Εντολή των ΗΠΑ προς την Αγγλία: Μείνετε στην ΕΕ!

Γιώργος Δελαστίκ:Συνταρακτικός ο χθεσινός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου: «Οι ΗΠΑ προειδοποιούν τη Βρετανία κατά της αποχώρησης από την ΕΕ»! Πανομοιότυπος ουσιαστικά ο τίτλος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» στην παγκόσμια έκδοσή τους, στην ανάλυση που αναφέρεται στο θέμα αυτό: «Οι ΗΠΑ πιέζουν τη Βρετανία να μην αποχωρήσει από την ΕΕ». Δεν πρόκειται απλώς για συντονισμένες κινήσεις αμερικανικών και αγγλικών κύκλων που θέλουν την παραμονή του Λονδίνου στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το ασυνήθιστο στην όλη ιστορία είναι...
ο Φίλιπ Γκόρντον, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, ευρισκόμενος στο Λονδίνο κάλεσε ελάχιστους Βρετανούς δημοσιογράφους και τους είπε επισήμως, όχι ανεπίσημα, ότι η κυβέρνηση Ομπάμα και τα αμερικανικά συμφέροντα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή απαιτούν την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ! «Θέλουμε να βλέπουμε μια ισχυρή βρετανική φωνή μέσα σε αυτήν την ΕΕ», δήλωσε και πρόσθεσε χωρίς μισόλογα και περιστροφές: «Αυτό είναι προς το συμφέρον της Αμερικής... Η Βρετανία έχει υπάρξει ένας τόσο ειδικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών... Περισσότερο από τους περισσότερους άλλους, η φωνή (της Βρετανίας) μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ουσιώδης και κρίσιμη για τις ΗΠΑ»! Ωμή όντως η αμερικανική παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Βρετανίας, έρχεται σε μια εξαιρετικά λεπτή φάση.
Μέχρι το τέλος αυτού του μήνα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον πρόκειται να εκφωνήσει βαρυσήμαντο λόγο για τις σχέσεις της χώρας του με την ΕΕ, ο οποίος αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την Ουάσιγκτον. Υπό το βάρος της ασφυκτικής πίεσης της βρετανικής κοινής γνώμης των μελών, στελεχών και ψηφοφόρων του κόμματός του, αλλά και σοβαρού τμήματος της χρηματοοικονομικής ελίτ της Βρετανίας, που αρνείται να αποδεχθεί τον όλο και πιο καταπιεστικό ζυγό της γερμανικής επικυριαρχίας στην ΕΕ, ο Κάμερον προτίθεται να κάνει δύο πράγματα. Πρώτον, να επαναπροσδιορίσει μια πολύ πιο χαλαρή σχέση της Βρετανίας με την ΕΕ, παραμένοντας μεν στο μπλοκ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά επαναδιαπραγματευόμενος τη σχέση Λονδίνου - Βρυξελλών και «επαναπατρίζοντας» εθνικές εξουσίας και αρμοδιότητες που μέχρι τώρα έχουν σταδιακά εκχωρηθεί στην ΕΕ. Δεύτερον, να θέσει την όποια συμφωνία Βρετανίας - ΕΕ σε δημοψήφισμα, πιθανόν το 2016, μετά δηλαδή τρία χρόνια. Τόσο η επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ όσο και, κυρίως, η υποβολή σε δημοψήφισμα της όποιας νέας συμφωνίας με τις Βρυξέλλες, ώστε να αποφασίσει ο βρετανικός λαός, προκαλούν πανικό στους κύκλους του βρετανικού κατεστημένου που επωφελείται από την ΕΕ.
Σε ό,τι αφορά τον επανακαθορισμό των σχέσεων Λονδίνου - Βρυξελλών, γνωρίζουν ότι αποκλείεται η Γερμανία να αποδεχθεί όρους ευνοϊκότερους για τη Βρετανία και θα τη θέσει ενώπιον του διλήμματος «'Η κάνετε αυτό που λέμε εμείς ή σηκωθείτε και φύγετε». Μόλις προχθές δημοσιεύτηκε στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» επιστολή για το θέμα αυτό κορυφαίων Βρετανών επιχειρηματιών και οικονομικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων του προέδρου της Συνομοσπονδίας Βρετανικών Βιομηχανιών λόρδου Ρότζερ Καρ και του προέδρου του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου Κρις Γκίμπσον - Σμιθ. «Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μη ζητήσουμε συνολική επαναδιαπραγμάτευση της συμμετοχής μας στην ΕΕ, η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απορριφθεί. Το να ζητήσουμε τέτοια κίνηση σε αυτές τις συνθήκες ισοδυναμεί με το να θέσουμε τη συμμετοχή μας στην ΕΕ σε κίνδυνο», προειδοποιούν μεταξύ άλλων.
Αυτό που δεν μπορούν να γράψουν ανοιχτά είναι ότι έτσι και γίνει στη Βρετανία δημοψήφισμα για τη σχέση με την ΕΕ, πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο (εξαρτάται φυσικά και από το ερώτημα που θα τεθεί) ότι οι Βρετανοί θα ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης της χώρας τους από την ΕΕ. Αναφορικά με τη στάση των Αμερικανών, σωστά η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι αν οι Αγγλοι φύγουν από την ΕΕ, δεν θα έχουν καμία ρεαλιστική δυνατότητα να επηρεάσουν εκ των ένδον τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί θα αλωνίζουν ανενόχλητοι. Επιπροσθέτως, χωρίς τους Βρετανούς μέσα στην ΕΕ οι ΗΠΑ έχουν πολύ λιγότερες δυνατότητες να συγκροτήσουν προσωπικά ένα ευρωπαϊκό αντιγερμανικό μέτωπο που να συμπεριλαμβάνει την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και άλλες χώρες μικρότερης σημασίας. Διαφορετικά, η καθεμιά από τις χώρες αυτές θα πρέπει να προσκολλάται απευθείας στους Αμερικανούς, πράγμα σαφώς δυσκολότερο να τύχει λαϊκής στήριξης.