Ένα κόμμα σαν από παραμύθι

  Όταν πρωτάκουσα γι' αυτό, δεν ξέρω γιατί, αλλά αμέσως μου ήρθε στο νου  αυτό το παραμύθι: Ο Παρδαλός Αυλητής του Hameln

Όταν άκουσα ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης κάνει κόμμα που το βαφτίζει Το Ποτάμι, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο μύθος του Παρδαλού Αυλητή του Hameln, στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως 'Το Μαγικό Φλάουτο'.
Ο θρύλος θέλει... τη Γερμανική πόλη Hameln, την εποχή του Μεσαίωνα, να υποφέρει από πανώλη λόγω της εξάπλωσης πολλών αρουραίων. Η ιστορία δεν αποκλείεται να αντανακλά κάποιο ιστορικό γεγονός όπου χάθηκαν μαζικά κάποια παιδιά, και ο Παρδαλός Αυλητής είναι σύμβολο θανάτου ή καταστροφής.
Το 1284, ενώ η πόλη του Hameln έπασχε από επίθεση αρουραίων, εμφανίστηκε ένας άνδρας ντυμένος με ρούχα παρδαλά, που ισχυρίστηκε ότι είναι γητευτής αρουραίων.
Υποσχέθηκε στο δήμαρχο μια λύση για το πρόβλημά τους με τους αρουραίους και ο δήμαρχος με τη σειρά του υποσχέθηκε να τον πληρώσει για την απομάκρυνση τους. Ο αυλητής έπαιξε τον αυλό του για να μαγέψει τους αρουραίους με ένα τραγούδι και να τους ρίξει στον ποταμό Weser, όπου πνίγηκαν όλοι εκτός από έναν. Παρά την επιτυχία του, ο δήμαρχος αθέτησε την υπόσχεσή του και αρνήθηκε να του καταβάλει την αμοιβή. Ο αυλητής έφυγε από την πόλη θυμωμένος, αλλά υποσχέθηκε να επιστρέψει κάποια στιγμή αργότερα, αναζητώντας εκδίκηση.
Την ημέρα του εορτασμού του Ιωάννη και Παύλου, ενώ οι κάτοικοι ήταν στην εκκλησία, έπαιξε τον αυλό του για ακόμα μια φορά, ντυμένος στα πράσινα, σαν κυνηγός, αυτή τη φορά προσελκύοντας τα παιδιά του Hameln. Εκατόν τριάντα αγόρια και κορίτσια τον ακολούθησαν έξω από την πόλη, τους έκανε να περπατήσουν μέχρι τον ποταμό Weser, όπου εκεί έπνιξε όλα τα παιδιά, όπως έκανε με τους αρουραίους.
Η ιστορία, μαύρη σαν την μεσαιωνική της εποχή, έχει αναπαραχθεί στους αιώνες με πολλές παραλλαγές - ένας θρύλος που κοντεύει να μοιάζει με αληθινό ιστορικό γεγονός.

---

Η Ελληνική εκδοχή

Φαίνεται ήρθε η ώρα και της δικής μας εκδοχής. Στη χώρα κυριαρχεί η πανούκλα του μνημονίου και οι πολιτικοί-αρουραίοι, σε συνεργασία με τον δήμαρχο-ολιγαρχία, θέλουν να τελειώνουν με τα παιδιά-πολίτες. Κάποιος πρέπει να τα οδηγήσει στη λύτρωση από τη μιζέρια τους αλλά όχι κρατώντας τα στη ζωή, αλλά προσφέροντας λύτρωση μέσα από τον πλήρη αφανισμό τους.

Οι δικοί μας πόντικες έχουν πνιγεί πρώτοι μέσα από την ίδια τους την πολιτική απαξίωση και τα ξέμπαρκα παιδιά, μπορεί μια μέρα να σηκώσουν κεφάλι. Έτσι δημιουργούν τον ρεζίλη-γητευτή που προσπαθεί να τα σαγηνεύσει, όχι με αυλό, αλλά με επικοινωνιακά μέσα και στυλάκι οδοιπόρου-αναζητητή. Ο σκοπός, να τα ρίξει σε ένα Ποτάμι πλαστών υποσχέσεων, ψευδαίσθησης, πολιτικής σύγχυσης και αποπροσανατολισμού. Ροκανίζοντας το χρόνο όσο να 'ρθουν τα χειρότερα.

Η ελίτ μας δεν θέλει η πανούκλα να τελειώσει, μέχρι να μολυνθεί και το τελευταίο παιδί ή να πνιγεί στον ποταμό. Τη συμφέρει. Βγάζει κι άλλο χρήμα, αποκτά περισσότερη εξουσία, συντονίζεται με τις συχνότητες θανάτου της παγκόσμιας ελίτ κι ελπίζει μέσα απ' αυτό να επιζήσει της παγκόσμιας κρίσης. Τα μεσαιωνικά ΜΜΕ πλέκουν διθυράμβους για ένα κόμμα στην ουσία ανύπαρκτο, ένα κόμμα φάντασμα και, με φτιαχτές δημοσκοπήσεις, προσπαθούν να μας το χώσουν μέσα στο λαιμό: ακούστε τον αυλητή, τι ωραία που τα λέει!!! Ακολουθείστε τον!

Η κριτική του Ποταμιού προς τα κόμματα ανύπαρκτη, η δε των κομμάτων προς εκείνο κοντεύει να μοιάσει με προπαγάνδα υπέρ του: ε, ας δώσουμε μια ευκαιρία σε μια νέα 'αυθόρμητη' φωνή! Μέχρι και η Ντόρα Μπακογιάννη εκφράστηκε κάπως έτσι... Σε λίγο θα δείτε και το Ποτάμι να γεμίζει με πολύ γνώριμα ποντίκια!

Δεν ξέρω, αλλά ο Θεοδωράκης και το Ποτάμι του μου θύμισε αυτή τη Μεσαιωνική ιστορία της πανούκλας, της μαύρης μαγείας, της απάτης, του μίσους και της εκδίκησης. Ό, τι καλύτερο, δηλαδή. Και δεν μένει παρά να δούμε αν αυτός ο λαός όντως κυβερνάται από ένα χαζοκούτι, που καθημερινά του μαγεύει τον εγκέφαλο και τον ξεπλένει σε ποταμούς ή τελικά έχει μείνει λίγος ακόμα που να δουλεύει σωστά μέσα στο κεφάλι του...

© AllNewz 

allnewz.weebly.com