Αχ, Ελλάδα σ' αγαπώ, γιατί μ' έμαθες να κλαίω...

Κατά τους βυζαντινούς χρόνους το εκπαιδεύω λεγόταν «ἀνάγω» και η εκπαίδευση αναγωγή, η φοίτηση στο σχολείο «ἀναγινώσκειν» ή «γραμματίζεσθαι». Εκείνος που δεν έλαβε εκπαίδευση ονομαζόταν ανάγωγος.
Σήμερα το ελληνικό κράτος, με κύριο εκφραστή την κυρία Διαμαντοπούλου, προσπαθεί να καταστήσει τον ελληνικό λαό κατά το πλείστον ανάγωγους.
Έτσι δικαιολογείται ο λόγος της κατάργησης σχολικών μονάδων και η......

σύμπτυξή τους. Σε λίγα χρόνια θα δούμε απτά τα αποτελέσματα της νέας πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας και μη Θρησκευμάτων.
Έρχονται στο μυαλό μου οι διηγήσεις μιας θείας μου για τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του σαράντα με πενήντα . Την εποχή εκείνη Γυμνάσια δεν υπήρχαν στα περισσότερα χωριά του Νομού Σερρών κι έπρεπε, για να σπουδάσουν τα παιδιά, να πηγαίνουν στο Γυμνάσιο της πρωτεύουσας της επαρχίας ή μέσα στις Σέρρες.
Ήταν αδύνατο οι φτωχοί αγρότες να ανταποκριθούν στα έξοδα σπουδών των παιδιών τους. Ελάχιστοι τα κατάφερναν κι αυτοί με υπερχρέωση του οικογενειακού προϋπολογισμού. Γονάτιζε όλη η οικογένεια για να σπουδάσει ένας.
Σπουδές έκαναν μόνο τα αγόρια τα οποία για να ξεχρεώσουν την υποχρέωση φρόντιζαν τις αδελφές τους μέχρι την ώρα του γάμου τους. Πολλοί από αυτούς, ώσπου να καταφέρουν να ξεχρεώσουν το βαρύ τίμημα των σπουδών τους, έχαναν το τρένο της προσωπικής τους αποκατάστασης.
Αργότερα άρχισαν να δημιουργούνται σχολεία σε πιο κοντινές αποστάσεις. Δειλά-δειλά στην αρχή κι αργότερα όλα τα κορίτσια σπούδασαν, διέπρεψαν και βγήκαν στην παραγωγική διαδικασία.
Είχαν τότε ανάγκη την εργαζόμενη γυναίκα, αφού οι άνδρες έφυγαν εργάτες στη Γερμανία, μια ζωή η Γερμανία προβάλλει μπροστά μας, και της έδωσαν την ευκαιρία των σπουδών. Την εκμεταλλεύτηκαν, την έστυψαν, της στέγνωσαν την ψυχή, της πήραν τη θηλυκότητα και δε χόρτασαν ακόμα. Τώρα πρέπει να βιώσει κι αυτή τη μη σπουδή των δικών της παιδιών.
Σήμερα, που ο καθένας μας αναγνωρίζει την αξία του ¨γραμματίζεσθαι", που το έχει αναγάγει σε πρώτη προτεραιότητα η κάθε ελληνική οικογένεια, σήμερα που τα παιδιά των μη προνομιούχων κατάφεραν να υπερσκελίσουν τους "αιμορροφιλικούς" γόνους της κρατούσας και νεοκρατούσας κάστας των ηγεμόνων μας, έρχεται το πισώπλατο χτύπημα. "Κλείνω Σχολεία κι ανοίγω κερκόπορτες!"
Μαζικοποιημένες σπουδές σε χώρους τύπου Γκράβας, εύκολη πρόσβαση στα απρόσωπα και πολυάνθρωπα σχολεία του κάθε ναρκοέμπορου, τμήματα με 25 μαθητές συν 10% όπου χρειάζεται, Έλληνες κι αλλοδαποί ένα κουβάρι, έξυπνοι και ηλίθιοι αντάμα.
Σε λιγάκι θα μας εμφανίσουν άλλο πρόβλημα. Η συντήρηση των σχολείων είναι αδύνατη! Η Ελλάδα δεν έχει χρήματα για επενδύσεις, αφού χρειάζεται περισσότερα για την αποπληρωμή των εξωτερικών χρεών της!
