Νιγηριανοί θέλουν να “ξεκινήσουν πόλεμο στο Λονδίνο” για το... Αφγανιστάν!

 «Θέλουμε να ξεκινήσουμε πόλεμο στο Λονδίνο απόψε». Αυτά ήταν τα λόγια που απηύθυναν σε μία 48χρονη που προσπάθησε να παρέμβει, οι δράστες της δολοφονίας του βρεταννού στρατιωτικού στο Λονδίνο προχθές το βράδυ. Ήταν Αφρικανοί, Νιγηριανοί σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι οποίοι αποφάσισαν να “δράσουν”  ως αντεκδίκηση για τις δραστηριότητες του βρεταννικού στρατού στο Αφγανιστάν...

Όπως η ίδια αφηγείται σε αγγλικά media: “Τον ρώτησα αν το έκανε εκείνος και μου απάντησε "ναι" και μετά τον ρώτησα "γιατί" και απάντησε "γιατί έχει σκοτώσει Μουσουλμάνους σε μουσουλμανικές χώρες". Είπε ότι ήταν Βρετανός στρατιώτης και συνέχισε "τον σκότωσα γιατί σκότωσε Μουσουλμάνους και έχω βαρεθεί να σκοτώνουν Μουσουλμάνους στο Αφγανιστάν, δεν έχουν καμία δουλειά εκεί".

Το Αφρικανικό Ισλάμ ως ο νέος καθοριστικός παράγοντας

Εδώ και πολύ καιρό οι επιχειρήσεις των Αμερικανών – και των συμμάχων τους – στην Μέση Ανατολή έχουν βαλτώσει. Ο Αμερικάνικος στρατός συνεχίζει να είναι “καθηλωμένος” σε Ιράκ και Αφγανιστάν, με την δεύτερη μάλιστα περίπτωση να εκτυλίσσεται σε ένα νέο Βιετνάμ, καθώς παρ’ όλες τις προσπάθειες των Αμερικανών να έλθουν σε κάποιου είδους “διαπραγμάτευση” με τους Ταλιμπάν, αυτοί καταλαβαίνουν ότι περιμένοντας απλά η χώρα κάποια στιγμή θα επιστρέψει στα χέρια τους, λόγω και της τρομακτικής διαφθοράς που χαρακτηρίζει τους τοπικούς συμμάχους των αμερικανών.

Ταυτόχρονα όμως αυτή η εμπλοκή των Αμερικανών στην περιοχή – μαζί με τον παράγοντα των συμμαχικών προς τις ΗΠΑ ισλαμικών κρατών της περιοχής που παίζουν το δικό τους παιχνίδι – έχει ως αποτέλεσμα το να είναι δύσκολα τα πράγματα και για τους εκεί εξτρεμιστές ισλαμιστές.
Πρίν από δέκα περίπου χρόνια, το σχέδιο των ισλαμιστών, όπως το περιέγραφαν όλα σχεδόν τα think tanks που ασχολούνταν με το ζήτημα της τρομοκρατίας ήταν το να δημιουργήσουν “πυρήνες” μέσα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, τόσο από μετανάστες αραβικής καταγωγής, όσο και από ιθαγενείς Ευρωπαίους.

Από τότε όμως κύλισε αρκετός χρόνος. Και είναι σαφές ότι η τακτική των ακραίων ισλαμιστών έχει αλλάξει. Το βάρος των ισλαμιστικών ομάδων έπεσε στην Μαύρη Ήπειρο και στον ελεγχό της. Καθόλου τυχαίο. Μέσα στα επόμενα 50-100 χρόνια, ο πληθυσμός της, παρ’ όλους τους αρνητικούς παράγοντες θα τετραπλασιαστεί. Μιλάμε για μία δημογραφική βόμβα που αν βρίσκεται στα χέρια του Ισλάμ θα μπορεί να αλλάξει κατά πολύ τις ισορροπίες. Για να μην αναφερθούμε φυσικά και στα οικονομικά κέρδη λόγω και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών. Πέραν αυτού όμως, λόγω της αθρόας και ανεξέλεγκτης φυσικά λαθρομετανάστες αποτελεί και ένα επιχειρησιακό κομβικό σημείο, καθώς μπορεί να προμηθεύει με “μάρτυρες” το ισλαμιστικό κίνημα.

Και όπως αποδεικνύουν γεγονότα σαν το προχθεσινό στο Λονδίνο αυτό ήδη γίνεται. Το γεγονός ότι δύο Νιγηριανοί προέβησαν σε ένα τέτοιο φρικιαστικό έγκλημα αποδεικνύει ότι οι δεσμοί που δημιουργεί το Ισλάμ, είναι αν όχι ισχυρότεροι τουλάχιστον ισάξιοι των εθνικών.
Η δε ύπαρξη μίας κοινότητας – εντός των ευρωπαϊκών χωρών και μεγαλουπόλεων – που ενώ είναι διεσπαρμένη δένεται με τόσο ισχυρούς δεσμούς τόσο στο εσωτερικό της, όσο και με το υπόλοιπο “Έθνος του Ισλάμ” δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για περιστατικά κατά πολύ σοβαρότερα και πιο αιματηρά από αυτό του Λονδίνου.

Αποδεικνύει όμως και την αποτυχία όχι μόνον του πολυπολιτισμού αλλά και του πολυφυλετικού – μονοπολιτισμικού μοντέλου. Μπορεί η αποτυχία του πολυπολιτισμού να έχει γίνει παραδεκτή από σχεδόν όλους – πέραν των κλασσικών φορέων της αριστερής ιδεοληψίας – όμως οι ευρωπαϊκές ελίτ προσανατολίσθηκαν προς μία προσπάθεια ενός πολυφυλετικού και μονοπολιτισμικού μοντέλου. Μιλάμε για την περίφημη “ενσωμάτωση” των μεταναστών. Οι οποίοι σύμφωνα με αυτό το πρότυπο σχεδόν άμεσα θα ξεχάσουν ποίοι είναι και από πού έρχονται και θα μετατραπούν σε Ευρωπαίους. Και αυτό όμως αποδεικνύεται ότι αποτυγχάνει. Οι δεσμοί που δημιουργούν την “ισλαμική ταυτότητα” είναι προφανώς πιο “ισχυροί” από αυτούς που δύναται να σφυρηλατήσει μία κοινωνία δομημένη γύρω από τον καταναλωτισμό. Και δεν αναφερόμαστε μόνον στο περιστατικό του Λονδίνου, αλλά και σε όσα συμβαίνουν την τελευταία εβδομάδα στην Σουηδία.

Καίγονται τα προάστια της Στοκχόλμης κάθε βράδυ

Ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής μετανάστες, μαζεύονται μόλις νυχτώσει τα τελευταία βράδια στo προάστιο της Στοκχόλμης Husby. Και επιδίδονται σε εμπρησμούς και συγκρούσεις με την αστυνομία, σε μία μικρογραφία των όσων είχαν συμβεί πριν από χρόνια στο Παρίσι. H "ανεκτική" Σουηδική κοινωνία, αδυνατεί να καταλάβει πώς μπορούν αυτοί στους οποίους έχει δώσει τόσα (το husby που είναι η αραβική γειτονιά της Στοκχόλμης κυριολεκτικά πλημμυρίζει από κρατικές δομές υποστήριξης των μεταναστών, όπως κέντρα νεότητας, ιατρικές εγκαταστάσεις, παιδικοί σταθμοί και πολλά άλλα) στρέφονται με αυτό τον τρόπο εναντίον της.

Και όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει καθώς εκατοντάδες νεαροί κάθε βράδυ βγαίνουν στους δρόμους καίγοντας αυτοκίνητα και κτήρια.
Η αστυνομία προχωρά σε συλλήψεις αντί όμως η κατάσταση να περιοριστεί, τα επεισόδια που ξεκίνησαν από το husby επεκτείνονται και σε άλλα προάστια Σουηδικών πόλεων, όπου υπάρχει παρουσία μουσουλμάνων μεταναστών.
Αφορμή για τα όσα λαμβάνουν χώρα ήταν ένα επεισόδιο κατά το οποίο ένας 69χρονος - μάλλον αραβικής καταγωγής- έπεσε νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικών, τους οποίους οι μετανάστες κατηγορούν για "ρατσισμό". Η αλήθεια είναι ότι οι "ετοιμοπόλεμοι" μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς καθόλου ... ευχαριστημένοι δεν είναι από αυτά που τους προσφέρει το Σουηδικό κράτος.

Η έννοια της ταυτότητας λοιπόν αποτελεί μία πραγματικότητα. Οι μουσουλμάνοι μετανάστες, αφρικανοί ή άραβες, προσδιορίζονται με βάση το Ισλάμ ως μια “ετερότητα” έναντι της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Είτε μιλάμε για δολοφόνους όπως στο Λονδίνο, είτε για μάζες νέων μουσουλμάνων όπως στο Παρίσι και στην Στοκχόλμη το μόνο σίγουρο είναι ότι τα επόμενα χρόνια στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις σίγουρα θα χαρακτηριστούν από τις συγκρούσεις μεταξύ ιθαγενών Ευρωπαίων και μουσουλμάνων μεταναστών.

Αλλού θα υπάρχει τρομοκρατία με την κλασσική της έννοια και αλλού θα υπάρχουν μαζικές “διεκδικήσεις”. Η διαφοροποίηση όμως αυτή, τελικά πολύ λίγη σημασία έχει. Ο σκοπός είναι κοινός.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εάν οι Ευρωπαίοι θα δημιουργήσουν τις δικές τους αντίστοιχες “αξίες” οι οποίες θα τους επιτρέψουν να αντιστρέψουν αυτή την πορεία. Το ερώτημα είναι το πώς μπορεί να προκύψει αυτό.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr