Κόμμα νάναι κι ό,τι νάναι; Ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Τι έχουμε να χάσουμε;

Γράφει ο Νίκος Γεωργαντζάς*
Ζούμε σε μια κοινωνία υψηλής τεχνολογίας. Η ηλεκτρονική υπερ-εθνική μας οδός έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται.

Δεν μπορώ καν να φύγω από το σπίτι μου, χωρίς να μεταφέρω τουλάχιστον τρεις ηλεκτρονικές συσκευές μαζί μου. Αλλά γιατί πρέπει να εξακολουθώ να ζω μέσα σε και γύρω από μία πολιτικά πρωτόγονη κοινωνία;

Σχεδόν κάθε φορά που συζητώ με κάποια ή κάποιον υποστηρικτή της προσπαθείας του Αρτέμη Σώρρα και της E.N.D. να... απελευθερώσουμε τον ελληνικό μας κόσμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, σαν την Λερναία Ύδρα αναδύεται η ιδία εφιαλτική ερώτησι: «Γιατί δεν μπορείτε να δημιουργήσετε ένα κόμμα;»!

Εκείνο που ίσως δεν έχει γίνει κατανοητό είναι το πόσο μεγάλη προδοσία, έναντι του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, η εφιαλτική τούτη ερώτησι αποτελεί. Διότι σημαίνει πως πρέπει να στερήσουμε χρηματικούς πόρους από την εις την ελευθερίαν του ελληνικού μας κόσμου επένδυση του Αρτέμη Σώρρα, και να τους επενδύσουμε στην βιωσιμότητα και την διαιώνιση ενός σαθρού πολιτικού συστήματος, που κυριολεκτικά αφανίζει τον ελληνικό μας κόσμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Φωνάζει ο Αρτέμης Σώρρας, και μαζί του όλη η E.N.D.: δεν έχουμε δόγμα, δεν έχουμε κόμμα και δεν έχουμε χρώμα. Μήπως πρέπει να μάθουμε να λαλούμεν το στα κινέζικα γιά να γίνουμε κατανοητοί από τον ελληνικό μας κόσμο;

Ναι, η δημιουργία ενός νέου κόμματος θα ήταν ίσως μία εφικτή εναλλακτική λύσις, εάν η άρδην ανθελληνική, ξενόφερτη και στυγνά τυραννική κομματοκρατία δεν ήταν ένα από τα πρωτογενή αίτια του αφανισμού του ελληνικού μας κόσμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έλα όμως που είναι, μαζί με την κακο-δομημένη δημοσία διοίκηση και το δικανικό σύστημα, άμεσα εξαρτημένα και τα δυό τους από την κομματοκρατία, η οποία με όλα της τα κόμματα κατακερματίζει και κομματιάζει την ελληνική μας κοινωνία.

Γιατί είναι πιά τόσο μεγάλος ο από τον φόβο παρακινούμενος ενθουσιασμός του ελληνικού μας κόσμου γιά τα κόμματα και την κομματοκρατία; Τι θα συμβεί άραγε εάν, γιά μίαν ημέρα μόνον, πάψεις να είσαι μία φανατική ή ένας φανατικός οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδος που τόσο πολύ αγαπάς;

Η αγάπη είναι ένα παροδικό συναίσθημα. Εύκολα γίνεται μίσος.

Εκείνο που πρέπει να ψάξεις να βρεις βαθιά μέσα σου δεν είναι ένα παροδικό συναίσθημα όπως, π.χ., τον από τον φόβο παρακινούμενο ενθουσιασμό σου γιά κάποιο κόμμα, αλλά ένα κοινό μας πάθος όπως, π.χ., τον πολιτικό σου έρωτα γιά την επανόρθωσι της ελληνικής μας πολιτείας. Ο πολιτικός σου έρωτας γιά την επανόρθωσι της ελληνικής μας πολιτείας, ίσως είναι το πιό βασικό συστατικό που απεγνωσμένα και κατεπειγόντως χρειαζόμαστε τώρα, γιά να ξαναγίνουμε μία πραγματικά ελληνική ‘πολιτική’ κοινωνία εν ελευθερία.

Τα χρήμα που o Αρτέμιος Σώρρας και η E.N.D. προσφέρουμε είναι απλά ένα μέσον. Δεν είναι ούτε ο σκοπός ούτε το τέλος είναι το χρήμα μέσα στην μεγάλη εικόνα, μέσα στο κατά πολύ μεγαλύτερο σχέδιο της επανορθώσεως της ελληνικής μας πολιτείας.

Πάντα το πρόταγμα γιά τον ελληνικό μας κόσμο και πολιτισμό ήταν, είναι και θα είναι η καθολικά αθροιστική μας ελευθερία: προσωπική ελευθερία + κοινωνική ελευθερία + πολιτική ελευθερία. Με όλα της τα κόμματα, η άρδην ανθελληνική, ξενόφερτη και στυγνά δυναστική κομματοκρατία κλέβει μας, παίρνει μακρυά μας και στερεί τον ελληνικό μας κόσμο από όλα αυτά τα τρία επίπεδα της ελευθερίας.

Αυτός είναι ένας λόγος που πρέπει συλλογικά να εξαναγκάσουμε το νυν σαθρό πολιτικό σύστημα σε ανακοπή, ώστε συλλογικά να ζήσουμε την ανθρωπινή μας ενδελέχεια, να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Τι έχουμε να χάσουμε πέραν από το παροδικό σου εκείνο συναίσθημα του από τον φόβο παρακινουμένου ενθουσιασμού σου γιά κάποιο κόμμα;

Το κάτι άλλο θα μπορούσε να είναι βέβαια συμβατό με την κοινωνία υψηλής τεχνολογίας, γύρω από και μέσα στην οποία όλες και όλοι μας ζούμε και θέλουμε να ζούμε. Κάλεσέ το συλλογική αυτο-διοίκηση ή αυτο-θέσμιση.

Δεν έχει σημασία ό,τι και να το ονομάσεις. Αρκεί όμως να αναδυθεί μέσα από το ερωτικό σου δαιμόνιο, γιά την επανόρθωσι της ελληνικής μας πολιτείας, ώστε να ξαναγίνουμε μία πραγματικά ελληνική πολιτική κοινωνία εν ελευθερία.

Ουαί, βαβαί, παπαί, ιαταταί!

Νίκος Γεωργαντζάς

Aντιπρόεδρος

Επιτροπή Διαχείρισης και Ελέγχου Ε.N.D. (EndNationalDebt: http://ei-end.org/)

*Ο Δρ. Νικόλαος του Κωνσταντίνου Γεωργαντζάς είναι Καθηγητής συστημικής δυναμικής στο Πανεπιστήμιο Fordham της Νέας Υόρκης. Η συστημική δυναμική είναι μία νέα σχετικά επιστήμη, που τα τελευταία χρόνια σημειώνει ραγδαία εξέλιξη, τόσο στην Αμερική όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Δρ. Γεωργαντζάς είναι ιδρυτικόν μέλος του ελληνικού τμήματος στον παγκόσμιο οργανισμό συστημικής δυναμικής, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του διεθνούς σχετικού συνεδρίου, που έγινε στην Αθήνα το 2008. Κατατάσσεται δε στους κορυφαίους παγκοσμίως επιστήμονες του τομέα του, με δημοσιεύσεις σε σειρά επιστημονικών περιοδικών και βιβλίων. Πέραν των ακαδημαϊκών του καθηκόντων, με τα συνεχή άρθρα-παρεμβάσεις του βρίσκεται πάντα στην πρώτην γραμμήν γιά την προώθησην του ελληνικού μας κόσμου στις ΗΠΑ, αλλά και της επιλύσεως των προβλημάτων που αντιμετωπίζει όλη η ελληνική μας κοινωνία συλλογικά, επάνω σε όλην την επιφάνειαν του πλανήτη Γη. 

 

ksipnistere.blogspot.gr