Σε κοινωνικό χάος οδηγεί την ήπειρο η Ευρωζώνη

Γιώργος ΔελαστίκΣοκ και δέος έχει προκαλέσει όχι μόνο στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ η πραγματική ληστεία των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Η απότομη συνειδητοποίηση από τους Ευρωπαίους πολίτες ότι κατ' εντολήν της Γερμανίας οι κυβερνήσεις τους ανά πάσα στιγμή θα κατάσχουν όποιο τμήμα των καταθέσεών τους επιθυμούν έχει προκαλέσει εντονότατα αισθήματα ανησυχίας που αγγίζουν τα όρια του πανικού σε πολλές περιπτώσεις, αλλά και σφοδρότατα συναισθήματα εναντίον της Γερμανίας, της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
«Τα αντιγερμανικά συναισθήματα έχουν πάρει φωτιά στη νότια Ευρώπη» ήταν την Κυριακή π.χ. ο χαρακτηριστικός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ». Εύγλωττοι και οι υπότιτλοι - πάντα στην πρώτη σελίδα:...
«Αγκυλωτοί σταυροί και μουστάκια του Χίτλερ ανθούν στους δρόμους της Αθήνας και της Λευκωσίας. Το Βερολίνο ανησυχεί γι' αυτά. Υπό κατηγορία η απούσα διακυβέρνηση της ΕΕ και η εξαφάνιση της Γαλλίας». Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup, δεν δίστασε να διακηρύξει επισήμως προς όλους τους Ευρωπαίους ότι η αρπαγή των καταθέσεων είναι η νέα πολιτική της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ασχέτως αν στη συνέχεια επιχείρησε να μετριάσει τη θύελλα αντιδράσεων «διορθώνοντας» δήθεν την αρχική του δήλωση - μια «διόρθωση» άλλωστε που κανένας δεν πήρε στα σοβαρά.
Ο Ολλανδός ήταν όντως σαφέστατος: «Την κρίση θα την πληρώνουν μέτοχοι και καταθέτες» δήλωσε χωρίς περιστροφές, τονίζοντας ότι η ληστεία των καταθέσεων θα εφαρμοστεί σε όλες τις χώρες που θα αντιμετωπίζουν κρίση και θα έχουν μεγάλο τραπεζικό τομέα. «Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε για την Κύπρο αντιπροσωπεύει ένα νέο μοντέλο λύσης τραπεζικών προβλημάτων στην Ευρωζώνη» διακήρυξε. Ο φόβος για το ότι επίκειται γενική επιδρομή των κυβερνήσεων για αρπαγή των καταθέσεων εξαπλώθηκε ακαριαία σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, της Γερμανίας συμπεριλαμβανoμένης.
«Είναι ακόμη σίγουρα τα χρήματά μας;» αναρωτιόταν ο τίτλος μεγάλης ανάλυσης στο κυριακάτικο φύλλο της σοβαρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία προσπαθούσε να καθησυχάσει τους αναγνώστες της. «Οι Γερμανοί ανησυχούν για τις αποταμιεύσεις τους λόγω της Κύπρου» ομολογούσε στον υπότιτλο και υπογράμμιζε ότι το 49% των Γερμανών διακατεχόταν από αίσθημα ανασφάλειας για τις καταθέσεις του, όπως έδειξε δημοσκόπηση για το τηλεοπτικό γερμανικό δίκτυο ZDF με το 64% των ερωτηθέντων Γερμανών να δηλώνει ότι πιστεύει πως η κρίση του ευρώ θα οξυνθεί. Είναι φανερό ότι ελάχιστους Ευρωπαίους πολίτες καθησυχάζουν οι διαβεβαιώσεις των αξιωματούχων της Ευρωζώνης ή της Γερμανίας ότι η Κύπρος είναι «μοναδική» περίπτωση.
Τι «μοναδική»; «Μοναδική» δεν αποκαλούσαν και την περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας κ.λπ.; Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε πανηγυρίζουν που επέβαλαν τους όρους τους στην Κύπρο, δεν δείχνουν όμως να συναισθάνονται ότι αυτή η πολιτική που ακολουθούν ναι μεν βοηθά την ευημερία της Γερμανίας, αλλά ταυτόχρονα υπονομεύει την αξιοπιστία του ευρώ και της ΕΕ στις συνειδήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών.
Εξέφρασε τα αισθήματα αυτά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας: «Η απόφαση της ΕΕ (σ.σ. για την Κύπρο) δεν είναι ανεκτή» υπογράμμισε «γιατί είναι επιλεκτική. Θα πρέπει η ΕΕ να μην επιλέγει τα θύματά της όπως εκείνη νομίζει ότι πρέπει να επιλέγει, γιατί δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ των ονείρων των ευρωπαϊκών λαών ότι μπορεί η ΕΕ να είναι μια στέγη για όλους τους αδύναμους».
Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι πια έχουν την ψευδαίσθηση ότι η ΕΕ είναι «στέγη για όλους τους αδύναμους». Αντιθέτως, πολύ πιο διεισδυτική είναι η κριτική που ασκεί με άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» ο Γιάκομπ Αουγκστάιν ο οποίος τονίζει μεταξύ άλλων αναφερόμενος στην απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο: «Το δράμα της περασμένης εβδομάδας ταιριάζει απόλυτα με την εικόνα της Ευρώπης.
Ανεύθυνοι τραπεζίτες χάνουν τα χρήματα πλουσίων που κάνουν ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και στη συνέχεια οι πολιτικοί βοηθούν και τους δύο να διασωθούν εις βάρος των απλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν ούτε τους πόρους ούτε την επιρροή να διαφυλάξουν τους εαυτούς τους. Και όλα αυτά γίνονται υπό τη γερμανική κυριαρχία. Οπως έγινε δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία τους, οι Γερμανοί έρχονται σε όλο και πιο βαθιά σύγκρουση με τους γείτονές τους, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος και έχοντας έναν μοναδικό στόχο: τη γερμανική πολιτική κυριαρχία στην ήπειρο». Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Το Τέταρτο Ράιχ οικοδομεί η Γερμανία πάνω στο ευρώ και την ΕΕ, καμιά «στέγη για όλους τους αδύναμους»...