Αυτός[που για μερικούς φαντάζει γραφικός] τα είπε. Ποιοι του έσφιξαν το χέρι;;; Ποιοι τον ακολούθησαν, από όσους τον έβλεπαν;;;

Κάποτε...“Πάνω από εκατό χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν το Σάββατο στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας προκειμένου να εκφράσουν την αντίθεσή τους με τα μέτρα σκληρής λιτότητας που παίρνει η κυβέρνηση για να μπει στον μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. Έκτακτο Eurogroup αύριο για να οριστικοποιηθεί το πακέτο για την Ιρλανδία.”...Ενώ στην Γ-Ελλάδα μας…“Την ημέρα που απ’ το πανέμορφο Καστελόριζο ανακοινώθηκε...
η είσοδος του ΔΝΤ στην Ελλάδα κατέβηκα μαζί με τους 2.000-3.000 που αυθόρμητα μαζεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας να δηλώσουν την άρνησή τους στην απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και νοημοσύνης. Μου φανήκαμε λίγοι, αλλά, σκέφτηκα, πάντα έτσι ήταν, σημασία δεν έχει ο απόλυτος αριθμός, αλλά η δυναμική και, τέλος πάντων, ήταν ακόμα η αρχή. Μερικές ώρες αργότερα σημειωνόταν στην Ελλάδα η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού για την παρακολούθηση ενός και μόνο ποδοσφαιρικού αγώνα, τον τελικό του Ελληνικού Κυπέλλου. Πάνω από 25.000 άτομα κατέβηκαν από τη Β. Ελλάδα, πληρώνοντας ένα αξιοθαύμαστο ποσό για να παρακολουθήσουν τη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου. Είκοσι πέντε χιλιάδες κόσμος για ενενήντα λεπτά μπάλας – και τρεις χιλιάδες για την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ…Εκείνη τη στιγμή, όσο ποτέ άλλοτε, εμφανίστηκαν δύο λέξεις στο μυαλό μου σαν καμπανάκι….”


ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