Αποκάλυψη: Αντί για τις τράπεζες, συμφώνησαν να διαλύσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία! Η μεγαλη “επιτυχία” του Eurogroup!

Γράφει ο Γιώργος Φ.
Ο χαμένος της όλης ιστορίας είναι τελικά τα Ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία και οι μικροομολογιούχοι οι οποίοι δεν ανακεφαλαιοποιούνται… 
Ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι ανερυθρίαστα και με περίσσιο θράσος, σε δημοσιευμένη απόφαση ενός οργάνου της Ευρωζώνης, του Eurogroup, εμπεριέχεται ουσιαστικά μία εμπορική-οικονομική συμφωνία μεταξύ κρατών, και…αποτελεί ένα είδος γραπτής σύμβασης και δέσμευσης του δανειζομένου και των πιστωτών του.

Σε ότι αφορά κατ’αρχάς την πληρωμή “προμήθειας” στον εγγυητή της δανειακής σύμβασης, η αγορά και η πώληση “χρήματος” έχει περίοπτη θέση. 
Η ανακοίνωση του Eurogroup δηλώνει ότι...
συμφωνήθηκε στην συνεδρίαση της 27 Νοεμβρίου 
2012 η «μείωση κατά 10 μονάδες βάσης στο κόστος προμήθειας εγγύησης το οποίο καταβάλλεται από την Ελλάδα για τα δάνεια του EFSF».
Δηλαδή η Ελλάδα πλήρωνε και πληρώνει, εκτός από τα τοκοχρεολύσια προς το EFSF για τα δάνεια τα οποία “πήρε ή παίρνει” και τα χορηγεί υπό μορφή “πακέτων στήριξης” στις Τράπεζές της, ή αλλιώς για την περιβόητη “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών της, και προμήθεια στον εγγυητή αυτής της “δανειακής” σύμβασης, τάξης μεγέθους 1.85 % επί του κεφαλαίου.
Δυστυχώς εδώ μιλάμε για “πάρτυ” τοκογλύφων εις βάρος ενός ολόκληρου λαού.!!! 
Οι προμήθειες επί του δανειζομένου κεφαλαίου από τα λογής διεθνή “λαμόγια” είναι οικονομικό αντικείμενο αρκετά ικανοποιητικό για κάποια κράτη-εταίρους της Ελλάδος ως φαίνεται από την “πρεμούρα” τους να συντηρηθεί αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα για αρκετό καιρό ακόμη.
Μήπως είναι και ένας “σοβαρός” λόγος δια τον οποίον αυτά τα κράτη δεν θέλουν να τελειώσει σύντομα αυτή η περιπέτεια της Ελλάδος ;;; 
Τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να συμμετέχουν υπό πλήρη οικονομική βοήθεια στο πρόγραμμα για την μείωση των επιτοκίων για το GLF, μία περίοδο κατά την οποία λαμβάνουν τα ίδια οικονομική βοήθεια.
Δηλαδή κατά την περίοδο κατά την οποίαν οι πιστωτές μας λαμβάνουν οι ίδιοι οικονομική βοήθεια (άραγε με τι επιτόκιο, και από ποιόν) δεν θα είναι εν ισχύ η απόφαση του Eurogroup της 27 Νοεμβρίου του 2012, αλλά προφανώς χρονικά μετατίθεται αναλόγως.
Το τι θα συμβεί στην Ελλάδα σε αυτό το διάστημα ουδείς ασχολείται ως φαίνεται. Πάντα όμως το επιτόκιο πληρωμής από την Ελλάδα προς τους “δανειζόμενους” πιστωτές της θα είναι μεγαλύτερο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι πιστωτές της, με τις “ανάλογες” προσαυξημένες “προμήθειες” των μεσαζόντων τοκογλύφων, χρήματα τα οποία όμως πληρώνει ο Ελληνικός λαός. 
Συμφωνήθηκε η επέκταση των λήξεων των διμερών δανείων και των δανείων του EFSF σε 15 χρόνια και η αναβολή της αποπληρωμής τόκων από την Ελλάδα για δάνεια του EFSF σε 10 χρόνια. 
