Όταν ο Γρίβας μαζί με ελάχιστους νέους ελληνοκύπριους ξεκίναγε τον αγώνα για την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα

Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ πραγματοποίησε το απόγευμα της Δευτέρας 31 Μαρτίου εκδήλωση και λαμπαδηδοφορία για τα 59 χρόνια από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ...

Ηταν, σαν και χθές, 1η Απριλίου του 1955 όταν ο Γρίβας μαζί με ελάχιστους νέους ελληνοκύπριους ξεκίναγε τον αγώνα για την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα και να προσθέσει ακόμα μια ένδοξη και αξιοθαύμαστη από εχθρούς και φίλους σελίδα στην ηρωική ιστορία των Ελλήνων, ένας αγώνας που διήρκησε από το 55-59.

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο οίκημα του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ ομιλητής ήταν ο κ. Λεωνίδας Λεωνίδου, ερευνητής, συγγραφέας της βιογραφίας του Αρχηγού, Γεώργιου Γρίβα Διγενή.και  παρουσίασε στην ομιλία του πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τον αγώνα της ΕΟΚΑ αλλά και για όσους αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση για την Ένωση. Μετά το πέρα των ομιλιών ακολούθησε πορεία και λαμπαδηδοφορία από την περιοχή του Ζωγράφου μέχρι τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης, όπου περίμεναν μέχρι να μπεί η 1η Απριλίου, και τότε τα συνθήματα για την Ένωση έσπασαν την ησυχία του κέντρου της πρωτεύουσας.

Όταν ελάχιστες εκατοντάδες κατανικούν δεκάδες χιλιάδες

Ο αριθμός των Βρεταννικών δυνάμεων που αντιμετώπιζαν την ΕΟΚΑ κυμαινόταν από 12000 άνδρες το φθινόπωρο του 1955 έως πάνω από 34000 ένα χρόνο αργότερα. Αργότερα, το 1957, και όταν η ΕΟΚΑ είχε κηρύξει ανακωχή, ο αριθμός μειώθηκε αισθητά. Στα τέλη του 1958 εποχή νέας κορύφωσης της σύγκρουσης, υπήρχαν περί τους 30000 στρατιώτες. Οι αριθμοί δείχνουν ότι πάρα και την ύπαρξη της επικουρικής αστυνομίας και άλλων μέσων, οι Βρεταννοί αδυνατούσαν να εξαρθρώσουν την ΕΟΚΑ.
Από τις πρώτες αντιδράσεις των Άγγλων ήταν η θέσπιση του νόμου της 15ης Ιουλίου 1955 για προσωποκράτηση χωρίς δίκη και η δημιουργία κρατητηρίων. Σύμφωνα με τον έκτακτο αυτό νόμο, η αστυνομία μπορούσε να συλλάβει οποιονδήποτε και να τον κρατήσει χωρίς δίκη με διάταγμα που εκδιδόταν με εντολή του Κυβερνήτη και υπογραφή του Διοικητικού Γραμματέα.
Απέναντι σε αυτούς 200-270 μαχητές της οργάνωσης και χίλιοι περίπου βοηθητικοί στις πόλεις. Τι τους όπλισε όμως τα χέρια; Τι τους οδήγησε στην νίκη;

Ο όρκος της ΕΟΚΑ

Για να γίνει κάποιος μέλος της Ε.Ο.Κ.Α. έπρεπε πρώτα. να τον εγγυηθούν για τον πατριωτισμό και την εχεμύθειά του άλλα μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. Αυτοί του μιλούσαν για την επαναστατική τους Οργάνωση και τους σκοπούς της.
Αν αυτός συμφωνούσε με όσα του έλεγαν και ένιωθε δυνατός, άφοβος και αποφασισμένος να πεθάνει στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας, τον οδηγούσαν σε μιαν εκκλησία ή άλλο μυστικό μέρος. Εκεί έβαζε το χέρι του πάνω στο Ιερό Ευαγγέλιο και απάγγελλε τον όρκο.
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:

1. Θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό, θυσιάζοντας και αυτήν την ζωή μου.

2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα με οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ από τον Αρχηγό της Οργάνωσης και αφού εκπληρωθεί ο σκοπός του αγώνα.

3. Θα πειθαρχήσω απόλυτα στις διαταγές του Αρχηγού της Οργάνωσης και μόνο σ' αυτόν.

4. Αν συλληφθώ, θα τηρήσω απόλυτην εχεμύθεια τόσον για τα μυστικά της Οργάνωσης όσον και για τα ονόματα των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανιστώ για να ομολογήσω.

5. Δεν θα ανακοινώνω σε κανένα διαταγή της Οργάνωσης ή μυστικό το οποίον περιήλθεν στη γνώση μου παρά μόνον σε εκείνους για τους οποίους έχω εξουσιοδότηση από τον Αρχηγό της Οργάνωσης.

6. Τις πράξεις μου θα κατευθύνει μόνον το συμφέρον του αγώνα και θα είναι απηλλαγμένες από κάθε ιδιοτέλεια ή κομματικό συμφέρον.

7. Εάν παραβώ τον όρκο μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας».
Αναρωτιέται κανείς πόσοι από τους σημερινούς πολιτικούς της Κύπρου, που είναι έτοιμοι να μετατρέψουν το κράτος τους σε κοινότητα – σύμφωνα με τα λόγια του Τάσσου Παπαδόπουλου- έχουν διαβάσει αυτόν τον όρκο. Και πόσοι από αυτούς αισθάνονται ντροπή γι' αυτά που κάνουν σήμερα. Σήμερα που οι Τούρκοι γίνονται “συνέταιροι” όταν κάποτε κατέδιδαν αυτούς που αγωνίζονταν για την ελευθερία του νησιού!

Και μια θλιβερή υπενθύμιση

Η χτεσινή ημέρα, για τους Έλληνες πατριώτες και εθνικιστές, όμως ήταν διπλή επέτειος. Πέρα από την ΕΟΚΑ, ήταν και μια θλιβερή υπενθύμιση του τι συμβαίνει στο σύγχρονο εθνικιστικό κίνημα. Ήταν η συμπλήρωση πέντε μηνών  από την δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο Αττικής. Πέντε μήνες αφότου οι θρασύδειλοι ένοπλοι της τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» αφαίρεσαν την ζωή δύο νεαρών εθνικιστών και σακάτεψαν έναν τρίτο συναγωνιστή.

Οι έρευνες υποτίθεται πως συνεχίζουν, οι τεχνικές δυσκολίες λένε πως είναι πολλές, οι πράκτορες λέει ψάχνουν τους ενόχους και η δημοκρατία θα δείξει πυγμή. Η ουσία είναι πως ο Μανώλης Καπελώνης (22 ετών) και ο 27 ετών Γιώργος Φουντούλης δεν είναι μαζί μας και ο Αλέξανδρος Γέρονταςθα υποφέρει μια ζωή από το μολύβι των δειλών τραμπούκων. Μετά την δολοφονία έσπευσαν άπαντες (σχεδόν) να δείξουν τον τρόμο τους, τον αποτροπιασμό και την συμπόνια τους, την απέχθεια τους για τους τρομοκράτες και την βία. Λίγες μέρες αργότερα, όλα κυλούσαν κανονικά, η κοινωνία συνέχιζε την καθημερινότητα της και οι πολιτικές ειδήσεις ξέχασαν τους νεαρούς εθνικιστές. Ότι έγινε έγινε και η πολιτική ζωή συνεχίζεται, στο κάτω κάτω δυο εθνικιστές ήταν…

Για εμάς δεν είναι έτσι απλά, για εμάς τόσο οι νεκροί, όσο και ο τραυματίας , είναι σύντροφοι και συναγωνιστές, πέρα από κομματικές επιλογές. Εμείς λοιπόν δεν τους ξεχνάμε και δεν τους λησμονούμε και μάλιστα όχι μόνο εμείς οι Έλληνες, αλλά ‘’εμείς’’ οι εθνικιστές σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μετά την δολοφονία των 2 νεαρών, διαδηλώσεις έγιναν σε Αγγλία, Ουκρανία, Γερμανία, Κίεβο, Ρωσία, Ισπανία, Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Μιλάνο, Ιταλία, Ουγγαρία, Σερβία, Πολωνία, Σουηδία, Γαλλία και πολλές άλλες χώρες , όπου ακόμα και σήμερα οι εθνικιστές τιμούν την μνήμη τους. Σήμερα, πέντε μήνες μετά, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ο δολοφόνος λέει ήταν κάποιος με «ιδιόρρυθμη βάδιση» ,ένας λέει τριαντάχρονος με σχέσεις με τον υπόκοσμο, αυτός τράβηξε την σκανδάλη. Όμως πίσω από αυτόν είναι ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικής ορθότητας, το οποίο ποινικοποιεί συνειδήσεις, στιγματίζει ανθρώπους και εμφανίζει νεαρά άνθη, όπως τον Γιώργο και τον Μανώλη, να μοιάζουν τέρατα έτοιμα να προκαλέσουν κακό. Αν ένας με ιδιόρρυθμη βάδιση τράβηξε την σκανδάλη, ένα ολόκληρο σύστημα ήταν που όπλισε το χέρι του. Οι πολιτικές επιλογές των δύο νεαρών τους στοίχισαν την ζωή και μούδιασαν τον εθνικιστικό χώρο. Ο πολιτικός αγώνας είναι δύσκολος έτσι και αλλιώς και οι θέσεις των εθνικιστών, δεν τυγχάνουν διαφήμισης από το σύστημα, όμως προς ευχαρίστηση τόσο του Γιώργου, όσο και του Μανώλη, οι εθνικιστές συνεχίζουν τον πολιτικό τους αγώνα, ανεξαρτήτως κόμματος ή παράταξης και δεν κάνουν κανένα βήμα πίσω.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr