Άλλα τα τζαμιά στην Κωνσταντινούπολη, άλλα τα τζαμιά στην Αθήνα!

Παράνοια ή απλά ανθελληνισμός;

Τις τελευταίες εβδομάδες, η ελληνική αριστερά στο συνολό της έχει αποκλειστικά δύο ζητήματα με τα οποία ασχολείται. Το ένα είναι η ΕΡΤ. Μέσα στα πλαίσια του αυστηρού κρατισμού της αριστεράς αλλά και του ωφελιμισμού της – καθώς στην ΕΡΤ σιτίζεται ένα σημαντικό της κομμάτι. Το δεύτερο ζήτημα με το οποίο ασχολείται η ελληνική αριστερά είναι η “τουρκική άνοιξη”, τα όσα δηλαδή συμβαίνουν στην πλατεία Ταξίμ.

Με την προσπάθεια δηλαδή μίας συγκεκριμένης μερίδας των Τούρκων, να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση Ερντογάν ή να την χαρακτηρίσουν ως “ολοκληρωτική”. Η ουσία της αντίθεσης βρίσκεται στο γεγονός ότι...

τα συγκεκριμένα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας αντιστέκονται στην “θρησκευτικοποίηση” της δημόσιας ζωής στην Τουρκία, δηλαδή επί της ουσίας στον εξισλαμισμό της Τουρκίας, σε αντίθεση με την κοσμική ιδεολογία των κεμαλιστών και των αριστερών – κομμουνιστών.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες αιτίες πίσω από αυτές τις κινητοποιήσεις, όπως η αντίσταση της “αστικής” Τουρκίας στην ανάδυση μίας νέας αστικής – ισλαμιστικής τάξης. Αλλά δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε ιδιαίτερα. Η ελληνική αριστερά έχει πάρει αναφανδόν θέση υπέρ της “εξέγερσης” των τούρκων κεμαλιστών και αριστερών (καθώς και των τούρκων εθνικιστών).
Για τι όμως “παλεύουν” οι Τούρκοι εξεγερμένοι; Για να μην χτιστεί ένα τζαμί (τέμενος) στην συγκεκριμένη πλατεία.

Γιατί γι' αυτούς αυτή συμβολίζει τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Δεν είναι το “εμπορικό κέντρο” που θέλει να χτίσει ο Ερντογάν που τους πειράζει – όπως θα πείραζε τους εδώ αριστερούς. Αυτό που τους “εκνευρίζει” είναι το ότι θέλει να χτίσει το τζαμί.
Και αυτό υποστηρίζουν οι Έλληνες αριστεροί. Οι οποίοι Έλληνες “αριστεροί” την ίδια στιγμή θέλουν να βάλουν στο ... απόσπασμα όποιον αντιτίθεται στο να χτιστεί τέμενος στην Αθήνα.
Την “λογική” την οποία υιοθετούν οι “aristeroi” μπορεί να το καταλάβει διαβάζοντας το τι γράφει σχετικά ο “μέντοράς” της αριστεράς Noam Chomsky.

Ο Noam Chomsky είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος γλωσσολόγος και δια βίου επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ. Θεωρείται ο σημαντικότερος Αμερικανός φιλόσοφος εν ζωή, με εκατομμύρια μαθητές ανά τον κόσμο. Ας δούμε λοιπόν τι γράφει:
«Τα γεγονότα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης αντικατοπτρίζουν τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση, τη βία και τα μακροπρόθεσμα σχέδια για την αλλοίωση της κοινωνίας στο όνομα των επιχειρηματικών δομών και της μισαλλοδοξίας.
Πρόκειται για ένα μέρος μεγαλύτερου ξεσηκωμού των λαών ενάντια στον ανεξέλεγκτο νέο φιλελευθερισμό. Ένα σύστημα που βάλλει τον παγκόσμιο πληθυσμό και προωθείται μεταλλάσσοντας συνεχώς προσωπείο και συμμαχίες ανάλογα με τον τόπο δράσης. Συμβαίνει όμως παντού!

Η Αραβική Άνοιξη αντέδρασε στα οικονομικά προγράμματα που επέβαλλαν οι ξένες δυνάμεις (ανατρέποντας τους δικτάτορες που στήριζαν αυτά τα προγράμματα). Σήμερα, είναι άγνωστο το πού βαδίζει αυτή  η ‘Άνοιξη...  Ο πληθυσμός ξεσηκώθηκε. Θέλοντας να προστατεύσει τον τελευταίο εναπομείναντα ελεύθερο χώρο στην Κωνσταντινούπολη από το κτίσιμο ενός εμπορικού κέντρου και ενός τεμένους. Μίας πολεοδομικής παρέμβασης που θα αλλοίωνε αμετάκλητα τον τρόπο ζωής της γειτονιάς και τον παραδοσιακό χαρακτήρα της πόλης...

Η αντίδραση του κόσμου στην Τουρκία σηματοδοτεί μια ευκαιρία που επιβάλλεται να στηρίξουμε. Να νοιώσουμε θαυμασμό για όλους αυτούς που στην πρώτη γραμμή δίνοντας μια πολύ σημαντική μάχη. Ταξίμ παντού, αντίσταση παντού ! »
Και αυτά τα επιχειρήματα αναπαράγονται παντού από τους αριστερούς. Γιατί επιλέγουν να επικεντρωθούν στο κομμάτι του εμπορικού κέντρου. Εάν όμως κανείς τους έλεγε ότι όταν δημιουργηθεί στην Αθήνα τέμενος, θα “αλλοιωθεί αμετάκλητα ο τρόπος ζωής της γειτονιάς και ο παραδοσιακός χαρακτήρας της πόλης” θα τον αποκαλούσαν τουλάχιστον φασίστα και αντι-προοδευτικό. Η διαστροφή της λογικής είναι “ειδικότητα” της αριστεράς που παρουσιάζεται ως υπερασπιστής της στην πραγματικότητα.

Ας δούμε όμως λίγο πιο κάτω. Όπως έγραφε σε διεθνή μέσα ο κ., Μιχάλης Μουσσού , Κοινοτικός Σύμβουλος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων και Πρόεδρος του Πολιτιστικού και Εξωρραϊστικού Συλλόγου "Ο Λυκαβηττός", συναντήθηκε με κάποιους Τούρκους διαδηλωτές στην Ν. Υόρκη. Και τους ζήτησε την αποψή τους για  τη δημιουργία δεκατεσσάρων τζαμιών στην Αθήνα, κάτι το οποίο πρότεινε ο Δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης πριν από λίγο καιρό. Η ομόφωνη απάντηση ήταν και καταλυτική:«Εμείς που είμαστε Μουσουλμάνοι σας δηλώνουμε ότι μια τέτοια υπερβολή δεν αποτελεί παρά προσπάθεια εξάπλωσης του Ριζοσπαστικού Ισλαμιστικού κινήματος». Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Γιατί όμως οι αριστεροί να είναι κατά του ισλαμισμού στην Τουρκία και στις υπόλοιπες χώρες της “Αραβικής Άνοιξης”, αλλά να είναι υπέρ του σε περιπτώσεις όπως αυτή της Ελλάδας; Πώς μπορεί να υπάρχει τέτοια αντιθεση;
Τα πράγματα είναι απλά. Η βασική ιδέα της αριστεράς βρίσκεται στο ότι για να επικρατήσει, πρέπει να “γκρεμίσει” όλες τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών. Το δοκιμάσανε επανειλημμένα. Και αυτή την εποχή ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουν είναι μέσω του τεράστιου όγκου μη-ευρωπαίων που εισβάλλουν στην Ευρώπη.

Έτσι οι φανατικοί μουσουλμάνοι στο Πακιστάν είναι κακοί. Ενώ οι φανατικοί μουσουλμάνοι στην Ελλάδα είναι καλοί. Τόσο απλά. Είναι καλοί, γιατί βρίσκονται απέναντι από τις ευρωπαϊκές παραδόσεις επειδή η δράση τους είναι διαλυτική όσον αφορά τις κοινωνίες στις οποίες μεταφέρθηκαν.
Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες στην Ευρώπη δεν θα δεχθούν τελικά την “κηδεμονία” της αριστεράς, είναι κάτι που δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα.

Γιατί την αριστερά δεν την αφορά το τι θα γίνει μετά. Επιδιώκει μόνον την καταστροφή, την κατάρρευση των παραδοσιακών κοινωνιών της Ευρώπης. Για τον ίδιο λόγο είναι και κατά της Εκκλησίας και υπέρ του διαχωρισμού της από το κράτος, την ίδια στιγμή που ζητά να πληρώνονται οι μουσουλμάνοι κληρικοί από το ελληνικό κράτος, γι' αυτό είναι κατά του στρατού την ίδια στιγμή που οι σοβιετικές δαπάνες για τον στρατό ήταν ισάξιες του υπόλοιπου κόσμου. Οι παραδόσεις, οι δεσμοί των κοινωνιών είναι ο κύριος εχθρός τους για την επιβολή του “σοσιαλιστικού” κόσμου που ονειρεύονται.
Και αν η κοινή λογική δεν βολεύει τον σκοπό τους, τότε η χαμένη θα είναι σίγουρα η κοινή λογική.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr