"Σε εθνικά αδιέξοδα οδηγούν οι «φιλικές» διαπραγματεύσεις με την Τουρκία"

Μιχάλης Ιγνατίου

H προειδοποίηση του πρώην προέδρου της ελληνικής Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη για τον τουρκικό κίνδυνο εναντίον της Θράκης και του Αιγαίου πρέπει να απασχολήσει τους πάντες. Από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολίτη της χώρας. Προτού προχωρήσουμε στην ανάλυσή μας, ας διαβάσουμε τι δήλωσε ο Έλληνας πολιτικός που σε άπειρες περιπτώσεις έχει αποδείξει...

την ευαισθησία του για τα εθνικά θέματα:

«Εάν η χώρα δεν σταθεί όρθια αυτό το διάστημα κι αν οι βλακείες περί κυβερνήσεων προσωπικοτήτων, τεχνοκρατών, όλα αυτά που στο λαό καθημερινά εντυπώνουν στη συνείδηση, καταλαβαίνετε, μία κατάρρευση της οικονομίας, θα είναι κατάρρευση της χώρας. Και δεν είμαι κανένας εθνικιστής, όπως μου έλεγαν από την αμερικανική πρεσβεία στο CBS, ότι ηγούμαι των εθνικιστών του ΠΑΣΟΚ, αλλά η Θράκη και το Αιγαίο δεν μπορούν να υπερασπιστούν από μία χώρα που είναι υπό κατάρρευση! Θα σημαίνει εθνική τραγωδία, εάν όλοι, αντί να είναι, όπως είπα, “τρεις λαλούν και δυο χορεύουν”, αν όλοι δεν καταλάβουμε και ομαδικά και ατομικά κυρίως την ευθύνη». (8 Απριλίου 2011, Βουλή των Ελλήνων.)

Η προειδοποίηση του κ. Κακλαμάνη έρχεται να προστεθεί στα ανησυχητικά σχόλια πολλών αναλυτών και άλλων πολιτικών αλλά και να επιβεβαιώσει αυτό που, δυστυχώς, δεν μπορεί να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός: Σε καιρούς χαλεπούς για την Ελλάδα, σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες για την οικονομία, οι συζητήσεις για τα εθνικά θέματα «παγώνουν» αμέσως και όλοι συντάσσονται με τις προσπά θειες σωτηρίας της χώρας. Οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην εθνική υπόθεση του Αιγαίου και οποιαδήποτε προσπάθεια συμβιβασμού θα είναι εις βάρος της Ελλάδας, πέρα από το γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στις συζητήσεις κυριαρχούνται από ηττοπάθεια.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην Κύπρο. Για διάφορους και διαφορετικούς λόγους, ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας βρίσκεται αντιμέτωπος με όλα τα κόμματα εκτός του ΑΚΕΛ. Με βάση τις δημοσκοπήσεις, έχει απέναντί του το 70% με 75% του πληθυσμού και, οπωσδήποτε, δεν ισχύει ούτε στηρίζεται σε οποιαδήποτε απόδειξη ο ισχυρισμός πως για το εθνικό θέμα οι ψήφοι των κομουνιστών και του δεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού θα βοη θήσουν στην αποδοχή του νέου σχεδίου που «κατασκευάζεται» στις κυπριακής ιδιοκτη σίας διαπραγματεύσεις. Όπως απέδειξε η ιστορία του δημοψηφίσματος του 2004, όταν πρόκειται για σοβαρό εθνικό θέμα, τα κυπριακά κόμματα δεν ελέγχουν τους οπαδούς τους, οι οποίοι περιέργως στις βουλευτικές και στις προεδρικές εκλογές επιστρέφουν στο μαντρί.

Όπως και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, έτσι και ο κ. Χριστόφιας επιμένει να διαπραγματεύεται με έναν αντίπαλο ο οποίος επιζητεί να εξασφαλίσει και άλλες υποχωρήσεις και αρνείται να επιστρέψει έστω και το 1% αυτών που κέρδισε στο σικέ πόλεμο του 1974. Ο σημερινός πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο και το χέρι του στο μαχαίρι. Η πολιτική της συνέχισης των διαπραγματεύσεων ρίχνει νερό στο μύλο των τουρκικών αξιώσεων, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η άρνηση του κ. Παπανδρέου να οριο θετήσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εξυπηρετεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Όταν η Αθήνα δεν απαντά με πράξεις στην επιθετικότητα της Τουρκίας τώρα, ίσως το καλοκαίρι αναγκαστεί να αντιμετωπίσει με άλλα μέσα τους «φίλους» της στην Άγκυρα. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει να το πράξει, με δεδομένη την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας...