Nαι στην αναδιάρθρώση-οχί στην δραχμή

   Η μέχρι σήμερα πορεία της κυβέρνησης, αφού επιβεβαίωσε κατά τρόπο που δεν επιτρέπει κανένα μειδίαμα ότι η ηλιθιότητα είναι ανίκητη, μας οδήγησε στο να έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ δύο πολύ κακών λύσεων. Ο φόβος είναι εντονότατος, ότι η κυβέρνηση θα επιλέξει... τη χειρότερη δυνατή λύση.

   Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στο δίλημμα, αν πρέπει να προχωρήσουμε σε μια αναδιάρθρωση του εξωτερικού μας χρέους και έχοντας απορρίψει το σημερινό αφόρητο φορτίο να συνεχίσουμε με νόμισμα το ευρώ ή αν πρέπει να εγκαταλείψουμε το ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή. Οι ισχυρισμοί μαθητευόμενων μάγων του υπουργείου Οικονομικών, ότι η ελληνική κυβέρνηση ούτε συζητά ούτε καν σκέπτεται την αναδιάρθρωση που θα συμπεριλαμβάνει και «κούρεμα» δεν πείθουν προφανώς ούτε τους θυρωρούς του υπουργείου τους.

    Είναι αξιοσημείωτο, ότι αυτοί οι οποίοι εναντιώνονται στο ενδεχόμενο μιας αναδιάρθρωσης του εξωτερικού μας χρέους «με κούρεμα» είναι κυρίως τραπεζίτες, αλλοδαποί και εγχώριοι. Ισχυρίζονται, ότι μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση «θα έχει καταστροφικές συνέπειες», χωρίς να διευκρινίζουν για ποίους θα έχει καταστροφικές συνέπειες μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση. Με σιγουριά δεν είναι η Ελλάς αυτή, που θα υποστεί τις «καταστροφικές συνέπειες». Τουναντίον, μια αναδιάρθρωση, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με δεκάδες άλλες περιπτώσεις, θα έχει θετικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία και προφανώς στους Έλληνες, εφόσον το βάρος του χρέους που έχει συσσωρευθεί (εξ αιτίας των άνισων όρων συμμετοχής της σε μια οικονομική ένωση που ευνοεί τους ισχυρούς) θα φύγει από τους ώμους της και θα της επιτρέψει να συνεχίσει χωρίς βαρίδια την πορεία της και να φροντίσει για την οικονομική της ανάπτυξη. Στην Ελλάδα, κάποιοι τραπεζίτες με ετήσιο εισόδημα εκατομμυρίων ευρώ (οι οποίοι  αν και στερούνται ενός τέτοιου ηθικού δικαιώματος προτρέπουν τους χαμηλόμισθους να κάνουν πρόσθετες οικονομικές θυσίες προκειμένου να μειωθούν τα ελλείμματα) επιχειρηματολογούν, ότι τυχόν «κούρεμα» θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις τράπεζες, στα Ταμεία και σε ιδιώτες επενδυτές καθώς και στο «όνομα της χώρας στις αγορές». Τη στιγμή που η χώρα κινδυνεύει άμεσα να πτωχεύσει, αυτούς τους ενδιαφέρει πρώτα η καλή υγεία των τραπεζών και των Ταμείων και το «όνομα της χώρας στις αγορές», το οποίο σήμερα απεικονίζεται στο ύψος των spreads. Προτεραιότητα έχει η Ελλάς και όχι οι τράπεζες.

          Σαφώς η Ελλάς πρέπει να επιδιώξει κατ’ αρχήν φιλική αναδιάρθρωση του χρέους της, που να περιλαμβάνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, με περίοδο χάριτος, με μειωμένα επιτόκια και με «κούρεμα». Σε περίπτωση μη φιλικής ρύθμισης η Ελλάς πρέπει να προχωρήσει μόνη της σε όχι ιδιαίτερα φιλική αναδιάρθρωση. Σε διαφορετική περίπτωση η μόνη λύση που θα απέμενε θα ήταν ο πρόσθετος δανεισμός από το ΔΝΤ και την ΕΕ, που απλώς θα αύξανε το φορτίο της ελληνικής οικονομίας και θα μας απομάκρυνε από τη λύση του προβλήματος προστατεύοντας μόνο τους ομολογιούχους και αυτούς που πούλησαν τα CDS στους ομολογιούχους. Οι επενδυτές προφανώς δελεάστηκαν από τις ψηλές αποδόσεις λόγω αυξημένου κινδύνου, αλλά τώρα που ο κίνδυνος μετατράπηκε, δυστυχώς για όλους μας, σε δυσάρεστη πραγματικότητα πρέπει και αυτοί να αντιδράσουν ρεαλιστικά και να αποδεχθούν απώλειες.

    Η μη διάθεση αποδοχής απωλειών από τους κατέχοντες ελληνικά ομόλογα προωθεί υπό μορφή εκβιασμού την χείριστη των περιπτώσεων, δηλαδή τη λύση της «εθελοντικής» εγκατάλειψης του ευρώ από την Ελλάδα. Περίεργοι έως ύποπτοι οικονομολόγοι μαζί με φυλλάδες και τηλεοπτικά κανάλια, που δεν γνωρίζουμε με ποίων χρήματα συντηρούνται, συνηγορούν για επιστροφή στη δραχμή. Ακόμη και στην περίπτωση άκρως ευνοϊκού «κουρέματος» (που ούτως ή άλλως λίγο θα απέχει από το ρεαλιστικά αναγκαίο «κούρεμα»), τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα μας κατατάξει άμεσα στο οικονομικό επίπεδο των γειτονικών μας βαλκανικών χωρών, εφόσον τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα σημαίνει ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος, το κόστος της οποίας μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το στιγμιαίο όφελος που θα έχουμε από το ελκυστικό «κούρεμα» που θα έχει προηγηθεί. Μια υποτίμηση του εθνικού νομίσματος μας δεν προβλέπεται παρά να έχει μόνο αρνητικές επιπτώσεις και κανένα ουσιαστικό όφελος για την Ελλάδα διότι μια υποτίμηση από μόνη της δεν συνιστά υποχρεωτικά καλή λύση για τις εξαγωγές δεδομένου ότι οι θετικές συνέπειες μιας υποτίμησης είναι περιορισμένης έκτασης, επιδρούν για μικρό χρονικό διάστημα και αν η χώρα δεν έχει αξιόλογη παραγωγική βάση με προϊόντα που θα μπορούσαν με αξιώσεις να κτυπήσουν τις πόρτες των ξένων αγορών, όπως συμβαίνει δυστυχώς με τα προϊόντα ελληνικής παραγωγής, η μάχη θα είναι και πάλι άνιση με γνωστό το αποτέλεσμα.

    Αν, παρ’ ελπίδα, η Ελλάς αναγκαστεί να εγκαταλείψει την  ευρωζώνη, θα πρέπει να αποχωρήσει πλήρως από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να προσπαθήσει να αναστηλώσει την οικονομία της, με την εγχώρια παραγωγή υπό δασμολογική προστασία, αποφεύγοντας τις παγίδες που είναι συνδεδεμένες με τη συμμετοχή σε έναν διαβόητο συνεταιρισμό που θα της έχει στερήσει το μοναδικό ουσιαστικό πλεονέκτημα, το κοινό νόμισμα.

           

Γεώργιος Ε. Δουδούμης                       

Οικονομολόγος – Συγγραφέας

gdoudoumis@yahoo.com
kanena2010.blogspot.com