Η κλήση της λέξης δανειζόμενος, του δανειζομένου κτλ, και στο τέλος αυτός ο οποίος “πληρώνει”, αποτελεί το θέμα του θεάτρου του “παραλόγου”, στις εμπορικές χρηματοοικονομικές συναλλαγές των κρατών-μελών της Ευρωζώνης.
Η “περίφημη” Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη των εταίρων εξαντλείται στο να κερδίζουν με αισχρό τρόπο από το βιός του Ελληνικού λαού, καθιστώντας τους πολίτες αυτής της χώρας εξαθλιωμένα “πτωχά” υποζύγια, άνευ ουδεμίας “ελευθερίας” και δικαιώματος ελεύθερης αυτοδιάθεσης. 
Τελούμε υπό “κατοχή” από “φίλους” και “εταίρους”.!!! 
Όπως επίσης ότι τα μέτρα αυτά δεν θα επηρεάσουν την πιστοληπτική ικανότητα του EFSF, η οποία υποστηρίζεται πλήρως από τις εγγυήσεις από τα κράτη μέλη, και αυτή είναι η περιβόητη “επιμήκυνση” του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, την οποίαν όμως “επιμήκυνση” πληρώνουμε “χρυσή”, εάν λάβουμε υπ`όψιν τα επιτόκια και τις προμήθειες τις οποίες θα κληθούμε ως χώρα να πληρώσουμε, σε ένα προσαυξημένο κεφαλαιακά χρονικό ορίζοντα, στα κάθε λογής διαμεσολαβούντα “λαμόγια”.
Αυτό αποτελούσε και τον “πολιτικό” στόχο της παρούσης πολιτικής ηγεσίας της χώρας, να πληρώνουμε περισσότερα και για μεγαλύτερο χρόνο ;;; 
Οριστικοποιείται πλέον η ύπαρξη του “διαχωρισμένου” λογαριασμού ο οποίος τελικά συμφωνείται και από την Ελλάδα και λειτουργεί ως ένας πλήρως διαχωρισμένος λογαριασμός, περίπου ως “εξωχώριος”, με ουσιαστικούς διαχειριστές του τούς πιστωτές μας.
“Η Ελλάδα θα μεταφέρει όλα τα έσοδα ιδιωτικοποιήσεων, η τα στοχευμένα πρωτογενή πλεονάσματα, καθώς και το 30% της υπέρβασης πρωτογενούς πλεονάσματος σε αυτόν το λογαριασμό, για την κάλυψη του χρέους υπηρεσιών πληρωμών σε τριμηνιαία μακρόπνοη βάση”.
Η παράγραφος αυτή ουσιαστικά τοποθετεί την δανειακή σύμβαση στην πραγματική της διάσταση, δηλαδή από το 2013 όλα τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων ή των ιδιωτικοποιήσεων της περιουσίας του Έλληνα πολίτη θα οδηγούνται στον “διαχωρισμένο” λογαριασμό των πιστωτών.
Επίσης ολόκληρα τα στοχευμένα πρωτογενή πλεονάσματα του Ελληνικού προϋπολογισμού θα οδηγούνται στον προαναφερόμενο λογαριασμό.
Ακόμη το 30% του επιπλέον του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος θα οδηγείται και αυτό στον προαναφερόμενο λογαριασμό των πιστωτών.
Δηλαδή εκτός από ολόκληρο το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο υπάρχει ως εκτίμηση στον προϋπολογισμό του 2013 και των επομένων 15 ετών, εάν υπάρχει επιπλέον πρωτογενές πλεόνασμα του στόχου, τότε και από αυτό το ποσόν το 30% θα οδηγείται στον λογαριασμό των πιστωτών.
Στο Ελληνικό δημόσιο θα απομένει το 70% από αυτό το οποίο θα υπερβαίνει από το πιθανολογούμενο επιπλέον του στοχευμένου πρωτογενούς πλεονάσματος.
Σε απλά Ελληνικά για τα επόμενα 15 χρόνια, ότι στοχευμένο πρωτογενές πλεόνασμα παράξει η Ελληνική οικονομία, δηλ. ο Έλληνας πολίτης, θα οδηγείται στον λογαριασμό των πιστωτών για να εξοφλείται το χρέος της χώρας.
Εάν, υποθετικά, είμαστε και παραπάνω “εργατικοί” και παράξουμε παραπάνω από το προυπολογιζόμενο στοχευμένο πρωτογενές πλεόνασμα, το 30% του επιπλέον πλεονάσματος θα το παίρνουν πάλι οι πιστωτές μας, και θα οδηγείται στον διαχωρισμένο λογαριασμό πρός εξόφληση των πιστωτών.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Ελληνας πολίτης ο οποίος να θεωρεί ότι υπάρχει περίπτωση με αυτό το διαμορφωμένο οικονομικό περιβάλλον να ορθοποδήσει η χώρα, όταν για τα επόμενα 15 χρόνια ολόκληρο το πρωτογενές πλεόνασμά της, θα οδηγείται προς αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων και προμηθειών των πιστωτών δια μέσω του “διαχωρισμένου” λογαριασμού των.
Αυτό συμφώνησε ο κ. Σαμαράς και οι Βενιζέλος και Κουβέλης, όμως το χειρότερο όλων είναι η προσπάθεια των προαναφερομένων “προθύμων” σωτήρων της χώρας να εμφανίσουν και να βαφτίσουν «το κρέας, ψάρι». 
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους σε 15 χρόνια και η φαινομενική “πτώση” του επιτοκίου δανεισμού, γενικά η ισχύς της συμφωνίας της 27 Νοεμβρίου 2012, τελούν υπό την αίρεση της επαναγοράς των Ελληνικών ομολόγων τα οποία διακρατούν ιδιώτες δηλ, ο ιδιωτικός τομέας, ούτως ώστε το Ελληνικό χρέος να καταστεί “βιώσιμον”.
Και εδώ είναι η μεγάλη “απάτη”, η προσπάθεια αποπροσανατολισμού της Ελληνικής κοινωνίας. Αφού συμφώνησαν οι “πρόθυμοι σωτήρες” κάθε πρωτογενές πλεόνασμα να οδηγείται αποκλειστικά στους πιστωτές μας, όπως και κάθε έσοδο από τις περιβόητες αποκρατικοποιήσεις, έρχονται κατόπιν και συμφωνούν στα εξής “αισχρά” όσο και υποτελή ως συμφωνία μεταξύ ανεξαρτήτων κρατών.
Τα ομόλογα τα οποία διακρατούν τα κράτη-εταίροι μας στην Ευρωζώνη και η ΕΚΤ δεν δέχθηκαν να τα διαθέσουν προς επαναγορά για να μειωθεί το Ελληνικό χρέος και να γίνει “βιώσιμο”, δεν δέχθηκαν να “κουρευτούν” τα ομόλογα τα οποία έχουν στην κατοχή τους οι “φίλοι” μας Ευρωπαίοι.
Για να καταστεί “βιώσιμο” το Ελληνικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ έπρεπε να μειωθεί ουσιαστικά και δραστικά, διαφορετικά δεν είχε έννοια η λήψη μέτρων και η εφαρμογή βίαιας φτωχοποίησης των Ελλήνων.
Για να ικανοποιήσουν γεωπολιτικές ισορροπίες με το ΔΝΤ, και να καταστήσουν το Ελληνικό χρέος βιώσιμο, εστράφησαν στον ιδιωτικό τομέα του οποίου τα ομόλογα είχαν “κουρευθεί” κατά 53% το 2011, μία λύση η οποία δεν αποφέρει άμεσα πολιτικό κόστος.
Τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου τα οποία διακρατεί ο ιδιωτικός τομέας αποτελούνται από ομόλογα τα οποία έχουν στην κατοχή τους οι Ελληνικές Τράπεζες, ξένοι χρηματιστηριακοί οργανισμοί, funds, Ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία, Έλληνες και ξένοι μικροομολογιούχοι.
Επομένως απέμεινε ως “λύση ανάγκης” η επαναγορά των ομολόγων, με μικρότερες τιμές των ονομαστικών των και συγκεκριμένα με τις τιμές τις οποίες είχαν την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012, των οποίων οι ιδιοκτήτες είναι “ιδιώτες” και δεκτικοί “πιέσεων” από το Ελληνικό κράτος.
Τα ξένα funds, είναι πλέον του βεβαίου, ότι δεν θα δεχτούν περαιτέρω κούρεμα, εκτός αυτών, τα οποία αγόρασαν στην δευτερογενή αγορά με τιμές χαμηλότερες της τιμής την οποίαν είχαν την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012.
Οι Ελληνικές τράπεζες αγόρασαν στην δευτερογενή “αγορά” Ελληνικά ομόλογα με τιμή 18 σέντς το Ευρώ και θα τα πουλήσουν (με την επαναγορά) στα 35 σέντς το Ευρώ, την τιμή του κλεισίματος της Παρασκευής, αποκομίζοντας κέρδη τα οποία σε τελική ανάλυση θα πληρώσει ο Έλληνας πολίτης.
θα συμμετάσχουν συγχρόνως στην επαναγορά των ομολόγων (κούρεμα) διότι ξεκινά η ανακεφαλαιοποίηση δηλ, η ενίσχυσή τους με ζεστό χρήμα και εν προκειμένω με το ποσόν των 23.8 δισ.
Ουσιαστικά κατ’αυτόν τον τρόπο όμως ενισχύουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια με χρήματα των Ελλήνων πολιτών, διότι αυτοί ξεπληρώνουν τα δάνεια του Ελληνικού Δημοσίου, ανεξαρτήτως σε ποίον τα χορηγεί αυτό, τα “πακέτα στήριξης” του Ελληνικού δημοσίου προς τις Τράπεζες, τα δανεικά και αγύριστα.
Ο χαμένος της όλης ιστορίας είναι τελικά τα Ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία και οι μικροομολογιούχοι οι οποίοι δεν “ανακεφαλαιοποιούνται” (δεν ενισχύονται οικονομικά και δεν εξαιρούνται του κουρέματος) και βλέπουν τα ομόλογά τους να κουρεύονται κατά ακόμη 12% και ουσιαστικά χάνουν τελείως την αξία τους διότι με την προοπτική των επομένων 15 ετών και το οικονομικό περιβάλλον το οποίο επιβάλλουν οι πιστωτές μας και οι “εφιάλτες” αυτού εδώ του τόπου, η ανάπτυξη στην χώρα μας, για τα επόμενα 10 χρόνια θα αποτελεί όνειρο “θερινής νυκτός” και ο Έλληνας θα φτωχοποιείται καθημερινά οπισθοχωρώντας κατά μία 40ετία ώς βιοτικό επίπεδο. 
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα τα Ταμεία να μην αποδεχτούν το “κούρεμα”, την λεγόμενη “επαναγορά” των ομολόγων, όπως και οι μικροομολογιούχοι με αποτέλεσμα ή να μην προχωρήσει η διαδικασία επαναγοράς επομένως η συμφωνία της 27 Νοεμβρίου 2012, διότι αυτόματα το χρέος επανέρχεται στην κατάσταση της “μη βιωσιμότητος”, ή να επιβληθεί η επαναγορά (το κούρεμα) από την Ελληνική κυβέρνηση δια μέσου της διαδικασίας της “υποχρεωτικότητος” όπως κάποιοι την ονομάζουν.
Αναμένω την “θέση” της κ. Λαγκάρντ όταν διαπιστώσει την μή βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους.
Ίδωμεν !!!
Οι “πρόθυμοι σωτήρες” υποθήκευσαν την κοινωνική ασφάλιση της χώρας για τα επόμενα 20 χρόνια, καθιστώντας τα Ασφαλιστικά Ταμεία μη βιώσιμα, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τις αναλογιστικές μελέτες των Ταμείων και τους προγραμματισμούς ανθρώπων οι οποίοι είναι κοντά στην συνταξιοδότηση αλλά κυρίως τους συνταξιούχους αυτής της χώρας αφήνοντάς τους “αίολους” και χωρίς ουδεμία στήριξη.
Ο Σαμαράς ετοιμάζεται για την διαδοχή του αφού έκαψε τούς Βενιζέλο και Κουβέλη με τρόπο αριστοτεχνικά επικοινωνιακό !!! 
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΕΛΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΖΟΥΓΚΛΑ !!! 
Εάν δεν αντιδράσουμε ως πολίτες τώρα, αύριο θα είναι δυστυχώς πολύ αργά !!!
olympia.gr