Το δις εξαμαρτείν...

Αναρωτιέμαι καμιά φορά πόσο πατριώτες γίναμε από το 2010 περίπου μέχρι και σήμερα. Πόσοι από μας ψάξαμε και αναμοχλεύσαμε το εθνικό μας αίσθημα. Θυμηθήκαμε, ενημερωθήκαμε, αμφισβητήσαμε, ξυπνήσαμε… Το σίγουρο είναι ότι βγήκαμε από έναν λήθαργο και έναν λάθος τρόπο ζωής που υιοθετήσαμε και προβάλαμε για λάθος λόγους. Έτσι λοιπόν, αυτή η κρίση είχε και τα καλά της… Ωστόσο για ποιο λόγο δεν ξεσηκωθήκαμε νωρίτερα; Και δεν αναφέρομαι σε δεκαετίες πίσω αλλά στην αρχή του πλασματικού μας χρέους. Ξεσηκωθήκαμε όταν άρχισαν κινήσεις της τότε καθημερινότητας μας να μετατρέπονται σε πολυτέλειες, όταν άρχισε το πορτοφόλι μας να συναγωνίζεται την «αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» μας, όταν «τα λεφτά», μάλλον ΔΕΝ «υπάρχουν».

Δεν άνοιξε ρουθούνι με τη χρόνια εκμετάλλευση μας από πολιτικά ανδρείκελα. Δεν κάναμε κανέναν σπουδαίο σαματά με την ονομασία Μακεδονία των Σκοπίων. Δεν διαδηλώναμε νυχθημερόν για τα Ίμια, αντιθέτως όσο τρώγαμε καλά, δεν ίδρωνε ιδιαίτερα το αυτάκι μας και για να μην παρεξηγηθώ αναφέρομαι πάντα στην πλειοψηφία του λαού μας.

Η φτώχεια και η εξαθλίωση λοιπόν μας έκανε όλους μία γροθιά.. Η έλλειψη χρημάτων ήταν ο λόγος που καθίσαμε σπίτι μας, κλείσαμε τις τηλεοράσεις και ψάχναμε την αιτία των μαύρων ημερών που μας ξημέρωσαν. Δεν γκρινιάζω, ουδέν κακόν αμιγές καλού λένε. Αφού καταφέραμε να κάνουμε το πρώτο βήμα αξιοποίησης της φαιάς ουσίας μας, χαλάλι και η επιλεκτικότατη αντίδραση μας στο σύστημα.  

Αν θέλουμε να δούμε ουσιαστικά τα πράγματα όμως, όλοι εμείς που βρίζουμε το τραπεζικό σύστημα και τον έλεγχο του κόσμου από την ελίτ, για την ίδια αγάπη με αυτούς κάναμε τον τσαμπουκά μας. ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ (στην περίπτωση μας την ανάγκη του). Άρα ποια είναι η διαφορά μας με τους κατάπτυστους; Δεν ξεσηκωθήκαμε, δεν θυμώσαμε ποτέ ούτε για τις προδοσίες των πολιτικάντηδων, ούτε για τις γνωστές κλεψιές τους, ούτε για κανένα έγκλημα που έχουν διαπράξει σε βάθος χρόνου εναντίον μας μεμονωμένα αλλα και σε ένα εθνικό επίπεδο ευρύτερα.

Και να ρωτήσω και κάτι τελευταίο, αν μας κάνανε γνωστό ότι μας έκλεβαν, ότι ξεπούλησαν τα νησιά μας, τα λιμάνια μας, την πατρίδα μας γενικά αλλά ταυτόχρονα όχι μόνο κρατούσαμε όλοι τις δουλειές μας αλλά μας έκαναν και αύξηση 50% του αρχικού μισθού μας-ειλικρινά -  ποια θα ήταν η αντίδραση μας; Επαναλαμβάνω αναφέρομαι στην πλειοψηφία. Κάτι μου λέει ότι ο πατριωτισμός μας ακόμα θα κοιμόταν.

Το ορμητήριο αυτού του άρθρου λοιπόν, δεν είναι καθόλου η γκρίνια. Ανησυχώ για το αύριο. Ανησυχώ για την πορεία της δίψας μας για γνώση. Μακάρι η αφύπνιση μας, ακόμα και αν προκλήθηκε για λάθος λόγους, να είναι ουσιαστική και να μην εκπνεύσει στην πρώτη βελτίωση των οικονομικών μας. Να γίνουμε μία βάση, ένα στήριγμα για την επόμενη γενιά από μας. Να σκαλίζουμε κάθε μέρα το μυαλουδάκι μας και να μην το μπουκώσουμε ποτέ ξανά με μπούρδες…

Ας μην αφήσουμε να επαληθευτεί το άσμα "για τα λεφτά τα κάνεις όλα"..δεν τιμά καθόλου την καταγωγή μας..

Άλλωστε «το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού…»

 

το άρθρο δημοσιεύεται επίσης και στο www.awakengr.com

wakeupandshout.blogspot.gr