Και τότε το πρόβλημα θα το λύσουν οι χορηγοί. "Μπάτε σκύλοι και αλέστε! "
Ήδη δυο απλά παραδείγματα απαξίωσης του σχολικού χώρου έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου. Αφορούν δυο Δημοτικά Σχολεία. Το ένα στην Εύβοια και το άλλο στο Μενίδι Αττικής. Στο πρώτο νοικιάστηκε ο χώρος για χρήση πάρκινγκ αυτοκινήτων τις απογευματινές ώρες και στο άλλο το θέμα είναι υπό διαβούλευση.
Και μιλάμε για κακή χρήση χώρου από εκλεγμένους από το λαό άρχοντες. Σάρκα από τη σάρκα τους και αίμα από το αίμα τους! Μπορείτε να φανταστείτε τι θα διεκδικούν οι κάθε καρυδιάς καρύδια μελλοντικοί χορηγοί?
Έκαναν τα συμφέροντα τα τελευταία χρόνια μια μικρή περαντζάδα και βολιδοσκόπηση για το πόσο τους παίρνει. Μοιράστηκαν γάλατα, γκοφρέτες, τσιπς κι όλα αυτά κοντά στην ημερομηνία λήξης τους. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.
1. δωρεάν διαφήμιση
2. κατανάλωση προϊόντος πριν τη λήξη
3. λιγότερη φορολογία
4. δημιουργία εικόνας ευαισθητοποιημένων επιχειρηματιών και
5. βρήκα τρύπα και χαραμάδα να τρυπώσω!
Θα μου πείτε, ίσως ορισμένοι, ότι είμαι κακοπροαίρετη. Είμαι και κακοπροαίρετη και υποψιασμένη και επιφυλακτική. Και γιατί άραγε να μην είμαι?
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, θα την τιμούσε με το να στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν εκεί, κι όχι στα ξένα κολέγια που τα κράτησαν με νύχια και με δόντια έξω από τη δυνατότητα αναγνώρισης των πτυχίων τους.
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, δε θα έκλεινε βιβλιοθήκες σε ευαίσθητες περιοχές όπως είναι η πολύπαθη Θράκη μας.
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, θα εκπαίδευε και διαφορετικά το εκπαιδευτικό προσωπικό και δε θα καταργούσε τα Διδασκαλεία, όπου οι εκπαιδευτικοί μπορούσαν να ανανεώσουν κατά τακτά διαστήματα τις γνώσεις τους.
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, θα δημιουργούσε τμήματα ευφυών μαθητών και θα έδινε έμφαση στο κεφάλαιο αυτό. Θα είχε τους αυριανούς ηγέτες κι επιστήμονες από τα γεννοφάσκια έτοιμους. Όμως αυτό δε το θέλει κανένας τους. Θα μαζευτούμε πολλοί και δεν υπάρχουν θέσεις για όλους. Οι θέσεις ίσα που φτάνουν για τους γόνους τους!
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, δε θα άφηνε μια κάστα κομματικοποιημένων στελεχών να αναλώνουν ολόκληρο το σύστημα.
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, δε θα φτάναμε στο σημείο, να προσπαθεί η αστυνομία να διώξει τους λαθροεμπόρους από την Πατησίων και να βγαίνουν από την Εμπορική Σχολή 200 φοιτητές με καδρόνια στα χέρια να κυνηγούν και να τραυματίζουν αστυνομικούς!
Είναι φοιτητές - ακτιβιστές αυτοί ή είναι νταβατζήδες των λαθροεμπόρων?
Αν η κυρία Διαμαντοπούλου και η/ο κάθε Υπουργός είχε καλές προθέσεις για τη δημόσια εκπαίδευση, τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια θα ήταν,όπως είδα να είναι τα σχολεία της Κωνσταντινούπολης. Στολίδια!
Δυστυχώς, όλα αυτά κι άλλα τόσα, με κάνουν να αμφιβάλω για τις καλές προθέσεις της Υπουργού και με εξοργίζει η επιμονή της να με πείσει με σαθρά και έωλα επιχειρήματα, ότι όλα γίνονται για το καλό μου!
Θάλεια
ksipnistere.blogspot.com