγα να ... δώσω αίμα για τους τραυματίες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ από το μακελειό στου Ρέντη. Είναι τουλάχιστον αντιφατικό από τη μία...

να δίνω το αίμα μου για τους αστυνομικούς και από την άλλη να τους πετάω μολότοφ»!

Είναι το ξέσπασμα του 21χρονου φοιτητή Φώτη Δήμου, μέσα από το κελί των φυλάκών Κορυδαλλού ο οποίος μιλώντας υποστηρίζει πως είναι αθώος και δεν έχει καμία σχέση με τα κακουργήματα που του φορτώνουν για τα επεισόδια στο Σύνταγμα.

Μάλιστα, παρομοιάζει την δική του περίπτωση με αυτή του φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια, στη Θεσσαλονίκη όπου ξυλοκοπήθηκε άγρια και οδηγήθηκε στη φυλακή για επεισόδια. Από την άλλη, οι αστυνομικοί που του πέρασαν χειροπέδες, στις καταθέσεις που έδωσαν στην ανακρίτρια υποστηρίζουν πως ο συγκεκριμένος νεαρός φορούσε αντιασφυξιογόνα μάσκα, κουβαλούσε σακίδιο με τέσσερις μολότοφ και τους πέταξε ένα κομμάτι μάρμαρο.

«Με πέρασαν για αναρχικό»
Όλα ξεκίνησαν λίγα λεπτά μετά τη μία το μεσημέρι της 11ης Μάιου. «Είχα κατέβει με τρεις φίλους μου από το Γαλάτσι στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουμε ειρηνικά. Ξαφνικά, γύρω στη μία το μεσημέρι, ακούσαμε εκρήξεις από το Σύνταγμα, και αρχίσαμε να τρέχουμε να φύγουμε. Καθώς κατεβαίναμε την Πανεπιστημίου, ένα μπουλούκι αναρχικοί με κουκούλες και αντιασφυξιογόνες μάσκες έτρεχαν δίπλα μας. Τους κυνηγούσαν τα ΜΑΤ, μπερδεύτηκαν με τον κόσμο και τότε αρχίσαμε να τρέχουμε όλοι μαζί. Τα ΜΑΤ βρίσκονταν αριστερά και δεξιά του δρόμου. Κάποια στιγμή και όπως βρισκόμουν στο ύψος του Attica έχω χάσει τους φίλους μου και είδα να ρίχνουν χημικά. Για καλό και για κακό είχα στην τσέπη μου μια μάσκα χειρουργική λευκή και την φόρεσα για να μπορώ να αναπνεύσω. Δεν είχα τίποτε πάνω μου. Ούτε την ταυτότητα, το πάσο ή τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Φορούσα φόρμα και τα είχα δώσει στους φίλους μου για να μην τα χάσω. Μόνο τη μάσκα είχα στην τσέπη για προληπτικούς λόγους. Μια απλή μάσκα…» περιγράφει ο νεαρός και συνεχίζει «Ξαφνικά, μπροστά στο Attica όπως προχωρούσα πέφτω κάτω χωρίς να το καταλάβω πως. Και είδα να βρίσκονται από πάνω μου τέσσερις πέντε αστυνομικοί και να με κλωτσούν στο κεφάλι και το σώμα βρίζοντας και με ψέκαζαν στο πρόσωπο με ένα αντικείμενο σαν φυσούνα… Με χτυπούσαν με λύσσα και με τραβούν κάποια στιγμή στο πεζοδρόμιο του Attica. Δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, ούτε και να αναπνεύσω από το ξύλο που έτρωγα και τα δακρυγόνα. Με έβριζαν άσχημα και μου πέρασαν και χειροπέδες».

Το σακίδιο, οι μολότοφ και η σύλληψη
Τα όσα ακολούθησαν τα επόμενα λεπτά, όπως εξηγεί, ήταν εφιαλτικά…

«Βλέπω έναν από αυτούς να σέρνει ένα σακίδιο μαύρο, να με πλησιάζει και να μου λέει «Τι είναι αυτό ρε;». «Δεν ξέρω του απαντώ. Δεν είναι δικό μου…» φώναζα. Μόλις το ανοίγει και βλέπει ότι υπήρχαν μπουκάλια – μολότοφ αρχίζει να φωνάζει στους άλλους «Σύλληψη! Πάρτε τον». Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι δεν ήταν δικό μου αλλά δεν με άκουγαν. Μου έλεγαν «Σκάσε ρε!» και μου έριχναν κλωτσιές στο κεφάλι και το σώμα. Όλη την ώρα, φώναζα ότι η τσάντα δεν ήταν δική μου, ενώ με κατηγορούσαν ότι τους πέταγα και πέτρες. Το μόνο που έλεγαν ήταν «Σκάσε!» και με κοπανούσαν στα κολωνάκια που είχε η Πανεπιστημίου επαναλαμβάνοντας «Σκάσε μαλάκα, θα σε γαμήσουν στη φυλακή» και στον κόσμο που περνούσε με έδειχναν σαν τρόπαιο φωνάζοντας «Κοιτάξτε τον ξεφτίλα. Τον πιάσαμε». Στα Χαυτεία όταν φθάσαμε με έβαλαν κάτω με τα γόνατα να περιμένω το περιπολικό φορώντας χειροπέδες» περιγράφει και συμπληρώνει πως «Φώναζα ότι δεν είναι δική μου η τσάντα και μου έλεγαν «Αν δεν είναι δικιά σου δεν θα έχει τα δικά σου αποτυπώματα». Την τσάντα δεν την έπιασα και αυτό αποδείχθηκε και από την εξέταση των αποτυπωμάτων που βγήκε. Όμως όταν το έλεγα μου είπε ένας ΜΑΤατζής «Δεν πειράζει αν είναι η δεν είναι. Είναι δωράκι από εμάς!».

«Δεν είμαι αντιεξουσιαστής»
Ο Φώτης Δήμου, από την πρώτη στιγμή που συνελήφθη, υποστηρίζει πως δεν ήταν στην ομάδα των 100 ατόμων που ανήκουν στο χώρο των αντιεξουσιαστών και είχαν καλυμμένα τα πρόσωπα τους. «Είμαι φοιτητής στα ΤΕΙ Αθήνας στα ιατρικά εργαστήρια. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα εμπλακεί σε επεισόδια. Έχω λευκό ποινικό μητρώο και ποτέ δεν είχα προσαχθεί. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκα στη φυλακή» εξηγεί και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα σπεύδει να ξεκαθαρίσει πως «Δεν είμαι αντιεξουσιαστής. Ποτέ δεν είχα σχέση με τέτοια πράγματα. Την επομένη του συμβάντος στου Ρέντη, πήγα εθελοντικά να δώσω αίμα για τον αστυνομικό που τραυματίστηκε. Ήθελα να προσφέρω για να σωθεί ένας άνθρωπος και είναι καταγεγραμμένο αυτό. Επίσης μιλώ με το παιδί από τη Θεσσαλονίκη, με τα πράσινα παπούτσια που έφαγε ξύλο και κατηγορήθηκε άδικα από την Αστυνομία. Ο νεαρός, με εμψυχώνει και μου δίνει κουράγιο για όλα όσα περνώ». 
wwwprotothema.gr