«Κατασπαράζουν» τον ασήμαντο Μπαρόζο οι Γάλλοι

Γιώργος Δελαστίκ:Ξεπέρασε τα όρια ο πολιτικά τελειωμένος για την Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος είχε περιφρονητικά αποκληθεί «καφετζής των Αζορών (!)» όταν ήταν ακόμη πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και το 2003 είχε φιλοξενήσει στις Αζόρες τη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους με τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και τον Ισπανό ομόλογό του Χοσέ Μαρία Αθνάρ που κανόνισαν τις λεπτομέρειες της επίθεσης για την κατάληψη του Ιράκ.
Βλέποντας ο Μπαρόζο ότι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται καταβαραθρωμένος από πλευράς δημοτικότητας, αποφάσισε να το παίξει «τσιράκι» των Αμερικανών...
Κατηγόρησε έτσι ως «αντιδραστική» τη στάση της Γαλλίας που είχε πιέσει και πετύχει να πείσει και τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ ότι για λόγους διαφύλαξης της πολιτιστικής ταυτότητας πρέπει να εξαιρεθούν τα ραδιοτηλεοπτικά προϊόντα από τις συζητήσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ για μια νέα, μεγάλη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Δεν επρόκειτο φυσικά για λάθος, αλλά για συνειδητή πρόκληση. Δεν χρειάζεται καν να είναι κάποιος πολιτικός για να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εξοργιστικό για τους Γάλλους από το να τους θίξει κάποιος σε ζητήματα πολιτισμού. Η πρώτη απάντηση ήρθε με ένα εξαιρετικά βίαιο σχόλιο της «Μοντ», εφημερίδας που πάντα εκφράζει τις θέσεις του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών ανεξαρτήτως κυβέρνησης. «Ανίκανο να πάρει την ελάχιστη πολιτική πρωτοβουλία για να επανενεργοποιήσει την ΕΕ» και υπεύθυνο «για την παρακμή των ευρωπαϊκών θεσμών» χαρακτήρισε τον Μπαρόζο σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η γαλλική εφημερίδα.
Αυτό ήταν το λιγότερο, γιατί στη συνέχεια τον αποκάλεσε... «χαμαιλέοντα (!) που ψάχνει μια καλή θέση στο ΝΑΤΟ ή στον ΟΗΕ και γι' αυτό επέλεξε να κολακεύσει τους αγγλοσάξονες εταίρους του, τον Βρετανό πρωθυπουργό και τον Αμερικανό πρόεδρο». Είματε ακόμη στην αρχή. Η σκυτάλη πέρασε στη συνέχεια στους Γάλλους πολιτικούς, με επικεφαλής τον υπουργό Βιομηχανίας Αρνό Μοντεμπούρ, ο οποίος «κατασπάραξε» πολιτικά τον Μπαρόζο, αποκαλώντας τον... «καύσιμο» για το όχημα του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου! «Πιστεύω ότι η άνοδος του Εθνικού Μετώπου συνδέεται κυρίως με τον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ σήμερα ασκεί σοβαρότατες πιέσεις επί δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων» είπε ο Α. Μοντεμπούρ σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό δίκτυο Φρανς Ιντέρ και συνέχισε: «Ο Μπαρόζο είναι το καύσιμο του οχήματος του Εθνικού Μετώπου. Αυτή είναι η αλήθεια...».
Κατηγορούμενος ως ο κύριος υπεύθυνος για την άνοδο του φασισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη μέσω των θέσεων της Κομισιόν, ο Μπαρόζο προσπάθησε να αμυνθεί με τον ίδιο τρόπο: «Οταν πρόκειται για οικονομικές μεταρρυθμίσεις, όταν πρόκειται για άνοιγμα της οικονομίας, όταν πρόκειται για την παγκοσμιοποίηση, μερικοί υπερασπιστές της εθνικής κυριαρχίας της Αριστεράς και της Ακρας Δεξιάς έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις» δήλωσε, ταυτίζοντας την Αριστερά ακόμη και στην πιο ελαφρά εκδοχή της, αυτή των σοσιαλιστών που μάλιστα βρίσκονται στην κυβέρνηση, με τη φασίζουσα Ακροδεξιά. «Θα ήταν καλό, αν μερικοί πολιτικοί καταλάβαιναν ότι δεν θα πάμε πολύ μακριά, αν επιτίθενται εναντίον της Ευρώπης και προσπαθούν να μετατρέψουν την Κομισιόν σε αποδιοπομπαίο τράγο για τα δικά τους προβλήματα» πρόσθεσε. Θέλησε έτσι να εμφανίσει την πολιτική που ασκεί η ΕΕ κατ' απαίτηση της Γερμανίας ως δήθεν αμέτοχης και ανεύθυνης για τα δεινά που υφίστανται οι Ευρωπαίοι, βγάζοντας την ουρά του απέξω ο Μπαρόζο. Φούντωσε από τη διαμάχη αυτή η πολιτική αντιπαράθεση μέσα στη Γαλλία. «Αν ο Μπαρόζο είναι το καύσιμο του Εθνικού Μετώπου, ο Ολάντ είναι ο βενζινοπώλης που το πουλάει» δήλωσε καυστικά ο Ζαν - Λικ Μελανσόν του Μετώπου της Αριστεράς. «Ναι, ο Μπαρόζο είναι καταστροφή για τη χώρα μας και για την ήπειρό μας, αλλά αυτό οφείλεται πάνω απ' όλα στο ότι είναι το σύμβολο ενός ευρωπαϊκού συστήματος που έχει παραφρονήσει και το οποίο το υποστηρίζουν τόσο οι (δεξιοί) της αντιπολίτευσης όσο και οι σοσιαλιστές» δήλωσε και η ηγέτης του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν.
Το θέμα βεβαίως δεν είναι ο ούτως ή άλλως ασήμαντος Πορτογάλος που κατά σύμπτωση «κατσικώθηκε» μεν στην ηγεσία της Κομισιόν δέκα ολόκληρα χρόνια, αλλά παρά την πολύχρονη «βασιλεία» του ουδέποτε κανείς του έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Το ζήτημα είναι αφενός η έναρξη της διαπάλης για τη διαδοχή του και αφετέρου η καταβαράθρωση του κύρους της ΕΕ λόγω της πολιτικής που ακολουθεί αυτά τα χρόνια της κρίσης και της προσπάθειας όλων να φορτώσουν την πολιτική αυτή σε κάποιον πολιτικά «ξοφλημένο» ώστε όλοι οι υπόλοιποι να φανούν «αμέτοχοι» στο έγκλημα.