1821:Η Ορθοδοξία ανασταίνει το γένος!

Όταν στὶς 29 Μαΐου 1453 ἀντήχησε στὶς ἐπάλξεις ἡ τραγικὴ κραυγὴ «ἑάλω ἡ Πόλις!», κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ ὑποψιαστεῖ τὸ βαθὺ μυστήριο, τὴν κατεξοχὴν δημιουργικὴ διεργασία ποὺ ἀπὸ τὴν ἴδια ἐκείνη μέρα ἄρχισε νὰ τελεσιουργεῖται γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων. Κανεὶς δὲν κατανοοῦσε τὴ μεγάλη ἀλλαγὴ ποὺ ἄρχισε νὰ συντελεῖται στὰ βάθη τῶν ψυχῶν. Ἡ ἐπίγεια πρωτεύουσα τοῦ Γένους εἶχε κυριευθεῖ, ὅμως «οὐχ ἑάλω ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων» (Νικηφόρος Βρεττάκος).

Ναί! Ἡ ψυχὴ δὲν εἶχε πέσει. Ἡ ψυχὴ ἔμεινε ὄρθια, ἀδούλωτη, ἀπροσκύνητη, βασιλεύουσα! Ἀλλὰ ἦταν ἀκόμη νωρίς, καὶ δικαιολογημένα κανεὶς δὲν...
μποροῦσε νὰ διαισθανθεῖ τὴν ὥρα ἐκείνη ὅτι τώρα αὐτὴ ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ τῶν ἀδούλωτων σκλάβων χαλυβδωνόταν ἀκόμη περισσότερο μὲ τὸ ἰσχυρότερο τεῖχος ποὺ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει στὸν κόσμο, τὴν πατροπαράδοτη Ὀρθόδοξη πίστη. Καὶ οὔτε ἦταν εὔκολο νὰ ἐννοήσει κάποιος ὅτι ἀπὸ κείνη τὴ μέρα ἄρχιζε μιὰ πιὸ στενὴ ἀκόμη πορεία γιὰ τοὺς δύο αὐτοὺς κόσμους, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Τώρα ποὺ ἡ ἐπίγεια πατρίδα εἶχε καταλυθεῖ, ἡ νέα πορεία θὰ γινόταν ἀσύλληπτο θαῦμα: ἕνωση τῶν δύο τιτάνιων μεγεθῶν σὲ ἕνα.

Αἰῶνες πορεύτηκαν ἑνωμένοι. Τώρα ἡ ἑνότητα θὰ ἦταν πλήρης.Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλληνισμός! Σὲ λίγες μέρες στὴν ἱερὴ μνήμη – ἄκαυτη βάτο – τοῦ Γένους θὰ ζωντανέψουν γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὰ μεγάλα γεγονότα τῆς κοινῆς τους πορείας: Στὶς 24 ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ἑπόμενη ἡ ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἀναστάσεως· 25 Μαρτίου. Καὶ ἡ μνήμη ἀνασταίνει τὴν κοινὴ πορεία: τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος· τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους.

Κι ἦταν πορεία σταυρικὴ ὁ κοινός τους δρόμος. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀκόμη· ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Μέγας ἀνάμεσα στοὺς μεγάλους Κωνσταντῖνος θεμελίωσε τὴ Βασιλεύουσα Πόλη, τὴν τιμημένη μὲ τὸ ἱερό του ὄνομα: Κωνσταντινούπολη!

Ἡ Πόλη στάθηκε προπύργιο τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ γιὰ χίλια τόσα χρόνια. Πάνω της ξέσπασαν θύελλες τρομακτικὲς οἱ μανιώδεις ἐπιθέσεις τόσων καὶ τόσων ἐχθρῶν. Ἀλλὰ ἐκείνη ἄντεχε ἀποδίδοντας πάντοτε «τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια».

Παράλληλα ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη πέρασε στὴ διάρκεια αὐτῶν τῶν αἰώνων ἀπὸ τὶς συμπληγάδες πλήθους αἱρέσεων. Ὁ ἀγώνας τιτάνιος: νὰ διαφυλαχθεῖ κρυστάλλινη καὶ ἀνόθευτη ἡ ἀλήθεια, ποὺ διδάχθηκε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, παραλήφθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, παραδόθηκε στοὺς Πατέρες καὶ διαφυλάχθηκε ἀκέραιη μὲ τοὺς δικούς τους ἀσυμβίβαστους ἀγῶνες.

Κι ὅταν ἡ Ὀρθοδοξία, συμπάσχοντας μὲ τὴν Βασιλεύουσα Πόλη, κινδύνευσε νὰ νοθευτεῖ, ὁ Θεὸς ἄφησε τὰ πέτρινα τείχη νὰ πέσουν καὶ τὴν ἔβαλε μέσα στὰ τείχη τῶν ἀδούλωτων ψυχῶν· νὰ διαφυλαχθεῖ καὶ νὰ τὰ χαλυβδώσει.

Τέσσερις αἰῶνες κράτησε αὐτὴ ἡ διεργασία. Ἡ Πίστη στερέωνε τὶς ψυχές, καὶ τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων πότιζε καὶ δυνάμωνε τὸ δένδρο τῆς Πίστεως. Στὸ τέλος τῆς μυστικῆς διεργασίας τὸ θαῦμα εἶχε συντελεστεῖ.

Ὁ ἱστορικὸς Ζαμπέλιος τὸ περιγράφει ἐκφραστικότατα: «Οἱ ἀλλοεθνεῖς, ἵνα μᾶς ἀναγνωρίσωσιν, ἠρώτων μέχρι τῆς χθὲς ποῦ εἶναι ἡ πατρίς μας· καὶ ἡμεῖς, κοσμικῶς ἀπάτριδες, εἰς μόνην ἀπάντησιν ἐστρέφομεν τὸ βλέμμα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν. Οὗτοι μὲν μᾶς ἔλεγον ὅτι ἄλλο Ἐκκλησία καὶ ἄλλο Πατρίς. Ἡμεῖς δὲ οὐδὲ ἠξεύρομεν, οὐδὲ ἠδυνάμεθα νὰ τὰ διακρίνωμεν. Ἡ μία μετὰ τῆς ἄλλης ἦσαν ἀδιασπάστως ἐντὸς τῆς ἡμετέρας καρδίας συνηρμοσμέναι».

Ἡ Πίστη εἶχε περάσει πιὰ μέσα σὲ κάθε κύτταρο τοῦ Γένους, καὶ τότε ἔφερε καὶ τὴν ἀνάστασή του. Κι ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ μεγάλου θεόσταλτου ἀρχηγοῦ ἡ ἀλήθεια βεβαιώθηκε: «Ὅταν ἐπιάσαμε τ᾿ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».

Σήμερα, κοντὰ δύο αἰῶνες ἀπὸ τὴ μεγάλη ἀνάσταση τοῦ ᾿21, ὁ τόπος δείχνει νὰ ἀπειλεῖται καὶ πάλι μὲ ἅλωση ἀπὸ ἄλλους, θαρρεῖς ἀόρατους, ἐχθρούς. Ἀδίστακτοι, ὕπουλοι, ραδιοῦργοι σφίγγουν ἀσφυκτικὰ τὴ θηλειὰ γύρω ἀπὸ τὸ λαιμὸ τοῦ ἀδούλωτου λαοῦ. Καί, πράγμα τραγικό· οἱ προδοτικὲς φωνὲς ἔχουν πληθύνει ἀπελπιστικά. Καὶ οἱ ἀπ᾿ ἔξω καὶ οἱ μέσα σχεδιάζουν διπλὴ ὑποδούλωση: τοῦ τόπου καὶ τῆς ψυχῆς του. Τοῦ τόπου μὲ ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς του κυριαρχίας.

Τῆς ψυχῆς του μὲ τὴν ὑποταγή της στὸ ἑωσφορικὸ εἴδωλο τοῦ πανθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ. Κι οἱ ἐχθροί, συνασπισμένοι καὶ δολεροί, θαρροῦν πὼς εἶναι κοντὰ στὸ σκοπό τους...Μὰ τώρα εἶναι γι᾿ αὐτοὺς πολὺ ἀργά.

Ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἐδῶ καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια στὸ ἴδιο της τὸ γονιδίωμα τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Στὰ 400 χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἔγινε ἕνα μὲ τὴν πίστη καὶ πιά, μένοντας ἑνωμένη μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι ἀνίκητη, ἀκόμα καὶ σὲ τούτους τοὺς καιροὺς τῆς μεγάλης ἀποστασίας. Κι οὔτε οἱ ἐχθροὶ τὴν φοβίζουν πιὰ οὔτε οἱ προδοτικὲς φω νὲς τὴ λυγίζουν.

Ἀκροζυγιάζεται τώρα στὴν πρόκληση τῆς ἀποστασίας καὶ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ μεγάλο, τὸ τελικό της ἅλμα: νὰ γίνει τὸ προζύμι τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς! νὰ μεταδώσει τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη τῆς γῆς καὶ νὰ γίνει βασιλεύουσα τῆς ψυχῆς τοῦ κόσμου!

ΠΗΓΗ: «Ο ΣΩΤΗΡ»,15/03/2013

hellas-orthodoxy.blogspot.gr