Βουλγαροποίηση της Ελλάδας θέλουν οι Αμερικανοί

Το σχέδιο είναι απλό: παίρνεις μία χώρα του ευρωπαϊκού νότου, που ούτως ή άλλως τη θεωρείς ως παρασιτικά διαβιούσα. Ας πούμε την Ελλάδα. Εκεί εφαρμόζεις ένα πρωτότυπο σχέδιο. Εξαθλιώνοντας –όπως ήδη κάνουν βίαια τα νέα μέτρα- το λαό της, δημιουργείς της προϋποθέσεις να αποδεχθεί με μεγάλη ευκολία (σχεδόν ως μάννα εξ ουρανού) τις επενδύσεις σου. Αυτές όμως θα έλθουν χωρίς τις «περιττές» δεσμεύσεις που τα συνδικάτα και το κράτος πρόνοιας της χώρας έχουν χτίσει εδώ και 70 χρόνα.

Για παράδειγμα, ο μέσος μισθός θα έχει... πέσει κάτω από τα 800 ευρώ, στα επίπεδα των 400 ευρώ. Παράλληλα, μέσω ζωνών ελαστικής εργασίας θα παρέχονται εργασιακές ευκολίες επιπέδου Καμπότζης. Μέσω αυτών των διευκολύνσεων κι αφού η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε μία χώρα αντίστοιχη της Ουγγαρίας ή της Βουλγαρίας δέκα περίπου χρόνια μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η χώρα μας θα προσελκύσει τελικά επενδύσεις. Εδώ θα παράγονται τα μελλοντικά Mercedes ή θα εγκατασταθούν επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εδώ όμως θα δημιουργηθεί και μία νέα γενιά Ελλήνων.

Το εγχώριο προλεταριάτο θα ζει με τα στοιχειώδη. Ένα ζευγάρι θα καλείται να επιβιώνει με 600 ευρώ τα μήνα. Δεν θα έχει πρόσβαση σε όλο το φάσμα της κατανάλωσης, αλλά μονάχα στα προϊόντα τύπου Lidl ή σε τρόφιμα β’ διαλογής. Για περίθαλψη, καλό θα ήταν να κοιτάξουμε προς Αμερική μεριά. Αν έχει λεφτά, καλώς. Ειδάλλως…

Με τον τρόπο αυτό, βέβαια, η Ελλάδα θα μοιάσει με την γκρίζα Βρετανία της Θάτσερ. Θα δούμε τις γνωστές εικόνες βίας στα εργατικά προάστια.

Όταν όμως το σχέδιο επιτύχει τον –οικονομικό κυρίως- στόχο του, η Ελλάδα θα είναι το παράδειγμα που θα ακολουθηθεί και σε άλλες «άτακτες» χώρες που ήδη ετοιμάζονται για κατάρρευση. Την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Γιατί, οι πάντοτε επιθετικοί Γερμανοί, που θέλουν την ρεβάνς για τις απανωτές τους ήττες, έχουν έναν στόχο: την δημιουργία μίας νέας Κίνας, μίας τεράστιας παραγωγικής περιοχής στο νότο της Ευρώπης, που στόχο θα έχει να γίνει το μεγάλο τους και με χαμηλό εργατικό κόστος, εργοστάσιο. Γιατί τρέχουν στην Κίνα η οποία και μακριά είναι και προβάλλει ολοένα και περισσότερο ως απειλή και να μην κάνουν Κίνα την Ευρώπη;

«Μία Κυριακή βράδυ, η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ», αναφέρει σε άρθρο της η εφημερίδα New York Times, ενώ περιγράφει αναλυτικά τι θα ακολουθήσει…
Γράφει χαρακτηριστικά: «Μετά από εβδομάδες φημών, κάποια Κυριακή βράδυ, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα ανακοινώσει πως η χώρα εγκαταλείπει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και πως θα επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα».

Αυτή είναι μόλις η αρχή του άρθρου, αφού στη συνέχεια περιγράφει με ζοφερό τρόπο πως θα γίνει ο έλεγχος της εξουσίας, αλλά και το ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του κόσμου.

Όπως γράφει, λοιπόν, η ανακοίνωση της εξόδου από το ευρώ θα προκαλέσει πανικό στους καταθέτες, οι οποίοι θα κάνουν ουρές έξω από τις τράπεζες για να πάρουν τα χρήματά τους, αφού η αξία του νέου – παλαιού νομίσματος θα έχει υποτιμηθεί κατά 60% σε σχέση με το ευρώ.

Στη συνέχεια, όπως λέει το άρθρο, τα δάνεια προς τη χώρα μας θα «παγώσουν», αφού οι δανειστές δεν θα έχουν καμία εμπιστοσύνη στην Ελλάδα. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, ο Λουκάς Παπαδήμος να κηρύξει πτώχευση, με την εφημερίδα να αναφέρει ότι «καθώς η χώρα θα εισέρχεται ολοένα και περισσότερο στο χάος, την εξουσία θα καταλάβει ο στρατός».

Ασφαλώς πρόκειται για εντελώς προβοκατόρικο άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας, το οποίο εντάσσεται στο νομισματικό πόλεμο δολαρίου – ευρώ. Η επιλογή Παπαδήμου στην πρωθυπουργία της χώρας έγινε «παρά την θέληση» των υπερατλαντικών συμμάχων μας και του «κομισάριού» τους στην Ελλάδα, Γιώργου Παπανδρέου…

Η επιστροφή στην δραχμή είναι ένα ενδεχόμενο, το οποίο εμφανώς θα ωφελήσει τις ΗΠΑ και θα ζημιώσει την οικονομική και πολιτική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αποτελέσματα για την Ελλάδα σε μία τέτοια περίπτωση είναι αμφιλεγόμενα…

Αν οι «Μερκοζί» δεν τηρούσαν την συγκεκριμένη σκληρή και αδιάλλακτη στάση προς τον Ευρωπαϊκό νότο, αποδεχόμενοι τα ευρω-ομόλογα, η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα ήταν βιώσιμη και μεσοπρόθεσμα καλύτερη. Από τη στιγμή που οι Γερμανοί και Γάλλοι εξακολουθούν να βάζουν την θηλιά στο λαιμό της Ελλάδας, η λύση της δραχμής φαντάζει καλύτερη, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Μπορεί τα δύσκολα να είναι ακόμη μπροστά μας, ωστόσο μετά από μία μακρά περίοδο προσαρμογής, θα υπάρξει φως στο τούνελ. Άλλωστε, το παράδειγμα της Αργεντινής είναι σχετικά πρόσφατο και αρκούντως διδακτικό. Οι μεγάλοι οικονομολόγοι της Αμερικής Γιόζεφ Στίγκλιτς και Πωλ Κρούγκμαν, οι άνθρωποι που έπεισαν τον Μπάρακ Ομπάμα να «τυπώσει δολάρια» και να ανακάμψει η Αμερικανική Οικονομία, είναι αντίθετοι στην πολιτική στραγγαλισμού του Ευρωπαϊκού νότου. Αυτό συνακόλουθα σημαίνει ότι είναι άνθρωποι που δεν ενοχοποιούν την επιστροφή της Ελλάδας στην Δραχμή, όπως κάνουν κατά κόρον οι εγχώριοι πολιτικοί και οικονομολόγοι.

Είναι σίγουρο ότι το ευρώ θα χάσει αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρωζώνη. Αυτό θέλουν και οι Αμερικανοί… Και οι «Μερκοζί» με την πολιτική που ακολουθούν αυτό ακριβώς εξυπηρετούν…

Όσοι, λοιπόν, πολιτικοί φωστήρες από την χώρα μας συναινούν σε αυτά τα σχέδια, καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν.

Πηγή: Εφημ. «Ακρόπολη»

 

 kostaxan.blogspot.com