Πώς η Google ξεγλιστρά από το ραντάρ της Εφορίας

Φόρους εκατομμυρίων ευρώ αποφεύγουν να πληρώσουν οι πολυεθνικές εκμεταλλευόμενες παραθυράκια του νόμου ενώ παράλληλα μεταφέρουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους μακριά από την Ελλάδα όπου τα παρήγαγαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Google Ελλάδας η οποία από το 2009 που ξέσπασε η οικονομική κρίση έως σήμερα έχει καταβάλει για φόρους λίγο περισσότερα από... 328.000 ευρώ όταν ο δηλωμένος της τζίρος πλησιάζει τα 7 εκατομμύρια και τα πραγματικά της - πολλών δισ. ευρώ - έσοδα από την Ελλάδα φεύγουν απευθείας στην Ιρλανδία.
Ο δηλωμένος τζίρος 7 εκατ. ευρώ από τη χώρα μας δεν αντικατοπτρίζει το σύνολο των εσόδων της από δραστηριότητες στην Ελλάδα, διότι οι διαφημίσεις που προβάλλουν οι σελίδες της πληρώνονται απευθείας από τους έλληνες πελάτες σε λογαριασμούς στην Ιρλανδία. Αποτέλεσμα; να αποφεύγονται φόροι για πολλαπλάσια από τα δηλωμένα ποσά στην Ελλάδα.
Γι’ αυτά που δηλώνει, ο φόρος εισοδήματος που καταβάλλει η Google ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 4,6% επί του τζίρου την τελευταία τριετία, με τα διοικητικά έξοδα να έχουν τη μερίδα του λέοντος στον ισολογισμό καθώς την τελευταία χρονιά απορρόφησαν τα 2,3 εκατ. από τα 3,8 εκατ. του τζίρου. Σημειώνεται ότι μοναδικός μέτοχος της Google Ελλάδας είναι η Google LLC με έδρα τον φορολογικό παράδεισο του Ντέλαγουερ στις ΗΠΑ.

Ειδικοί από το Διεθνές Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης επισημαίνουν στα «ΝΕΑ» ότι το μεγάλο ζήτημα με τις δραστηριότητες της Google δεν εντοπίζεται στα κεφάλαια που δηλώνονται στην Ελλάδα, αλλά σε αυτά που μεταφέρονται απευθείας στο εξωτερικό χωρίς ουσιαστικά να περνούν από τα ελληνικά φορολογικά ραντάρ – και ας προέρχονται από δραστηριότητα της εταιρείας στη χώρα μας. Στην πραγματικότητα, όταν ένας έλληνας πελάτης, επιχείρηση ή ιδιώτης αγοράζει διαφήμιση από την Google, η χρέωση γίνεται από την Google Ireland Ltd, η οποία εδρεύει στην Ιρλανδία, όπου ο φορολογικός συντελεστής ανέρχεται στο 12,5% – δηλαδή σχεδόν στο μισό σε σχέση με την Ελλάδα την περίοδο 2009-2011. Μάλιστα, όταν έλληνας ιδιώτης αγοράζει τη διαφήμιση μέσω της ειδικής υπηρεσίας AdWords, αυτομάτως βγαίνει το μήνυμα ότι το ποσό που θα πληρώσει θα προσαυξηθεί με βάση τον τρέχοντα ΦΠΑ της Ιρλανδίας. Με αυτό τον τρόπο, η Google Ireland Ltd δραστηριοποιείται ουσιαστικά στη χώρα μας στον τομέα πωλήσεων διαφημιστικού χώρου χρησιμοποιώντας ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό από την Google Ελλάδας, χωρίς όμως να πληρώνει φόρους για τα συγκεκριμένα έσοδα. Η εμπλοκή της Google Ελλάδας στις δραστηριότητες της Google Ireland φαίνεται από τα μηνύματα που αφορούν όρους και προϋποθέσεις προσφορών για την καταχώρηση διαφημίσεων σε υποψήφιους έλληνες πελάτες. Για παράδειγμα, σε μήνυμα που εστάλη στις14 Δεκεμβρίου για προσφορά της Google, κατά την οποία οι νέοι διαφημιζόμενοι στην Ελλάδα  έχουν τη δυνατότητα να δώσουν 25 ευρώ και να αγοράσουν διαφημιστικές υπηρεσίες αξίας 100 ευρώ μέσω κουπονιού,  ο υποψήφιος πελάτης παραπέμπεται για τους πλήρεις όρους και τις προϋποθέσεις σε διεύθυνση στον ελληνικό ιστότοπο Google.gr, στη διεύθυνση http://www.google.gr/intl/el/adwords/coupons/terms.html.
Ηταν αρχές Νοεμβρίου όταν οι φορολογικές Αρχές στη Γαλλία απέστειλαν στα κεντρικά της Google επιστολή ζητώντας την καταβολή συμπληρωματικού φόρου 1 δισ. ευρώ για τη δραστηριότητα της εταιρείας στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου, η Google France Sarl. πληρώνει σε φόρους περίπου 5 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο, ενώ θα μπορούσε να καταβάλει έως και 500 εκατ. όπως αναφέρεται σε έκθεση της Γερουσίας. Κατ’ αντιστοιχία, εφαρμόζοντας μια μη επιστημονική, απλοϊκή προσέγγιση, στην Ελλάδα τα 100.000 ευρώ που καταβάλλει η τοπική Google σε φόρους θα μπορούσαν να έφταναν έως και τα 10 εκατ. ευρώ, ενώ οι απαιτήσεις για συμπληρωματικό φόρο την τελευταία τριετία θα προσέγγιζαν τα 15 εκατ. ευρώ.
«Ο λογικός τρόπος φορολόγησης των σύγχρονων πολυεθνικών εταιρειών είναι ανάλογα με το πού βρίσκεται η πραγματική οικονομική τους δραστηριότητα», επισημαίνει ο Σολ Πιτσιότο, επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και σύμβουλος του Διεθνούς Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης. Οπως αναφέρει, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις είναι μεγαλύτερες από ό,τι το άθροισμα των θυγατρικών και των παραρτημάτων τους και ως εκ τούτου τα κέρδη τους θα πρέπει σε παγκόσμιο επίπεδο να αξιολογηθούν χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι «μεταβιβάσεις κεφαλαίων σε τεχνητές οντότητες που επινόησαν αυτοί που κάνουν τον φορολογικό σχεδιασμό των πολυεθνικών». 

www.tanea.gr